|
En we zijn
vertrokken! Zaterdagvoormiddag, na een rusteloze nacht, de laatste hand gelegd
aan koffer en handbagage, en vooral: de kaartjes lezen (ik kon niet wachten tot
op het vliegtuig, alleen als het me uitdrukkelijk gevraagd werd  ). En Bart heeft mogen zeven! Jullie zijn
bijzonder lief en gul geweest
Het zal goed besteed worden, en het deed deugd!
Op de
luchthaven natuurlijk een moeilijk moment. Krop in de keel en Starbucks in de
hand
Het was rustig op Zaventem, eerder een dag van terugkomen dan van
vertrekken precies. De vluchten verliepen alle drie normaal, het duurt
natuurlijk lang allemaal, en het is vermoeiend als je niet meer dan een paar
lichte hazenslaapjes kan doen, maar een goed boek doet wonderen.
Aankomen op
George was meteen raak: uit het vliegtuig langs de trap, en zo op de tarmac van
het vliegveld! Wandelen tot aan de deur van arrivals, in dat halletje twee
bagagebanden, en veel glas, waar de 'opwachters' staan, die gewoon binnen kunnen.
Niks controle meer, met andere woorden. Ik zag meteen het Born in Africa-logo,
dus ik was gerust. Eén van de BIA-mentoren pikte me op, met zijn kersverse
echtgenote, net terug van honeymoon. We maakten de mooie rit van George naar
Plett, met alvast enkele adembenemende uitzichten. Maar tegelijk zie je
onderweg ook de sloppenwijken, en kinderen langs een drukke weg bloemen
verkopen. Er staat me hier nog wat te wachten
Wat me ook opviel: het ruikt
goed. Ik weet niet wat het is dat die zoete geur verspreidt, maar door het open
raampje kwam een aangename lucht naar binnen. Volop zomer ook, en dat went
snel!
Het huis is
degelijk, en in orde. We droppen mijn bagage, maar voordat ze me daar alleen
achterlaten gaan ze nog met me naar de winkel, want ik heb kleingeld nodig om
naar huis te kunnen bellen met de payphone (gsm werkt niet, enfin, proximus
werkt niet, binnenkort dus local number!). Dankzij een voorzienige (ex-)collega heb ik wat rand
op zak, en dat komt goed uit! Als ze thuis gerustgesteld zijn, en ik wat eten
heb om de dag door te komen, blijf ik alleen achter. En dat is toch echt wel alleen hoor, op dat moment. Ik voel me
nog niet geroepen om de stad in te trekken, ik zit hier tenslotte nog wel even,
dus ik verken het huis, en kies een kamer om me te installeren. En ik kijk of
ik op internet kan, en thank god, dat lukt. Dus wat skypen, paar mailtjes
versturen, en ik heb toch een beetje contact gehad met de buitenwereld  . Morgen komt er nog iemand aan, dus mijn
eenzaamheid zal maar voor even zijn.
10-01-2011 om 15:14
geschreven door nele 
|
 "Smile"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
