is the name, biking is the game

16  Augustus 2009: Plaatselijk

Na de drukte van de congéperiode, komen we stilaan terug in de alledaagse  routine.  Eindelijk tijd om nog eens een verslagske te schrijven.  Mooi weer, dus veel volk op ’t kerkplein. De 3 Rudy’s, Luc K, Ronny en Sven VH, Dany P, Eric VG Dirk DB, Jan W, Patrick R, en ikzelf, om het dozijn vol te maken.  De meiskes waren met 7.  Linda,  Christine DS, Els, Nadine, Annemie en Ariane worden door Carla op sleeptouw genomen voor een knooppuntenroute.  ( Tekst en uitleg te bekomen bij ons Carla ).  Wij hebben onze eigen knooppuntenplanner, Rudy, en die stelt voor om nog eens naar Serskamp te rijden.  Een ritje dat we ondertussen al allemaal goed beginnen te kennen.  Denken we, want we weten nog niet dat onze Rudy gisteren op verkenning is geweest.  Tot aan restaurant “The Boondocks” in Wichelen geen verassingen, maar daar gaat hij ineens links, waar we normaal altijd rechts gaan.  Van dan af aan, is het een opvolging van paadjes en wegeltjes, nog nooit door Modderfokkers be(t)reden, slechts af en toe verbonden door een gekend stukje.  Spijtig dat het weer zo rap ging, anders had ik het traject misschien kunnen  onthouden (of had ik zo neig nie afgezien ).  Gelukkig was ik niet de enige die een rustpauze kon gebruiken, want als Dany P aan kant moet mee nen platten band, zijn er nog een paar die serieus staan te dampen.  De technische onderbreking duurt iets langer dan voorzien, want de nieuw geplaatste band is al even lek als de vorige.  Den Dany wist nog niet dat gaten in nen binnenband niet vanzelf toegroeien, en had dus zijn vorige lekke band teruggestoken.  We vervolgen onze weg en komen via Lede, Erpe-Mere, Impe, St.Lievens Houtem, terug huiswaarts.  Het golvende parcours valt me redelijk zwaar, en ik zie me genoodzaakt een tweede pauze in te lassen, dus rij ik ook maar ne keer plat.  We rijden verder via Oordegem en Massemen, waar de gekende passage aan de Fouconnier-molen mij de nodige courage geeft, de laatste kilometers naar Wetteren en Kalken af te werken.  Op den langen end word het tempo zoals gewoonlijk ferm opgetrokken, en bij aankomst in Kalkendorp zie ik op mijn kilometriekske zelf 48Km/u staan.  Hoog tijd dus om ons te laten uitbollen tot aan De Beize.  Een mooi nieuw ritje, dat voortaan opgeslagen zit in het geheugen van de Rudy ‘s.  Bij Rudy R in zijn koppeke, en bij Rudy V, wegens plaatsgebrek in ‘t koppeke, op de memorycard van zijn GPS.

Ivan.