is the name, biking is the game

Om 8 uur vertrekken met den velo.

We waren met ……..veel.

We reden naar ginder met een gemiddelde snelheid van ……..veel.

Na ons te hebben ingeschreven, beslissen we toch om met 5 afzonderlijk te rijden, want we verwachten dat het terug koersen zal worden.

Die vijf zijn Geert S, Eric VG, Davy P, Pascal L, en ikzelf.

We rijden een tijd op zichtafstand van de kopgroep, hadden we gewild we reden er zo naartoe, maar dan gingen we het ons eigen weer moeilijk maken.

We komen op een bepaald ogenblik Yvan R en Jurgen V tegen, die per auto naar Waasmunster waren afgezakt, niet dat ze zo rap reden zulle,maar wij hadden een pijltje verkeerd geïnterpreteerd en waren te vroeg afgeslagen en kwamen terug op het begin van het parkoer terecht. Even later kruisten we ook de vrouwelijke modderfokkers.

We rijden met ons groepje eigenlijk goed door, Davy  heeft precies wat stage gevolgd bij zijn broerken Danny die bij de elite groep zit.

Pascal laat hem af en toe wat uitzakken. (doen alsof ge nie goe mee kunt om nie op kop te moeten rijen). Het kopwerk wordt anders goed verdeeld en als het dan eens echt rap moet gaan op de weg komt Eric wel vooraan, ondanks dat zijnen velo begint te kraken boven de 40.

Toch zijn er drie mannen die ons voorbij rijden, ze kijken wel raar op als Geert de laatste voorbijsteekt en zegt het gaat hier toch niet stilvallen hé. Die kijkt niet groen, hij kijkt zelfs helemaal niet.

Af en toe is het best dat we goede remmen hebben om valpartijen te vermijden en de juiste afslagen te nemen. Eerlijk gezegd de pijltjes konden beter geplaatst geweest zijn. Buiten een paar kleine omval scènes (onder andere van Geert) uit bijna stilstand verliep alles goed, tot dat er een sukkelaar voor mij viel in een zandstrook en ik hem niet meer kon ontwijken. Hij kwam van links en rechts was er nen gracht. Ik ga volop in de remmen en ga over kop, maak eerst dienen mens zijn spatbord kapot en beland dan toch in de gracht. Normaal zou dit niet in het verslag komen maar Pascal stond erop omdat hij er al zo veel heeft ingestaan met valpartijen.

Eens aangekomen in Waasmunster zijn de A’s al gaan vliegen. Eric trakteert ons nog met een pilsken en we rijden terug richting Beize. Zelfs Pascal neemt in Zele een stuk de kop. Bij mij zijn de beste pijlen verschoten, maar de anderen zijn ook wel content aan den arrivé. Uiteindelijk tegen dat ik thuis kom staat er 100 km op mijn kilometrieksken, en ja ik ben recht naar huis gereden.

Rudy De Clercq