Bradbury's werk wordt meestal terecht in één adem vernoemd met dat van George Orwell (1984) en Aldous Huxley (Brave New World), die allen toekomstverhalen hadden over werelden waarin het onafhankelijk denken van het individu compleet uitgebannen is. Alhoewel de verpakking compleet verkeerd is ingeschat, zijn inhoudelijk heel wat van de voorspellingen van deze visionaire schrijvers uitgekomen. De toekomstvisie die men in de jaren '60 had, zat er op vele punten grandioos naast, zoals het feit dat de telefoon nog handmatig wordt bediend door operatoren en computers grotendeels afwezig zijn, maar bijvoorbeeld de aanwezigheid van een televisietoestel in elke kamer, en voor de meest kapitaalkrachtigen liefst nog een flatscreen model dat in de wand kan worden ingebouwd, is recht in de roos geschoten. En dan hebben we het nog niet gehad over alle huisvrouwen die in de film aan grossieren in familieverpakkingen Prozac, de ambulances die niets anders hebben te doen dan van de éne zelfmoordpoging naar de andere te rijden, én de sociale verstandhouding tussen de murw gebrainwashte grijze massa die gewoon onbestaande is. Precies dezelfde ideeën werden als uitgangspunt voor een reeks andere boeken en films genomen, The Matrix om er maar ééntje te noemen, die allemaal schatplichtig zijn aan Bradbury.
HET VERHAAL:
------------------------
In de verre, maar ook weer niet té verre toekomst, heeft de brandweer een heel andere reden dan bestaan dan we gewoon zijn: in onvervalste Gestapo-stijl trekken ze, met de vlammenwerper onder de arm, ten strijde tegen alle 'subversieven' die in het bezit zijn (of daar alleen al verdacht van worden) van het meest opruiende voorwerp dat de overheid maar kan indenken: boeken! Om het gepeupel kalm te houden, schrijft vadertje staat dagelijks een dosis hersenverlammende televisie voor.
De suffe brandweerman Montag (Oskar Werner) kan het allemaal feitelijk geen reet schelen, en het enige waar hij nog van op vinkenslag geraakt is om 's avonds als eerste uit te tikken aan de prikklok. Thuis is het echter ook geen lolletje, want zijn vrouw Linda (Julie Christie) is een dom gansje en van de hele afgestompte kudde is zij waarschijnlijk het meest volgzame schaap. Montags leven geraakt in een stroomversnelling wanneer hij op de monorail een lerares, Clarisse (ook Julie Christie) leert kennen, die bepaalde gevoelens in hem loswerkt waarvan we bij de eerste blik op zijn apathisch smoelwerk zouden zeggen dat hij ze al lang niet meer kent. Montag gaan twijfelen aan zijn huwelijk, zijn job, en vooral aan het door de overheid opgelegde verbod op boeken. Wanneer hij 's avonds eentje mee naar huis heeft gesmokkeld, gaat een compleet nieuwe wereld voor hem open. Als zijn korps dan ook nog eens op de geheime bibliotheek stuit waar ze al lang het bestaan van hadden vermoed, maar die ze totnogtoe nog niet hadden kunnen vinden, en de vrouw die de boeken beheert (Bee Duffell) zich nog liever mee laat verbranden dan van haar collectie afscheid te moeten nemen, besluit Montag dat deze job toch echt niets meer voor hem is. Maar de beslissing is eigenlijk al in zijn plaats genomen.
| Directed by |
François Truffaut |
| Produced by |
Lewis M. Allen |
| Written by |
Jean-Louis Ricard
François Truffaut |
| Starring |
Julie Christie
Oskar Werner
Cyril Cusack
|
uitgebracht 1966
|
