|
Zondag 7 november 2021. St. Lievens Esse, Herzele en daaromtrent.
De meeste blaadjes zijn al van de bomen gevallen en de meeste wielertoeristen zijn al van de baan. Ja, de herfst heeft zo zijn charmes. Modderfokkers, dat gespuis, rijdt echter zomer en winter.
We staan met 10 aan de kerk tot aan 8 uur 37. Dan komt de elfde toe. Ik moet niet vertellen wie, en we zijn subiet weg, kwestie van zeker geen tijd te verliezen. Wij alweer afgekoeld, en Rudy is lekker opgewarmd. We worden koud gepakt. We gaan eens zorgen dat jullie tenen proper zijn als jullie thuiskomen, zegt Rudy. Dat wil zeggen dat we weer ons tenen gaan mogen uitkuisen. Ik ken geen dwazer uitdrukking, maar het is wat het is. Weeral en weerom zorgt Rudy voor een zeer gevarieerd parkoers met heel veel nieuws. En de hele tijd prettig vettig (1), maar daar heeft de regen van de voorbije weken voor gezorgd. Helemaal mijn ding!
Sinds lang rijdt nog eens mee: Jesper Maartens, euh Jasper Mertens, euh Maarten Jespers. Zo een naam waar ge alle kanten mee uitkunt, doet me denken aan de burgemeester van Knokke die deze morgen in het nieuws was: Piet De Grote. Maar de burgemeester heeft liever dat ze eerst zijn achternaam zeggen. Maarten rijdt met de besten mee, maar is nog niet tevreden over zijn conditie en gaat deze week nog wat bijtrainen, het uitsloverke. Hopelijk wordt hij niet zo maniakaal als Karel. Vroeg Nele onlangs: Karel, waarom rij jij zo weinig met Mario de laatste tijd? Antwoordt Karel: Zou jij willen meerijden met een maniak die niet anders doet dan trainen, ik weet niet hoe hard rijdt en bijkans geen bier meer drinkt? Neen, zegt Nele, dat zou ik niet willen. Awel, antwoordt Karel, Mario ook niet.
Stefan is ook over zijn dipje van de voorbije weken heen en rijdt ook alweer bij de besten. Nog niet zo maddy als vroeger, maar dat is al meer dan zot genoeg. Maddy zelf zei het mij onlangs ook: Stefan is bijna weer op nievoo, maar het zal wel nooit meer worden gelijk hij er hem vroeger ..., maar alla, laat ons bij het verslag blijven, zoals steeds.
Ivan zegt: de eerste helft ging het voor mij 2 à 3 km te rap. De tweede helft 4 à 5. Als het inderdaad weer eens te rap gaat, roep ik: Een beetje kalm hé, jongens. Deze mens hier is al in zijn penopauze. Waarop Ivan terugroept: Veel pauze en weinig peno. Dat kan goed zijn, maar binnenkort heb ik mijn eigen grote laadpaal en dan gaat ge er niet meer mee lachen, als ik er jullie met mijn e-mtbike allemaal afrij.
Ook Johan heeft zijn dagje niet. Misschien verleden week hem wat overdaan? Op zaterdag 100 km modderploeteren in Maasmechelen en de zondag nog eens een zware modderfokkerrit (zie foto van verleden week aan de start). En te weten dat Johan al 3 weken langer in penopauze is dan ikzelf.
Ik zag er deze morgen wreed tegen op om weer zo af te zien, maar na een moeilijke start, verbeteren mijn beentjes en foel ik ze niet meer. Zou dat nu door die nieuwe broekzalf zijn? Op het potje staat er: Broekvet nieuwe formule: extra aangerijkt met vitaminen. Ha wacht, nog eens goed gelezen met mijn goeie bril op en het kan toch niet aan het nieuw broekvet liggen, want er zitten toch geen extra vitaminen in. Op het potje staat er: Broekvet nieuwe formule: extra aangerijkt met amfetaminen.
Tegen de lage vroege ochtendzon in hou ik mijn hand horizontaal boven mijn ogen om beter te kunnen zien, want ik rijd zonder zonnebril. Dat deden de Indianen indertijd ook, zegt Jeffrey, kwestie dat die snotneus een beetje wil lachen met een mens die geen zonnebril heeft. En weet je ook waarom ze hun hand zo hielden?, vraag ik. Ha ja, zegt Jeffrey, en hij houdt zijn hand voor zijn ogen. Mochten ze hun hand zo gehouden hebben, dan konden ze niets meer zien. Zo jong nog, en dat kent al moppen zo oud als de straat. Maar nee hoor, Jeffrey, volgens mij hielden de Indianen hun hand zo horizontaal boven hun ogen, omdat ze geen zonnebril hadden.
Rudy DC, beter gekend als Klerkske-met-de-klein-wielekes, houdt zich kalm vandaag. Als het naar het noorden op is, is hij niet te houden. Een mens is al blij als het eens rustig blijft met die gast. Als we op de langen end terug naar huis nog een wit ponypaardje opschrikken, heeft hij toch nog volgende uitdrukking in huis: Twee dingen waar ge nooit te lang moogt naar kijken: ‘t achterste van een paard en het voorste van een ..., maar alla, we gaan ons focuseren op het verslag, zoals steeds.
Dirk rijdt zoals steeds met de vingers in de neus. Dirk, een goeie tip: er bestaan ook zakdoeken!
Op één van Rudy zijn experimentele wegeltjes, nou ja, wegeltjes, moeten we over twee brugjes. Axel rijdt voor mij een brugje, nou ja, brugje, over en ik zie het gevaarlijk doorzakken. Best even wachten dus maar. Want samen leggen Axel en ik toch wel heel wat gewicht in de schaal binnen onze groep, vooral Axel dan. Hij blijft goed gazze geven de laatste weken. Zou die dezelfde broekzalf als mij gebruiken, misschien?
In Oordegem aan mijn lievelingsafdaling met kasseien, rijdt Jeffrey plots rechts het kleine plein voor de kerk op. Is die jongen nog niet te communie geweest deze week misschien? Jawel hoor, zijt gerust, maar hij wil nog eens de trappekes voor de kerk afrijden. Kwestie van al eens te oefenen voor als er meiskes in de buurt zijn.
We zouden kunnen zeggen dat Danny een onopvallende rit reed. Danny komt immers aan de start in een camouflage-vest, van de para’s (Foto). Ook mannen zonder schrik, gelijk Danny. Alhoewel, op het vettige parkoers rijdt den Danny toch heel erg voorzichtig. Ja, ik rij toch liefst altijd met een klein beetje verstand, zegt Danny. Maar hoe zouden wij daar iets kunnen op tegen hebben, Danny, dat jij altijd met ál je verstand rijdt!? Bij Rita hangt er een affiche van een langgeleden kermis te Kalken aan de muur, die vertelt wat Danny indertijd zou gedaan hebben als er nog geen mountainbaaiken bestond: Ringsteken voor paarden en muilezels. Daarom vraag ik aan Danny: Mag ik muilezel zeggen tegen een politie-agent op rust? Natuurlijk niet, zegt Danny. Maar mag ik agent zeggen tegen een muilezel?, vraag ik. Dat kan niemand u verbieden, zegt Danny. Ik: Ha, dat is goed om weten, agent (2).
In totaal 72 km aan een behoorlijke 25.2 per uur, zeker als ge weet hoe traag het soms ging in van die vettige morewegels. Op mijn nief gps-ke zie ik: 370 meter geklommen en 382 meter gedaald. Als je weet dat Kalken kerk 5 meter boven zeespiegel staat, dan zit je bij Rita D’Hondt potdorie 7 meter onder zee-nivo (3)! Ofwel heb ik een gps-ke dat de nabije toekomst kan voorspellen.
Luc, vaste waarde, reed met de beekes, Rudy V en vrouwke Nadine, maar verder zag ik gelijk niet veel beekes bij Rita. Ja, de Beize was toe, want Koen en Nadine waren naar Echternach. Kwestie van wat rekening te houden met Koen: dat het niet te rap vooruit ging.
Dat stonk daar nogal bij Rita, zeg, amai nog nie! Ik moet er wel bij zeggen, nog niet toen wij binnenkwamen. En ons tenen waren pertank uitgekuist.
Mario
1.Voor alle duidelijkheid: De ondergrond, niet Rudy. Ik wil niet nog meer problemen, hé.
2.De mensen vragen mij dikwijls:Kun je er ook soms eens een flauwe mop tussensteken?Bij deze.
3. Stefan zou schrijven:zee-niveau. Schoolmeesters, hé.
|
