Vervolg verslag Mario ( te lang ! )
De hele tijd miezerig duister weer. In plaats van de warmste week is het de donkerste week. De eerste twee uur is dat nog plezant en geeft dat een Flandrien gevoel, zo van, wat zijn wij toch echte mannen. Maar het derde uur is er soms wat teveel aan, ook doordat Rudy R het tempo de hoogte injaagt, wind tegen dan nog. Na lang genoeg doorbeuken, wordt dan elke keer het kaf van het koren gescheiden en in de Singeldreef in Bastelare zien Filip en ik het koren steeds kleiner worden, naarmate het verder van ons wegrijdt. Genen paniek, zeg ik tegen Filip: Doe gelijk ik, gebaar u van den domme. Gij gaat zelfs niet veel moeten gebaren. Dan wachten ze wel. En ja hoor, het koren wordt weer groter.
Bij aankomst in de Beize, ook van de B-kes, tis te zeggen, van Johan P en zijn vrouwenploeg, Els, Sabine en Annemie, zijn we allemaal zodanig doorweekt dat dit Johan VH noopt tot de historische woorden, gericht aan zijn eega: Maar je broek is nat, schatje.
Axel dringt aan dat de laatste dag van het jaar iedereen meerijdt naar Gent. Ja, zegt hij, de rit naar Gent is echt de moeite, want ik heb daar verleden jaar dingen gezien waar ik niet van wist dat ze bestonden. En dan heeft hij het niet over wat hij zag bij onze passage door de Vanderdonckt doorgang. Dat hoop ik toch voor hem. Aandoenlijk, die mensen van den buiten die ook eens in t stad komen. De grote vraag is nu: zal Jeffrey meemogen van zijn mama?
PS. Wij wensen ook onze welbeminde en erg gemiste kompaan Dirk De Boever spoedig beterschap, nadat hij enkele weken geleden met zijn paard op een loslopende motto reed. Het is omgekeerd natuurlijk, waarvoor excuses: hij reed met zijn loslopende motto op een paard.
|
