Vrolijk Pasen! Hier is alvast een haasje of twee gepasseerd, ik hoop voor jullie hetzelfde.
Ik heb er twee zalige weken opzitten. We begonnen wel met een valse start: Bart werd ziek (misselijk) net voordat zijn tweede vlucht (in Abu Dhabi dus) vertrok, en is van het vliegtuig gehaald. Heeft dan een nachtje doorgebracht in een hotelkamer in de luchthaven, na de hagelwitte vloer van de luchthaven ondergekotst te hebben. Ik was een dag voor zijn geplande aankomst naar Kaapstad gereisd met de bus om hem te kunnen opwachten op de luchthaven, maar heb dus een nacht moeten bijboeken en nog een dag alleen daar doorgebracht. Niet leuk, en helemaal niet zoals we het ons hadden voorgesteld, maar goed: 24u later dan gepland is Bart dan toch gearriveerd. Auto opgepikt (een oud model omdat de waarborg op een nieuwer model teveel was voor onze creditcard), en stad ingereden (met wat sightseeing wegens verkeerd gereden uiteraard). Leuke backpackers en zicht op de Tafeberg vanop ons balkon en vanuit de ramen, zelfs vanuit de douche!, een beetje rondgewandeld (het parcours dat ik de dag voordien in m'n eentje gedaan had :s)). De volgende dag lag de Tafelberg gehuld in een wolk, dus zijn we naar Cape Point gereden: mooie rit langs de kust, tot aan Kaap de Goede Hoop. Mooie wandeling gemaakt en de vreemde currents gezien rond de Kaap... Geen wonder dat menig schipper die niet gerond kreeg. Daarna op de terugweg gestopt bij de penguins in Simonstown. Grappige kleine beestjes, die behoorlijk wat lawaai kunnen maken (ze worden niet voor niets 'Jackass Penguins' genoemd). De volgende dag lag de Tafelberg open en bloot te blinken in de zon. Ideaal dus. Stevige schoenen aan, flessen water mee, en off we go. We kozen een wandeling van een dikke 2 uur uit, die vrij steil naar boven ging. Stevige klim, in de hete zon, maar zeer de moeite. Dan met de kabellift naar beneden: een mooie beloning voor de geleverde inspanning. Het is geweldig hoe die berg het uitzicht in de stad (van beneden uit) bepaalt: van overal heb je er prachtige zichten op, en ik heb in de buurt van Graaff-Reinet een gelijkaardige berg gezien, maar deze is echt veel imposanter, en dan die grote stad die aan haar voeten ligt... Mooi.
Op vrijdag zijn we vertrokken richting Swellendam. Een stuk van de weg hebben we langs de kust afgelegd (met een stop in Hermanus bijvoorbeeld, waar nu geen walvissen te zien zijn helaas), met prachtige zichten op de woeste zee en de rotskusten. Daar 's avonds gegeten in een klein restaurant dat eigenlijk een home cooking - concept bleek: we schoven aan en aten wat de pot schafte, en dat was een bijzonder geslaagd menu, voor bijna geen geld, zoals we elke avond eigenlijk heel goedkoop zijn gaan eten (omrekenen naar euro's is af en toe de moeite waard).Van daaruit de volgende dag naar De Hoop Nature Reserve gereden. De eerste dirt-road test voor onze oude Toyota Tazz... En platte band natuurlijk. Waren het domein nog niet tegoei binnengereden of het was al prijs. Bart heeft zijn skills mogen bovenhalen, echte man als hij is was het natuurlijk peanuts... Bovendien was het ook nog slecht weer geworden, waardoor we gewoon maar even zijn uitgestapt uiteindelijk om naar de witte duinvlakte daar te gaan kijken, mét regenjas en trui aan zowaar. Dan maar terug naar Swellendam, iemand gezocht die op een zaterdag onze band wilde plakken (want zonder reserveband aan de Route 62 beginnen zagen we niet zitten), en nachtje extra gebleven dus een hutje geboekt in een backpackers (very basic en very cold), en de volgende dag scheen de zon gelukkig alweer.
Dan verder op weg, via Cape Aghulas: het meest zuidelijke punt van Afrika. Ook weer mooi! Rijden in Afrika is trouwens echt een volwaardig deel van de reis: je valt van de ene verbazing in de andere, met telkens andere landschappen. Vis gegeten in de meest zuidelijke haven van Afrika (jammie). Verder naar de Route 62 (de wijnroute) tot in Montagu, waar we in dezelfde B&B onderdak vonden als waar Jolien en Jeroen een maand eerder geslapen hadden. Dat vonden de eigenaars natuurlijk geweldig :). 's Avonds nog in de baden van de hot springs daar gezeten (water van 40°C onder een sterrenhemel... alleen jammer dat het deel was geworden van een zeer commercieel en duur hotelcomplex, waardoor de charme wel wat verloren ging... maar 'lekker' anayway).
Op maandag reden we van Montagu op ons gemak naar Oudtshoorn, via de Seeweweekse Pas (onze eerste echte bergpas, om te oefenen voor wat zou komen). Veel struisvolgenfarms en wijngaarden onderweg. In Oudtshoorn ben je bijna verplicht om struisvogel te eten (is bovendien gezond), dus hebben we dat gedaan, en amai, het was de moeite. Ik denk dat we er een heel goed adres hadden uitgepikt (handig, zo'n Lonely Planet ;)): superlekker. Ja, als Europeaan ben je een rijke toerist in Zuid-Afrika: in verhouding kost het allemaal niet zo veel...
En na Oudtshoorn was het tijd om eens 'thuis' te komen in Plett, en aan Bart te tonen waar ik mee bezig ben geweest de afgelopen maanden. Via de Swartbergpas (prachtige bergpas, toch wel een dik uur dirtroad, maar onze Tazz heeft het gehaald, gelukkig want dat was echt de moeite. Ik zou zeggen 'zie foto's' maar die zeggen niet wat je in realiteit ziet en voelt natuurlijk) en de Meiringsepoort de R62 verder gevolgd, en door naar Plett. Daar waren ze blij ons te zien! De dagen nadien hebben we the Crags bezocht en de school daar (Bart werd meteen mee ingeschakeld om leeslesjes en life skills te geven), Plett wat verkend en bewonderd, een stevige hike op Robberg (waar de zeehonden het beste van zichzelf gaven, en de zee ook: zo woest als de laatste dagen heb ik ze nog niet gezien hier, zal wel met de komst van de winter te maken hebben), de suspension bridge in Tsitsikamma National Park (jammer genoeg te wilde zee om te kunnen kajakken op Stormsrivier), en op zaterdag een laatste ontbijt...
en alweer tijd om afscheid te nemen. Snif.
Het was alleszins de moeite, ik heb maar weer eens heel duidelijk beseft wat voor een mooi land dit is, en wat voor een gelukzak ik ben :).
Nog geen nieuws over mijn visum, dus ik wacht nog af: leef ik hier nog 8 weken verder in de illegaliteit of niet? Haha. We moeten vandaag ook alweer afscheid nemen van een huisgenoot: Katrien gaat nog wat rondreizen met haar ouders en dan naar huis. En toen waren de negertjes nog met 3... Het wordt rustig hier. Maar nu gaan we verder met z'n drietjes Pasen vieren. Met een zelf samengesteld en bereid menu: smullen maar!
