Zondag 3 juni 2018. De bossen van Rudy Declerck 

“Amai, is er iet te doen vandemorgen, misschien?” zo vraag ik als ik al een hele bende zie staan op het kerkplein. ‘Lap’, zegt Danny, ‘nu gaat de gemiddelde leeftijd weer verschrikkelijk naar omhoog en de schoonheidsgraad weer de dieperik in. Zou je wel meerijden, Mario?’  

‘Danny’, zeg ik, ‘ik vraag toch ook niet aan jou om niet mee te rijden zodat het gemiddelde IQ weer met een ruk naar omhoog zou gaan.’ Zo zijn we weer vertrokken voor een ritje mekaar uitschelden. Johan neemt nog afscheid van het vrouwke, dat straks met de Bs meerijdt. Met twaalf. Ja, in plaats van alleen maar 50 plussers, staan er vandaag plots vier jonge snaken. Nils Troch, Gert Verhoeven, Davy Poelman, en ene Geoffrey, die nog geen 20 is. 

Dat de ouderdom toch begint toe te slaan, is te zien aan Luc Krick. Die rijdt met steunkousen. Dat doet er me op denken dat ik deze week nog zijn vrouwke tegen kwam in de Aveve bij Etienne Rogiers & zoon. “Ja”, zei ze, “Luc zit weer zonder incontinentiepampers, het is weer wreed de laatste tijd. Gelukkig pakt hij nog die pillen waarvan hij ’s nachts niet uit zijn bed rolt en ’s morgens niet op zijn pantoffels plast, anders zou ik er niet veel meer aan hebben.”  

Wat die daar allemaal verkopen in de Aveve, daar verschiet ge toch soms van. 

Niet ver van de Kruiskapel komt Gert me voorbij gestoken en dat begint daar nu ineens toch verschrikkelijk te stinken, zeker. Het pakt op een mens zijn asem. Toch spijtig van Gert. Op zich geen lelijke jongen, maar zó! stinken, niet te doen. Bijna even erg als Danny, dan weet ge het wel. Maar dan valt mijn frank dat we juist bij de nertsenkwekerij aldaar passeren. En dan reed Danny ook nog eens in de buurt. 

Rudy DC heeft weer alle boswegels in Moerbeke en omstreken aan mekaar genaaid. Hoe die daar overal zijn weg kent, niet te doen. Eén foutje slechts, als we in een maïsveld verzeild geraken. Waar is Axel als je hem nodig hebt? Hij kon wat maïs ge-axeld hebben. ‘Wat? Rijden we naar Axel?’, vraagt Davy ‘zo ver?’ Op het eind van het veld moeten we dan nog door tingels op een talud. Ik vraag dat de dikke eerst zouden gaan zodat die tengels al goed plat liggen voordat de rest er door moet. En ja, Danny vertrekt als één van de eerste. Toch een bovenste beste gast eigenlijk, als ge hem nodig hebt. Nog een geluk dat ik de route niet had uitgestippeld, of ik had het weer mogen horen. 

We rijden op de terugweg weeral over de kronkelweg langs het golfterrein van Puyenbroeck. Daar waar enkele weken geleden een buizerd zich een aap verschoot toen hij bijna tegen de gewaxte kop vloog van de grootste uil die hij ooit gezien had, op een velo dan nog. Daar zit zo een schrikkelijk ambetante bocht in die wegel: iedere keer mis ik hem en moet ik vol in de remmen. Staat er daar toch weer een wandelaarster van jetje te geven, zo van: “Dat is hier alleen voor wandelaars, hé!” Ik zie dat Jo zich nog juist kan inhouden om haar niet overhoop te rijden. Wat mij betreft kon het anders wel, want we hadden vandaag toch nog geen enkele wandelaar omver gereden. Als ik goed kan tellen. Maar het blijkt dat het als grap bedoeld was. Het is Davy’s ma die daar aan het wandelen is. Terwijl echtgenoot en een zoon gaan fietsen, gaat madam gaan wandelen, om hen te ambeteren. Die Poelmannen toch! Vroeger, toen Davy en zijn broer nog kleintjes waren, noemde men hen de Poeltjesmannen. Of was het de Poelmannekes? 

Ik heb het gedacht dat Geoffrey op het einde toe een beetje begint te kraken. Maar zie, wie komt ons daar allemaal voorbij gevlogen op Bontinck brug? Het is toch wel den Geoffrey zeker. 

Aan de Beize wint Gert de sprint en Rudy R wint de sprint van de 50-plussers. Hij had een rustdagje gepakt. We hadden vandaag toch weeral 70 km aan 26.5 gemiddeld. 

Mario 

Hoe, ik heb Ivan, die ook meereed, niet vermeld? Jawel hoor, lees nog maar eens goed.