Een regenachtige dag, geen zin om de koersmoto gereed te zetten noch om met regenbanden te rijden op Lezennes... twijfelen twijfelen... Plotseling hoor ik een stem (neen niet van God) maar van Michel Follet in de radio die zegt dat je gratis moto's kan testen in Handzame. "Tien:" denk ik dat is nog eens interessant! Na een telefoontje naar de dealer en de moto staat al gereserveerd. Kan me nu een beetje voorstellen hoe de testrijders zich moeten voelen , motokledij inladen en richting Handzame. In feite heb ik de Mv Augusta F3 gereserveerd, maar er is al een motorrijder voor mij ter plaatse en die staat al op het blad op dit uur. Vermits ik hier nu toch ben, kijk ik eens verder rond of ik toch niet een testrit kan versieren en dan sta ik naar een sexy witte kont te kijken. en die heeft me verleid. Neen, het is geen vrouw, maar de Nuda 900 R. Nuda betekend naakt in het Italiaans en dat is te zien ook! Je ziet het prachtige 2 - cylinder BMW blok zitten ( is afgeleid van het blok van de F800, maar wel met meer pk erin). Een Ohlins schokbreker, Brembo remklauwen met dubbele schijfremmen. Brembo rempomp. De uitlaat is een 2 in één systeem met een demper die (op het zicht) op een Akrapovic demper gelijkt. Met een prachtige klank! Dat alles is verpakt in supermotard achtig design, maar dan mooier en afgewerkt. Speels, agressief, verleidelijk in één ! Het moment dat je haar doet draaien weet je dat het een fun moto zal zijn. Ze klimt gretig in toeren (aan 8000 tr/min zit ze in rode zone). Het moment dat je weg rijdt, voel je al dat het goed zit. De moto stuurt bliksemsnel en je hebt direct vertrouwen in het gehéél. Ze voelt goed aan. De achterkant is enorm stabiel en de voorkant zou wel eens de lucht in willen, maar het is niet zo dat je beide wielen niet op de grond kan houden als je wilt. Je hebt het allemaal zelf in de hand. Traag toeren en genieten, schakellui rijden? Ze laat het allemaal zonder morren toe. Maar ga je er eens echt voor zitten en wil je sportief rijden, een circuitdagje meepikken... Ze kan het allemaal! Zelfs bij het snellere werk blijft ze schoon op haar lijn, wel voel je de voorkant beetje meer zoeken dan bvb een supersport, maar ze is dan ook zachter afgeveerd ( en ik denk dat met een hardere instelling... juist). De moto voelt met zijn 195 kg licht aan. Het is een moto die volgens mij allemansvriend zou kunnen worden. Wil je hard op een (klein) circuit rijden? Wel volgens mij ga je véél supersports achter jou laten. Wil je schakellui rijden? Ze laat het zich allemaal welgevallen. Wil je ritje in de Ardennen doen? Ze zal zich als een vis in het water voelen. En de verbindingsrit dan? Vond het op autoweg goed uit te houden kwestie van windbescherming. Wat moet je nog meer hebben zou je zeggen?
Mss een vrouw die deze Italiaanse/Duitse schone wil aanvaarden? Let op, eens je er mee gereden hebt, zal je véél tijd aan deze prachtige, alleskunnende "Naakte" hangen. Zou kunnen dat je vrouw zegt dat het je maîtresse is. Wees gewaarschuwd!
15 Maart 2012, 18°C, een dagje vrijaf... en Lezennes open... het zonnetje lonkt! Maar ja zondag nog maar gereden en de SC2 was al erbarmelijk versleten. Waarschijnlijk door de combinatie niet echt warm en geen optimaal afgestelde vering. De vering is nu lichtjes aangepast, maar met een "versleten" band kan ik niet zien of ik progressie gemaakt heb of niet naar afstelling toe. Maandag had ik al de Pirelli diablo supercorsa sp band laten monteren op mijn reserve velg (gewoon om gereed te zijn, want ik had niet verwacht thuis te zijn). "Het is nu wel een héle sportieve straatband, maar geen koersband en toch: hij is iets harder dan de sc2, dat zou wel goed uitkomen": dat dacht ik allemaal toen ik naar dat wiel in mijn garage stond te kijken. Kortom, wiel gemonteerd, moto in camionette en richting Lezennes. Je moet meenemen wat je kans van hebt hé Wel heb ik mijn Pirelli dragon sc1 vooraan laten liggen omdat ik simpelweg geen diablo sc sp had voor de voorkant en ook omdat het minder werk was.
En nu de diablo supercorsa sp. een gehomologeerde koersband zou ik het noemen. Het is eigenlijk een straatband, maar dan véél te goed voor de openbare weg! Ik had de intentie om de eerste ronde vlot, maar relatief traag af te werken om ook de band te voelen. Vanaf de tweede ronde kon het gas er al héél hard op! De Pirelli plakt gewoon aan het asfalt, niet te geloven, maar Nog beter dan de Pirelli diablo rosso corsa (en ik vond die al super!). Hij leunt enorm dicht tegen de dragon supercorsa sc2 waar ik zondag mee reed. Volgens mij kan je er even hard mee gaan zonder dat je de extreme slijtage hebt (omdat hij iets harder is). Hij heeft je ook enorm véél gevoel waar je mee bezig bent. Bvb terwijl je hard remmend naar een bocht gaat en je bent iets te enthousiast aan het afschakelen, voel je hem "bewegen", lichtjes glijden maar hij hersteld enorm rap.(en mss kan iemand met goeie vering kennis dit ook oplossen) Ook bij een harde acceleratie plakt hij enorm aan het asfalt. Daar moet ik wel direkt bij zeggen dat ik de SC2 nog beter vond, maar dat is dan ook een echte raceband. Sturen dan... enorm snel. Zelfs zo snel dat je moet opletten dat je genoeg snelheid hebt in bochten of je hebt het gevoel dat je zal omvallen. Ik bedenk nu wel dat dit ook kan zijn doordat we mijn moto meer op z'n neus gezet hebben, maar toch die Pirelli stuurt enorm! Je denkt nog maar aan oversmijten en het gebeurd al zonder veel moeite. Je moet echt opletten dat je niet te gretig bent. Je kan hem zelfs onder hellingshoek ietsje platter smijten met weinig input als het nodig is. Terug oprichten gaat even soepel. Voor mij is dit echt een superband! Ik heb de band afgekocht van iemand die stopt, maar met 177 euro voor een voorband en 234 euro voor een acheterband, kan je al héél wat van de "oudere" dragon supercorsa sc verslijten. Toch is het een superband! Iemand banden in aanbieding???
Het voelt altijd als een beetje thuiskomen. Natuurlijk ken ik het circuit... maar het gaat hier niet alléén om het rijden, maar ook om de sfeer die hier hangt en dat je nergens op een ander circuit kan vinden. Iedereen kent hier iedereen, is het nu van gezicht, naam, welke moto de persoon rijdt... het doet er niet toe, maar van de meeste weet je hoe ze bestaan. Ook weet je hoe de meesten rijden. Je weet bvb dat je die of die persoon niet moet volgen want die zijn te snel... Anderen zijn dan weer trager en vinden het tof om achter jou te rijden. De ene dag ben je hier leraar, de andere een bleuke en dus zelf leerling. Vergis je niet, er wordt hier op Lezennes van tijd tot tijd hard gereden (als de betere piloten er zijn), maar er is hier een zekere respect. De mensen zijn hier echt begaan met elkaar en dat vind ik zo prachtig aan Lezennes. Er wordt gepraat, gevraagd en gediscussieerd over (ja wat anders ) banden, remmen, insteekpunten, rempunten, lijnen, bandendruk etc... Om een voorbeeld te geven van respect... toen we op een bepaald moment met twee naar de chicane reden, wilde de persoon achter mij mij uitremmen en ik deed (onbewust) de deur dicht. Die jongen geeft er voor gekozen om door het gras te rijden ipv tegen mij. Hij heeft recht gebleven (gelukkig) maar ik ben er hem ernorm dankbaar voor! Dat bedoel ik met respect rijden. Hier komen (de meeste) mensen om zich te amuseren en niet alléén om te tonen dat ze rapper zijn dan de rest. (Uitzonderingen bevestigen de regel)
Neem nu de foto's alléén al... die mensen staan daar de hele dag in koude, wind, zon... om ons prachtige foto's te geven! En het zijn foto's om u tegen te zeggen.
Daarom was ik ook zo blij toen ik zondag voor de eerste keer dit jaar weer toekwam op Lezennes. Was al een maand geleden! Door vooral het slechte weer. Maar zondag was het echt eens zacht, droog weer en konden we weer eens rijden op onze spiksplinternieuwe Pirelli diablo Rosso Corsa. Een mondvol en een prachtige band ! Zelfs met temperaturen van amper 10°C hadden de banden ongelooflijk véél grip. Mijn hellingshoek was zelfs zo groot dat mijn teensliders tegen de grond ging (ondanks de racevoetsteunen die op mijn kawa zitten). Ik vraag me af wat die band dan aankan als het echt warm weer is. Zal wsl een prachtige ervaring worden!
Het is een prachtig jaar geweest . Talloze keren op Lezennes gereden, enkele keren op Folembray en Croix en een prachtige stage gedaan bij Mertens Racing School. Gisteren heb ik nog eens op regenbanden gereden. Het was al méér dan een jaar geleden en ik stelde het maar uit. Waarom? Vertrouwen denk ik. Nu moet ik eerlijk zeggen dat het circuit niet kletsnat, maar halfdroog/nat lag. Aan de ene kant nat, de andere kant droog. Het is niet te vatten hoevéél grip die regenbanden hebben in het natte gedeelte. Zelfs de knie ging tegen de grond (en het was maar een graad of 9). Ik heb me super geamuseerd met die banden! We reden zelfs maar met 2 piloten op het circuit, dat gaf me het gevoel dat ik een testpiloot was. Testen dat was eigenlijk wat ik deed. Ik voelde wat de Pirelli voorband deed, ik voelde de band zoeken onder hellingshoek in het natte en ik voelde dat ik toch relatief hard in de remmen kon gaan. Wel lette ik erop om mijn remdruk op te bouwen en niet onder hellingshoek te remmen. Bij iets hardere remmaneuvres voelde ik toch trillingen die ik niet echt kon thuiswijzen, maar dat was dan wel in het drogere gedeelte, mss was hetdaar niet nat genoeg meer? De achterband (een bridgestone) leefde wel meer, op het laatste voelde ik hem toch zoeken onder acceleratie, maar met die droge stukken kreeg hij natuurlijk tegen zijn tanden!
Toch kom ik met een goed gevoel uit deze test, vooral omdat ik mijn moto recht heb kunnen houden en zo wéér iets meer vertrouwen naar de volgende (circuit)dag kan leven!
De KAWASAKI ZX6R 2009 is een prachtige en een enorm prettige moto om mee te rijden! Rij ik er rapper mee? Neen, maar ik heb er wel enorm véél fun mee en dat is waar het in motorrijden om draait!
Het is niet meer normaal, ik hunker naar het circuitrijden, maar aan de andere kant ben ik er bang voor. Ik mocht morgen gaan rijden, maar een ruzie was de aanleiding om niet te gaan. Nu heb ik er vaneigens spijt van dat ik geannuleerd heb. Het was nochtans het ideale concept: nog niet betaald, mooi weer , moto staat gereed. Maar ik voelde iets tegenwerking en heb dan in een boze vlaag alles van de tafel gevaagd. Waarom? Omdat ik wsl bang geworden ben om te rijden. Bang om weeral een mooie moto neer te leggen. Terug weer moet vechten om toch nog maar verder te mogen rijden. Weeral geld moeten oppompen om toch maar te kunnen rijden. Niemand die dat niet doet weet hoe dat gevoel is om aan de kant te staan. Toch gaat mijn leven door en heb ik toch altijd zo'n voldaan gevoel als ik op de moto gezeten heb. Héél m'n leven heb ik al moeten vechten om met een moto te mogen rijden en blijkbaar gaat de geschiedenis zich herhalen en zal het weer moeilijk worden om regelmatig te kunnen rijden. Maar het gevecht is niet met iemand anders alléén, maar nu ook met mezelf: het moet voor mij al mooi, droog weer zijn om met iets van vertrouwen de baan op te gaan. Terwijl ik eigenlijk in ieder weertype zou moeten kunnen rijden. Ik kan het nochtans, maar één of ander stemmetje in m'n hoofd houd me dan tegen en als er dan maar één iemand zegt van: "doe het niet" is dat genoeg om aan de kant te blijven staan, alhoewel ik me beter voel als ik wel gereden heb. Morgen zal ik weer niet eraan toe komen (of er moet nog iets gebeuren)... Hoe kan je nu zoiets missen en tegelijkertijd zo bang van zijn?
11 april een datum die met Hoofdletters in mijn agenda stond.
Ik ga voor de eerste keer sinds jaren weer een stage volgen op het circuit. En dan nog bij niemand minder dan Stefaan Mertens.
Stefaan Mertens heeft een palmares bij elkaar geraced om U tegen te zeggen!
In het wereldkampioenschap endurance: Wereldkampioen in 1995 en 2002!
de rest van zijn palmares kan je hier http://www.stephanemertens.info/nl/?page_id=15 vinden. Het is enorm indrukwekkend! En de instructeurs waarmee hij werkt zijn ook kalibers om U tegen te zeggen! Wij hadden Jean-François Cortinovis en Alex Verleye, de eerste is wereldkampioen in endurance rijden en Alex is Belgisch kampioen Superbike en enorm véél internationale ervaring! Ook kwam Xavier Siméon ons eventjes de juiste lijnen tonen, die jongen is al Wereldkampioen Stock 1000 en rijdt momenteel in de Moto 2 klasse! (als enige Belg momenteel) En die mannen kunnen een stukske rijden en hebben schatten van ervaring! Juist die mannen staan dan langs de kant te kijken om te zien wat je (mis) doet!
En dit is juist de opzet van de hele dag, door je op je fouten te wijzen maken ze een betere piloot van je, waardoor je op het einde van de dag sneller maar vooral zelfzekerder rond het circuit van Mettet rijdt!
Hoe wordt de circuitstage nu eigenlijk gedaan?
Eerst rij je in groep enkele opwarmrondes om het circuit te leren kennen (voor mij was het de eerste keer dat ik er reed). Dan wordt het circuit in delen opgedeeld en train je op één bocht of een combinatie van bochten. Het wordt eerst (langs het circuit) volledig technisch uitgelegd en dan doen ze een demo hoe het eigenlijk moet. Vervolgens mochten we het zelf eens proberen om dan iedere keer op onze fouten gewezen te worden! En echt het werkt! Op een bepaald moment sneden we de snelle linkse aan achter het rechte stuk en Jean-François en Alex deden teken naar mij dat ik mijn motor rechter moest duwen en instinctief door het gebaar doe je het! Dit is één van de talloze opmerkingen dat ze maakten en om die allemaal toe te passen zal ik wel een verwerkingstijd nodig hebben denk ik. Vooral omdat de verkeerde manier van rijden er zo ingebakken zit dat je er vlug weer naar grijpt als het moeilijker gaat of als je vermoeid wordt. Maar ... ik heb er enorm véél van opgestoken ...echt een aanrader! Mss zou er hier in Vlaanderen ook een circuit moeten aangelegd worden waar een racing school kan neerstrijken! Er loopt hier alleszins genoeg jong talent rond!
Het is nu méér dan een maand geleden dat ik nog eens op de asfalt van Lezennes gereden heb. Iedere week kijk ik uit naar het weerbericht in het week-end in de hoop dat het eindelijk weer eens een normale, droge dag zal worden. Maar dat valt voor het moment nog dik tegen! Ja, ik weet het, het is nog maar Februari en dan kan het nog van alle winterse toestanden komen. Toch, mis ik dat motorgevoel. En vooral ook dat je na de winter wéér moet herbeginnen en je niet het ritme kan oprapen waar je voor de winter geëindigd bent. Je moet als het ware weer herbeginnen. Stel je voor dat je ergens in Spanje woont, waar je niet naar het weer moet omkijken en dat je (toch bijna) altijd kan rijden. Het is daar toch meestal een deftige temperatuur! Het enige wat je moet doen, is maken dat je moto gereed staat en dat je zelf fit bent! Week-end na week-end. Ik kan me zelfs inbeelden dat je soms al eens zou zeggen: "nu heb ik er genoeg van, ga ik eens een week-endje iets anders doen!" Of je kan al eens een weekendje schrikkelen omdat je weet dat je toch het volgende week-end mooi weer zal hebben. En (belangrijk): je kan het héle jaar door rijden! Hier in België is het juist omgekeerd, je moet maken dat je er "staat" het moment dat er eens een mooi week-end is! Ik droom er dikwijls van om zoals de testrijders naar de zonnige oorden te kunnen afzakken en daar al dat nieuwe moois te kunnen testen. Het is natuurlijk niet altijd allemaal rozegeur en maneschijn, maar toch zou ik me wel goed kunnen vermaken in zo'n leven! Avontuurlijk, altijd op het nieuwste van het nieuwste mogen rijden. In mooie omgevingen en (meestal) warmere temperaturen. Ik weet het ik leef in een droom, maar dromen kunnen toch beginnen leven ? Niet?
Het ultieme van het ultieme ... de formule 1 van de moto's ... zo spreken we van de moto-GP! Het is de hoogst bereikbare klasse waar iedere piloot die op circuit rijdt hoopt van ooit te komen! Het is echter door velen gevraagd en voor weinigen weggelegd. Zoals je ook kan zien aan het aantal piloten (17!) dat deelneemt. Jammer dat de bezetting zo laag is, want het is prachtig om die mannen aan het werk te zien. Er zou eigenlijk iets moeten veranderen waardoor het allemaal minder duur wordt, want zoals het nu is, blijft het onbetaalbaar voor andere goeie piloten, maar die dan minder in de markt liggen. Zoals onze eigen Xavier Siméon (één van de grootste talenten in België).
Dromen... ja dat doe je erva om ooit eens met zo'n motogp machine te mogen rijden! Maar dat is al een even grote droom alsof je je popidool ooit eens life zou kunnen ontmoeten. Quasi Nihil. Het enige wat we kunnen doen is de testverslagen lezen van journalisten die wel (enkele rondjes!) een indruk krijgen van wat het is om met zo'n superfiets rond te rijden en... verwateren!
Maar ik zou al content zijn mocht ik gewoon eens op al die motogp circuits kunnen rondrijden! Hopelijk komt er ooit eens een tijd dat ik gewoon van het ene naar het andere circuit kan trekken... Dromen...
Ik zag het goed zitten! Enorm ontspannen, maar wel moe van het werk dat ik moeten doen heb deze week (lichamelijk vermoeid). Mss was ik wel tevéél ontspannen want na de trainingen stond ik op de ... laatste plaats. "Niets verloren" dacht ik "de wedstrijd moet nog verreden worden" De eerste twee rondes kon ik nog aanklampen met de mensen voor mij en kon er zelfs twee voorbijgaan doordat ze aan elkaar haperden. Ik probeerde dan ook zo zuiver mogelijk te rijden, maar ik zag toch in mijn ooghoeken dat ze sneller waren dan mij en weer dichterbij kwamen! Potseling kwamen de snellere mannen me dubbelen, wat in de vorige wedstrijd maar enkelen gelukt was (dan had ik al een vermoeden van mijn slechte tijden moeten hebben) en één van diegene die me dubbelde tikte me aan achteraan waardoor ik gedraaid stond. Ja zo vlogen die twee me terug voorbij en was mijn wedstrijd over! Enorm teleurgesteld ben ik wel na vandaag! Niet alléén omdat ik de laatste was, maar vooral omdat ik mijn tijden van de vorige wedstrijd (onder slechtere omstandigheden) niet gehaald heb! Een uurke om snel te vergeten! Hopelijk kan ik me volgende wedstrijd beter weren!
Circuitrijden... is dat dan Crossen dat je doet? Eén van de meest gestelde vragen. Neen! Het is géén cross, het is op asfalt.
Nog zo'n misverstand is dat circuitmoto's minder onderhouden zouden zijn. Zoals er iemand eens van mijn werk zei: "mijn man is véél te zindelijk op zijn moto, mocht hij ook zo'n wrak hebben, dan zou hij dat ook doen!" Wrak... dat woord sloeg me in mijn oren. Ik rij nu al 9 jaar op circuit en de "wrakken" die je ziet rijden zijn op één hand te tellen. De meeste circuitmoto's zijn netter, beter onderhouden dan de straatmoto's. Als ik bvb mijn wielen uithaal, wordt mijn achterbrug ontvet, wielen ontvet, fourche afgekuist, hier en daar een drupje olie waar nodig, ketting ingevet ... etc. en altijd de volledige moto gecontroleerd. En volgens mij is dat van de meeste circuitrijders zo, want die mensen weten waar ze mee bezig zijn. Ze weten ook dat één foutje een enorm risico met zich meebrengt! Het is niet alléén prettig om met een propere moto te rijden, het is ook prettiger om eraan te werken en het is veiliger! Dus die woorden zijn uit het Niets gegrepen van mensen die er eigenlijk niks van kennen.
Wat ook nog zo'n misverstand is (vind ik) is als iemand zegt: "ik ga niet op circuit, want ik ken mezelf! Ik ga mezelf niet in bedwang kunnen houden" Hmmm ... daar moet ik persoonlijk mee lachen. Volgens mij wilt dat zeggen: "ik zou het wel eens willen doen, maar ik ben er eigenlijk een beetje bang voor." Ik weet uit ervaring (en andere mensen hun ervaringen) dat je de ene dag de rapste kan zijn (alhoewel dat voor mij niet veel gebeurd) en de andere dag de traagste en als je die dag daarbij niet neerlegt je onherroepelijk het decor in gaat (zoals wij dat noemen). Dat wil eigenlijk zeggen dat als je niet je eigen tempo rijdt, dat je crasht en geloof me als je dat een paar keer gedaan hebt, zal je jezelf wel in bedwang kunnen houden. Het kostenplaatje alléén al van zo'n crash.
Een ander misverstand is: "als ik zo'n machine had, dan ging ik sneller rond." Ja... mss wel, maar op een bepaald moment komt er daar een of andere man/vrouw toe met een standaard motor en die laat je met je speciale vering, remmen zijn uitlaat ruiken. Dan sta je wel vlug terug met je voetjes op de grond. Gedaan met zweven! Het gaat niet om de machine! Het gaat om die man/vrouw die erop zit. Aan de andere kant... neem 2 evenwaardige piloten en zet de ene op de straat moto en de andere op de echte koersmachine gaat het toch weer een groot verschil zijn.
over circuitrijden wordt er véél gebabbeld, vooral langs het circuit... en ze kunnen altijd harder...
Het Australië Open is gewonnen door Kim Clijsters!!! Het was David (België) tegen Goliath (China). Ik ben superfier dat ik Belg ben! Kim Clijsters heeft een prachtmatch gespeeld in een fantastische outfit (toch voor mij). Ze speelde in het groen en voor mij was het alsof ze in Kawagroen speelde. Voor iedere bal heeft ze moeten knokken en Li heeft het haar enorm moeilijk gemaakt. Ze vochten allebei als leeuwinnen! Ik ben géén expert in tennis maar volgens mij heeft Kim het beste van zich moeten geven om deze overwinning te halen! Waarom David tegen Goliath is duidelijk, België met zijn 11 m iljoen inwoners tegen China met miljarden inwoners. Kim heeft het toch maar weer gedaan! Ze heeft België weer op de kaart gezet, na alle negatieve dingen die hier in België gebeuren. Ik moet ook zeggen dat ik enorm véél respect heb voor de Chinese Lina die een enorm vriendelijke vrouw lijkt, maar haar tennis is fenomenaal. Zo'n vechter! Maar Kim... dat is een verhaal apart... ondanks de tegenstand vond ze een manier om Lina te verslaan, kwam ze terug en won!!! Prachtige vrouw en een echte gladiator en enorm sympathiek! Wat een uitstraling! Ik ben enorm trots (nogmaals) vandaag en gelukkig dat ik een Belg ben! Wat heeft dit nu te maken met moto's niks en alles, ik hoop dat België dit ook kan waarmaken op motorsport, vooral dacht ik dat omdat Kim in het kawagroen speelde. Zal wel niets ermee te maken hebben, maar ik ben er toch enorm blij mee! Ik zou zeggen: Kim speel verder in deze kleur en laat je oom met je groene broek verder dragen! Kawagroen!!! Prachtig!!!
Regen, koude... ja het is Januari, de weergoden zijn ons motorrijders niet gunstig gezind. Na de opflakkering van vorige week ziet het er voor de volgende twee weken niet goed uit. Deze namiddag heb ik dan maar andere wielen gemonteerd, zodanig mocht het toch nog een droge dag komen dat de zx6r gereed staat. Het blijft nog altijd een jobke dat ik niet zo graag doe. Let op, ik heb er achteraf voldoening door, maar het moment zelf is het zweet, bloed en tranen (alé toch figuurlijk). Maar enfin uiteindelijk is het toch weer gelukt en staat de zx6 weer te blinken in z'n vel. Hopelijk komt er nu vlug nog eens een droge, warmere dag! Of een warmere regendag, maar dan moet ik weer andere wielen steken en dat vermijd ik liever dus... graag een warmere droge dag! Als ik ooit eens wielen zal moeten wisselen op een trackday, wel dan is mijn sessie zeker en vast al voorbij voor ik dat gedaan heb! Ja soms droom ik er wel van om zo op het circuit toe te komen en dat alles al gereed staat, reservewielen met verse banden erop, moto vertrekkensklaar, mecanieker erbij voor het geval er aan de moto iets gedaan moet worden! Dat moet wel machtig zijn! Alléén moto eens nakijken en rijden! Ik kan het wel allemaal, maar het gaat allemaal iets trager en moeilijker en hoe méér ik aan mijn motor moet werken, hoe minder graag ik ermee rij. En het rijden is toch hoogste prioriteit! Daar is het hem allemaal om te doen!
Aan de ene kant was het wel weer héél tof om weer eens een circuitdagje te rijden en ik heb me ferm geamuseerd. Maar ik moest mezelf toch verplichten om te rijden, omdat het enorm belastend was. Ik ontdekte vlug dat ik enorm verkrampt en verroest op mijn moto zat! En met het feit dat het aan de achterkant vochtig lag deed er ook niet veel goeds aan. Ik was zelfs zo voorzichtig dat ik afgekuist werd door een enduro ktm. Je moest als het ware in 2 modussen rijden (voor jezelf dan): de voorzichtige natte wegdek modus (zo soepel mogelijk) en dan kon je agressiever rijden op het droge gedeelte. Maar iedere keer moest je na het rechte eind (en het snelste gedeelte van het circuit) weer voorzichtiger rijden! Was wel spannend moet ik zeggen! Ja ontspannen op mijn moto zitten, ik moest het iedere maal tegen mezelf zeggen! Zoals ik gelezen had in een boek over circuitvaardigheden, probeerde ik zo soepel mogelijk te rijden. Ik denk niet dat mijn rondetijden zo spectaculair waren. Maar blijkbaar werd ik toch opgemerkt, vermits er een man kwam zeggen dat ik goed bezig was. (en ook kwam vragen hoe snel ik reed ) Van dat eerste kan ik alléén zeggen dat dat héél relatief is (moet zijn dat er niet véél snellere die dag op zaten dan ik) en van hoe snel ik reed: daar kijk ik nooit naar, heb er eigenlijk geen tijd voor. Maar aan de andere kant was ik toch in mijn nopjes met de belangstelling. Want het is altijd zo dat ze naar de piloten kijken die het snelst rondgaan en toevallig waren de andere snellere piloten dan ik er niet aanwezig, maar dat zal wel nog komen dit jaar en dan... zal ik zo snel niet meer lijken.
Verleidelijk staan ze opgesteld, in al hun pracht en glorie. Glimmend opgekuist als een spiegel en het rare is, ze weten altijd een gevoelige snaar te bespelen. Hier en daar een klein detail verandert en zelfs héle nieuwe modellen. Overweldigend is ook een woord als je er binnenkomt! Al dat moois dat je ziet staan! Ik kijk mijn ogen uit, weet eigenlijk niet goed naar waar eerst gekeken. Zal ik eerst naar Honda gaan? Neen, Ducati staat dichter en mss dat Rossi's moto daar wel staat. (maar die stond er niet) Nog overweldigd sta ik naar een scherm te kijken en ik denk dat ik de garage van Rossi aan het kijken ben, tot een vrouwenstem me tot de werkelijkheid brengt en me vraagt of ik mee wil spelen? "Meespelen?" denk ik. Oh ja het is een ps 3 superbike spel! Zo Echt die beelden man man! Ik stem toe en rijd direkt de snelste tijd van de dag. "hmmm..." denk ik "mss zit dat setje banden er nog in!" Maar na mijn bezichtiging is mijn droom al aan flarden want een jongeman verpulvert mijn "record" met zo maar effekes 10 seconden en het salon is nog niet afgelopen. Was toch een enorm prettige ervaring. Vooral door de aanmoedigingen van de (jonge) vrouw zelf die me als het ware vooruit wilde stuwen! Merci daarvoor! Hoe die motorfabrikanten het altijd doen, ik weet het niet maar ze weten me altijd te verleiden met iets nieuws! Nu bvb een Ducati Monster (voor mij onbetaalbaar omdat ik mijn geld ergens ander in steek), maar het is een crème van een moto! Vooral in het Rode kleur vind ik hem machtig, waar anderen hem dan weer subliem vinden (en dat was het woord) in het matte zwart. Bij Honda vond ik dan weer de nieuwe cbr600 f héél geslaagd en bij Kawasaki vanzelfsprekend de zx6r en de Z1000SX. Ik ben gisteren zelfs niet bij de auto's geraakt, zo was ik in beslag genomen van de schoonheid van de motoren !
Pas Januari pfff ... ik weet het, we moeten iedere dag van ons leven genieten dag per dag, seconde per seconde. Maar ik verlang er zo naar om weer een keer op circuit te rijden! Iedere week-end kijk ik uit naar het weerbericht om toch maar droog weer te hebben, maar weeral laat Koning Winter het niet toe. Het alternatief (in Spanje) rijden, is niet voor me weggelegd. Vermits sponsering nog altijd niet binnenkomt. Dus het is afwachten... tot er eens een schone dag komt. En dan... zullen we de kawa weer in de camionette steken, richting Lezennes... en kunnen we Genieten! Voorlopig kunnen we alléén maar Dromen ervan... maar het moment dat het wéér gebeurd zal het als een droom zijn! De geur van rubber, benzine, uitlaten... de vriendschap van de mensen op Lezennes. Het nakaarten na de sessies over hoe we nu juist weer die bocht aansnijden of in welke versnelling nemen we die andere bocht ook weer? En dan achteraf met een grote glimlach terug naar België! Dat is Leven!
Toen ik vorig jaar mijn zx6r van 2008 crashte dacht ik: "nu is het gedaan!" Gelukkig heb ik haar op haar gehéél kunnen verkopen en was mijn vrouwke (waarvoor dank) meegaand en kon ik achter een andere gaan! Nu prijkt er een Kawasaki zx6r model 2009 in mijn garage sinds vorig jaar. De eerste keer en de laatste keer in 2010 dat ik met de kawa reed was de 20e november. Ik dacht van tussen kerst- en nieuwjaar nog enkele malen het circuit te kunnen bezoeken, maar dat was buiten Koning Winter gerekend! Besneeuwde, geijzelde banen ... niet echt ideaal om vertrouwen te kweken met een toch relatieve nieuwe moto! Wat ik ervan onthouden heb is dat ze enorm rap stuurt, héél gevoelig op het gas gaat en toch (voor een 600cc) véél power heeft! De man van go-racing (waar ik de motor gekocht heb en instructeur bij motorsportschool nederland) beweert dat hij 131pk heeft. Dat is al een waarde waar vroeger 1000cc's maar konden van dromen! Nu zijn we al een week verder in 2011 en het begint sirieus te kriebelen! De motor staat gereed op droogweerbanden (dat zijn banden die - zoals het woord zegt - het best uitkomen op droge banen) en zou alweer eens een testdagje kunnen verdragen. De piloot (ik) ook trouwens, want het begint een beetje roestig te komen! Het zal weer een tijdje duren voor ik weer op niveau geraak, maar dat deert niet want het is zo'n FUN.
Het is eigenlijk al jaren een stiekeme droom van mij om te schrijven over motoren, motoren te testen zodanig dat je het verschil kan aanvoelen tussen de ene en de andere motor. Het moet machtig zijn om telkens maar weer op dat gloednieuw materiaal, met de nieuwste innovaties, te kunnen stappen en die op je eigen limiet te kunnen rijden. Want een hedendaagse moto op Haar limiet rijden is niet iets dat voor iedereen weggelegd is. Ik vergelijk altijd een motor met een vrouw. Als je er goed voor bent, is ze goed voor jou! Ik kan er enorm van genieten om er gewoon te staan naar kijken, naar de vorm, kleur, de uitlaat die erop zit. En het geluid... sommige gaan gewoon door merg en been, krijg je echt koude rillingen van zoals van een goed muziekstuk. Het moment dat je zo een motor met hoge toeren hoort passeren zoals een kawasaki zx6 of één van die nieuwste R1's dan is dat fenomenaal! Het is moeilijk te beschrijven, maar zo'n huilende kawa of die r1 die op een Ducati geluid lijkt is prachtig!
Wat is de pret van met een kart rond te rijden die maar 40km/uur rijdt?
Het is vooral omdat de kartings zo klein aangelegd zijn en dat je zo laag bij de grond zit dat je een gevoel hebt van "snel" rond te gaan. Maar de echte fun zit - ja zoals bij het motorrijden - in het zuivere rijden. Perfekt remmen, insturen en gas geven. Indien je teveel remt, dan moet de kart zich weer op gang trekken, waardoor je enorm véél snelheid verliest. Zelfde verhaal over het insturen, stuur je te bruut in, dan glijdt je kart tevéél en verlies je weer snelheid... idem dito voor het gas geven. Waarom deze technische uitleg? Wel (jullie hebben het al door), ik heb onlangs gaan karten, vermits ik niet kan op circuit rijden (door de weersomstandigheden hier in België). Ik deed dit al af en toe, maar nu begin ik me er meer en meer op toe te leggen. Eergisteren heb ik zelfs eventjes de rapste tijd van de dag gereden! Totdat één of andere jonge (lichtere) piloot me naar de 3e plaats verwees. Juist zoals met motorrijden moet je ronde na ronde de perfektie evenaren. Eén met jezelf en met je kart! Toen ik mijn rapste ronde van de dag neerzette had ik er geen flauw vermoeden van! Ik was achteraan gestart en had vrije baan, het reed goed en vooral: het ging alsof het niks inhoud. Na 3 sessies was het alweer afgelopen. Het is een proevertje... en zoals het altijd is voor deze belevenissen zijn ze wel redelijk kostelijk... Maar de fun faktor die is enorm hoog! De competitie, de beheersing die je moet hebben, het is een gevecht met jezelf, anderen... (figuurlijk gezien dan) en... tegen het circuit. Als je het circuit verslaat ben je de snelste!
, motokledij inladen en richting Handzame. 
en die heeft me verleid. Neen, het is geen vrouw, maar de Nuda 900 R. Nuda betekend naakt in het Italiaans en dat is te zien ook! Je ziet het prachtige 2 - cylinder BMW blok zitten ( is afgeleid van het blok van de F800, maar wel met meer pk erin). Een Ohlins schokbreker, Brembo remklauwen met dubbele schijfremmen. Brembo rempomp. De uitlaat is een 2 in één systeem met een demper die (op het zicht) op een Akrapovic demper gelijkt. Met een prachtige klank! Dat alles is verpakt in supermotard achtig design, maar dan mooier en afgewerkt. Speels, agressief, verleidelijk in één ! Het moment dat je haar doet draaien weet je dat het een fun moto zal zijn. Ze klimt gretig in toeren (aan 8000 tr/min zit ze in rode zone). Het moment dat je weg rijdt, voel je al dat het goed zit. De moto stuurt bliksemsnel en je hebt direct vertrouwen in het gehéél. Ze voelt goed aan. De achterkant is enorm stabiel en de voorkant zou wel eens de lucht in willen, maar het is niet zo dat je beide wielen niet op de grond kan houden als je wilt. Je hebt het allemaal zelf in de hand. Traag toeren en genieten, schakellui rijden? Ze laat het allemaal zonder morren toe. Maar ga je er eens echt voor zitten en wil je sportief rijden, een circuitdagje meepikken... Ze kan het allemaal! Zelfs bij het snellere werk blijft ze schoon op haar lijn, wel voel je de voorkant beetje meer zoeken dan bvb een supersport, maar ze is dan ook zachter afgeveerd ( en ik denk dat met een hardere instelling... juist). De moto voelt met zijn 195 kg licht aan. Het is een moto die volgens mij allemansvriend zou kunnen worden. Wil je hard op een (klein) circuit rijden? Wel volgens mij ga je véél supersports achter jou laten. Wil je schakellui rijden? Ze laat het zich allemaal welgevallen. Wil je ritje in de Ardennen doen? Ze zal zich als een vis in het water voelen. En de verbindingsrit dan? Vond het op autoweg goed uit te houden kwestie van windbescherming.
Niet alléén omdat ik de laatste was, maar vooral omdat ik mijn tijden van de vorige wedstrijd (onder slechtere omstandigheden) niet gehaald heb! 
) Van dat eerste kan ik alléén zeggen dat dat héél relatief is (moet zijn dat er niet véél snellere die dag op zaten dan ik) en van hoe snel ik reed: daar kijk ik nooit naar, heb er eigenlijk geen tijd voor. Maar aan de andere kant was ik toch in mijn nopjes met de belangstelling. 
