Op deze regenachtige en winderige ochtend zijn er toch 14
mannen die zich niet laten afschrikken
om een plaatselijk ritje te maken. (ook
enkele moedige dames hebben het weer getrotseerd).
Thomas, Stefaan, Eric, Karel, Dirk, Ivan, Jan, Luc, Frank
Tom, Tim en 3 Rudys maken wel wat lawaai
bij de samenkomst maar dat stoort een
in zijn auto slapende jonge man niet.
Tim zijn ketting ligt er al af nog voor we moeten
vertrekken, vuile tongen beweren, ik siteer: ja maar
voor Tom te volgen hebt
ge dat niet nodig.
Na wat aarzelen besluiten we nog eens naar den bos te rijden
aan Sidmar. Aangezien we niet door
het domein gereden zijn is het natuurlijk
een gans stuk op de weg. In Zeveneken rijden de eersten voorbij
de wegel waar
we al 100 keer zijn doorgereden. Terwijl zij moeten omkeren neemt Ivan de kop
en na een tijdje kijkt hij tevreden achterom keb ze er ne keer afgereden. In
de achtervolging is
Stefaan ook nog eens ten val gekomen. Achteraf na de rit
heeft Eric hem zijn steunwieltjes beloofd
want Stefaan legt hem nogal graag ne
keer.
Er staat een flinke meewind en we zien Ivan geregeld op de
kop verschijnen.
In het bos volgen we het traject zoals het in mijn kopken
zit, maar af en toe komen we een uitgepijlde rit
van Zelzate tegen. Opletten
dus, maar dat hadden we beter tegen die anderen gezegd want aan het
spoorwegbruggetje knalt er één op een paaltje, op het eerste zicht viel het al
bij al nog mee (gelukkig).
Voor alle duidelijkheid, de modderfokkers hebben
niets te maken met deze val. Ook Tim kan het niet laten
hem in het bos eens te
leggen.
Op de terugweg wijzen de toppen van de bomen in onze
richting en nu is Ivan niet meer te zien op de kop
(tis misschien wel de
slimsten). Aangezien het toch een beetje mijnen rit is probeer ik toch samen
met
Dirk, Jan en Frank de wind wat op te vangen. Als Thomas lek rijdt, is het
voor velen een welgekomen rustmoment.
In de Bontinkstraat staat de wind terug
bal op de kop. Op de brug wordt ik ertoe aangezet door Rudy R
om naar voor te
gaan, en dan zit ge daar terug van voor hé. Maar de straat is lang en de
pijlkast
geraakt stilaan leeg. Meedoen aan de sprint zit er niet echt meer in,
Rudy V die in mijn wiel zit komt bedrogen uit.
Het is uiteindelijk Ivan die het
hoogste schavodje mag betreden. Alhoewel we allemaal even veel
trappen betreden
om de beize binnen te gaan.
Rudy De Clercq
|
