Het is niet meer normaal, ik hunker naar het circuitrijden, maar aan de andere kant ben ik er bang voor. Ik mocht morgen gaan rijden, maar een ruzie was de aanleiding om niet te gaan. Nu heb ik er vaneigens spijt van dat ik geannuleerd heb. Het was nochtans het ideale concept: nog niet betaald, mooi weer , moto staat gereed. Maar ik voelde iets tegenwerking en heb dan in een boze vlaag alles van de tafel gevaagd. Waarom? Omdat ik wsl bang geworden ben om te rijden. Bang om weeral een mooie moto neer te leggen. Terug weer moet vechten om toch nog maar verder te mogen rijden. Weeral geld moeten oppompen om toch maar te kunnen rijden. Niemand die dat niet doet weet hoe dat gevoel is om aan de kant te staan. Toch gaat mijn leven door en heb ik toch altijd zo'n voldaan gevoel als ik op de moto gezeten heb. Héél m'n leven heb ik al moeten vechten om met een moto te mogen rijden en blijkbaar gaat de geschiedenis zich herhalen en zal het weer moeilijk worden om regelmatig te kunnen rijden. Maar het gevecht is niet met iemand anders alléén, maar nu ook met mezelf: het moet voor mij al mooi, droog weer zijn om met iets van vertrouwen de baan op te gaan. Terwijl ik eigenlijk in ieder weertype zou moeten kunnen rijden. Ik kan het nochtans, maar één of ander stemmetje in m'n hoofd houd me dan tegen en als er dan maar één iemand zegt van: "doe het niet" is dat genoeg om aan de kant te blijven staan, alhoewel ik me beter voel als ik wel gereden heb. Morgen zal ik weer niet eraan toe komen (of er moet nog iets gebeuren)... Hoe kan je nu zoiets missen en tegelijkertijd zo bang van zijn?
11 april een datum die met Hoofdletters in mijn agenda stond.
Ik ga voor de eerste keer sinds jaren weer een stage volgen op het circuit. En dan nog bij niemand minder dan Stefaan Mertens.
Stefaan Mertens heeft een palmares bij elkaar geraced om U tegen te zeggen!
In het wereldkampioenschap endurance: Wereldkampioen in 1995 en 2002!
de rest van zijn palmares kan je hier http://www.stephanemertens.info/nl/?page_id=15 vinden. Het is enorm indrukwekkend! En de instructeurs waarmee hij werkt zijn ook kalibers om U tegen te zeggen! Wij hadden Jean-François Cortinovis en Alex Verleye, de eerste is wereldkampioen in endurance rijden en Alex is Belgisch kampioen Superbike en enorm véél internationale ervaring! Ook kwam Xavier Siméon ons eventjes de juiste lijnen tonen, die jongen is al Wereldkampioen Stock 1000 en rijdt momenteel in de Moto 2 klasse! (als enige Belg momenteel) En die mannen kunnen een stukske rijden en hebben schatten van ervaring! Juist die mannen staan dan langs de kant te kijken om te zien wat je (mis) doet!
En dit is juist de opzet van de hele dag, door je op je fouten te wijzen maken ze een betere piloot van je, waardoor je op het einde van de dag sneller maar vooral zelfzekerder rond het circuit van Mettet rijdt!
Hoe wordt de circuitstage nu eigenlijk gedaan?
Eerst rij je in groep enkele opwarmrondes om het circuit te leren kennen (voor mij was het de eerste keer dat ik er reed). Dan wordt het circuit in delen opgedeeld en train je op één bocht of een combinatie van bochten. Het wordt eerst (langs het circuit) volledig technisch uitgelegd en dan doen ze een demo hoe het eigenlijk moet. Vervolgens mochten we het zelf eens proberen om dan iedere keer op onze fouten gewezen te worden! En echt het werkt! Op een bepaald moment sneden we de snelle linkse aan achter het rechte stuk en Jean-François en Alex deden teken naar mij dat ik mijn motor rechter moest duwen en instinctief door het gebaar doe je het! Dit is één van de talloze opmerkingen dat ze maakten en om die allemaal toe te passen zal ik wel een verwerkingstijd nodig hebben denk ik. Vooral omdat de verkeerde manier van rijden er zo ingebakken zit dat je er vlug weer naar grijpt als het moeilijker gaat of als je vermoeid wordt. Maar ... ik heb er enorm véél van opgestoken ...echt een aanrader! Mss zou er hier in Vlaanderen ook een circuit moeten aangelegd worden waar een racing school kan neerstrijken! Er loopt hier alleszins genoeg jong talent rond!
Het is nu méér dan een maand geleden dat ik nog eens op de asfalt van Lezennes gereden heb. Iedere week kijk ik uit naar het weerbericht in het week-end in de hoop dat het eindelijk weer eens een normale, droge dag zal worden. Maar dat valt voor het moment nog dik tegen! Ja, ik weet het, het is nog maar Februari en dan kan het nog van alle winterse toestanden komen. Toch, mis ik dat motorgevoel. En vooral ook dat je na de winter wéér moet herbeginnen en je niet het ritme kan oprapen waar je voor de winter geëindigd bent. Je moet als het ware weer herbeginnen. Stel je voor dat je ergens in Spanje woont, waar je niet naar het weer moet omkijken en dat je (toch bijna) altijd kan rijden. Het is daar toch meestal een deftige temperatuur! Het enige wat je moet doen, is maken dat je moto gereed staat en dat je zelf fit bent! Week-end na week-end. Ik kan me zelfs inbeelden dat je soms al eens zou zeggen: "nu heb ik er genoeg van, ga ik eens een week-endje iets anders doen!" Of je kan al eens een weekendje schrikkelen omdat je weet dat je toch het volgende week-end mooi weer zal hebben. En (belangrijk): je kan het héle jaar door rijden! Hier in België is het juist omgekeerd, je moet maken dat je er "staat" het moment dat er eens een mooi week-end is! Ik droom er dikwijls van om zoals de testrijders naar de zonnige oorden te kunnen afzakken en daar al dat nieuwe moois te kunnen testen. Het is natuurlijk niet altijd allemaal rozegeur en maneschijn, maar toch zou ik me wel goed kunnen vermaken in zo'n leven! Avontuurlijk, altijd op het nieuwste van het nieuwste mogen rijden. In mooie omgevingen en (meestal) warmere temperaturen. Ik weet het ik leef in een droom, maar dromen kunnen toch beginnen leven ? Niet?
Het ultieme van het ultieme ... de formule 1 van de moto's ... zo spreken we van de moto-GP! Het is de hoogst bereikbare klasse waar iedere piloot die op circuit rijdt hoopt van ooit te komen! Het is echter door velen gevraagd en voor weinigen weggelegd. Zoals je ook kan zien aan het aantal piloten (17!) dat deelneemt. Jammer dat de bezetting zo laag is, want het is prachtig om die mannen aan het werk te zien. Er zou eigenlijk iets moeten veranderen waardoor het allemaal minder duur wordt, want zoals het nu is, blijft het onbetaalbaar voor andere goeie piloten, maar die dan minder in de markt liggen. Zoals onze eigen Xavier Siméon (één van de grootste talenten in België).
Dromen... ja dat doe je erva om ooit eens met zo'n motogp machine te mogen rijden! Maar dat is al een even grote droom alsof je je popidool ooit eens life zou kunnen ontmoeten. Quasi Nihil. Het enige wat we kunnen doen is de testverslagen lezen van journalisten die wel (enkele rondjes!) een indruk krijgen van wat het is om met zo'n superfiets rond te rijden en... verwateren!
Maar ik zou al content zijn mocht ik gewoon eens op al die motogp circuits kunnen rondrijden! Hopelijk komt er ooit eens een tijd dat ik gewoon van het ene naar het andere circuit kan trekken... Dromen...
Ik zag het goed zitten! Enorm ontspannen, maar wel moe van het werk dat ik moeten doen heb deze week (lichamelijk vermoeid). Mss was ik wel tevéél ontspannen want na de trainingen stond ik op de ... laatste plaats. "Niets verloren" dacht ik "de wedstrijd moet nog verreden worden" De eerste twee rondes kon ik nog aanklampen met de mensen voor mij en kon er zelfs twee voorbijgaan doordat ze aan elkaar haperden. Ik probeerde dan ook zo zuiver mogelijk te rijden, maar ik zag toch in mijn ooghoeken dat ze sneller waren dan mij en weer dichterbij kwamen! Potseling kwamen de snellere mannen me dubbelen, wat in de vorige wedstrijd maar enkelen gelukt was (dan had ik al een vermoeden van mijn slechte tijden moeten hebben) en één van diegene die me dubbelde tikte me aan achteraan waardoor ik gedraaid stond. Ja zo vlogen die twee me terug voorbij en was mijn wedstrijd over! Enorm teleurgesteld ben ik wel na vandaag! Niet alléén omdat ik de laatste was, maar vooral omdat ik mijn tijden van de vorige wedstrijd (onder slechtere omstandigheden) niet gehaald heb! Een uurke om snel te vergeten! Hopelijk kan ik me volgende wedstrijd beter weren!
Circuitrijden... is dat dan Crossen dat je doet? Eén van de meest gestelde vragen. Neen! Het is géén cross, het is op asfalt.
Nog zo'n misverstand is dat circuitmoto's minder onderhouden zouden zijn. Zoals er iemand eens van mijn werk zei: "mijn man is véél te zindelijk op zijn moto, mocht hij ook zo'n wrak hebben, dan zou hij dat ook doen!" Wrak... dat woord sloeg me in mijn oren. Ik rij nu al 9 jaar op circuit en de "wrakken" die je ziet rijden zijn op één hand te tellen. De meeste circuitmoto's zijn netter, beter onderhouden dan de straatmoto's. Als ik bvb mijn wielen uithaal, wordt mijn achterbrug ontvet, wielen ontvet, fourche afgekuist, hier en daar een drupje olie waar nodig, ketting ingevet ... etc. en altijd de volledige moto gecontroleerd. En volgens mij is dat van de meeste circuitrijders zo, want die mensen weten waar ze mee bezig zijn. Ze weten ook dat één foutje een enorm risico met zich meebrengt! Het is niet alléén prettig om met een propere moto te rijden, het is ook prettiger om eraan te werken en het is veiliger! Dus die woorden zijn uit het Niets gegrepen van mensen die er eigenlijk niks van kennen.
Wat ook nog zo'n misverstand is (vind ik) is als iemand zegt: "ik ga niet op circuit, want ik ken mezelf! Ik ga mezelf niet in bedwang kunnen houden" Hmmm ... daar moet ik persoonlijk mee lachen. Volgens mij wilt dat zeggen: "ik zou het wel eens willen doen, maar ik ben er eigenlijk een beetje bang voor." Ik weet uit ervaring (en andere mensen hun ervaringen) dat je de ene dag de rapste kan zijn (alhoewel dat voor mij niet veel gebeurd) en de andere dag de traagste en als je die dag daarbij niet neerlegt je onherroepelijk het decor in gaat (zoals wij dat noemen). Dat wil eigenlijk zeggen dat als je niet je eigen tempo rijdt, dat je crasht en geloof me als je dat een paar keer gedaan hebt, zal je jezelf wel in bedwang kunnen houden. Het kostenplaatje alléén al van zo'n crash.
Een ander misverstand is: "als ik zo'n machine had, dan ging ik sneller rond." Ja... mss wel, maar op een bepaald moment komt er daar een of andere man/vrouw toe met een standaard motor en die laat je met je speciale vering, remmen zijn uitlaat ruiken. Dan sta je wel vlug terug met je voetjes op de grond. Gedaan met zweven! Het gaat niet om de machine! Het gaat om die man/vrouw die erop zit. Aan de andere kant... neem 2 evenwaardige piloten en zet de ene op de straat moto en de andere op de echte koersmachine gaat het toch weer een groot verschil zijn.
over circuitrijden wordt er véél gebabbeld, vooral langs het circuit... en ze kunnen altijd harder...
Het Australië Open is gewonnen door Kim Clijsters!!! Het was David (België) tegen Goliath (China). Ik ben superfier dat ik Belg ben! Kim Clijsters heeft een prachtmatch gespeeld in een fantastische outfit (toch voor mij). Ze speelde in het groen en voor mij was het alsof ze in Kawagroen speelde. Voor iedere bal heeft ze moeten knokken en Li heeft het haar enorm moeilijk gemaakt. Ze vochten allebei als leeuwinnen! Ik ben géén expert in tennis maar volgens mij heeft Kim het beste van zich moeten geven om deze overwinning te halen! Waarom David tegen Goliath is duidelijk, België met zijn 11 m iljoen inwoners tegen China met miljarden inwoners. Kim heeft het toch maar weer gedaan! Ze heeft België weer op de kaart gezet, na alle negatieve dingen die hier in België gebeuren. Ik moet ook zeggen dat ik enorm véél respect heb voor de Chinese Lina die een enorm vriendelijke vrouw lijkt, maar haar tennis is fenomenaal. Zo'n vechter! Maar Kim... dat is een verhaal apart... ondanks de tegenstand vond ze een manier om Lina te verslaan, kwam ze terug en won!!! Prachtige vrouw en een echte gladiator en enorm sympathiek! Wat een uitstraling! Ik ben enorm trots (nogmaals) vandaag en gelukkig dat ik een Belg ben! Wat heeft dit nu te maken met moto's niks en alles, ik hoop dat België dit ook kan waarmaken op motorsport, vooral dacht ik dat omdat Kim in het kawagroen speelde. Zal wel niets ermee te maken hebben, maar ik ben er toch enorm blij mee! Ik zou zeggen: Kim speel verder in deze kleur en laat je oom met je groene broek verder dragen! Kawagroen!!! Prachtig!!!
Regen, koude... ja het is Januari, de weergoden zijn ons motorrijders niet gunstig gezind. Na de opflakkering van vorige week ziet het er voor de volgende twee weken niet goed uit. Deze namiddag heb ik dan maar andere wielen gemonteerd, zodanig mocht het toch nog een droge dag komen dat de zx6r gereed staat. Het blijft nog altijd een jobke dat ik niet zo graag doe. Let op, ik heb er achteraf voldoening door, maar het moment zelf is het zweet, bloed en tranen (alé toch figuurlijk). Maar enfin uiteindelijk is het toch weer gelukt en staat de zx6 weer te blinken in z'n vel. Hopelijk komt er nu vlug nog eens een droge, warmere dag! Of een warmere regendag, maar dan moet ik weer andere wielen steken en dat vermijd ik liever dus... graag een warmere droge dag! Als ik ooit eens wielen zal moeten wisselen op een trackday, wel dan is mijn sessie zeker en vast al voorbij voor ik dat gedaan heb! Ja soms droom ik er wel van om zo op het circuit toe te komen en dat alles al gereed staat, reservewielen met verse banden erop, moto vertrekkensklaar, mecanieker erbij voor het geval er aan de moto iets gedaan moet worden! Dat moet wel machtig zijn! Alléén moto eens nakijken en rijden! Ik kan het wel allemaal, maar het gaat allemaal iets trager en moeilijker en hoe méér ik aan mijn motor moet werken, hoe minder graag ik ermee rij. En het rijden is toch hoogste prioriteit! Daar is het hem allemaal om te doen!
Aan de ene kant was het wel weer héél tof om weer eens een circuitdagje te rijden en ik heb me ferm geamuseerd. Maar ik moest mezelf toch verplichten om te rijden, omdat het enorm belastend was. Ik ontdekte vlug dat ik enorm verkrampt en verroest op mijn moto zat! En met het feit dat het aan de achterkant vochtig lag deed er ook niet veel goeds aan. Ik was zelfs zo voorzichtig dat ik afgekuist werd door een enduro ktm. Je moest als het ware in 2 modussen rijden (voor jezelf dan): de voorzichtige natte wegdek modus (zo soepel mogelijk) en dan kon je agressiever rijden op het droge gedeelte. Maar iedere keer moest je na het rechte eind (en het snelste gedeelte van het circuit) weer voorzichtiger rijden! Was wel spannend moet ik zeggen! Ja ontspannen op mijn moto zitten, ik moest het iedere maal tegen mezelf zeggen! Zoals ik gelezen had in een boek over circuitvaardigheden, probeerde ik zo soepel mogelijk te rijden. Ik denk niet dat mijn rondetijden zo spectaculair waren. Maar blijkbaar werd ik toch opgemerkt, vermits er een man kwam zeggen dat ik goed bezig was. (en ook kwam vragen hoe snel ik reed ) Van dat eerste kan ik alléén zeggen dat dat héél relatief is (moet zijn dat er niet véél snellere die dag op zaten dan ik) en van hoe snel ik reed: daar kijk ik nooit naar, heb er eigenlijk geen tijd voor. Maar aan de andere kant was ik toch in mijn nopjes met de belangstelling. Want het is altijd zo dat ze naar de piloten kijken die het snelst rondgaan en toevallig waren de andere snellere piloten dan ik er niet aanwezig, maar dat zal wel nog komen dit jaar en dan... zal ik zo snel niet meer lijken.
Verleidelijk staan ze opgesteld, in al hun pracht en glorie. Glimmend opgekuist als een spiegel en het rare is, ze weten altijd een gevoelige snaar te bespelen. Hier en daar een klein detail verandert en zelfs héle nieuwe modellen. Overweldigend is ook een woord als je er binnenkomt! Al dat moois dat je ziet staan! Ik kijk mijn ogen uit, weet eigenlijk niet goed naar waar eerst gekeken. Zal ik eerst naar Honda gaan? Neen, Ducati staat dichter en mss dat Rossi's moto daar wel staat. (maar die stond er niet) Nog overweldigd sta ik naar een scherm te kijken en ik denk dat ik de garage van Rossi aan het kijken ben, tot een vrouwenstem me tot de werkelijkheid brengt en me vraagt of ik mee wil spelen? "Meespelen?" denk ik. Oh ja het is een ps 3 superbike spel! Zo Echt die beelden man man! Ik stem toe en rijd direkt de snelste tijd van de dag. "hmmm..." denk ik "mss zit dat setje banden er nog in!" Maar na mijn bezichtiging is mijn droom al aan flarden want een jongeman verpulvert mijn "record" met zo maar effekes 10 seconden en het salon is nog niet afgelopen. Was toch een enorm prettige ervaring. Vooral door de aanmoedigingen van de (jonge) vrouw zelf die me als het ware vooruit wilde stuwen! Merci daarvoor! Hoe die motorfabrikanten het altijd doen, ik weet het niet maar ze weten me altijd te verleiden met iets nieuws! Nu bvb een Ducati Monster (voor mij onbetaalbaar omdat ik mijn geld ergens ander in steek), maar het is een crème van een moto! Vooral in het Rode kleur vind ik hem machtig, waar anderen hem dan weer subliem vinden (en dat was het woord) in het matte zwart. Bij Honda vond ik dan weer de nieuwe cbr600 f héél geslaagd en bij Kawasaki vanzelfsprekend de zx6r en de Z1000SX. Ik ben gisteren zelfs niet bij de auto's geraakt, zo was ik in beslag genomen van de schoonheid van de motoren !
Pas Januari pfff ... ik weet het, we moeten iedere dag van ons leven genieten dag per dag, seconde per seconde. Maar ik verlang er zo naar om weer een keer op circuit te rijden! Iedere week-end kijk ik uit naar het weerbericht om toch maar droog weer te hebben, maar weeral laat Koning Winter het niet toe. Het alternatief (in Spanje) rijden, is niet voor me weggelegd. Vermits sponsering nog altijd niet binnenkomt. Dus het is afwachten... tot er eens een schone dag komt. En dan... zullen we de kawa weer in de camionette steken, richting Lezennes... en kunnen we Genieten! Voorlopig kunnen we alléén maar Dromen ervan... maar het moment dat het wéér gebeurd zal het als een droom zijn! De geur van rubber, benzine, uitlaten... de vriendschap van de mensen op Lezennes. Het nakaarten na de sessies over hoe we nu juist weer die bocht aansnijden of in welke versnelling nemen we die andere bocht ook weer? En dan achteraf met een grote glimlach terug naar België! Dat is Leven!
Toen ik vorig jaar mijn zx6r van 2008 crashte dacht ik: "nu is het gedaan!" Gelukkig heb ik haar op haar gehéél kunnen verkopen en was mijn vrouwke (waarvoor dank) meegaand en kon ik achter een andere gaan! Nu prijkt er een Kawasaki zx6r model 2009 in mijn garage sinds vorig jaar. De eerste keer en de laatste keer in 2010 dat ik met de kawa reed was de 20e november. Ik dacht van tussen kerst- en nieuwjaar nog enkele malen het circuit te kunnen bezoeken, maar dat was buiten Koning Winter gerekend! Besneeuwde, geijzelde banen ... niet echt ideaal om vertrouwen te kweken met een toch relatieve nieuwe moto! Wat ik ervan onthouden heb is dat ze enorm rap stuurt, héél gevoelig op het gas gaat en toch (voor een 600cc) véél power heeft! De man van go-racing (waar ik de motor gekocht heb en instructeur bij motorsportschool nederland) beweert dat hij 131pk heeft. Dat is al een waarde waar vroeger 1000cc's maar konden van dromen! Nu zijn we al een week verder in 2011 en het begint sirieus te kriebelen! De motor staat gereed op droogweerbanden (dat zijn banden die - zoals het woord zegt - het best uitkomen op droge banen) en zou alweer eens een testdagje kunnen verdragen. De piloot (ik) ook trouwens, want het begint een beetje roestig te komen! Het zal weer een tijdje duren voor ik weer op niveau geraak, maar dat deert niet want het is zo'n FUN.
Het is eigenlijk al jaren een stiekeme droom van mij om te schrijven over motoren, motoren te testen zodanig dat je het verschil kan aanvoelen tussen de ene en de andere motor. Het moet machtig zijn om telkens maar weer op dat gloednieuw materiaal, met de nieuwste innovaties, te kunnen stappen en die op je eigen limiet te kunnen rijden. Want een hedendaagse moto op Haar limiet rijden is niet iets dat voor iedereen weggelegd is. Ik vergelijk altijd een motor met een vrouw. Als je er goed voor bent, is ze goed voor jou! Ik kan er enorm van genieten om er gewoon te staan naar kijken, naar de vorm, kleur, de uitlaat die erop zit. En het geluid... sommige gaan gewoon door merg en been, krijg je echt koude rillingen van zoals van een goed muziekstuk. Het moment dat je zo een motor met hoge toeren hoort passeren zoals een kawasaki zx6 of één van die nieuwste R1's dan is dat fenomenaal! Het is moeilijk te beschrijven, maar zo'n huilende kawa of die r1 die op een Ducati geluid lijkt is prachtig!
Wat is de pret van met een kart rond te rijden die maar 40km/uur rijdt?
Het is vooral omdat de kartings zo klein aangelegd zijn en dat je zo laag bij de grond zit dat je een gevoel hebt van "snel" rond te gaan. Maar de echte fun zit - ja zoals bij het motorrijden - in het zuivere rijden. Perfekt remmen, insturen en gas geven. Indien je teveel remt, dan moet de kart zich weer op gang trekken, waardoor je enorm véél snelheid verliest. Zelfde verhaal over het insturen, stuur je te bruut in, dan glijdt je kart tevéél en verlies je weer snelheid... idem dito voor het gas geven. Waarom deze technische uitleg? Wel (jullie hebben het al door), ik heb onlangs gaan karten, vermits ik niet kan op circuit rijden (door de weersomstandigheden hier in België). Ik deed dit al af en toe, maar nu begin ik me er meer en meer op toe te leggen. Eergisteren heb ik zelfs eventjes de rapste tijd van de dag gereden! Totdat één of andere jonge (lichtere) piloot me naar de 3e plaats verwees. Juist zoals met motorrijden moet je ronde na ronde de perfektie evenaren. Eén met jezelf en met je kart! Toen ik mijn rapste ronde van de dag neerzette had ik er geen flauw vermoeden van! Ik was achteraan gestart en had vrije baan, het reed goed en vooral: het ging alsof het niks inhoud. Na 3 sessies was het alweer afgelopen. Het is een proevertje... en zoals het altijd is voor deze belevenissen zijn ze wel redelijk kostelijk... Maar de fun faktor die is enorm hoog! De competitie, de beheersing die je moet hebben, het is een gevecht met jezelf, anderen... (figuurlijk gezien dan) en... tegen het circuit. Als je het circuit verslaat ben je de snelste!
20 mei... een datum waar ik al maanden naar uitkijk.
Vrij rijden heb ik al 100 den keren gedaan, maar dit is toch iets van een ander kaliber! Mijn zx6 wordt perfect gezet: verse olie/ nieuwe dichtingen in voorvork + olie/ nieuwe banden/ nieuwe remblokken/ alles mooi geborgd.
We zijn er klaar voor!!!
19 mei laden we alles op en vertrekken we (Annelore en ik) met ons caravan richting Zolder, dan vermijden we tenminste files op de 20e en kan ik rustig uitslapen en zonder de file stress aan mijn sprintkoers beginnen.
20 mei:
6.00 u: ben ik al wakker, hoor ik de vogels fluiten en moet ik mijn eerste plasje doen. Ik kruip nog even terug onder de wol, maar besef dat van slapen niet veel meer in huis zal komen en sta op. Gelukkig moet ik niet te stil zijn, want Annelore is ook wakker en we kunnen ons klaar maken. Gezellig ontbijten we samen in de caravan terwijl we rond ons het leven op gang zien komen. Wel tof!
6.30: Al op wandel, even kijken of de pitbox al open is. Negatief. We hebben afgesproken met Jan om samen te staan.
Goed dan maar moto al uitladen, bandenspanning nakijken...
7.00 Jan komt toe als een wervelwind, ferme handdruk en ik ga al naar de voorkant van de pitbox om uit te laden! Ik ga ondertussen met mijn zx6 naar de technische controle, waar alles nagekeken wordt: borgingen/ remblokken/ banden...
Nu kunnen we ons installeren in de box.
We laden nu alles uit de camionette (omdat we aan de achterkant geparkeerd staan) in de box. Mijn eerste training is om 10.00 u. Dus heb ik tijd zat. De bandenwarmers liggen erop, er is benzine in, moto staat perfekt dus heb ik tijd om beetje rond te lummelen, nog iets te eten. Zenuwen??? Neen ik ben merkwaardig redelijk kalm.
Groep A vertrekt voor hun training en ik besluit om ook mijn pak aan te trekken.
Nu begint het toch wel al een beetje te kriebelen.
Plotseling is het 9.55 uur ... toch nog een paar minuutjes wachten mss? denk ik, zodanig dat de bandenwarmers meer warmte in mijn (toch koude) banden kunnen steken. Ik zie Vilard vertrekken en besluit om te volgen.
10.00 u vermits ik in een box stond dacht ik van de eerste keer te mogen doorrijden via de pitstraat naar het circuit, maar ik moet nog eerst door box 36 passeren. aiai denk ik... nu ik moet wachten koelen m'n banden terug af!
eerste stress... en de eerste sessie komt het niet echt goed met die stress. Normaal achter 2 rondjes kan ik volledig ontspannen rijden, maar dit is het geval niet! Ik zit verkrampt op mijn moto! Wat ik ook probeer, ik kan niet ontspannen! Na 5 toerkes kom ik binnen, drink iets en hoop van zo meer ontspannen te rijden, maar de eerste kwalificatie herinner ik me dat ik een stress kieken was. En toch... een 28e plaats op de 55 en een 1'50.6
10.30 Vermits ik toch een deftige tijd gezet heb, kom ik tot rust. Moto marcheert goed... ik heb er vertrouwen in.
11u20 Tweede training. Ik besluit van niet binnen te komen tussenin en de volledige training te rijden. Nu voelt het aan zoals het moet! Ontspannen rijden! Ik heb er weer plezier in! En dat zie je ook aan mijn resultaat! Ik rij besttijd 1'49.9! Jammer genoeg rijdt de concurrentie ook iets rapper en zak ik naar de 32e plaats.
Toch content!
12u15 briefing + startgrid opstelling.
Het is zo dat de tragere piloten van groep A die niet onder de 1'46 geraken bij groep B ingedeeld worden en omgekeerd. Zo beland ik op de 33 e plaats op het start grid, 9de rij... Eén positieve nood ik sta aan de juiste kant! De kant van de polepositie. Ik maak er dan ook grappen over dat ik de pole-positie heb van mijn rij.
14u20 startopstelling in de pitlane. We stellen ons op op dezelfde positie die we straks op het circuit zullen innemen. Annelore komt nog mee met de steun om mijn moto op te zetten, maar ik maak er niet echt gebruik van. Ben ik nerveus, wel het valt goed mee.
14u30 Vertrek van 2 opwarmrondes. Inhalen is verboden nu. We passeren één keer start/finisch en vervolgens nemen we onze plaatsen in.
In de opwarmronde voel ik dat het goed zit, goed geconcentreerd bezig!
Dus zoals een ervaren racer me aanraadde geef ik gas en rem om de banden op temperatuur te houden. Ook zet ik de moto zo lang mogelijk in neutraal voor mijn start en... dit was mis! Ik zie de lopende vlaggeman afkomen en moet nog een tikske op mijn pook bijgeven waardoor ik iets van de start mis.
Toch kan ik aansluiten, maar maak dan een beginnersfout om me achter een tragere groep te nestelen. Plotseling zag ik nog 1 ronde staan en ik dacht: Verdorie, ik ben toch wel sneller dan die mannen! Maar het was te laat om de aanval nog in te zetten. Heb het nog geprobeerd, één uitgeremd, maar mijn volgende bocht ietske trager en hij was daar terug!
Toch een welverdiende 28e plaats!
Toen ik mijn tijden analyseerde in de pits zag ik dat ik zelfs mijn beste tijd niet gereden had! Daarmee wist ik dat ik de fout gemaakt had van achter die tragere jongens te hangen en ik besloot om in de volgende race dit anders te doen.
16.10 tweede en laatste race!
Ik ben kalm! Echt! De opwarmronde rij ik super geconcentreerd en ik zie dat ik in de opwarmronde gemakkelijk naar die voor me rij! Dat gaat hier beter gaan denk ik.
De start: Nu weet ik hoe ik het moet doen, maar laat nu iets te rap de koppeling komen en de zx6 gaat de lucht in waardoor ik weer gas los en zo toch niet voor die aprillia ben die naast me stond.
Geen probleem ik ga erover in de kanaalbocht. En zo ga ik vlot over een aantal piloten. Tot ik me laat vangen... Ik haal een gsxr in en richt me op de volgende groep, maar denk helemaal niet meer aan die gsxr en die remt me uit voor de sacramentsheuvel.
Ik weet dat ik rapper ben en zie die andere groep verdwijnen, waar ik zeker van ben dat ik ook erover zou kunnen. Het duurt enkele rondes om hem voorbij te komen (te lang: de andere zijn gaan vliegen). Ik maak dat ik in de kanaalbocht in zijn wiel zit en net voor de bianchi kan ik mijn moto ernaast zetten. Gelukt! Ik weet dat ik in deze sector ietske rapper ben en ik maak niet tweemaal dezelfde fout en dek mijn rijlijn af voor deChicane voor de sacramentsheuvel. Erachter is hij trager dan mij (dat weet ik doordat ik hem bestudeerd heb in die 2 rondes). Nu op weg naar de volgende groep, maar die is al enorm uitgelopen! En tot mijn verwondering (nooit op gelet), zie ik de finisch vlag.
Ik ben dolgelukkig en kom met gebalde vuist over de finisch net zoals ik gewonnen zou hebben, gewoon door dat gevecht dat ik gewonnen heb. En...! Ik ben van plaats 33 naar 23 gereden! Besttijd: 1'49.2 . Content? Ja... al wil je altijd iets beter resultaat!
Maar ik heb me super geamuseerd en vooral kalm en geconcentreerd gereden, moto terug mee naar huis! Dat (en dat kan iedere circuitrijder beamen) is het belangrijkste! Fun fun fun! Zal ik het nog doen? Graag, maar dat hangt van mijn budget af in de loop van het jaar. Tijd voor sponsering zou ik zeggen. Wordt mss vervolgd.
Jullie vragen je waarschijnlijk af waarom het de moeite is om zovéél risico te nemen om toch maar weer op die moto te kruipen Waarschijnlijk denken jullie dat ik (als motorrijder) constant aan het poetsen en mijn motor aan het bewonderen ben. Dat gebeurd idd. Het is enorm belangrijk dat een circuitmoto in perfekte staat is en daarmee wordt hij zo goed onderhouden! Tijdens een poetsbeurt zie je ook eventuele technische mankementen. En ... het is altijd aangenaam om op een mooie, nette moto te stappen.
Dan... dan gebeurd de "omschakeling", het moment dat je op je moto stapt en richting "start" van het circuit rijdt! Ik zal proberen het gevoel weer te geven. Je ziet niet meer het uiterlijk van je motor, je ziet je toerenteller, voelt je remhendel, je voetsteunen, je koppelingshendel, de trillingen in de motor zelf. Op het moment dat je toelating krijgt om het circuit op te gaan zet je hem in z'n eerste en wordt één met de moto. Je kent het circuit en kan bocht per bocht dieper en dieper geconcentreerd rijden. Je wéét dat je die bocht in die versnelling gaat insteken, je voelt je achterband grip zoeken bij het uitaccelleren. En als je echt de perfecte ronde gereden hebt, volledig één met je moto, voel je wat je moto onder je gaat doen. Voel je insinctief waar je moet remmen, gas geven, iemand voorbijgaan. En dat gebeurd met zo'n hoge concentratie dat het als vanzelf gaat! Eén met de moto!
Ja zwart, zo kan ik best het moment van mijn crash omschrijven. Ik weet nog dat ik instuurde in die eerste rechtse op Lezennes, zoals ik al DUIZEND maal ingestuurd heb, en dan... niks meer... zwart... schrapende helm langs het asfalt... zwart... op buik in het gras. What the fuck is er gebeurd? flitst er door mijn hoofd. Zou ik blijven liggen en het kan weer niet waar zijn! is een andere gedachte. Ik besluit om op handen en voeten voorzichtjes recht te komen. Dat gaat... Verdwaasd zie ik de moto's vlak naast me passeren. Hoe kan dat? denk ik nog hebben ze niet stilgelegd? Had nog niet door dat alles zo snel gebeurd was en dat het de laatsten waren die passeerden. Ik sta recht, maar weet niet of ik van Mars of van de Aarde ben. Ik herken me niet waar ik ben op circuit. Plots zie ik een andere gevallen piloot 20 meter verder en ik denk dat hij me aangetikt heeft (wat later blijkt dat dat niet waar is) en ik doe teken van: Heb jij tegen mij gereden? Maar hij denkt dat ik hem vraag om te helpen en hij komt spontaan mijn motor recht zetten.
Hiermede zie ik mijn gedachte dat hij me omver gereden heeft,bevestigd. Achteraf bekeken, was ik verkeerd gedacht. Ik verdwaasd zoals ik nog ben, rij gewoon weg naar de paddock en laat hem staan met zijn moto. Omdat ik van mening was... juist.
Nu zit ik hier dagen later thuis en ik weet nog altijd niet wat er dat moment gebeurd is. Het is nog altijd een zwart moment (letterlijk en figuurlijk) uit mijn leven. Het bewijs dat het gebeurd is (mijn geliefde zx6r) staat hier in de garage en hij zal waarschijnlijk het licht niet meer zien... zwart...
het gaat hem hier niet alléén over motorrijden, maar meer het gevoel dat je hebt met dit te doen. Na 14 jaar kan ik hier en daar al iets over neerpennen.
Niet alléén omdat ik de laatste was, maar vooral omdat ik mijn tijden van de vorige wedstrijd (onder slechtere omstandigheden) niet gehaald heb! 
Ja... mss wel, maar op een bepaald moment komt er daar een of andere man/vrouw toe met een standaard motor en die laat je met je speciale vering, remmen zijn uitlaat ruiken. Dan sta je wel vlug terug met je voetjes op de grond. Gedaan met zweven! Het gaat niet om de machine! Het gaat om die man/vrouw die erop zit.
) Van dat eerste kan ik alléén zeggen dat dat héél relatief is (moet zijn dat er niet véél snellere die dag op zaten dan ik) en van hoe snel ik reed: daar kijk ik nooit naar, heb er eigenlijk geen tijd voor. Maar aan de andere kant was ik toch in mijn nopjes met de belangstelling. 
