Ik kan eindelijk nog eens op mijn blog schrijven. Ik ben iedere dag thuis maar het komt er soms gewoon niet van. Ik ben nog met zoveel andere dingen bezig. Al het papierwerk om in orde te maken en de telefoontjes, naar de mutualiteit gaan enzoverder...
Zaterdag heeft mijn nichtje Lies mij mee naar Mechelen genomen om te shoppen. Veel hebben we niet gekocht want het was zo druk door de solden dat we het allebei vlug beu waren. We zijn dan gezellig iets gaan eten en hebben wat bijgebabbeld. Het lijkt precies of ik daar vroeger geen tijd voor nam. Ik heb daar zo hard van genoten. ððNadien ben ik de pruik met lang haar gaan passen. Lies vond de kortere ook leuker. Ik heb ne selfie genomen en naar mijn vrienden doorgestuurd, iedereen ook de kids en Wesley vond de kortere leuker. Ik heb beslist, de korte 💇💇💇
Maandag was het terug tijd om naar de chemo te gaan, tot nu toe kijk ik daar altijd naar uit💉💊💉💊
Mijn broer Joren ging met me mee, ik vond dat lief want onze Joren en wachten... Dat gaat niet samen maar hij stond erop om bij me te blijven en mij te steunen😘😘 Ondertussen zijn Wesley Joeri en Chris langgewenst. Ik vond het zo lief dat die mij een bezoekje kwamen brengen, dat maakt het allemaal wat leuker. Het was weer lang wachten... Ik was pas om 20.15u thuis.
Dinsdag viel goed mee, ons mama is naar hier gekomen en we hebben samen de kerstboom afgebroken. Ik had twee tassen koffie op en ik was nogal aan het razen zei ze 😜dat is ook van de cortisone dat ik weer zo opgejaagd was. Nadien werd ik wat misselijk. We zijn nog naar de winkel geweest en nadien heeft ze mijn haar geknipt. Ik ben eigenlijk blij dat het kort is want eigenlijk is het wel frisser zo en iedereen kan er al aan wennen. ☺️
Woensdag was ik echt misselijk, grieperig, koud, ik kon bijna niets eten. Ik heb de ganse dag in mijn zetelke gelegen terwijl de kinderen thuis waren. Gelukkig is mijn broer Joël bij mij gebleven zodat hij ook een oogje in het zeil kon houden.
Ik mag echt van geluk spreken met zoveel lieve mensen rond mij heen... Iedereen wil iets doen om te helpen... Dit ga ik nooit vergeten, ik begin nu al anders in het leven te staan. Genieten van de kleine dingen 😘
Donderdag ging het al beter, er is nog een vriendin langsgekomen en we hebben samen een wijntje gedronken en een leuk gesprek gehad. Ik ben via via in contact gekomen met Bie, ze heeft dezelfde soort kanker als ik. Ze is ook van Kampenhout en we hebben eigenlijk veel gemeenschappelijke vrienden. We hebben wat berichten gestuurd naar elkaar en een â¤ï¸ onder de gestoken. Zij moet iedere dag om bestraling gaan en heeft de operatie al achter de rug. Zo zie je maar dat iedere kanker bij elke persoon anders is en een andere behandeling nodig is.
Vandaag ging het nog beter, ik heb vanalles in het huishouden gedaan, wat in de tuin gewerkt, kids van school gaan halen. Daar geniet ik ook enorm van... Alles op mijn gemakje doen en genieten...
's Avonds kreeg ik wat hoofdpijn, ik vraag mezelf af of dit het begin is van de haaruitval?????? Pfff... Ik zie er echt tegen op... Maar het is voor een goed doel hé, ik probeer mezelf altijd wijs te maken dat ik nadien mooie krullen ga krijgen😉
Klavertje 4
