|
Zondag 19 februari 2023. Melle, Zwijnaarde, Gavere, Dikkelvenne, Gijzenzele.
Er vormt zich een mooi rustig groepje met redelijke en redelijk verstandige mensen: Axel, Ivan, Rudy De Clercq (nou ja), Johan, Luc, en ik. Dan zal kapitein Rudy zich wel een beetje aanpassen aan ons als de jongskes en de geweldenaars er niet zijn. Want Stefan, Pieter, Davy, Jan en Jeffrey zijn naar een ingerichte rit in Lichtaart: gezellig een paar uur in de auto en dan overal gezellig aanschuiven, aan de inschrijving, de bevoorrading en in de single tracks, haha. Niet meer voor ons.
Danny, de sukkel, zit thuis te KNIEzen. Als tijdverdrijf dacht hij nog van Els eens over zijn KNIE te leggen, maar ze deed nog teveel zeer.
Het belooft dus een rustig ritje te worden. Maar neen, zeg dat het niet waar is! Sturen ze nu toch wel Patje Roels op ons dak, zeker!? Vóór zijn transitie beter gekend als Ratje Poels. Zo al nooit geen gewone geweest – vraag het maar aan Machteld, en sinds zijn bionische heupen is hij helemaal niet meer te doen. Het is dus met knikkende KNIEën dat we vertrekken. Zal het weeral afzien worden? Ik mag wel zeggen dat ik vandaag in vorm ben. Heb je wat bijgetraind misschien, vraagt Patje? Ja, zeg, ik, Ik had eens wat tijd vandeweek en ben 80 km gaan bijtrainen. Ha, zegt Patje, Ik had niet veel tijd vandeweek en ik heb máár 80 km kunnen trainen. Hoe moeten mensen als Danny en ik ooit de evenKNIE worden van Patje!!?? Zeker nu Danny met een oneven KNIE zit.
Westenwind, dus we vertrekken Gentwaarts. In Wetteren hebben ze het bos aan de Schelde (de Ham, niet ver van de Hamma), dat we nog maar een paar jaar geleden dankzij Axel ontdekten, platgesmeten. Iedereen, behalve Luc, die een Kricksken deed en op de dijk bleef, rijdt zich vast op een nieuwgegraven 2 meter diepe beek, maar gelukkig niet te breed en vooral gelukkig dat Axel mee is. We pakken Axel op met een man of vier, dat gaat nog net. En we leggen hem dwars over de beek. Zo kan iedereen met droge voetjes, fiets aan de hand, proper de beek oversteken. Soms zelfs met twee naastéén. Wel wreed ambetant is dat we dan zo lang moeten wachten op Axel. Eer die weer uit die beek gekrabbeld is, zijn fiets gaan halen aan de overkant, en dan die beek weer oversukkelen met zijn velo. Tja, dat duurt ons toch allemaal wel wat lang hoor, Axel. Niet zo leuk voor je medematen, dat snap je toch zelf wel. Schiet eens wat meer op in het vervolg misschien? Of anders gezegd: Krijg dat maneuver eens wat beter onder de KNIE.
Vanaf Melle is het tot in Zwijnaarde fantastisch rijden. Eindeloos lang mountainbikeplezier. Bijna gelijk of dat ge in de Ardennen zit, op die schuine zijkant van het kanaal of van de Schelde (weet ik veel, met al dat water daar). Van in Zwijnaarde gaat het dan helemaal tot in Gavere nagenoeg ook volledig off road (af de baan), weliswaar met veel gravel, maar ook, ik denk ter hoogte van Melsen, een passage die vorige keer een moeras was en waar sommigen KNIEdiep in zakten.
En dan is er nog ouderdomsdeken Johan. Maar als ge hem ziet, zoudt ge het niet zeggen dat hij een deken is, hoor. Euh, dat hij de oudste is, bedoel ik. Johan heeft al een tijdje last van de KNIE. Maar, ondanks de pijn, die plooit niet. En wil dát nu juist het probleem zijn met een KNIE.
Terwijl wij ter hoogte van Baaigem mooi op een bonkig wegeltje tussen de paaltjes blijven, heeft Luc het weer gevonden en vlamt los over de met gras ingezaaide akker. Veel rapper en makkelijker. Een echt Kricksken. De boer staat er kwaad op te kijken, maar een geluc voor Luk: die boer kan zo rap geen velo rijden, en al zeker niet over een akker. En ja, boer, het is maar een beetje gras, hé.
Aan de Kalverhage (juist deze kant van Gontrode) voel ik rare nattigheid. Gaan we nu nog regen krijgen? Maar dan zie ik het: het is Patje de Spuiter: zijn achterband spuit specie, de lijm die in een tubeless band zit. En allemaal op mijn schone velo die ik nog maar 3 weken geleden zo proper gekuist had. Patje zijn concept van tubeless gaat wel erg ver: de idee is dat je zonder binnenband rijdt, maar bij Patje is zelfs de buitenband zo goed als weggesleten. Ik zou zeggen: traint nog wat meer bij, jong!
Ja, ik mag zeggen dat ik vandaag in vorm ben. Het is gelijk Marie-Jeanne altijd zegt: Ze klappen zij veel slecht en kwaad van doping, maar ze mogen zij zeggen dat ze willen, mijne Rudy rijdt daar nogal van. Lees maar eens de verslagskes van de modderfokkers. En nooit geen zeer aan zijn KNIEën. Maar als ge vraagt, wie er doping pakt, antwoorden ze allemaal hetzelfde, de schijnheiligaards: IKNIE!
Na 68 km, aan 23.7 gemiddeld, komen we in de Beize wel langzaam weer bij, ze (met dank aan Stefan voor deze woordspeling van verleden week die me nog net Im-gedachten-schoot). Maar er waren er toch een paar bij die bijna door de KNIEën gegaan waren en net nog niet op de KNIEën zaten.
Ja, verzucht Ivan met een diepe zucht: Als ge zo deze tijd van het jaar door de stront van de mestkarren op de weg moet rijden: leutig is dat niet. Maar het geeft toch op, want het wil zeggen dat den uitkom in aantocht is. Heu? Was dat nu een citaat van Aristoteles? Of filosofie van Socrates? Of zou het iets van Sjostakovitch zijn? Of gewoon Hussevelds boerenverstand? De mensen vragen mij soms hoe ik het kan opbrengen om al bijna 24 jaar lang zomer winter elke zondag om kwart na 7 uit mijn nest en op mijn velo te kruipen. Wel, dat is toch niet moeilijk. Ik wil dit soort diepzinnige levensbeschouwelijke inzichten voor geen geld ter wereld missen, en ik deel ze graag met U. En zeg, Ivan, er hangt daar gelijk nog iets onder uw neus, rara, wat zou dat zijn?
Kapitein Rudy, broer van voorgenoemde hierboven, maar ietske slimmer - wat nu niet direct een echt groot compliment is, stelt voor dat Koen eens volgend recept probeert voor zijn soep: Potage aux fruits de mère.
En als ik al bijna vertrekkensklaar huiswaarts sta, komen – als in een Waas – Nancy, Els, Nadine, Rudy, en tenslotte ook nog onze vriend uit Sleidinge aan. (Wil er mij eindelijk eens iemand die mens zijn naam vertellen, alstublieft!).
Mario
- Met excuses voor de talrijke flauwe toespelingen op KNIE, maar Danny heeft net een nieuwe .... – wat dacht je? – KNIE! Le nouvel Danny est presque arrivé!
|
