Zondag 23 september 2018. Lede, met The Real Modderfokkers Er zijn modderfokkers en er zijn échte modderfokkers. De laatste zijn genaamd: Thomas, Stefan, Axel en Mario. Al de hele week worden voor het hele weekend stortregens en rukwinden van 100 per uur voorspeld. Dat houdt natuurlijk de mietjes onder de modderfokkers en er zijn er steeds meer tegen. Niet zo , the real modderfokkers. Wij trekken ons dat allemaal niet aan. En zie, we krijgen de hele ochtend een gezapig motregentje, en vooral: GEEN SPATJE WIND! Gewoon niet te geloven. Er zitten er nu thuis een heleboel de hele ochtend hun kas op te fretten en die zitten te hopen op gietende regen en winderige stormen. Niet dus, mietjes! Veel zuurstof in de lucht: Gezond voor ons longskes! Wat regen op onze huid: Gezond voor ons velleke! Geen zeveraars die meerijden: Eindelijk, en gezond voor ons kopke! Goed berijdbare, lichtjes vettige wegen, met wat plaskes: Plezant, en gezond voor ons spierkes! Als modderfokker wil je dit echt niet missen ja, we gaan het er nog wat dieper inwrijven, haha. Thomas is helemaal optimist, want die voorspelt de hele tijd dat de zon er nog gaat doorkomen, maar daar is het nog even op wachten De rit naar en rond Lede, tot in Erpe, lang geLeden. Ik ga toch nog eens tegen de grond als ik de planken van een brugje wil oprijden en die liggen er ongemeen glad bij. Voor ik het weet schuiven velo en mario over de natte planken en lig ik voor de zoveelste keer in mijn carrière op mijn trochanter. Ja, goegel het maar eens, dan leert ge nog wat bij. Niet gezond voor mijn trochanter, maar we bijten het zeer af, want ja, we zijn echte hé. In Lede rijden we naar het hoogste punt van Lede het hoogtepunt van de rit dus. Een leuk klimmetje, volgens mijn gps 70 meter boven de zeespiegel. Nu nog wel, maar binnen een jaar of 5 is dat nog slechts 69 meter. Dan moeten we iets minder lang klimmen. Elk nadeel heeft zijn voordeel. Omdat het een gezellig klimmetje met mooi uitzicht is, is het één van mijn lievelingswegeltjes. Voor Stefan en Axel is het ook hun lievelingsweggetje, maar om een geheel andere reden, die me niet echt duidelijk is. Maar ze wouden er persé een foto van. In het weerkeren besluiten we de vaart langs de andere kant te pakken. Ze zijn daar weer bezig in de Meersen, niet te geloven. Er komt een dijk tot in Kalkendorp, naar het schijnt. Wat er nog overschoot van oorspronkelijk landschap is nu ook naar de euh, vaantjes. Ander en beter landschappen dan maar, en liefst geen asfalt boven op de dijk, gelijk ze gedaan hebben tussen de Aard en Uitbergen, want dat haalt er de ziel helemaal uit. In alle geval, we slagen er in om van aan de Schelde rechts (= ten Oosten) van het pompstation de Vaart aan de rechtse kant langs te rijden tot we bij coiffeur Fifi in het dorp aankomen. Het bos aan de Oude Schelde is nu volledig gerooid en we kruisen de Oude Schelde gewoon dwars. Er duiken in de Beize nog drie dappere, echte modderfokkers op: Johan P, Els en Nancy. Er zijn dus gelukkiglijk nog zeven echte over. Het is ver gekomen. Nancy haar bril staat wel vol Waes (zie foto). Hoe die daardoor nog iets ziet, Joost mag het weten. Om naar huis te rijden is het al veel minder met het weer, maar s namiddags komt de zon er toch nog minstens een uur lang door. Thomas voor weerman! Mario
Reacties op bericht (0)
klik op de groepsfoto voor alle fotoalbums
Gastenboek
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
