|
Beloofd:
Annemie ik zal eens een verslagske schrijven. En ja, belofte maakt
schuld, zegt men. Al komt niet iedereen zijn gemaakte beloftes na, maar
hierover gaan we geen preek meer houden ;). Om 9 uur aangekomen op het
dorpsplein, allé het was eigenlijk 2 na negen. Een 3-tal, Tom VDB, Mario
en Karel hadden geen geduld en waren al vertrokken richting Gullegem. Tja
, ze hebben gelijk, ik was te laat. Johan Poelman en Jo Roels bleven mij
opwachten om een ritje langs de weg te doen. Johan met zijn nieuwe vélo
en dunne bandekes en Jo Roels in zomeroutfit, ook met zijn zo goed of nieuwe
vélo. Ik denk dat Jo wat last heeft van wintertenen, want hij heeft zijn
winterschoenen nog aan. En de rit begint richting Gavere. Van
minuut 1 was het duidelijk, het zou een ritje wielkeszuigen worden.
Eén en ander wordt voor mij duidelijk nadat we de Scheldedijk halfweg
tussen Wetteren en Melle op een 300 meter voor ons het andere 3-tal zien
rijden. Johan en Jo vonden het van bij de start nodig om al een
krachtinspanning te leveren en het gat toe te rijden. Jammer, een
grooooote groep wielertoeristen van Laarne besloten lek te rijden en met hun
massa in de weg te blijven staan, jammer toch
Al die inspanning voor
niets. Eens in Melle rijden we langs de zijkant Mellebrug op. Vanaf
dan alleen maar haantjesgedrag. En van dat haantjesgedrag word ik
moe. Elk groepje, al waren het MTBers of coureurs, ze moesten voorbij
gereden worden. Pfff
ik had mijzelf een rustig zondagritje beloofd.
Maar goed, in Bottelare valt het allemaal een beetje stil, Johan moest al eens
stoppen voor wat extra suikers en er waren geen andere fietsers in de buurt om
naartoe te rijden. Tijd om even op adem te komen dus. Het
Heuvelland van Moortsele komt in de buurt en ik zeg tegen Jo, spaar u maar een
beetje want straks gaat het omhoog. Jo antwoordt: klimmen da kanne kik
goe, der ister maar ene die mij deraf krijgt. Jo mispakt hem een beetje
aan het klimmetje en van de gelegenheid van zijn niet gereden ritten de
voorbije weken en al zijn aan het genezen zijnde ontstekingen, maak ik gretig
gebruik. Ik mocht toch ook eens schitteren hé. Het volgende
klimmetje ging Jo nog eens gaan, maar de wagons bleven aan den trein
hangen. Dju dat had hij niet graag. En zo gaan we verder.
Daarom pakte hij nog eens uit in Gavere voor de kuitenbijter en was hij
numero uno. Eenmaal aan de brug in Gavere draaien we rechts
het industriegebied in en dan den dijk op. Ik zei: Johan er komt
een mooi groepje achter ons om ons in te hangen. Neen zei Johan, wij
gaan het tempo zelf bepalen. Slaafs en af en toe met de tong op de kader
probeerde ik te volgen. Gezien ik toch al deels tussen mijn kader hing,
kon ik goed aflezen dat de snelheid varieert tussen 34 en 36 km/u. Eens
roepen helpt hoor, maar ligt dat aan de leeftijd of heeft het een andere reden
dat het zo snel vergeten werd, het duurde welgeteld 1 minuut en dan ging de
snelheid terug de hoogte in. In Zwijnaarde over de brug en direct rechts
terug langs het water richting Melle. Dijk, dijk, achterbanden en mijn
fietskader, dit is wat ik deze ochtend heb gezien. Verder heb ik voor de
eerste keer dit jaar kennis gemaakt met dorst, honger, zweetbuien, hoge
harstslag, verzuring en andere limieten . Toch mag ik besluiten dat we
aankwamen in de Beize met een mooi gemiddelde van 27.7 km/u en dat ik ondanks
alles niet naar de koers op tv heb geslapen J Kenneth
|
