|
Zondag 21 november 2021. Schelderode, Merelbeke.
Ik kom op het kerkplein. Nog niemand. Ik zie wel dat burgemeester Andy afrasteringen heeft geplaatst om de anderhalvemeter regel te respecteren. Heel attent, maar anderszijds vind ik het er wat over, moet ik zeggen. En een beetje ongemakkelijk. Ze hadden toch tenminste een poortje kunnen voorzien. Dat geklauter over dat hek met mijn velo is niet meer voor mensen van mijn leeftijd. Maar wie ben ik om tegen te werken als het voor eenieders gezondheid is (Foto).
Ivan is er niet wegens omstandigheden. Eerst was hij wat in paniek, want zijn net uitgevonden sneltest werkte niet meer, zo dacht hij eerst. Maar wat bleek? Zijn sneltest werkte juist eel goe. Dat hij in de testruimte (het kleinste kamertje) niets meer rook, werd bevestigd door een positieve commerciële sneltest. Ivan is daar nu zo van in de wolken, dat hij een familietest op de markt gaat brengen, maar daarover volgende keer meer. Ik vind het concept zo inspirerend, dat ik er een shitcom van ga maken.
We zijn slechts met 4: ook nog Johan, Axel en Karel. De buienradar had nochtans maar het eerste uur wat regen voorspeld, dus daar kunt ge toch niet voor thuis blijven? Is het de jeugd (modderfokkers jonger dan 60) van tegenwoordig die niet meer deugt tegenwoordig? Ik zou dat niet willen beweren. Het heeft eerder met motivatie te maken, denk ik. Karel bvb. moet elke dag minstens 100 km gefiets in de benen hebben of hij loopt de muren op. Ook een lastige sport, maar nadeel is dat ge ieder jaar uw living moogt herbehangen. Bij Johan en ik gaat het dan eerder om laatste kansen. Het is niet dat we van plan zijn om morgen ons hoepels te keren, maar statistisch gezien is ons het minst lange leven nog beschoren en mogen we dus geen enkele kans meer missen om nog eens buiten te komen. Bij Axel is er meer sprake van externe motivatie. Zegt zijn vrouwke: Ik zit er al 6 en een halve dag mee, en dat iedere week. Kunnen jullie jullie inbeelden wat dat is? Die ene halve dag móet hij buiten. Dat de modderfokkers ook eens een beetje hun verantwoordelijkheid opnemen, hé. De Modderfokkers, het sociale vangnet van uw gemeente. Ja, beste mensen, Rudy, Danny en ik hebben hier al wat zien passeren, hoor. En Rudy en ik hebben er dan nog eens Danny bovenop.
Axel neemt de leiding. Tot overmaat van ramp, voegen ze daar dan gewoonlijk aan toe. Aan de Roerdompbrug komen er wandelaars van links en zes mountainbikers van rechts. Het is zondagmorgen vroeg met zo triestig weer en toch zo druk dat daar weeral is. Ik heb het al verschillende mensen horen zeggen: Wanneer gaan ze daar nu eindelijk eens rode lichten zetten!? Of moeten er eerst weer malheuren gebeuren misschien!? Gelijk altijd.
De Blauwe Steen gaat te vettig liggen zeker?, zegt Axel. Ik denk het ook, zeg ik. Dus juist, Axel kennende, slaat hij de wegel van de Blauwe Steen in. Axel en ik rijden Karel en Johan los en alles gaat goed tot op 50 meter van het einde, als ik achter mij een grote vloek en subiet daarop een nog grotere plets hoor. En subiet daarop nóg een grotere vloek. Axel zijn ene kant zit heelteganst onder de more. En stínken! Nog meer dan anders. Dus ge moet niet vragen hoe erg het was. Wij daarom eerst terug naar Axel zijn doeninkske om verse kleren. Alleen voor Axel, hé.
En kijk, dat is nu bijna elke zondag dat we het volgende voor hebben en ik kan me daar dul over maken, hé. Zijt ge in een single track aan het rijden en daar komen er weer eens van de andere kant ingereden of aangewandeld. Zien die dan niet dat het een single track is, misschien? Weten die dan niet dat ge daar Per Definitie maar met 1 mens tegelijk door kunt? Zijn die zo dom of is het gewoon van ik-trek-het-mij-toch-niet-aan, de andere gaan wel plaats maken? Kijk, het egoïsme van sommige mensen, hé, dat grenst echt aan het ongelooflijke. Hé, beste, roep ik dan (en ik peins Hé, stukse dikke egoïst): Ziet ge dan niet dat dat hier een single track is, soms? En als ge dan op zo een delicaat moment nog wat steun kreeg van uw maten, maar nee. Rustig, rustig, Mario, roepen die dan. Als ge nu iets wil doen om mij helemaal dul te krijgen, dan is het juist dát. Ik BEN rustig! Ik maak me alleen maar effekes kwaad, gewoon uit principe. Ik kan nu eenmaal niet tegen onrechtvaardigheid. Waar gaat de wereld naartoe als ge u al niet meer druk moogt maken over onrecht en egoïsme!?
Johan is zijn vertrouwen in de buienradar kwijt, want het is toch de hele morgen nogal nat, niet zoals voorspeld. Ik weet allang dat de buienradar even slecht te betrouwen is als Frank, dienen nieuwen, en Sabine. En overlaatst stond ze dan weer nog eens met haar balkon voor de Balkan. Wist ik weeral niet welk weer het was in Sarajevo.
Niet veel volk op pad, door het vuile weer, maar in de Schooierswegel, niet ver van Bottelare, kruisen we onverwachts zes dappere mountainbaaiksters. In een single track dan nog, ik kom het nog juist te vertellen! Maar goed, hier gelden natuurlijk verzachtende omstandigheden – figuurlijk, hé. Sjapoo, dames! Amai, dat is nogal eens wat anders dan de dames van onze beekes die met Rudy V. gaan fitnessen zijn omdat het een beetje nat weer was.*
En tenslotte: goed nieuws. Les nouveaux giléekes Modderfokkers sont presque arrivées! Met dank aan onze sponsors: Rudy & Nadine Vergeylen-Fack Keukens, Els Hoogewijs Thuisverpleging, Niels Troch Dakwerken, Buysse Snacks, Koen & Nadine van de Beize, Olivier Vandevijver Tuinmachines, en Hans Schellaert accountant. En speesjaal mersie aan Koen en Nadine dat we in de Beize de kledij mochten passen, ondanks alle corona-problemen. Mario
* De eerlijkheid gebiedt ons te vermelden dat, normaal gezien, de laatsten die plooien voor slecht weer de dames van onze beekes zijn!
|
