Vandaag was het toch weer bang afwachten of de chemo zou doorgaan. Ik ben voor de eerste keer heel misselijk geweest, ik heb zelfs moeten overgeven. Gisteren (zondag) was het eindelijk beter. Ik voelde mij precies of ik uit mijne winterslaap was ontwaakt. Dagen met de rolluiken naar beneden in de zetel gelegen, zelfs mij wassen was een loodzware opdracht. Mijn spier- en gewrichtspijnen waren dan weer stukken beter. Karolien had mij goeie pijnstillers aangeraden. Ik had wel last van mijn schouders en nek maar dat was eerder wat van de stress en gepieker denk ik. En emotioneel dat ik ben, niet normaal. Ons mama luisterde vroeger graag naar Barry-white, toen ik tiener was haatte ik het als ze weer éénvan haar favoriete liedjes opzette. Onze Joren en ik lachten toen met hare speciale danspas (zo schattig als ze dat doet) als ik dat liedje nu hoor, begin ik te wenen? Dan denk ik aan vroeger en eigenlijk zijn dat zo' n mooie en leuke herinneringen om te koesteren. Amai ik ben serieus aan het afdwalen van het onderwerp precies 😜 jullie zullen wel merken dat ik momenteel TEVEEL energie heb.
Uiteindelijk ging ook de 12de chemo door... Joepie🎉🎉🎉🎉 de laatste taxol en carboplatium. Vanaf nu krijg ik altijd om de 14 dagen chemo en heb dus wat extra tijd om te bekomen. Ik ben uiteindelijk blij dat ik de reeks heb kunnen afwerken want ik hoorde van veel lotgenotes dat ze moesten stoppen omdat de tintelingen in vingers en voeten te erg werden. Door de 2 weken rust tussen de 10de en 11de chemo ondervond ik dat die tintelingen toch iets minder werden, vooral in mijn mond dat vond ik echt vies. Ge hebt geen gevoel en smaak meer in de mond.
Ik lag terug bij een oudere dame maar wel een lieve, de laatste weken lig ik ook in mijn bed. Ervoor weigerde ik dat want (ik ben toch niet ziek?) ons mama had haar breiwerkje boven gehaald, iedereen stond naast mijn bed. Als ge extra aandacht wilt in een ziekenhuis, goeie tip, begin te breien. 😉
Mijn gilet was bijna klaar, ons mama moest enkel de mouwen nog doen en na enkele uurtjes was hij klaar. Het resultaat was heel mooi, ik weet nu al wat ik van t weekend ga aandoen 😄
Het is nu 03.40u ik kan niet slapen van de cortisone. Ik zit met het idee om mijn keuken te schilderen enfin, 1 muur. Ik zou er zelfs zo aan willen beginnen maar ik weet dat da géén goed idee is want dan lig ik de volgende dagen KO. De oncoloog zegt dat sommige vrouwen die eerste dag of zelfs nacht aan hun lentekuis beginnen omdat ze zoveel energie hebben van de cortisone maar dat heeft natuurlijk ook zijn keerzijde hé! Ik zal morgen wel zien hoe ik me voel. Vorige week heb ik ook slapeloze nachten gehad maar dat was eerder door mijn gepieker. Ik heb vandaag een goed gesprek gehad met de psychologe, dat doet altijd deugd. Mijn hoofd is weer leeg en conclusie, ik moet egoïstischer denken, meer afspreken met vrienden of vriendinnen om mijn gedachten te verzetten. Zo altijd thuis zitten is niet makkelijk. Natuurlijk als ik ziek ben, gaat het niet anders en ik zit vaak alléén overdag, s' avonds en ook ' s nachts. Ik kan soms mijn verhaal niet kwijt... Ik mis mijn gesprekjes met mijn collega's, vaak over de kinderen enzo en dan zeiden we al lachend tegen elkaar: "ach, het is overal hetzelfde!" En ik voelde mij stukken beter. 😀
Mijn broer is ook klaar met zijn chemo, hij heeft vorige week zijn laatste gehad. Ik ben zo blij voor hem want hij heeft afgezien, vooral altijd héél moe geweest. Ik kijk er naar uit dat hij binnen enkele weken terug de moed en energie vind om eens langs te komen bij mij met zijn "Joren"mopjes. Ik heb ze gemist en ik kijk uit naar ons eerste feestje dat we zullen geven. Niets dan goede vooruitzichten maar nu nog effe op doorzetten en op de tanden bijten 😁
De 11 de chemo ging vandaag op een dinsdag door, het was gisteren Paasmaandag. Ons mama ging vandaag mee, toen we binnenkwamen zag ik een kleine verrassing, eindelijk een meisje van mijn leeftijd. We lachten eens naar elkaar en zij vroeg: "hoe komt dat jij er nog zo goed uitziet?" Ik voelde mij gevleid en ik zei al lachend dat ik mij heel hard opmaak, als ik buitenkom tenminste. Ze dacht dat ik geen pruik op had. Karolien kwam voor hare voorlaatste chemo, ik zag dat ze het zwaar had maar ze was zeer positief. Zij heeft haar operatie al gehad, de 4 zwaardere en nu taxol. Ze zei dat ze echt heel moe is en dat ze veel slaapt. Ze heeft ook twee kindjes en we hebben direct onze nummer uitgewisseld, ondertussen hebben we al iedere dag berichtjes gestuurd. Het is echt leuk om een lotgenote te hebben, we geven elkaar tips en steunen elkaar. Zij zei dat ze van de 4 EC chemo's heel misselijk was, ze gaf de tip om voor de maaltijd een cava te drinken, blijkbaar helpt dat tegen de misselijkheid. Ik ga deze week een voorraad inslagen 🍸
Klavertje 4
