Verleidelijk staan ze opgesteld, in al hun pracht en glorie. Glimmend opgekuist als een spiegel en het rare is, ze weten altijd een gevoelige snaar te bespelen. Hier en daar een klein detail verandert en zelfs héle nieuwe modellen. Overweldigend is ook een woord als je er binnenkomt! Al dat moois dat je ziet staan! Ik kijk mijn ogen uit, weet eigenlijk niet goed naar waar eerst gekeken. Zal ik eerst naar Honda gaan? Neen, Ducati staat dichter en mss dat Rossi's moto daar wel staat. (maar die stond er niet) Nog overweldigd sta ik naar een scherm te kijken en ik denk dat ik de garage van Rossi aan het kijken ben, tot een vrouwenstem me tot de werkelijkheid brengt en me vraagt of ik mee wil spelen? "Meespelen?" denk ik. Oh ja het is een ps 3 superbike spel! Zo Echt die beelden man man! Ik stem toe en rijd direkt de snelste tijd van de dag. "hmmm..." denk ik "mss zit dat setje banden er nog in!" Maar na mijn bezichtiging is mijn droom al aan flarden want een jongeman verpulvert mijn "record" met zo maar effekes 10 seconden en het salon is nog niet afgelopen. Was toch een enorm prettige ervaring. Vooral door de aanmoedigingen van de (jonge) vrouw zelf die me als het ware vooruit wilde stuwen! Merci daarvoor! Hoe die motorfabrikanten het altijd doen, ik weet het niet maar ze weten me altijd te verleiden met iets nieuws! Nu bvb een Ducati Monster (voor mij onbetaalbaar omdat ik mijn geld ergens ander in steek), maar het is een crème van een moto! Vooral in het Rode kleur vind ik hem machtig, waar anderen hem dan weer subliem vinden (en dat was het woord) in het matte zwart. Bij Honda vond ik dan weer de nieuwe cbr600 f héél geslaagd en bij Kawasaki vanzelfsprekend de zx6r en de Z1000SX. Ik ben gisteren zelfs niet bij de auto's geraakt, zo was ik in beslag genomen van de schoonheid van de motoren !
Pas Januari pfff ... ik weet het, we moeten iedere dag van ons leven genieten dag per dag, seconde per seconde. Maar ik verlang er zo naar om weer een keer op circuit te rijden! Iedere week-end kijk ik uit naar het weerbericht om toch maar droog weer te hebben, maar weeral laat Koning Winter het niet toe. Het alternatief (in Spanje) rijden, is niet voor me weggelegd. Vermits sponsering nog altijd niet binnenkomt. Dus het is afwachten... tot er eens een schone dag komt. En dan... zullen we de kawa weer in de camionette steken, richting Lezennes... en kunnen we Genieten! Voorlopig kunnen we alléén maar Dromen ervan... maar het moment dat het wéér gebeurd zal het als een droom zijn! De geur van rubber, benzine, uitlaten... de vriendschap van de mensen op Lezennes. Het nakaarten na de sessies over hoe we nu juist weer die bocht aansnijden of in welke versnelling nemen we die andere bocht ook weer? En dan achteraf met een grote glimlach terug naar België! Dat is Leven!