En we zijn vertrokken! Zaterdagvoormiddag, na een rusteloze nacht, de laatste hand gelegd aan koffer en handbagage, en vooral: de kaartjes lezen (ik kon niet wachten tot op het vliegtuig, alleen als het me uitdrukkelijk gevraagd werd   ). En Bart heeft mogen zeven! Jullie zijn bijzonder lief en gul geweest… Het zal goed besteed worden, en het deed deugd!

Op de luchthaven natuurlijk een moeilijk moment. Krop in de keel en Starbucks in de hand… Het was rustig op Zaventem, eerder een dag van terugkomen dan van vertrekken precies. De vluchten verliepen alle drie normaal, het duurt natuurlijk lang allemaal, en het is vermoeiend als je niet meer dan een paar lichte hazenslaapjes kan doen, maar een goed boek doet wonderen.

Aankomen op George was meteen raak: uit het vliegtuig langs de trap, en zo op de tarmac van het vliegveld! Wandelen tot aan de deur van ‘arrivals’, in dat halletje twee bagagebanden, en veel glas, waar de 'opwachters' staan, die gewoon binnen kunnen. Niks controle meer, met andere woorden. Ik zag meteen het Born in Africa-logo, dus ik was gerust. Eén van de BIA-mentoren pikte me op, met zijn kersverse echtgenote, net terug van honeymoon. We maakten de mooie rit van George naar Plett, met alvast enkele adembenemende uitzichten. Maar tegelijk zie je onderweg ook de sloppenwijken, en kinderen langs een drukke weg bloemen verkopen. Er staat me hier nog wat te wachten…Wat me ook opviel: het ruikt goed. Ik weet niet wat het is dat die zoete geur verspreidt, maar door het open raampje kwam een aangename lucht naar binnen. Volop zomer ook, en dat went snel!

Het huis is degelijk, en in orde. We droppen mijn bagage, maar voordat ze me daar alleen achterlaten gaan ze nog met me naar de winkel, want ik heb kleingeld nodig om naar huis te kunnen bellen met de payphone (gsm werkt niet, enfin, proximus werkt niet, binnenkort dus local number!). Dankzij een voorzienige (ex-)collega heb ik wat rand op zak, en dat komt goed uit! Als ze thuis gerustgesteld zijn, en ik wat eten heb om de dag door te komen, blijf ik alleen achter. En dat is toch echt wel alleen hoor, op dat moment. Ik voel me nog niet geroepen om de stad in te trekken, ik zit hier tenslotte nog wel even, dus ik verken het huis, en kies een kamer om me te installeren. En ik kijk of ik op internet kan, en thank god, dat lukt. Dus wat skypen, paar mailtjes versturen, en ik heb toch een beetje contact gehad met de buitenwereld . Morgen komt er nog iemand aan, dus mijn eenzaamheid zal maar voor even zijn.

10-01-2011 om 15:14 geschreven door nele  

05-01-2011 om 00:00 geschreven door nele