Woensdag was ik heel moe en echt niets waard. Het was buiten koud en de kids waren nogal druk maar ik wou eten maken en ik had zoooo geen zin om buiten te komen of de kinderen mee te nemen. Wesley had gevraagd of we een broodje wilden, ja dat was hier direct goedgekeurd en terwijl ben ik vlug naar de winkel gereden. Ik heb spaghetti gemaakt maar dat was al teveel maar ik dacht... Morgen gaat het beter... Donderdag ging het nog niet echt beter en vrijdag was het echt een emo dagje. Voor het minste kwamen mijn tranen tevoorschijn, zelfs mij wassen vroeg energie. Dingen waar ik vroeger geen moeite voor moest doen, zijn nu uitputtend. Ik heb berichtjes gestuurd met Bie, ik kreeg telefoon van Natalie en ik kon mijn tranen niet bedwingen. We hebben wat gepraat en nadien belde Veerle of we iets gingen eten en een wandeling maken. Ik had echt geen zin maar heb al mijn moed bij elkaar geraapt en ben vertrokken. Het was ook zo een triestige dag en zo koud buiten. Ik heb met Veerle een goed gesprek gehad en ze stelde voor om met een psychologe in Bonheiden praten. Misschien moet ik dat maar eens doen maar ik sta er niet zo voor te springen om aan een wildvreemde mijn verhaal te doen.
Misschien is het morgen wel een betere dag...
Dinsdag ben ik samen met ons mama naar mijn broer in het ziekenhuis gegaan. Hij krijgt vandaag zijn eerste chemo, hij belde toen we onderweg waren, zijn katheter is kapot. Ze gingen normaal gezien een nieuwe zetten, zo tussendoor maar uiteindelijk kwam het er niet van... Een verpleegster kwam zeggen dat die morgen zou gezet worden en zijn chemo ook. Pffff wat een pech, onze Joren was echt teleurgesteld, dan moest hij waarschijnlijk nog een dag langer blijven want ze willen hem in het oog houden. Uiteindelijk hebben ze een infuus gestoken en kreeg hij toch al een Baxter met medicatie. Het was niet de chemo zelf maar wel iets dat ze iedere keer ook geven voor de chemo. Ik vroeg aan de verpleegster wat dat juist was, ik heb begrepen dat het medicatie is dat de delende tumorcellen vastzet, zodat die niet verder kunnen delen. Ze gingen de medicatie stilletjes opdrijven want je kan er neveneffecten van krijgen. Het eerste half uur, geen verandering. Ze kwamen zijn temperatuur en bloeddruk controleren. Het tweede half uur, krijg hij het koud en begon wat te bibberen... Ik had de verwarming wat hoger gezet maar het werd erger en erger, ik heb de verpleegster gebeld en die zag direct wat er aan de hand was. Ze heeft de medicatie direct afgesloten en cortisonen gegeven. Ze zei dat mijn broer koorts zou kunnen maken... En inderdaad op een kwartier tijd had jij ineens 39 graden. Ik maakte mij ineens heel ongerust, hij stopte niet met bibberen. Het leek wel of hij in shock raakte ofzo. Na vijf minuten was het eerste zakje cortisonen doorgelopen, nadien kreeg hij dafalgan en dan nog een zakje cortisonen... Eindelijk was het beter... Ondertussen hadden ze zijn eten gebracht, spek met eieren, sandwichkes, hij deed zich niets tekort maar zoals ik nog veel zeg " voor al die nadelen mogen we ook de voordelen hebben zenne!!" en ja hij kon goed eten dus ik wist dat alles ok was 😋
Nadien hebben ze de medicatie terug aangesloten en om de dertig minuten kwamen ze zijn temperatuur en bloeddruk meten. Alles ging goed...
Eens thuisgekomen was ik kapot, de kindjes waren nog wakker want ze hebben morgen geen school.
Klavertje 4
