MAGIC MIKE
Regie:Steven
Soderbergh
Première: 15 Augustus 2012
Duur: 109 minuten
Genre:Komedie
Land: Verenigde Staten (2012)
Originele taal : Engels | Kinderen
toegelaten
HET VERHAAL
Mike (Channing Tatum) weet
van aanpakken. Hij heeft vele talenten, massa's charme en jaagt genadeloos en op
alle mogelijke manieren de American Dream na: van dakwerken en auto-onderhoud
tot meubels ontwerpen. 'S nacht... gaat hij pas echt los. Als Magic Mike is hij
al jaren dé ster van de lokale stripclub. Hoe leuker de dames Magic Mike vinden,
hoe meer geld er binnen komt en hoe blijer zijn baas Dallas (Matthew
McConaughey), de eigenaar van Club Xquisite, wordt. Wanneer Mike op een werf de
knappe maar naïeve Adam (Alex Pettyfer) ontmoet, beslist hij deze onder zijn
hoede te nemen. Hij doopt hem 'The Kid' en leert hem de kunst van het strippen,
feesten, vrouwen versieren en gemakkelijk geld verdienen...
DE
BESPREKING
Laten we maar meteen met de deur in huis vallen:
deze tragikomedie is Steven Soderberghs beste film in jaren. Hoewel
epidemiethriller 'Contagion' best te genieten was, bewees de cineast met titels
als 'The Informant!' en 'Haywire' dat hij zijn cynisch-sardonisch kantje met
moeite kan onderdrukken.
Het moet van zijn indrukwekkende hattrick 'The
Limey', 'Traffic' en 'Erin Brockovich' geleden zijn dat Soderbergh zo met zijn
personages sympathiseerde. Aanvankelijk lijkt het alsof hij het verhaal van een
mannelijke stripper met ambitie op een effectieve maar gladde 'Ocean's
Eleven'-achtige manier weergeeft.
Hij pusht niet al te grote talenten
als Alex Pettyfer, Channing Tatum en Matthew McConaughey tot de beste
acteerprestaties uit hun loopbaan. De digitale fotografie past perfect bij het
oppervlakkige feestvarkenbestaan op de stranden van Florida. En op de klankband
passeert de ene duizelingwekkende dansvloervuller na de andere.
Maar wie
een beetje oplet, beseft na een tijdje dat de gewiekste filmmaker dieper graaft
... veel dieper. Aan de hand van simpele doch artistieke filmtrucs die hij onder
meer leent van de Italiaanse modernisten en de Franse nouvelle vague-beweging
bouwt hij deze in theorie simpele aangelegenheid om tot een subtiele doch bitse
kritiek op de 'American Dream'.
|
