18 Oktober 2009: Lokeren
Ondanks de eerste nachtvorst van t jaar, toch massale
opkomst voor een tourtocht in Lokeren.
Voor de A-kes: Rudy V en R, Danny
F en DanyP, Dirk DB, Jan W, Frank VDS, Thomas B en Eric VG.
De B-kes: Mario V, Pascal L, Rudy en Eddy DC,
Dirk H, Tom VDB, Geert S, Ivan R, en gastrijders Tim Raman
en Stefaan
Imschoot. Ons meiskes, Els, Ann,
Annemie, en Christine B en DS, reden met de wagen,
de rest allemaal samen met
de fiets. Ook Nadine en Rita reden met
de velo, maar vertrokken net voor de bende.
Er waren ook nog de langslapers die om 9 uur vertokken, nl. Frank, Zeno
en Svevo H, Eddy en Axel T,
John, Geert B en Tom H. Een totaal van 34 Modderfokkers. Genoeg bladvulling, nu nog iets over de rit
zelf.
Rudy R heeft zich overslapen, en
vraagt om langs t Hussevelde te passeren zodat hij daar kan inpikken.
Mijn goe gedacht van verleden week krijgt
navolging. Geert S heeft de koude
onderschat, en is een
van de weinigen die zonder handschoenen rijdt. Na een paar Km krijgen zijn vingers het
serieus koud,
en stopt hij zijn hand onder zijn zitvlak. Ik geef hem de tip, dat het een paar
centimeter dieper nog veel warmer is,
maar hij slaat mijn goede raad in de
wind. De hoofdrollen zijn echter
weggelegd voor Tim en Tom.
Tim slaagt
erin om al na enkele honderd meter plat te vallen. Niemand heeft veel goesting om zijn
handschoenen al uit te spelen, maar als we Tim een tijdje laten dutsen, zien we dat we moeten bijspringen
omdat we
anders niet voor donkeren thuis raken.
Banden vervangen zit duidelijk niet in de basisopleiding van de
politie.
Ergens in Eksaarde doet hij het
nog eens dunnekes over door nu vooraan lek te rijden.
Bij zijn volgende stunt scheelt het geen
haar, of hij knalt tegen een bestelwagen die net voorbij een bocht
komt aangereden. Gelukkig waren zijn reacties beter dan zijn
technische vaardigheden.
De rest van de
rit mag hij zich rustig houden en neemt zijn nonkel, Tom, het over.
Die waagt het om na enkele maanden
afwezigheid, zonder voorbereiding aan de start te komen.
Hij rijdt dan wel maar met de B-kes, maar
hij zal het geweten hebben. Tot halfweg
valt het nog mee,
maar dan komt het verval.
En als het komt, komt het rap.
Gelukkig kan hij rekenen op de morele, maar vooral fysieke steun van
Rudy DC.
Bij aankomst terug in Lokeren
ligt de groep serieus uiteen, en vallen de duiven één na één binnen.
Als ook Tom binnenkomt vragen wij waar zijn
engel-bewaarder ( Rudy ) zit. Die had
enkele Km geleden
een sanitaire stop gemaak, en zou ons wel terug inhalen. Niet dus.
Het wachten duurt wel heel lang,
maar ja, het was dan ook koud hé, en
als alles een beetje krimpt, dan moet je soms een beetje zoeken.
Later zal blijken dat hij ook nog lek reed,
en problemen had met de herstelling. Op
de terugweg naar Kalken
houden we een deftig tempo aan, zodanig dat niemand
meer in de problemen komt,
maar op de
laatste brug wordt nog eens alles gegeven en dat is er teveel aan voor
Tom.
Volgens Geert raakte hij zelf met
moeite naar beneden.
Ivan.
|
