Vandaag had ik er echt geen zin in maar eens in het ziekenhuis toegekomen veranderde mijn gevoel helemaal. "Komaan!! We gaan er weer helemaal tegenaan!!! Ik voelde terug de vechtersmentaliteit,💪💪niet dat die echt weggeweest is maar ik had gewoon wat mindere dagen achter de rug.
Naast mij kwam een mevrouw liggen, die al 5 jaar chemo kreeg. Ze zei dat ze terminaal was. Bij haar was het begonnen met borstkanker, dan had ze lymfeklierkanker, leverkanker, botkanker en nu een heel agressieve kanker in haar buik. Ons mama en ik zaten gelukkig neer maar we stonden echt aan de grond genageld. Hoe hard ik mijn best ook deed, ik kon mijn tranen niet bedwingen. Ik probeerde naar buiten te kijken maar het lukte niet om te stoppen met wenen. Ons mama heeft mij vastgepakt en zei dat ik eens goed moest uithuilen. Dit was zo confronterend, er zijn gewoon geen woorden voor. Vicky (de borstverpleegkundige) kwam binnen en ging eerst bij de vrouw zitten. Ze vroeg hoe het was en hoe het met haar zoon ging, blijkbaar had ze het onlangs verteld aan haar zoontje... Ik stelde mij in haar plaats, hoe verschrikkelijk, ondraaglijk is deze ziekte??? (Dit maakt mij zooo kwaad vanbinnen, woedend word ik ervan)
Vicky kwam nadien bij ons zitten, zo vroeg of het een beetje ging met mij. Ik zei van wel maar ik was helemaal van de kaart. Ze probeerde mij gerust te stellen en ze zei dat het bij mij een gans ander verhaal is. Dat ik dat goed doe en dat ik het niet mocht vergelijken. Ze probeerde mij echt zo positief mogelijk moed te geven en dat lukte, ik was terug wat meer op mijn gemak. We begonnen met de pré-medicatie en de psychologe kwam vragen of ik een gesprek wou. Ik twijfelde maar zei toch van wel, zeker nu...
Ik ben met haar in een kamertje gaan zitten. Voor we binnen gingen kwamen Vicky en Inneke naar mij om te zeggen dat het niet kon, eigenlijk moesten ze die mevrouw ergens anders leggen en ze gingen het zeker melden. Ik heb nog een goed gesprek gehad met de psychologe, op het einde begon mijn medicatie te werken en ging mijn concentratie weg. Ik voelde mij licht in mijn hoofd😎✨✨
Terug op de kamer toegekomen mocht ik aan de chemo beginnen. De verpleegsters kwamen allemaal nog eens naar ons mama haar breiwerk kijken. Het is echt een plezante sfeer daar, ze zeiden dat het mooi was en vertellen over hun eigen breiwerkjes. Een verpleegster vertelde dat ze op een site "Bizzy lizzy" goedkope wol had gevonden. Ja...we komen ook vanalles te weten, er gaat een nieuwe kledingwinkel open in Bonheiden en we lachen samen ook wat af. Het is allemaal niet negatief, de verpleegsters zijn echt top!
Ik voelde mij helemaal "dizzy lizzy" van de medicatie en chemo, toen we naar huis reden.
We hebben nog even een tussenstop gemaakt bij onze Joren, hij was babysit vandaag. Louise was blij en ik ook natuurlijk. Wat een schatje mijn metekindje, ik zie ze zo graag 💕💕
Dan zijn we nog naar de winkel geweest, ik had energie voor 10. Nu nog trouwens... Ik zou heel mijn huis kunnen kuisen denk ik. Maar dat zou niet verstandig zijn. Van de cortisone ben ik maandag en dinsdag altijd in overdrive... Ik hoop maar dat ik da niet moet bekopen de volgende dagen...
Klavertje 4
