Vanmorgen toen we ons in de badkamer klaar maakten om naar school/ ziekenhuis te vertrekken zei Cas: " mama, ik ga héél de dag aan jou denken hé" smelt smelt😊
Ik ben nog vergeten te schrijven dat ik vorige week dinsdag de kinderen van school ging halen (met pruik op). Ze hadden mij 's morgens nog gezien met mijn eigen haar. Ik ging expres wat later, ik had echt geen zin om teveel mensen te zien aan de schoolpoort. Ik legde de boekentassen in de koffer... Luïs stond naast mij en zei " hé mama... u haar zo anders? Wat lichter precies?" Ik zei niets en begon te lachen...
Hij: " heb jij u pruik aan?"
Ik zei: " jaaaa" ☺️
En hij: " amai dat zie je niet mama! Het is echt mooi"
Dat was ook een smelt, smeltmomentje 🙂
Luïs komt mij ineens ook veel meer knuffelen de laatste tijd en Cas heeft het eerder wat moeilijk om mij zonder haar te zien. Soms komt hij ' s morgens nog wat bij ons in bed liggen en dan komt hij heel kort tegen mij liggen en prult hij aan mijn haar. De eerste morgen durfde hij niet naar mij kijken en toen we opstonden kwam hij direct mijn muts brengen.
Ocharme... Het moet voor hun toch ook nogal wat zijn om mij zo te zien... Om nog maar te zwijgen dat ze mij nog niet ziek en zwak gezien hebben.
Oké... maar ik ging het over mijn vijfde chemo hebben. 💉👍👊👊👊
Ons mama is terug meegegaan en Chris is met onze Joren naar het ziekenhuis gegaan want hij moest de katheter laten zetten en ruggenmergpunctie laten doen.
Toen we in mijn kamer kwamen begonnen we over onze Joren en ons mama begon te wenen. Ze zei dat ze het nog allemaal niet kon geloven... Het moet gewoon verschrikkelijk zijn om dit als moeder mee te maken. We hebben elkaar eens goed vastgepakt en gezegd dat alles goed komt. Ik heb haar gezegd dat ik soms bang ben. Ik denk dat af en toe maar durf het openbaar niet te zeggen...
We hebben vlug onze gedachten verzet en zijn een kruiswoordraadsel beginnen invullen en inderdaad het lukte om onze gedachten te verzetten.
Dan begint het wekelijkse ritueel, bloed prikken, wachten, de oncoloog komt eens kijken hoe het vorige week geweest is, de borstverpleegkundige komt langs, pré-medicatie, middag eten, eerste dosis chemo. Ons mama is een toffe gilet aan het breien. Vorige week vroeg een verpleegster aan ons mama van waar ze die wol had want ze gaan met enkele collega's ook breien. Die toffe verpleegster kwam vandaag zien hoe het met ons mama haar breiwerk was want ze had gehoord dat het al zo mooi was.
Het is daar echt een leuke sfeer, de meeste verpleegsters zijn echt super!
Ik ben altijd zo tipsy van die chemo... Vandaag was het weer wat erger... Zo bleek dat ik zag en ineens slecht in mijn maag. Joël was de kids al van school gaan halen. Eens thuisgekomen wou ik gewoon direct in de zetel liggen. Wesley heeft eten gemaakt en Luïs heeft voor de eerste keer zelfstandig geleerd!!! 😄👍
Zaterdag is Bie langs geweest, zij heeft dezelfde soort kanker als ik. Gelukkig hebben ze het bij haar in een vroeger stadium gevonden. Zij is geopereerd en krijgt geen chemo maar bestraling. Ze is zelf met een plantje aloë vera aan het experimenteren en ze heeft mij een plantje cadeau gegeven.
Kei lief!!!
Ze heeft mij uitgelegd dat je de stengel moet openbreken en het sap op een wonde smeren. Bv voor de bestraling of als de kids hun pijn gedaan hebben. Je kan het zelfs in je eten of drinken doen. Dit ga ik toch eens opzoeken.
Ik heb de gel ook bijgekregen ( of beter bijgekocht) bij mijn pruik. De kapper zei dat ik de gel dagelijks op mijn hoofd moet smeren want de haaruitval en chemo zorgt voor wondjes en het jeukt.
De rest van de week ben ik veel bezig geweest, niet veel gerust eigenlijk maar ik voelde mij ook redelijk goed dus dat ging wel. Donderdag ben ik nog eens naar mijn werk gegaan, om mijn collega's te zien. Ik was bang om te gaan, vooral voor mijn eigen emoties en ook voor de reacties over mijn pruik. Natuurlijk weet ik dat mijn collega's kei positief gaan reageren maar het is omdat ik er zelf meer over pieker en mij niet echt op mijn gemak voel.
Toen ik in de lift kwam (hangt een spiegel) was ik direct mijn haar aan het goed leggen. Het lag gewoon normaal hoor maar zo... te braaf voor mij. Pfffff... Dat wordt nog een obsessie 😉
Ik kwam in onze bureau en kreeg direct kei leuke reacties 😊iedereen zei dat je niet zag, dat ik een pruik op had. We hebben goed bijgebabbeld met de collega's en ik ben 's middag mee een broodje gaan halen. Toen we terug kwamen waren mijn baas en nog andere collega's toegekomen. Ik kreeg direct leuke reacties, iedereen zei dat ik er goed uit zag. Na het eten voelde ik me niet zo fantastisch en was ineens heel moe. Ik moest nog langs de mutualiteit en wou wat rusten voor ik de kinderen van school zou halen.
Vrijdag ben ik naar de kapper geweest om mijn pruik wat te laten bijknippen en vooral uitdunnen, het is al beter nu!!! Nadien ben ik met Laura naar de mutualiteit gegaan om de papieren van mijn broer in orde te brengen. Op de terugweg zijn we mijn lievelingsbroodje (buiten de tonijntino bij Natalie want dat is echt de allerlekkerste 😋) pikante tonijnsla van de croissy. Mmmm... Dat heeft mij gesmaakt 😊
Ik heb ook nog drie coole mutsen besteld op zalando. Thuis zet ik altijd direct een muts op, die pruik jeukt ontzettend en de mutsen zijn echt nog cool. Ik wil niet zo van die sjaaltjes aan doen, dan zou ik mezelf helemaal slecht voelen.
Vandaag ben ik opgestaan, gegeten en moest ik mijn haar wassen. Tijdens het wassen voelde het heel droog en dof aan. Toen ik mijn haar wou uitkammen zat het zo erg in elkaar geknoopt, dit had ik nog nooit gezien, er kwamen pakken haar tijdens het kammen. Ik kon het gewoon niet meer kammen!!! Ik begon te wenen... "Oh nee... Het is het moment!!"
Ik ben naar beneden gegaan, heb tondeuse genomen en ben beginnen scheren. Al wenend, ik was echt in schok. Toen het helemaal kort was, viel het eigenlijk nog wel mee. Het is eigenlijk wel stoer zo een kort coupje 💇😀💪
Oké... Ik heb mij klaargemaakt, mooi gemaakt, mijn pruik opgezet en ik ben naar onze Joren en Laura gegaan. Ik kon niet thuis blijven...
Ons mama was daar op Louise aan het passen want zij moesten naar het UZ-Leuven. Zijn dossier is doorgestuurd naar daar om verder te onderzoeken, vandaag zullen ze eindelijk meer weten.
Daar toegekomen zei ons mama direct dat mijn haar (pruik) mooi was maar ik voelde mezelf niet goed. Dat kapsel is zo gemaakt, dat ligt te perfect. We hebben ons Louise wat verwend en rond de middag kwamen ze thuis. Eindelijk wisten we meer... Het is wel degelijk lymfoonkanker zoals ze eerder vermoeden. Onze Joren moet ook chemo krijgen, hij mag kiezen tussen twee behandelingen. 6x om de twee weken of 8x om de drie weken. De laatste is minder zwaar maar hij wil voor de eerste gaan. Hoe vlugger ervan af, hoe beter... Ik zou voor de laatste gaan maar dat is ieder zijn keuze natuurlijk.
Vandaag gaat ons mama mee. Ik ben wat bang want voor haar is het toch wel een schok om je eigen kind aan die apparaten te zien. Maar ze heeft dat goed gedaan en eigenlijk is dat een dagje waarop je NIETS moet doen. Ik was weer laat thuis maar ik heb gevraagd of ik volgende keren vroeger kan komen en dat was in orde.
Het is begonnen... Vrijdag kreeg ik haarpijn, hoofdpijn en als ik met mijn handen door mijn haar ging wist ik genoeg...
Wesley vertrok met Luïs naar de voetbal en Cas ging met zijn meti naar de voetbalwinkel om zijne Nieuwjaar te gaan kiezen. Ik belde eerst naar de kapper voor mijn pruik. Ik mocht in de namiddag komen en dan ging hij mijn haar afscheren en de pruik in model knippen. Hier was ik echt nog niet klaar voor... Ik voelde mij zo slecht. Ik heb naar Natalie gebeld en ze zei direct dat ze mee ging, ze wou absoluut niet dat ik alléén ging. Ik zei dat ik er nog niet klaar voor was en dat ik mijn haar pas wou afscheren als het echt niet meer mooi was. Ze stelde mij gerust, dat we dat gewoon gingen zeggen tegen de kapper. Casje ging ook mee en was zo flink terwijl de kapper de pruik aan het bijknippen was. Natalie zei direct dat de pruik héél mooi was.💁 ze stelde ook voor om ze even op te laten.
Zogezegd zo gedaan... Wij naar de voetbalwinkel. Ik voelde mij niet op mijn gemak, onaantrekkelijk, het gevoel dat iedereen dat zag. Ik voelde mij vooral NIET mezelf. Onze Cas wist niet welk tenueke eerst te kiezen. De mevrouw van de winkel kwam ons helpen. Zij had een sjaaltje op haar hoofd. Ik dacht direct bij mezelf... Zou zij ook...?
Iets verderop een koppel met twee kinderen, die vrouw had ook een pruik op. Ik zag het aan haar wenkbrauwen... Ongelooflijk toch, wij stonden daar met drie in één winkel!!!!
Zondag ben ik nog gaan wandelen met Veerle, ik heb haar leren kennen via Wesley. We hebben een tocht van 7 km gedaan, ik voelde het op laatste goed in mijn benen maar het heeft mij ook echt deugd gedaan. We gaan dat zeker nog doen... ☺️👍
Ik kan eindelijk nog eens op mijn blog schrijven. Ik ben iedere dag thuis maar het komt er soms gewoon niet van. Ik ben nog met zoveel andere dingen bezig. Al het papierwerk om in orde te maken en de telefoontjes, naar de mutualiteit gaan enzoverder...
Zaterdag heeft mijn nichtje Lies mij mee naar Mechelen genomen om te shoppen. Veel hebben we niet gekocht want het was zo druk door de solden dat we het allebei vlug beu waren. We zijn dan gezellig iets gaan eten en hebben wat bijgebabbeld. Het lijkt precies of ik daar vroeger geen tijd voor nam. Ik heb daar zo hard van genoten. ððNadien ben ik de pruik met lang haar gaan passen. Lies vond de kortere ook leuker. Ik heb ne selfie genomen en naar mijn vrienden doorgestuurd, iedereen ook de kids en Wesley vond de kortere leuker. Ik heb beslist, de korte 💇💇💇
Maandag was het terug tijd om naar de chemo te gaan, tot nu toe kijk ik daar altijd naar uit💉💊💉💊
Mijn broer Joren ging met me mee, ik vond dat lief want onze Joren en wachten... Dat gaat niet samen maar hij stond erop om bij me te blijven en mij te steunen😘😘 Ondertussen zijn Wesley Joeri en Chris langgewenst. Ik vond het zo lief dat die mij een bezoekje kwamen brengen, dat maakt het allemaal wat leuker. Het was weer lang wachten... Ik was pas om 20.15u thuis.
Dinsdag viel goed mee, ons mama is naar hier gekomen en we hebben samen de kerstboom afgebroken. Ik had twee tassen koffie op en ik was nogal aan het razen zei ze 😜dat is ook van de cortisone dat ik weer zo opgejaagd was. Nadien werd ik wat misselijk. We zijn nog naar de winkel geweest en nadien heeft ze mijn haar geknipt. Ik ben eigenlijk blij dat het kort is want eigenlijk is het wel frisser zo en iedereen kan er al aan wennen. ☺️
Woensdag was ik echt misselijk, grieperig, koud, ik kon bijna niets eten. Ik heb de ganse dag in mijn zetelke gelegen terwijl de kinderen thuis waren. Gelukkig is mijn broer Joël bij mij gebleven zodat hij ook een oogje in het zeil kon houden.
Ik mag echt van geluk spreken met zoveel lieve mensen rond mij heen... Iedereen wil iets doen om te helpen... Dit ga ik nooit vergeten, ik begin nu al anders in het leven te staan. Genieten van de kleine dingen 😘
Donderdag ging het al beter, er is nog een vriendin langsgekomen en we hebben samen een wijntje gedronken en een leuk gesprek gehad. Ik ben via via in contact gekomen met Bie, ze heeft dezelfde soort kanker als ik. Ze is ook van Kampenhout en we hebben eigenlijk veel gemeenschappelijke vrienden. We hebben wat berichten gestuurd naar elkaar en een â¤ï¸ onder de gestoken. Zij moet iedere dag om bestraling gaan en heeft de operatie al achter de rug. Zo zie je maar dat iedere kanker bij elke persoon anders is en een andere behandeling nodig is.
Vandaag ging het nog beter, ik heb vanalles in het huishouden gedaan, wat in de tuin gewerkt, kids van school gaan halen. Daar geniet ik ook enorm van... Alles op mijn gemakje doen en genieten...
's Avonds kreeg ik wat hoofdpijn, ik vraag mezelf af of dit het begin is van de haaruitval?????? Pfff... Ik zie er echt tegen op... Maar het is voor een goed doel hé, ik probeer mezelf altijd wijs te maken dat ik nadien mooie krullen ga krijgen😉
Klavertje 4
