is the name, biking is the game

19 September 2010, Kalkenkermis - Wachtebeke.

We verzamelen om 8.30 tussen de kermismolens, voor een plaatselijk kermisritje.  Blijkbaar hebben de meeste andere plannen want de opkomst is mager. Luc Krick, Dirk De Boever, Eric Van Gasse en echtgenote Rita, Pascal Lippens, Geert Schepens en ikzelf zijn present.  Er was ook nog een nieuwkomer, maar die waren we zo rap kwijt, dat ik niet eens zijn naam kon vragen.  Bij afwezigheid van vaste gids Rudy, besluiten we toch maar naar Wachtebeke te rijden, om ginder de pijlkes te volgen, maar nog voor we aan de Kruisen zijn, komt hij ons al tegen.  Hij had zich blijkbaar een heel klein beetje overslapen.  We rijden op ’t gemakske, met de wind in de rug richting Puyenbroek, maar onze nieuweling zit al serieus te puffen.  Als ik even naast hem ga rijden om de schade op te nemen vraagt hij me of we altijd zo rap rijden.  Ik antwoord dat hij nog chance heeft dat er een madam bij is, want dat we anders veel sneller rijden.  Aan het domein aangekomen besluit hij dat het welletjes geweest is en keert terug naar Kalken.  Rita gaat in haar eentje voor de 29km en wij besluiten een lusje bij te nemen.  De eerste 10km blijven volledig binnen het domein en ondanks de gladde paadjes gaat het goed vooruit.  Als we even op de weg komen vindt Rudy dat het niet rap genoeg gaat en zet zich op kop.  Voor mij ging het nochtans wel rap genoeg en vond het niet nodig dat er vooraan een 4 op mijn kilometriekse stond.  Ik vind het dan ook helemaal niet erg als even later Luc lek rijdt.  De achterband wordt snel vervangen maar als we willen vertrekken merkt hij dat hij ook vooraan plat staat.  Dat komt ervan als je mee jeanettebandekes rijdt.  Bijkomend probleem is dat Luc maat 1 reserveband bij heeft, en dat onze binnenbanden niet passen op een cross-fiets.  Gelukkig heb ik nog klevertjes bij waarmee we de band kunnen herstellen, en kunnen we na veel tijdsverlies terug vertrekken.  En we zijn nog maar net weer vertrokken als we aan de bevoorrading komen.  Volgende keer mag hij wachten om daar plat te vallen.  De zeer uitgebreide bevoorrading was bemand door dames die hun mannetje konden staan, want als Geert zegt dat we zullen moeten opletten dat we de schijterij niet krijgen, merkt een van de dames op dat het niet aan het eten, maar aan de pintjes achteraf zal liggen.  (  Excuseer mij voor het taalgebruik, maar het waren letterlijk de woorden van Geert, waarvan wij al langer wisten dat hij nogal grof gebekt is ).  Tussenstand: 1-0 voor de meisjes van Wachtebeke.  Een tiental kilometer van het einde blijkt er een pijltje weggenomen te zijn, waardoor iedereen verkeerd rijdt.  Gelukkig kunnen wij rekenen op de terreinkennis van Rudy, die ons na een tijdje toch weer op het parcours krijgt.  Bij aankomst, staan we al een tijdje te wachten op Rita (nvdr. die meer kilometers gereden heeft dan de 29)  als we merken dat Luc ook nog niet binnen is.  Blijkbaar was hij nog eens lek gereden, en had bij gebrek aan banden en klevertjes zijn vrouwtje opgebeld om hem te komen depanneren.  De terugweg naar Kalken gaat wind op kop, en de meeste onder ons zijn dan ook blij als we in De Beize aankomen en ons kermis kunnen inzetten.a

Ivan.