|
Zondag 18 september 2022. Kalken kermisrit. Hyfte, Sidmarbossen.
Ik nog zitten zoeken naar mijn plastron, maar niet gevonden. Ja, want vroeger was de afspraak dat we op Kalken kermis rondreden met onze plastron. Slechts 5 man aan de start: naast mijzelve, ook nog de gebroeders Rogiers, Johan Vanhulle en Axel Troch. Een rit van 73 km aan 26 per uur, richting Hyfte en zo naar de bossen van Rudy DC. Ja, zo zonder krabbers - ik noem er nu maar een paar voor het vuistje: Jan, Rudy DC, Thomas, Stefan, Patje, Dirkske, of pakt nu Jeffrey - kunnen we er eens de pees opleggen natuurlijk. Laat je maar eens gaan, Rudy, zeggen we tegen Rudy. We zeggen dat tegen Rudy omdat het zot zou zijn om dat tegen bijvoorbeeld Johan of Ivan of Axel te zeggen. Dan zouden we zeggen: Laat je maar eens gaan, Ivan, mochten we dat bijvoorbeeld tegen Ivan willen zeggen. En dan zou het ook veel minder rap gaan vanzeneigens.
En dat moet ge maar één keer zeggen tegen Rudy. Ge moet dat zelfs nooit zeggen. Rudy rijdt de hele rit op kop en we vinden in de bossen van Zelzate toch nog wat nieuwe wegelkes, we moeten klauteren over omgevallen bomen (anders zou ons gemiddelde nog veel ...) en ontdekken ook dat de F4 fiets-autostrade ter hoogte van Oudenbos onder de spoorweg zal tunnelen. Straf.
Ik mag zeggen dat ik vandaag goed meekon, niet gelijk 2 weken geleden op de rit van de Chiro van Berlare. Na die rit dacht ik echt dat mijn tijd om te gaan gekomen was. Goed in form zijn en toch helemaal niet mee kunnen. Daar is een mens toch een hele week dépri van.
Alleen Axel moet een paar keer lossen en dat zijn we de laatste maanden niet meer van hem gewend. Zijn die pillekes dan toch uitgewerkt geraakt? Of gewoon op en niet meer te krijgen? Volgens Axel werken zijn pillekes nog goed, maar is het omdat hij tiembilding gehad heeft op het werk. En ja, dan moeten we er geen tekeninkske bij maken, hé: Beste werkgever, wilt gij dat uw tiem de volgende week de hele week geen klop waard is en er dus ook geen uitsteekt, organiseer dan vandaag nog een tiembilding.
Maar kijk, om op een eerdere paragraaf uit dit verslag terug te komen, het is lang geleden dat we het nog eens over Stefan Imschoot* gehad hebben, ook omdat er niet veel verslagskes waren en vooral omdat dat sujet niet veel meer rijdt. Keren we even terug op het mega-event van 13 augustus ten huize Stefan/Mady, ingericht om de onwaarschijnlijke prestatie van Mady te vieren: het 26 jaar uithouden met een tiest gelijk Stefan Imschoot. Wat een moeder allemaal niet doet voor haar kinderen, het grenst soms aan het ongelooflijke. Wat de laatste decennia betreft, was dit feest zonder enige twijfel de belangrijkste gebeurtenis in Kalken en omstreken, zélfs als we het Hussevelde mee rekenen. Mady en Stefan hebben nu de standaard gezet voor de talrijke modderfokkerfeestjes die er nog zitten aan te komen in de volgende jaren!, al is dit natuurlijk nooit meer te evenaren.
Maar waarom Stefan in zijn spietsj de Modderfokkers een mix tussen Okra en de G-spot noemde, ontsnapte me wel helemaal. Wij rijden wij toch niet rond in hele gesjes? En ook niet met een electro hulpmotortje? En we rijden ook nog ietske rapper, tenzij natuurlijk als Jeffrey kopt trekt. Maar wij zijn al blij dat er nog zo jonge gastjes met ons willen meerijden, dus we laten wij die jongen altijd efkes doen. En wat we met de G-spot te maken hebben, snap ik nog minder. Danny wist me verleden week nog te vertellen dat hij dacht van hem gevonden te hebben. Maar dat hij de maand daarvoor ook al gedacht. En de maand daarvoor ook al. Blijven zoeken, Danny, ver kan die niet zijn.
Nu blijkt dat ik het wat verkeerd had verstaan. Stefan vergeleek ons met een mengeling tussen Okra en G-spoRt (en dat staat dan voor gehandicaptensport). Het is geweten dat Stefan zijn artiekullaasie niet altijd zo goed is. Maar goed, dan verstaan we zijn uitspraak al ietske meer, want in zijn eigen spietsj mag hij het al wel eens over zichzelf hebben natuurlijk, we nemen wij dat die jongen niet eens kwalijk.
Ook bij de B-kes waren er maar twee vrouw (Els en Sabine) en één man (een mens uit Sleidinge begot. De modderfokkers zijn echt internationaal!). Els had vandaag al 88 km in de benen. Daar kunnen wij een puntje aan zuigen, maar vraag me niet hoe je dat dan precies moet doen. Wat een dwaze uitdrukking, zeg!
Deze keer was Sabine rechtgebleven, naar het schijnt. Niet gelijk twee weken geleden op de rit van de Scheve Villa. Net voor het enige klimmetje van de dag, GROOT oponthoud. Lag Sabine daar in het zand te spartelen. Zegt Johan: Maar Sabientje, schatteke, wat ligde gij hier te spartelen? Antwoordt Sabine: Ik lag te wachten om jou nog eens te zien, schattebol. Maar meiske toch, zo lief, dat had je echt niet moeten doen, Johan weer. Waarop Sabine: Ja, je weet toch hoe graag ik je zie, Johantje. En dat ging zo maar door. Ik heb niets tegen ontboezemingen, ook niet in het open veld, maar lig dan tenaastekeer niet in de weg van 30 man, net voor een klim, zodat iedereen voet aan de grond moet zetten, hé. Alstublieft, zeg!
In de tent buiten de Beize komt Koen opdienen in zijn nieuw T-shirt, met als opschrift: Nee, ik heb geen ochtendhumeur. Ik ben gewoon zo een zeikerd!
Mario
*Stefan Imschieten is een sterk werkwoord en wordt als volgt vervoegd: Stefan Imschiet, Stefan Imschoot, Stefan Imgeschoten. Het speciale aan dit werkwoord is dat het alleen in de verleden tijd enige betekenis heeft. En dan ook nog niet overdreven veel natuurlijk.
|
