Ik weet niet eens hoe ik er aan moet beginnen... misschien best bij het begin...

Ik slaap altijd op mijn buik, ik voelde ineens iets raar aan mijn rechterborst. Het deed geen pijn maar er was iets dat daar niet thuis hoorde. Ik ben dan beginnen voelen en voelde een knobbeltje. Ik was niet direct in paniek maar dacht het wel een klier zou zijn ofzo. De volgende avonden, heb ik er steeds aan gevoeld en het bleef daar maar zitten. Ik heb toen een afspraak gemaakt bij mijn huisarts, zij voelde er aan dacht ook eerder aan iets goedaardig. Ze stuurde mij voor alle zekerheid door voor een echo en misschien een bijkomende mammografie. Enkele dagen later kon ik al voor de echo gaan, de dokter was heel stil en vroeg hoelang het geleden was dat ik het knobbeltje gevoeld had. Ik kreeg een kleine paniekaanval en begon te wenen, ik vroeg of het kwaadaardig was? Ze stelde mij gerust dat het er eerder goedaardig uitzag maar dat ik naar het ziekenhuis moest voor NMR-scan. 

Een week later mocht ik voor de scan gaan, Wesley ging met me mee. 

Ik was heel bang en vertelde de twee verpleegsters dat ik zo snel mogelijk de uitslag wou weten. Ze zeiden dat er waarschijnlijk nog een mammografie ging volgen, één van de dagen... ik heb er nog eens op aangedrongen dat ik echt wel zo snel mogelijk de waarheid wou weten want bij mijn zoontje Cas is vier jaar geleden ook kanker vastgesteld. Toen de scan gedaan was kwamen de verpleegsters vertellen dat ze de dokter gebeld hadden, die ging direct eens langskomen. Zij heeft dan direct voorgesteld om een biopsie te doen dezelfde dag, de biopsie deed geen pijn, ze verdoofden mijn borst en dan werd er met een naald kleine stukjes weefsel uit mijn borst gehaald. Zij verzekerde nog eens dat het er eerder goedaardig uitzag.Twee dagen later had ik een afspraak bij de huisdokter voor de uitslag, ik zag direct aan haar gezicht dat het geen goed nieuws was.

Het is cliché maar mijn wereld stortte in... 

Ik was bang en zat met zoveel vragen, hoe moet ik dit aan de kinderen vertellen??? 

Ga ik dood?? 

De dokter had met het ziekenhuis direct allerlei onderzoeken gepland maar het was nog maar donderdag en dinsdag mocht ik pas gaan. 

Die dagen waren verschrikkelijk, ik dacht direct dat ik overal uitzaaiingen had ofzo. Ik weet wel dat je niet het slechtste mag denken maar automatisch doe je dat toch. Ik heb de kinderen ook direct verteld dat er een slecht bolletje in mama haar borst zit en ik heb direct voorbeelden gegeven van iedereen dat er wel is doorgekomen. Nu is het bang afwachten naar dinsdag....