is the name, biking is the game

1 Augustus 2010, Oosterzele

Als ik passeer aan de Portugiezenstraat, zie ik grote broer Rudy ook al afkomen.  Ben ik nu zo laat, of hij net wat vroeger.  De waarheid zal er ergens tussenin zitten.  Ik heb dus gezelschap om naar ’t dorp te rijden, maar een babbelke slaan zit er voor mij niet in, want hij geeft meteen een deftig tempo aan.  We zijn niet het enige broederpaar op de afspraak, de Poelmanbrothers Dany en Davy zijn ook van de partij. Jo en Patje zijn er ook, maar hoewel ze beiden Roels noemen, beweren zij geen broers te zijn.  En dan waren er nog de enkelingen. Danny Fack, Luc Krick, Pascal Lippens, Geert Schepens en Gert Vergult, die precies ook de smaak bij de Modderfokkers te pakken heeft.  We vertrekken met de velo naar Oosterzele, en bij aankomst ter plekke zijn we al goed  opgewarmd.  In een vlaag van overmoed besluit ik maar mee te rijden met de A-kes, maar moet al vrij vroeg vaststellen dat het weer pompen of verzuipen zal worden.  Na een tiental kilometer pompen ben ik al half verzopen, en besluit niet langer aan te klampen en te kiezen voor de 35Km, waar er voor de rest 50 voorzien zijn. Ik hou de bende nog een tijdje in het gezichtsveld, maar na een 15-tal Km komen we op een stuk langsheen de Leie met wind op kop, en zijn ze de piste in.  Ware het niet de we even later een eerste bevoorrading krijgen, en ik opnieuw aansluit.  Ik vertrek zelfs als eerste, en mis zo het akkefietje dat Pascal had met een gastje die dacht dat de weg voor hem alleen was, en opzettelijk tegen hem aanreed.  Hoewel die gast een kopke groter was, hadden de anderen de nodige moeite om het brandje te blussen.  Geert wist mij achteraf te zeggen dat hij ervan geschrokken was dat de anders zo rustige Pascal, nog redelijk colleriek uit de hoek kan komen. Wat ik ook nog miste, was een speciaal duikske van Danny F. Naar ik heb, van horen zeggen, is hij erin geslaagd om in een gracht te sukkelen, ook al zat hij niet op zijn fiets.  Op het einde krijgen we nog af te rekenen met materiaalpech.  Patrick rijdt lek, en nog maar net opnieuw vertrokken breekt bij Gert een spaak en deze boort zich door zijn band.  Even later krijgt Patje ook nog vesnellingsproblemen, maar na wat trek en plooiwerk van Rudy kan hij toch opnieuw verder.  Voor de terugweg naar Kalken kiest Rudy voor een alternatieve weg via Melle en dan langs de Scheldedijk richting Wetteren.  Met de wind in de rug gaat het tempo niet meer onder de 33Km/u, en hebben Danny en Rudy de handen vol om Jo bij te duwen.  Aan het begin dan den langen end ( Kalkense Steenweg ) zet Danny zich op kop en neemt hij de rest op sleeptouw aan net geen 40 per uur.  De ideaal aangetrokken eindspurt wordt mooi afgewerkt door Rudy, die als topsnelheid afklokte op meer dan 56Km/u.  Hopelijk krijgt dit geen staartje, want je mag daar maar 50 rijden.  In de Beize worden we opgewacht door de meiskes die hun toerken net hadden afgewerkt.  Zij waren met 3: Els van Jo, Christine van Ivan, en Rita van haar eigen, want Eric was er vandaag niet bij.

Ivan.