|
Zondag 5 februari 2023. Mendonk en Kloosterbossen.
Tot 35 na 8 ziet het er veelbelovend uit. Alleen maar redelijke en redelijk verstandige mensen. Johan en ikzelf, Luc Krick en Rudy De Clerck (nou ja). En allez ja, we gaan Ivan daar ook bijrekenen. Maar dan begint het jong geweld te vallen: Jeffrey, Pieter, Stefan en Jan (allez, we gaan die laatste twee daar ook bij rekenen, relatief gezien zijn ze nog snotneuzen hé). Als ook Rudy Rogiers arriveert, missen we nog Axel, maar die was al wat kruit gaan verschieten en komt als allerlaatste aan. We zijn nog eens met 11 man. Danny is blijkbaar toe aan vervanging van een knie en rijdt al weken niet meer. Eer ze bij Danny alles gaan vervangen hebben wat al lang eens had mogen vervangen worden, gaat het nog een tijdje duren voor we hem terugzien, vrees ik.
Ijzige, grauwe, felle Noordenwind. Gelijk Noordenwind moet zijn. En ze komt dan nog uit het Noorden ook, dus het klopt helemaal. Wij dus ook op weg naar het Noorden. Zolang de wind op kop zit, breken Rudy en Pieter onafgebroken, de weerstand, en is het nog comfortabel rijden, maar eens we naar het Oosten beginnen rijden wordt het veel ambetanter voor de minderen onder ons.
Rudy Rogiers heeft weer last van midlaaifcrisis en legt er de pees op. Het zijn vandaag weer meer de modderopgefokten dan de modderfokkers. Maar van water heeft Rudy gelijk wat schrik. Hij rondt een plas, waardoor het tempo toch even zakt. Axel en ik willen onze snelheid niet verliezen, want we zitten al op ons tandvlees en we kiezen voor passage door de plas, zodat we enkele meters en wat energie winnen. Axel doet dat nogal geweldig waardoor het water nogal hoog opspat en zodusdoende ook wat op Rudy zijn voeten spettert. Dan blijkt dat Rudy eigenlijk een soort Gremlin is. Sommige Gremlins zijn zeer zachtaardige wezentjes, maar ge moogt ze geen eten geven na middernacht, want dan worden ze boosaardig. Rudy is ook meestal zachtaardig, maar hem moogt ge niet nat maken. Gremlins krijgen dan nieuwe Gremlinnekes, maar Rudy wordt dan heel BOOSaardig (en vergeet die ‘aardig’ dan maar). Het was dus daarom dat Rudy (en niet Stefan) Im – een koleire – schoot en zijn duivels ontbond. De volgende 5 minuten hebben we het vlaggen en er wordt gevlamd om de minkukels (dezelfde twee als die voor de plas kozen) er af te rijden. En dat lukt ruimschoots. We zullen er tenaastekeer twee keer over denken om Rudy zijn voetjes nat te maken! Solly Ludy!
Een half uur later, op de lange dijk van Mendonk naar de Kloosterbossen, naar het Oosten dus, word ik er nog eens uitgewaaid. Dat is niet te doen met die gasten, zeg. De Moeren, is dat ver van Poperinge, Mario, vraagt Rudy. Neen hoor, antwoord ik, naïef als ik ben. Wel, ge hadt daar beter wat kunnen gaan trainen om beter tegen de wind te kunnen rijden. Lap, die mogen we ook weer incasseren. Nog bovenop wat lachen met de mensen hun miserie ook.
In de Kloosterbossen valt het voorval voor waardoor ik alsnog besloot van rap een verslagske samen te zeveren. Een voorval dat niet alle dagen voorvalt: Rudy tegen de grond. Een knieval volgens hem, maar volgens mij, eerder een soort pauselijke knieval, waarbij toch ook bijna de grond gekust werd. Rudy, denk ik, de Kloosterbossen, zijn die ver van Kalken? Neen, hé, awel, ge waart hier al beter wat meer komen trainen, dan waart ge misschien nu niet op uw smikkel gedonderd. Hahahaha! Maar dat ook zeggen, dat durf ik niet, anders gaat het weer nog rapper, en die andere Rudy die in de bossen de leiding heeft genomen rijdt nu al rond gelijk een zot. Ik weet niet wat Marie-Jeanne in die zijn eten draait. Of is het omdat hij ook Rudy noemt? Bij de beekes rijdt er ook al zo een zot van een Rudy.
Mama, waarom hebt gij mij geen Rudy genoemd, zo vraag ik me soms af. Ivan vroeg dat ook eens aan zijn mama en papa, toen hij een jaar of 4 was. Maar Ivan, jongen, dat ge niet van de rapsten waart, begonnen we gelijk al door te krijgen, maar je snapt toch dat dat niet kan: we hebben al een kindje dat we Rudy genoemd hebben, jouw grote broer. Rudy dus. Pech voor jou, Ivan, en stop nu maar rap met zagen en ga voort de koestal uitmesten. Ja, in onze jonge tijd lachten ze er niet mee.
Dus ja, ook bij de modderfokkers zijn er soms kleine meningsverschillen, zoals in elk goed huishouden wel eens voorkomt. Onlangs nog zat het er weer bovenarms op tussen Stefan, Ivan en Danny. Ik moet zeggen, het is wel altijd met dezelfde dat het miserie is. Pakt nu Jo of Koen (niet de cafébaas hé, natuurlijk die niet), daar hebt ge nooit geen omkijken naar. Maar Jo houdt het gelijk voor bezien - Jo, komtrug! - en door omstandigheden is Koen ook even belet, maar dat komt wel weer goed.
De discussie ging over muzieksmaak. Zo bijvoorbeeld luistert Ivan liefst naar Dmitri Sjostakovitsj, en dan vooral naar diens latere werk, uit zijn zogenaamde Blauwe Periode*. Stefan is dan weer meer een liefhebber van het oeuvre van Nikolaj Rimski-Korsakoff, en dan vooral de sonates, maar iets minder de études. Terwijl Danny het dan weer meer houdt op Sergej Rachmaninov en Samantha, en dan vooral Eviva Espanja. Maar, het is zoals Danny zegt, als hij een pint teveel opheeft: De gustibus et coloribus non est disputandum.** Ik heb het hem al dikwijls horen zeggen, gelijk.
Luc Krick is specialist in het vermijden van moeilijke passages en als er een hoek kan afgesneden worden, is hij er ook de eerste bij. Jan stelt voor dat wie nog een Krickske doet, de bende mag trakteren. In de Kloosterbossen is Jan echter de eerste om een Krickske te doen, maar denk niet dat we een traktatie gezien hebben, zunne. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen: ik was zelf zodanig pompaf dat ik ook een paar keer een Krickske gedaan heb, zeg maar een paar serieuze Kricken.
Aan de Moervaartbrug zien we nog de beekes rijden, dat valt ook maar een paar keer per jaar voor dat we mekaar kruisen. Amai, die staan ook niet stil, zeg.
Na 68 km aan 25 gemiddeld komen we kapot maar kapot aan bij onze eindbestemming. Nog meegeven dat er op Jeffrey zijn achterwerk stond: “100%”. Volgens Jan betekent dat: 100% babyvet. Maar Jeffrey wint wel de sprint voor Luc (als het rechtdoor is kan hij geen hoeken afsteken) en kapitein Rudy.
In de Beize is er nog veel discussie over wie nu soep met of zonder een kwakje ofwel met of zonder balletjes van Koen wou, euh, wou van Koen. Johan combineert zelfs soep met ijstaart (nog over van de receptie) en Export. Zie dus Danny zijn uitspraak hieronder.
Ook de beekes vallen binnen, deze week nog redelijk op tijd: Nog zo een straffe Rudy, ook nog een Sleidingeling, Patrick, Nancy, Annemie, en Nadine. (En Els? Maar ja, die reed natuurlijk ook mee, dat ziet ge van hier, maar moest rap thuis zijn.)
Mario.
*Het is algemeen gekend dat Ivan een wat aparte smaak heeft, zeg maar eigenlijk helemaal geen smaak, maar Sjostakovitsj begot. Ivan, jongen toch! Wat Christine daar vanzelevens in gezien heeft, Joost mag het weten. Maar die weet het ook niet, ik heb het hem nog zelf gevraagd. Zie dus nog eens Danny zijn uitspraak hieronder.
**Wat Danny de laatste tijd allemaal uit zijn botten slaat, ge houdt het niet voor mogelijk. Om deze te kunnen begrijpen, moest ik er toch Hoehel Transleet bij halen. Maar je hebt gelijk, Danny: Over smaken en kleuren valt er niet te redetwisten.
|
