is the name, biking is the game

 Dé vraag van vandaag, houden we het droog?  Er is regen voorspeld, komend vanuit het westen, maar als ik het rolluik optrek is de zon nog volop van de partij.  Bij het volgende rolluik, eentje aan de westkant, ziet het er al heel wat minder uit.  Maar ik blijf positief en maak me klaar voor een ritje met de auto naar Bornem.  Ik ben niet de enige positieveling, want we zijn in totaal met 22.  Rudy R, V en DC, Geert S en N, Erik VG, Jurgen V, Jan W, Jo R, Luc K, Hans S, Pascal L en ikke.  Bij de dames-foksters: Rita, Annemie, Ann, Karine, Els, Nadine en Kristien met een K.  Voor alle duidelijkheid, Als’t met CH is, is’t die van Torfs, met K is die van De Post.  Het is een serieus convooi dat vertrekt, 8 wagens in totaal.  Eigenlijk een beetje veel voor 22 personen, maar er zijn nu eenmaal mensen die graag met den auto rijden.  Het wordt vandaag wel de rit der platte banden.  Nog voor we ingeschreven zijn heeft Nadine al prijs.  Ze wordt snel gedepanneerd door haar ventje, maar die maakt er zich iets te gemakkelijk vanaf.  Hij probeert het lek te dichten door schuim in de band te spuiten, maar het gat is veel te groot.  Rudy R wordt er bijgehaald voor een degelijke reparatie met nieuwe binnenband, en een lapje aan de binnenkant van de buitenband.  Nog geen 500m na de start, is Geert S de volgende die prijs heeft.  Probleem is dat in zo’n grote groep de communicatie niet vlot loopt, waardoor wij het nieuws pas vernemen als we al 5 Km verder zijn.  Er wordt besloten niet terug te keren omdat er toch een halve afspraak was om in 2 groepen te rijden.  En ik, ik heb het weer aan mijne rekker en zit in de verkeerde groep.  Gelukkig heb ik nog het gezelschap van Hans en Jo, die ook een maatje lichter zijn dan de rest.  Als na een 15 km Rudy V plat rijdt, besluiten we met z’n drieën op een iets deftiger tempo verder te rijden, kwestie van een beetje reserve op te bouwen tot de rest weer bijkomt.  Ondertussen kunnen we ook een beetje genieten van de rit en het moet gezegd worden dat de parcoursbouwers hun best gedaan hadden.  Slalommend over de Scheldedijken, gevolgd door mooie bospartijen en technische passages.  Het is volop genieten, en ik hoor Rudy R zelfs zeggen, “ Dat is nu ne keer mountainbike sé”.  Jo jojo is ietske minder aan ’t genieten, want na elk bochtig stuk zit hij een eind achter, en moet moeite doen om de gaten te blijven dichtrijden.  Een 20-tal Km voor het einde houdt hij het voor bekeken, en kiest voor een kortere weg.  Als even later Jan W zijn duivels wil ontbinden, moeten Hans en ik ook passen. Gelukkig acht Luc zijn moment gekomen om ook ne keer plat te vallen, en kunnen wij opnieuw erop en erover.  Naar het einde van de rit begint het lichtjes te druppelen, maar het is pas als iedereen binnen is dat de hemelsluizen helemaal opengaan.  74Km genoten en ferm diep moeten gaan, maar toch content dat ik het gehaald heb.  Heel mooie rit, 3 verzorgde bevoorradingen, en chanche met het weer, wat moet ne mens meer hebben.  En in De Beize geeft Rudy De Clercq er nog ene op zijne verjaardag, ’t Leven kan toch schoon zijn.

Ivan

http://www.greenbikers.be/zomer2010/