MODDERFOKKERS

Een tweetal minuutjes voor half negen rij ik een verlaten kerkplein op. De kermis van vorige week is al opgekraamd, en er is nog gene ene modderfokker op t appèl. Een minuutje later krijg ik het gezelschap van Dirk De Boever, de enige die nog op tijd is. En dan beginnen de duiven een voor een te vallen: Jan Willems, Mario Vaneechoutte, Rudy Rogiers, Jo Roels, en dan ineens, twee tegelijk op ene velo. Allez, dat denk ik toch, maar het blijkt Danny Fack te zijn die net terug is van een weekske vakantie en bijgevolg niet al te scherp staat. Hij probeert nog dat zijn spannend truiken komt door een wasbeurt op 60 graden, maar er zijn wel degelijk wa kilookes bij. Zijn aansluitend tenueke maakt zijn rondingen duidelijk zichtbaar. Ik schat zo nen 85-B, al is ne kleine C ook best mogelijk. Als uiteindelijk Luc Krick er ook nog bij komt zijn we compleet voor een paar uurkes leute (afzien) op zondag voormiddag. We zijn nog maar halfweg Den Boombos als er iemand omkijkt en roept dat we nog niet compleet zijn en er nog twee achtergebleven zijn. Bij nader inzicht zien we dat ze achter Danny zijne rug verstopt zaten. Rudy en Jo nemen het kopwerk richting Wieze voor hun rekening. Rudy op souplesse, en Jo euh ook. Eens de inschrijving achter de rug, en een stukske Callebaut chocolade achter de kiezen kunnen we beginnen aan het ritje. Een schoon toerke met hier en daar toch een paar glibberige stukskes. De straffe mannen vlammen daar gewoon door, maar ik neem liever niet teveel risicos, waardoor ik na elke technische passage een stukske moet inhalen. Ik besluit wijselijk op eigen tempo voor de tocht van 30Km te rijden, zodat de anderen zich ne keer kunnen uitleven. Dat eigen tempo blijk toch nogal mee te vallen, want geruime tijd zie ik de rappe mannen toch nog voor mij uitrijden. Net als ik denk dat ze voorgoed uit zicht zijn, zie ik Mario aan de kant een beetje schaapachtig naar zijne velo staan kijken. Ik vraag staat ge in panne, neenjk zegt hij. Ik weer rijdt gij dan ook de 30?. Hij dan ha ba jaajk dan zekerst. En wijle weg. De volgende die we oprapen is Jo. Die had wel risicos genomen en zijn stuurmanskunst toch een beetje overschat. In een om poging mee te gaan met de straffe mannen moest hij zijn overmoed bekopen met nen fermen duik. Ondertussen ook nog een beetje piekdraad gevlochten, met als gevolg een gescheurde broek. Even later, aan de bevoorrading komen we de rest ook weer tegen. Net als wij terug willen vertrekken voor het tweede deel van ons rustig ritje, en een al even rustige terugweg naar Kalken, zeggen Rudy en Co dat ze toch ook maar voor de korte toer kiezen om toch niet te laat terug te zijn. Jan voegt er nog aan toe dat we dan evengoed voor die kortere rit een beetje kunnen doorrijden. Ik antwoord hierop JAN WILLEMS, GIJ ZIJT NE #@§*..£, of zoiets. Het vervolg van de rit valt al bij al nogal mee en het lukt vrij vlot de rest te volgen. Het is Jo die de weerbots van zijn tuimelperte moeilijk verteerd krijgt, en hier echt zijn parcours niet vindt. Op een gegeven moment spelen we hem zelfs kwijt, en het duurt een tijdje voor hij de eindmeet bereikt. Voor de terugweg naar Kalken zet Rudy zich op kop en trekt alles op een lint. Iedereen zoekt een rug om zich uit de wind te zetten, achter die van Danny kunnen er zelfs twee. Op de Scheldedijk in Uitbergen krijgen we een voorligger op zijn koersvelo in t vizier en daar moeten we natuurlijk naartoe. De snelheid gaat naar de 40Km/u en het begint hier en daar kraken. Het moment om toch maar een beetje te vertragen zodat de gelosten terug kunnen bijkomen. Mario, sociaal als hij is, waagt toch nog de sprong tot in het wiel van die gast, en rijdt zo van ons weg. Toffe gasten hé, die West-Vlamingen. Hij blijft zelfs voorop tot in den Boombos, en net als hij zich begint op te maken voor zijn triomftocht, de eerste keer in al die jaren bij De Modderfokkers, als eerste te arriveren, vindt Rudy het welletjes. Hij schakelt een tandje bij, plaatst een versnelling, en rijdt in ene trok naar Mario. Er op en erover, ik denk zelfs dat Mario er een vallingske zal aan overhouden. Bij aankomst aan De Beize kleurt het terras al blauw. Niet alleen door VLD-er Andy De Cock, maar ook door een hele bende Modderfokkers die hun tochtje al volbracht hadden. Ik probeer niemand te vergeten. 5 Dames: Nadine, Annemie, Karine, Sabine en Nancy, en ook nog Johan VH, Kenneth, Guy R, Johan P, Rudy V en Jurgen V. ( ook Els C, die was al naar huis )

Danny rijdt voor me. Zeg, Danny man, zo zie ik wel niets van het parkoers, hé, zeg ik. Sorry, Mario, antwoordt Danny, maar het heeft ook voordelen hé, als ik voor je rijd. Ah, hoezo dan wel?, vraag ik. Wel zegt Danny: dan is het parkoers mooi effen gerold. Danny zal een groep apart oprichten, zegt hij, omdat we teveel met hem lachen. Met zijn volume is die groep met hem alleen dan al rap gevuld. Met hem en AL zijn vrienden evengoed, maar dan is hij nog altijd alleen in zijn groep. Even verder rijden er een paar voor ons en die zijn bezig over een van hun maten: geen domme, maar een hele lompe. Ha ja, antwoordt Danny op die mannen, wij hebben ook zo een, ene Mario en een West-Vlaming bovenop. Van achter Danny riposteer (!) ik: en we hebben zelfs nog een ergere: den dikke, domme Danny, noemen we hem.

Even verder valt plots de ene na de andere windmolen stil om dan te herpakken. Wat gebeurt er? Ha ja, Danny passeert en vangt al de wind weg. Nog even verder roept Danny: ho, er zijn er 2 achtergebleven, maar meteen daarna is het opgelost: Ha nee, zegt Danny, ik kon ze niet zien door mijn eigen dikkigheid. Aan de bevoorrading ziet Danny een mens die hem al lang niet meer gezien heeft en ja, warempel, het eerste dat die mens zegt: Amai, Danny, hij zijt ook nogal verdikt, zeg.

Maar jij ziet me toch nog graag hé, Mario?, vraagt Danny, met van die zielige lodderoogjes Ja hoor, Danny, antwoord ik: je weet toch wel dat ik het altijd al voor dikke gehad heb. Het slechte nieuws is dat we je lidgeld gaan moeten verdubbelen, Danny. Het enige modderfokker-reglement stelt immers duidelijk: Leden zwaarder dan 130 kilogram betalen dubbel lidgeld.