Rain Man is de titel van een Amerikaanse roadmovie uit 1988, geregisseerd door Barry Levinson. De film gaat over Charlie Babbitt, een egoïstische yuppie die ontdekt dat het grootste gedeelte van de erfenis van zijn vader gaat naar Raymond, zijn autistische broer, waarvan Charlie niet eens van het bestaan af wist. De hoofdrollen worden gespeeld door Dustin Hoffman als Raymond en Tom Cruise als Charlie.




Het script van de film werd geschreven door Ronald Bass en Barry Morrow. Het personage Raymond is gebaseerd op Kim Peek, een geestelijke gehandicapte man met savantsyndroom.

Rain Man won vier Oscars, namelijk die voor Beste Film, Beste Regie, Beste Acteur(Hoffman) en Best Origineel Script.



Regie: Barry Levinson
Scenario: Ronald Bass, Barry Mostow
Met: Dustin Hoffman, Tom Cruise, Valeria Golino, Gerald R. Molen, Jack Murdock e.a.
132 min. / USA / 1988

‘Rain Man’ werd opgebouwd als showstuk voor Dustin Hoffman, die zich alle denkbare autistische tics eigen heeft gemaakt en er inderdaad op uitzonderlijke wijze gebruik van maakt. Raymond is namelijk een geniale autist, die in staat is om binnen enkele seconden neergevallen tandenstokers te tellen, en de wortel te trekken van eender welk getal. Dat kan hij omdat de scenarist toch iéts moest vinden dat Raymond kon doen tijdens de reis. Hij kon daar niet zomaar blijven zitten en niets zeggen.

Hoffman neemt hoe dan ook een groot risico door nooit oogcontact te maken met de andere acteurs, de camera, of het publiek. Hij leeft in zijn eigen wereldje waar niemand tot door kan dringen en waar routine van levensbelang is. Waar alle fictie in wezen over de veranderingen van de personages gaat, is dit personage niet in staat tot verandering. Hij kijkt met ietwat opgetrokken schouders voor zich uit aan het begin van de film en hij doet nog steeds precies hetzelfde aan het einde. De monotoon van zijn stem is onveranderd.
De rol van Tom Cruise als Charlie stond voor iedereen een beetje in de schaduw van de tour de force van Hoffman, maar dat is niet helemaal terecht. Tenslotte moet al het emotioneel contact in de film via zijn personage komen. Je kunt je als kijker niet identificeren met Raymond.

Met Rain Man heeft regisseur Barry Levinson in 1988 een zeer bijzondere film gemaakt. Want op integere wijze leef je als kijker mee met een psychiatrische patiënt. Integer in de zin dat het autisme van Raymond soms enkele grappige momenten oplevert, maar desondanks is het respect en gevoel naar dit karakter toe altijd oprecht. En het gevoel is waar het hier om draait, of misschien wel juist de afwezigheid hiervan.
beide hoofdrolspelers waren oorspronkelijk niet Cruise en Hoffman; bij het schrijven van het script had men Dennis en Randy Quaid voor ogen. Hoffman heeft zich intensief met het script bemoeid en daar ook de nodige veranderingen in laten aanbrengen. Niet alleen in het karakter Raymond, maar ook in het einde van de film. En dat einde van de film is daarmee veel sterker neergezet. Meestercomponist Hans Zimmer tekende voor de muziek, zijn eerste Hollywood speelfilm. De tune van Rain Man zal je bij de eerste geluiden als zeer bekend in de oren klinken. Zimmer kreeg voor de muziek een Oscar nominatie. Rain Man is zo’n film waarin alles klopt, waardoor iets bijzonders als eindresultaat is ontstaan. Een film die je minstens één keer gezien moet hebben.