Ik ben Frank Suys
Ik ben een man en woon in Bornem - Hingene (België) en mijn beroep is Trainer Aseptic mfg. bij Pfizer-Puurs.
Ik ben geboren op 11/11/1961 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wielrennen.
Dit blog is een overzicht van 33 jaar in de wielersport.De zwarte tekst gaat terug van 1977 tot 2008, groen= 2009/2010
Het is goed om een doel te hebben, maar het is de reis, die uiteindelijk telt
06-09-2009
13 juli 1998: Adegem (WAOD-T)
De wedstrijd in Adegem kende een snelle beslissing. Op de enige helling van het parcours (bijna 1 km, niet écht zwaar, maar met de wind op kop) trokken we met 4 in de aanval. Naast 3 AB-renners was ik de enige van de T-reeks. En aangezien onze voorsprong al snel geruststellend was, was de zege voor mij al binnen. In de laatste ronde keken m'n vluchtgenoten vooral naar mekaar, zodat ik nog kon wegrijden en met een halve minuut voorsprong over de aankomstlijn reed.
97 ! Een beetje te overmoedig in het
begin. In een gezamelijke VWF-wedstrijd (A, B en Cs) wilde ik de groep snel
uit mekaar trekken. Er stond redelijk wat wind en ik hoopte met een groepje
voorop te raken. 2x sprong ik zelf weg, 2x kreeg ik enkele renners mee, met oa
Mario Van Gucht en Rudy Thomas, de wereldkampioenen in de A en B-reeks. Maar
toen we terug gegrepen werden en de twee regenbogen zelf in de aanval trokken,
moest ik even passen. Genoeg om ze voorgoed zien weg te rijden. Gelukkig namen ze geen Cs mee, zodat alles er nog inzat. De benen waren zeer goed vandaag,
zodat ik nog enkele keren mee in de aanval ging, maar uiteindelijk was het de
spurt die moest beslissen wie met de bloemen naar huis ging. Met snelle mannen
als Nico De Weirdt en Etienne Claus was winst nog lang niet zeker. Gelukkig
raakte ik niet ingesloten en kon gepast naar voor schuiven. In het zog van
B-renner Dirk De Bondt kon ik alle concurrenten afhouden om mn eerste VWF-zege
van het seizoen te boeken. De 5e overwinning van 2009 !
Op koersen in september die pas om 19u starten, moet je snel rijden om voor het donker binnen te zijn. 't Was zéér nipt vandaag
Sinds ik 2 jaar terug bij de Vrije Bonden was gestart, had
ik enkel nog maar wedstrijden bij de WAOD gewonnen. In Denderbelle kwam daar
verandering in . In de VWF-wedstrijd (cat. A) kon ik mijn uitstekende conditie
verzilveren. Van in de start trok ik er alleen vanonder. In 3 schijfjes sloten
renners aan, zodat we op het einde van ronde 2 met 7 waren. Eén van hen was
dorpsgenoot Kurt Peeters. Toen hij 12 was hadden we pas de Klein-Brabantse
Wielerschool opgericht. Ik was één van de begeleiders die samen met een 10-tal
aspiranten, waaronder Kurt, op
woensdag ging trainen en waarmee we tijdens de weekends naar de wedstrijden in
Nederland gingen. Intussen was Kurt een veelwinnaar geworden bij de Juniores
maar had bij de Elite ZC de fiets aan de haak gehangen. Hij was dit jaar terug
gestart bij de Vrije Bonden. En nu reden we dus samen voorop: hij 20, ik 37 .
Op het einde van de wedstrijd was ik nog sterk genoeg om
elke aanval in de kiem te smoren. En door een late uitval van Vlaeminck, was ik
ideaal gelanceerd om met enkele lengen voorsprong mn eerste VWF-wedstrijd te
winnen.
Sprintwinnaar in Denderbelle. De rare houding kwam door een windvlaag die me, door het opsteken van de armen, bijna onderuit trok. Kurt Peeters, links van mij op de foto, werd 4e
Bijna elke wedstrijd bij de 5 eersten rijden, maar niet
kunnen winnen. Dat was mijn lot na mn eerste zege dat jaar in Dikkelvenne.
Maar op 27 juni kon het niet meer misgaan. Die dag had het Provinciaal
kampioenschap van Antwerpen plaats in, jawel, het Oostvlaamse Moerzeke. Van bij
de start trok ik in de aanval en voor de anderen van de verrassing bekomen
waren, reden we met 10 voorop. Daarbij enkel Frankie Van Hemelrijck uit St. Amands als
concurrent voor de Antwerpse titel. Nu ja, concurrent ? Ik moest hem enkel in
het vizier houden. Frankie heeft namelijk geen sterke sprint. Maar dan sloeg
het noodlot toe. 3 ronden voor het einde brak één van mijn excentrische
pedalen af. (Pedalen die ook een horizontale beweging hadden. Fantastisch
gevoel, maar wel niet slijtvast. Deze bestaan nu, spijtig genoeg, niet meer).
Meteen gedaan dus, geen eerste titel L.
Diezelfde avond liet ik nog nieuwe pedalen
monteren. Zelfde soort maar met nog een groter draagvlak. Was het dat of de
adrenaline na de verloren titel ? Feit is dat ik een dag later vloog! In de tweede
ronde sprong ik weg op een stuk met de wind op kop. Slecht één renner kon mn
wiel houden. Toen ik wat later vroeg om over te nemen, kon hij niet. Na 3x
vragen had ik er genoeg van en ging wat uitleg vragen. Wat bleek ? Zijn naam
was Patrick Franssens, hij had vroeger gekoerst maar was al een paar jaar
gestopt. En omdat het in zijn eigen gemeente was, wou hij nog eens meerijden.
Ik geloofde hem en zette mij dus weer aan kop, zonder nog eenmaal te vragen om
over te nemen. De rest van de wedstrijd reed ik rond alsof ik alleen was. Alle
ronden was er een premie van 200 Bfr, die ik allemaal (een 10-tal) op zak stak.
Ik vond mezelf op een gegeven moment zelfs wat hebberig worden en stelde Patrick
voor om toch ook minstens één premie te nemen. Maar hij weigerde. Hij was al
blij dat hij mocht meerijden. De laatste kilometer was hij zelfs nog zo fair om
me alleen naar de aankomst te laten rijden. Patrick werd tweede en Evert Van
Hecke derde op 2,5 minuut ! Een zeer mooie overwinning, die de ontgoocheling
van de dag voordien wat wegspoelde.
Alleen voorop naar de aankomst rijden. Voor een sprinter een speciaal gevoel.
Samen met Belgisch kampioen én organisator van de wedstrijd Marc De Ben.
1998 was een uitzonderlijk jaar. Voor het eerst speelde ik
vanaf de eerste wedstrijddag mee voor de overwinning. Toch zou het tot 3 mei
duren voor ik mn eerste overwinning kon binnenhalen. Op het heuvelachtige
parcours van Dikkelvenne. Met 2 renners uit de T-reeks schoven we mee met een
6-tal AB-renners. Marc De Ben was dus mn enige concurrent om de overwinning.
En alhoewel Marc een keigoed renner was, zonder meer de beste allround, zijn
sprint was te zwak om mij te bedreigen. In de laatste ronde lieten we het gat
vallen op de ABs om zo onderling voor de zege te spurten. Op de foto zie je
Marc in 3e positie (B-renner Vandenbeurie hang nog tussen ons.) De
eerste seizoenszege was eindelijk binnen. Het begin van een mooie reeks !
96 !! Eindelijk! Eindelijk
nog eens een overwinning nadat ik ook mee de koers heb kunnen maken. Direct na
de start trokken we met 5 in de aanval. De Cs Guy De Jonghe, Gino Verberckmoes
en Eric Slock en de 2 oudjes, Patrick Bolssens en ikzelf. Er werd goed
rondgereden, al moet ik eerlijk bekennen dat Guy De Jonghe de beste was van de
5. We liepen tot 50 seconden uit maar moesten rond halfwedstrijd toch nog het
gezelschap dulden van Wim Arras, Peter Mol, Philippe Hotome en John Ackermans.
Alle 4 zijn dat Cs zodat ik in mijn reeks enkel met Bolssens af te rekenen
had. Toch was ik er niet gerust in want vorige week had ik hem slechts nipt
geklopt om de derde plaats in Melsele. Dat alles zou samenblijven, daar was ik
zeker van. Wim Arras is ontegensprekelijk de snelste en zou daar wel voor
zorgen. Net voor de laatste bocht zat Bolssens nog in mijn wiel, maar hij
verkoos blijkbaar het wiel van Arras te kiezen. Maar toen deze aanzette moest
Patrick het wiel lossen, genoeg voor mij om hem langs links voorbij te spurten.
Arras kwam eerst over de meet, voor Hotome en als derde mocht ik de bloemen
afhalen als winnaar bij de Ds.
De eerste keer dat ik een overwinning behaal
voor de ogen van mn kleinkinderen, London en Vegas. Ze hadden zich schor
geroepen tijdens de koers, en mochten dus zeker niet ontbreken op de foto !
Van de volgende wedstrijden is er een gat in mn archief (en
geheugen). Op 30 augustus won ik een wedstrijd in Ronsele. Een week later, 7
september was het prijs in Doorslaar en nog 2 weken verder, op 20 september,
haalde ik mn laatste seizoenszege in Meerdonk. Dat bracht mn totaal in 1997
op 7, wat voor mezelf een record was. De totaalteller staat daarmee op 30.
Juli 1997: Temse, Hofstade, Vrasene-niet, Oostakker
Na mn eerste overwinning in het voorjaar, was ik wat
stilgevallen. Maar in juli draaide het plots terug zoals het moest. Ik had van
het Belgisch kampioenschap in Vrasene een hoofddoel gemaakt en bleek net op
tijd in vorm te zijn. Donderdag won ik de wedstrijd in Temse, en één dag later
was ik weer de beste in Hofstade. Ik was er klaar voor, de titel kon me niet
ontglippen. Maar waar ik niet op had gerekend was wat ze zo mooi de favorietenrol
noemden. Ik had die nog nooit gehad en nu dus wel. Man, man: zénuwen !!! Nog
nooit zoveel last van gehad. En tijdens de wedstrijd beterde dit ook niet. Integendeel,
het sloeg echt op de benen. Pas half wedstrijd waren de zenuwen weg, maar ook
de titelkansen. 8 renners hadden zich afgezonderd en reden met een minuut
voorsprong. Het kalf was verdronken. Uiteindelijk werd ik pas 12e en
een illusie armer.
2 dagen later reed ik mn volgende wedstrijd, in Oostakker.
En weer was het prijs: 3 overwinningen op 6 dagen maar geen titel !
In mn 2e jaar bij de WAOD had ik een vergunning
genomen in de T-reeks. T staat voor Toeristen, maar vergis je niet. Echte
toeristen, die koersen niet. Die doen zondag een fietstochtje onder vrienden en
gaan daarna samen een pint pakken (verdorie, dat klinkt goed !?!). Bij de WAOD
was het enkel een naam voor een open reeks. Ik had het jaar voordien gezien dat
ik zowat op het niveau van de toppers in die reeks reed. Plus het feit dat ze
aparte wedstrijden en een rondje (Nazareth) reden, deed me daar een vergunning
nemen. Meestal reden we samen met de AB-reeks.
Zo ook in Zaffelare. Mn seizoenstart was al heel goed
geweest voor mijn doen, met enkele top 5 plaatsen in de eerste maanden, wat me,
als zonnecoureur niet alle jaren lukt. In Zaffelare had ik Johny De Nul
gespot. Johny was jarenlang de Kermiskoning bij de Profs geweest (58 overwinningen
!!) en had besloten om nog eens terug in wedstrijden uit te komen. Reeds in de
eerste ronde trok hij ten aanval. Ik direct mee natuurlijk samen met Willy De
Backer, die ik ook nog kende van uit mn Liefhebberstijd. De eerste keer dat we
aan kop moesten komen waren we al 2 ronden verder ! Als Johny zich op de grote
molen legt, kan je maar beter gewoon in het wiel blijven ! Daarna was het een
simpele afspraak: ik 200m kop, dan Willy 200m en daarna Johny: 500m !! Zonder
problemen reden we een dikke minuut voorsprong samen. Willy en Johny waren Bs,
dus ik zat in een zetel ! In de laatste ronde hebben we Johny De Nul uit
respect alleen laten wegrijden. En ook Willy liet ik rijden, want ik wou op mn
eentje mn hand in de lucht kunnen steken. Mn eerste Toeristen-overwinning
was binnen !
Gans de wedstrijd voorop met Johny De Nul (blauw) en Willy De Backer (rood)
Bijna 2 minuten voorsprong op de groep, met dank aan Johny !
1996: Na een
onderbreking van bijna 10 jaar, waarin ik vooral andere renners begeleid had,
stapte ik zelf terug op de fiets. En, ja hoor, ik moest weer van 0 beginnen !
De eerste koers in Buggenhout: 2 km meegereden en in een afdaling uit de wielen
gereden !! En dat ging nog een tijdje door. Soms lossen, soms de koers uitrijden,
soms zelfs een (plat) prijske ! Begin juli moest ik een kleine operatie
ondergaan waardoor ik er veertien dagen tussenuit was. Dat moet niet slecht
geweest zijn want daarna begon het plots te vlotten: 10e in Beveren,
8e in St. Niklaas, 8e in Booischot. Mn 3 eerste top 10
plaatsen dat jaar. En dan kwam Temse-Velle. Ik had een goed (voor)gevoel (en,
heb ik later meerdere malen ondervonden, een goed (voor)gevoel staat meestal
garant voor een overwinning !, raar maar waar !!) De koers vond plaats op 10
augustus, de dag van de welgekende Dodentocht in Bornem. Mn vrouw had er s
nachts graag naar gaan kijken maar ik wou niet mee Anders win ik morgen niet !
Ongeloof, slecht gezind, tja nu moest ik wel winnen hé !
De wedstrijd
zelf begon nochtans niet al te best. Ik raakte wat achteraan in de smalle wegen
op de Velle, en dan is het knokken om het wiel voor U te houden. Maar ik begon
beter en beter te rijden en slaagde erin om in de voorlaatste ronde mee te
springen. De beslissende ontsnapping met 8 was vertrokken. En, alhoewel ik dat
jaar nog niet korter dan de 8e plaats gereden had, wist ik gewoon
dat ik ging winnen. Op een late uitval van, denk ik, Marc Steenberghe, reageerde ik onmiddellijk waardoor ik vanuit 2e
positie de sprint kon aangaan, terwijl achter mij een klein gaatje viel. Ik
begon dus goed op tijd te sprinten en hield aan de meet een volle lengte over.
Iedereen verrast natuurlijk. Wie ? Frank Suys ? Ene met een dagvergunning zeker ? Nee dus.
Gewoon iemand die 10 jaar niet meer op de fiets had gezeten en een half jaar
nodig heeft gehad om terug in het wedstrijdritme te komen J
Koers in Bazel, WAOD. Prachtig
parcours met een aartsmoeilijke aankomst. Een lange rechte lijn van zon 3-400
m die lichtjes omhoog gaat. En vandaag nog met de wind op kop ook. Onverwacht
werd het weer een massaspurt. 7 renners hebben het grootste gedeelte van de
wedstrijd voorop gereden, maar door een prachtige achtervolging in de groep
(amaai, wat ging dat hard !) kwam alles in de voorlaatste ronde toch nog samen.
In de C-reeks ( ik ben dus D) zaten Hans Verlinden en Wim Arras. Ik ben ervan
overtuigd dat dit de 2 rapsten zijn van alle vrije bonden samen. In de laatste
bocht zat ik nog iets te ver, 10e, 15e positie. Maar
gelukkig had ik op rechts nog net een gaatje om naar voor te schuiven. Net op
dat moment gingen de 2 sprintbommen aan, voorbeeldig gepiloteerd door Walter de
Veerman, de Renshaw van dienst ! Het lukte me om als enige in het wiel te
blijven, en alzo mn 3e zege van het seizoen binnen te halen.
Categorie CD: 1.Wim Arras (Emblem, winnaar cat. C) 2.Hans Verlinden (C2) 3.Frank Suys
(Hingene, winnaar cat. D) 4.Nico De Weirdt (C3) 5.Matti De Baat (C4)
6.Marc Clerckx (C5) 7.Dirk Van Hove (D2) 8.Geert Van Speybroeck (C6)
9.Ivan Wulffaert (D3) 10.Marc Vanparrijs (C7) 11.Danny Van Oyen (D4)
12.Walter De Veerman (C8) 13.Danny Van Hoof (C9) 14.Rudy Geeraert (D5)
15.Philippe Hollebeke (C10) 16.Ko Harms (D6) 17.Françus Van Gorp (C11)
18.Dirk Goolaerts (C12) 19.Franky De Fijn (C13) 20.Walter De Smet (C14)
21.Henri De Decker (D7) 22.Evert Heckhardt (D8) 23.Marc Cossyns (C15)
24.Alain Goolaerts (C16) 25.Dominique Felde (C17) 26.Johan De Rop (C18)
27.Kees De Wijze (C19) 28.Peter Van Goethem (C20) 29.Franky Boel (C21)
30.Filip Vereecke (C22)
De massaspurt: 1e D, achter de C's: Wim Arras en Hans Verlinden
Slecht enkele dagen uitstel !
Vandaag ,mn 2e koers in DECCA-outfit, was het prijs. 2e
overwinning van het seizoen.
Met meer dan
140 stonden we aan
de start in Merelbeke, aangezien zowel de ABs als de CDs moesten
samen rijden. Vorig jaar had ik daar ook nog gewonnen, dus motivatie
genoeg. Ik had
goede benen en streed tot ongeveer half wedstrijd steeds vooraan mee.
Maar gemakkelijk is dat niet op zon brede wegen.
Je zit van voor, raak even wat ingesloten en langs de andere kant van de weg
gaan 30 renners je voorbij. En dan moet je opnieuw beginnen. Dus nam ik het
besluit op me wat meer achteraan in de groep te zetten en de spurt af te
wachten. 6 renners reden nog weg, maar geen Ds bij. Dus laat maar rijden. De
laatste ronde kon ik mooi naar voor schuiven zodat ik in de slingerende laatste
lijn bij de eerste 10 zat. Ik slaagde erin om nog wat op te schuiven en als 5e
over de meet te gaan. Maar het voornaamste: ik had alle Ds kunnen afhouden
zodat de tweede zege binnen één week een feit was.
Op de foto , samen met de winnaar bij de C's: Arie De Moor
Categorie CD: 1.Arie De Moor (Gontrode, winnaar cat. C) 2.Mario Lammens (C2) 3.Pascal Van De Velde (C3) 4.Nico De Weirdt (C4) 5.Hans Verlinden (C5) 6.Frank Suys
(Hingene, winnaar cat. D) 7.Ivan Wulffaert (D2) 8.Patrick Watteny (D3)
9.Kurt Victor (C6) 10.Peter Kerckaert (D4) 11.Idesbald Nevejans (D5)
12.Peter Ballet (D6) 13.Philippe Hotome (C7) 14.Henri De Decker (D7)
15.Sven De Vlieger (C8) 16.Filip Vereecke (C9) 17.Steve Ferguson (C10)
18.Bart Neirynck (C11) 19.Stanny Benoot (C12) 20.Marc Cossyns (C13)
21.Henny De Bouver (C14) 22.Wim Heyndrickx (C15) 23.Rob Ocraft (D8)
24.Geert Hebbrecht (C16) 25.Marc Borghgraef (D9) 26.Daniel Denis (D10)
27.Willy Den Haese (C17) 28.X (86 Of 79) (C18) 29.Luc Puimege (C19)
30.Eric Slock (C20)
Sinds deze week ben ik lid van
het DECCA TEST TEAM. Decca had enkele maanden geleden kandidaten gevraagd om
hun nieuwste kledij een jaar lang uit te testen. Kandidaten genoeg natuurlijk,
maar slechts 8 zijn uitverkoren. En ik ben één van de gelukkigen !! Donderdag
arriveerde het basispakket. Prachtige kledij met zwart als hoofdkleur. Alles
paste mooi zodat ik er diezelfde avond al mee kon uitpakken tijdens de koers in
Beveren. En had ik niet dom gespurt, had ik er al direct de overwinning mee
kunnen binnenhalen. Van veel te ver op kop en de laatste 50m stilgevallen: 4e
pas. Het had mooi geweest !
Eindelijk. Na een desastreuze seizoenstart ben ik er eindelijk in geslaagd mn eerste seizoenszege binnen te halen. En dan nog in de Lindenlaan in Beveren. Hoeveel keer ik daar al gekoerst heb, weet ik niet , maar winnen was me er nog nooit gelukt. Wel 5x (!!) een tweede plaats. Maar maandag lukte het dus wel. In de eerste ronden ben ik een paar maal meegegaan met een ontsnapping maar al snel had ik door dat wegrijden bijna onmogelijk zou zijn. Dus hielt ik me de rest van de koers kalm in de hoop op een massaspurt. En die kwam er ook. Bij de jongere Cs ( ik ben D) zaten de snelste mannen. Niet alleen Walter De Veerman, maar vooral Wim Arras. Deze ex-prof (PDM-Lotto), in 1987 winnaar van Parijs-Brussel, is dit jaar weer beginnen koersen. En eens een sprinter, altijd een sprinter. Ik had me voorgenomen hun wiel te zoeken en vanuit die positie de sprint te beginnen. En zo gebeurde, Arras en De Veerman spurtten schouder tegen schouder, ik mooi in hun wiel met Claus (nog een C) naast mij. Ik kon geen kant meer uit maar de snelheid lag hoog genoeg om niemand nog te laten terugkomen. Mijn kortste belager was Marc Goossens, maar die was ik op 200m voor de meet al voorbijgereden. Al bij al dus een gemakkelijke zege bij de Ds. En vooral het vertrouwen dat terug is. De eerste overwinning is binnen. Nog 7 om mn doel te bereiken. Het zal zéér moeilijk worden (maar niet onmogelijk J )
Categorie CD: 1.Wim Arras (winnaar cat. C) 2.Walter De Veerman (C2) 3.Etienne Claus (C3) 4.Frank Suys (Hingene, winnaar cat. D) 5.Alain Mortier (C4) 6.Marc Goossens (D2) 7.Hans Van Nieuwenhuyse (C5) 8.Gino Verberckmoes (C6) 9.Carlo Schollaert (C7) 10.Keny Wille (D3) 11.Tommy Heyse (D4) 12.Georges Vergauwe (D5) 13.Henri De Decker (D6) 14.Robert Standaert (D7) 15.Kurt Van Raemdonck (C8) 16.Patrick Van Hulle (D8) 17.Geert Smet (D9) 18.Karel De Ravet (D10) 19.Johan De Rop (C9) 20.Dirk Goolaerts (C10) 21.Frank De Coninck (C11) 22.Danny Van Hoof (C12) 23.Rudy Verheyen (C13) 24.Peter Flach (C14) 25.Marc Vanparrijs (C15) 26.Kees De Wijze (C16) 27.Alain Goolaerts (C17) 28.Eric Slock (C18) 29.Bart Neirynck (C19) 30.Nic Vermeersch (C20)
Ondanks het feit dat ik in 85 pas halfweg het seizoen gestart was, leek 1986 het jaar teveel te worden. Veel trainen deed ik niet meer, alleen nog veel koersen. Ik reed er dat jaar liefs 80 ! Maar de uitslagen waren er dan ook naar. Top 10 dat lukte nog regelmatig, maar slechts 3x slaagde ik erin de top 5 te halen. En niet toevallig gebeurde dat dan nog op 5 dagen tijd. (De conditie die niet genoeg onderbouwd is, verdwijnt al even snel !) Zondag was ik 3e geëindigd in Berlare door in een sprint te verliezen van Eric Vereecken (ja, die van Hulst die nu nog koerst !) en Willy De Backer (ook nog actief geweest bij de Vrije Bonden). Maandag weer 3e in St. Truiden, waar ik in 83 nog de overwinning haalde. En woensdag was ik weer present op hetzelfde parcours in St. Truiden. 59 deelnemers, en zoals dat vroeger was, vooral renners van Zuid-Limburgse en Sport & Steun Leopoldsburg. Vrij vroeg reden we met acht weg, 5 Zuid-limburgers, 2 van Leopoldsburg en ik als vreemde eend. Ploegenspel kende men toen duidelijk nog niet, het was blijkbaar meer zaak om de eerste van de club te zijn. Toen in de laatste ronde Eric van Hove van Leopoldsburg ging, reageerde maar één renner: Koen Thijssen, ook van Leopoldsburg. Ik had rap door dat de 5 ploegmaats vooral mekaar gingen beloeren en ging dan maar zelf in achtervolging. Maar het duurde lang voor ik ze te pakken hadden. Toen de sprint werd ingezet, zat ik nog op 10m. Maar met een lange inspanning slaagde ik er op de meet in om Koen Thijssen met een wiel te kloppen. Mooie overwinning, tweede ook in St. Truiden, waardoor mn liefde voor de Limburgse koersen nog maar eens bevestigd werd.
Dit was mijn 22e overwinningen en het zou de laatste worden in de jeugdcategorieën.Op het einde van dat jaar stopte ik er definitief (??) mee. Ik werd mecanieker bij de Club , later penningmeester, secretaris en ploegleider. Mn eerste wedstrijd als ploegleider bij de nieuwelingen was een prachtig succes. Met 30 ploegen van 5 renners en dan de 1e , 2e, 3e en 5e plaats wegkapen, met renners zoals Kurt Van Bulck, de gebroeders Borms en René Goossens, dat was een plezier om mee te maken !! . Later werd ik ook nog ploegleider van ons Damesteam. Een topteam in die tijd: Met Heidi Van De Vijver, Vanja Vonckx, Lydia Vandebosch, Krista Claes (nu Mevr. Marc Wauters), Sabine Snijers en nog enkele andere hadden we niet veel concurrentie toen. Ik deed met hen ook verschillende buitenlandse wedstrijden en met de juniores en Liefhebbers ging ik zelfs tot in Canada.
Maar het bloed stroomt waar het niet gaan kan, en 10 jaar na mn laatste koers, kroop ik terug zélf op de fiets
1985 was het jaar van mijn eerste come-back (er zouden er nog wel enkele volgen J). Na het vorige seizoen had ik aangekondigd te zullen stoppen. Getrouwd, vader geworden, aant bouwen allemaal zaken waardoor het hoofd niet meer naar trainen en koersen staat. Maar naar de zomer toe begon het terug te kriebelen en op 2 juli stond ik terug aan de start van een wedstrijd. De resultaten waren er natuurlijk niet direct, maar met een9e plaats in Baasrode en een 4e in Berlare haalde ik in juli toch al enkele top-10 plaatsen. De rest van het seizoen was een aaneenschakeling van goede en minder goede wedstrijden, maar een overwinning zat er niet in.
Traditioneel sloten de Rupelspurters het seizoen af met hun Clubkampioenschap. Om met een goed gevoel de winter in te gaan wou ik daar nog wel iets neerzetten. Al zou dit zeker niet gemakkelijk zijn. De Rupelspurters hadden een topjaar achter de rug met maar liefst 149 overwinningen. Beroepsrenner Raoul Bruyndonckx (2overwinningen), liefhebbers Pascal Van Der Vorst (11), Francis Jansegers (9) en Dirk Van Verre (8) waren de voornaamste tegenstanders. Maar ook jongeren zoals Kurt Onclin (12) Rik Hofmans (12) en nieuweling Patrick Van Roosbroeck (19) waren in een wedstrijd over slechts 65 km niet te onderschatten. Na een wedstrijd vol schermutselingen reden we naar het einde toe met 6 voorop: Bruyndonckx, Jansegers, Van Verre, Van Dijck (Belgisch kampioen bij de Masters), Van Roosbroeck en ikzelf. Het voornaamste voor mij was de 2 liefhebbers te kloppen, maar allebei waren ze supersnel, dus moest ik het tactisch aanpakken. Van Roosbroeck en Van Dijck hadden geen concurrentie in hun reeks. Tegen hen ging ik zeggen dat ze de laatste 2 ronden om beurten moesten aanvallen. Wat ze ook deden. En wat ik hoopte gebeurde. Van Verre en Jansegers wilden duidelijk de wedstrijd winnen en gingen de vluchters telkens terug halen. Ik zat in een zetel. Op 400m van de meet probeerde Van Dijck het nog een laatste maal. Weer reed Jansegers er naartoe. Toen hij in het wiel kwam viel het even stil en toen was het mijn moment. Van op 300m ging ik aan. Jansegers was even verrast en moest een lengte goedmaken, wat hem maar half lukte J. Met een wiel voorsprong kroonde ik me voor de 2e maal tot Clubkampioen !!
De spannende sprint tegen Jansegers.
De verschillende clubkampioenen op een rij. vlnr Bodard (Jun.), ikzelf met zoon Roeland op 't stuur (Liefhebbers + algemeen), Van Roobroeck (nieuwel.) en Van Dijck (masters)
De vorm was er , zoveel is duidelijk. Na mn zege in Messancy reed ik niet meer uit de top 10. Maar winnen, het kan er maar altijd eentje hé J. In Schellebelle was het terug mijn beurt. En ik durf gerust zeggen dat ik die dag veruit de beste was. Reeds in de eerste ronde trok ik in de aanval met Patrick Mettepenningen. Een halve wedstrijd hielden we het vol tot we werden ingelopen door een 8-tal renners. Maar ik voelde me zo goed dat ik even later terug in de aanval trok, deze keer met de Nederlander Piet Van Rij (vader van huidig renner Jeroen). Piet was één blok graniet. Nen boenker zoals ze bij ons zeggen. Steeds op de grote molen en niet omzien. Een ideale vluchtmakker dus, vooral omdat zijn enig zwak punt zn sprint was. We werden niet meer verontrust en een kort sprintje was genoeg om mn 4e en laatste zege van het seizoen te behalen (geen fotos van deze wedstrijd L).
Hier koers ik nooit meer !" De eerste woorden na een overwinning !!!
Aangezien ik op vakantie in het Groot Hertogdom Luxemburg had ik enkele koersen uitgekozen in het oosten van ons land. Eén daarvan was Messancy. In het uiterste zuidoosten van ons landje. Voor de start kwam ik er waaslander Jan Joos tegen. Hij vertelde me dat er 300m na de start een bocht naar rechts kwam en er ons dan een zeer zware klim wachtte. Ik daar dus direct naartoe om gaan te kijken. Toen ik de bocht nam ging de weg inderdaad omhoog, maar steil ?? Jan had overdreven en gerustgesteld keerde ik terug naar de start. Toen we tijdens de eerste ronde op die helling kwamen, trok ik in de aanval. Maar toen wachtte een grote verrassing: Na 200m draaide de baan naar rechts en wat ik daar zag was méér dan wat Joos me vertelde: een muur doemde op !!. Man, man wat was dat ! Ik schakelde kleiner, en kleiner, en kleiner, tot ik niet kleiner meer kon. En het bleef klimmen. Op 100m van de top werd ik door de eerste renners voorbij gereden en toen we boven kwamen hing ik in 5e positie. Na de afdaling keek ik voor het eerst om en wat zag ik ? Niemand meer ! Blijkbaar hadden we al een serieuze voorsprong. Ronde na ronde moest ik alles uit de kan halen om mn medevluchters te volgen. Dikwijls kwam ik boven met een lichte achterstand, maar in de afdaling kon ik steeds terugkomen. De laatste ronde had ik zeker 100m achter en duurde het lang voor ik weer kon aansluiten. Pas in de laatste kilometer lukte me dat. Maar zelfs dan had ik in de sprint geen last om mn medevluchters af te houden. De 6e eindigde op 7 minuten. Nooit zo hard afgezien en toch gewonnen. Maar mijn besluit stond vast:Hier koers ik nooit meer !
En dat er inderdaad betere klimmers zijn bewees de Deen Ostergaard. Hij reed 2 dagen later op hetzelfde parcours . 11 minuten sneller dan ik !!
Dinsdag. Eerst gaan werken met de vroege en daarna naar de koers in Opdorp. Slechts 37 renners aan de start maar wel enkele toppers. Onder andere hardrijder Luc Van Mol, huidig ploegleider Hendrik Redant, maar vooral plaatselijk renner Ferdi Dierickx. Ferdi had 2 dagen voordien de Ronde van België gewonnen en wou zich hier, in een koers georganiseerd door zijn supportersclub, natuurlijk nog eens laten zien. De koers bleef lang gesloten, zelfs tot bij het ingaan van de laatste ronde. Toen versnelde Luc van Mol met Dierickx in het wiel (hadden zij iets afgesproken ?). Deze gevaarlijke situatie had ik natuurlijk snel door en, samen met Patrick Van de Voorde en Peter Van Huffel, reed ik naar het tweetal toe. Het gat was direct geslagen en onmiddellijk volgende nieuwe aanvallen. Zonder succes. Op één kilometer van de meet probeerde Ferdi het nog een laatste keer. Even werd getwijfeld, maar ik wist dat ik snel moest reageren of de vogel was gaan vliegen. Ik slaagde erin het gaatje toe te rijden met Van Mol in het wiel. De andere 2 moesten loslaten. Maar toen ik op het wiel van Dierickx kwam, ging Van Mol zijn kans. Dit was te verwachten natuurlijk en gelukkig was ik nog sterk genoeg om ook deze aanval af te slaan. In de laatste 100m nam ik over om met enkele lengten voorsprong mijn tweede seizoenszege binnen te halen. Ontgoochelde gezichten aan de aankomstlijn, waar ze natuurlijk liever hun plaatselijk idool hadden zien winnen, maar ja, dat was mijn probleem niet hé
Kalender & Uitslagen 2010: 16/10: Oosteeklo: 2e 10/10: Lochristi: 4e 09/10: Lotenhulle: 6e 03/10: Merelbeke: 5e 26/09: Outer (EK): 5e 23/09: Landegem: 5e 19/09: Boom (PK): 5e (2e) 18/09: Stasegem: 1e 13/09: Schriek: 11e 11/09: Kruishoutem: 1e 10/09: Nieuwkerken-Ws: / 05/09: Wielsbeke: 1e 2/009: Kalfort: 5e 01/09: Kalfort: 6e 29/08: Ooigem: 2e 28/08: Asbeek (BK): / 22/08: Aalst: 1e 21/08: Izegem: 2e 19/08: St. Lievens Esse: 8e 14/08: Kap.odB (BNL): 19e 13/08: Evergem (BK): 2e 08/08: Buggenhout: 8e 07/08: Ertvelde: 9e 05/08: Beveren: 6e 02/08: Destelbergen: /
31/07: Semmerzake: 3e 28/07: Aalst: 14e 26/07: Bazel: 10e 25/07: Merelbeke: 8e 23/07: Beveren: 2e 21/07: Aalst: 16e 18/07: Temse: 12e 17/07: Poeke: 3e 11/07: Destelbergen: 5e 07/07: St. Gillis Waas: 2e 04/07: Dikkelvenne: 3e 27/06: O-nieuwk.(BK):4e 26/06:
Wingene: 1e 25/06: Wachtebeke: / 20/06: Wichelen: 3e 19/06: Ertvelde: 3e 17/06: Beveren: / 13/06: Halle: 12e 12/06: Eksaarde: / 09/06: Lochristi: / 06/06: Mater: 3e 05/06: Wintam:1e 02/06: Beveren: / 29/05: Kruishoutem: val 25/05: Ijzendijke: 5e 23/05: Affligem: 4e 22/05: Wolvertem: 7e 15/05: Aalst: / 14/05: Boekhoute: 10e 09/05: Zaffelare: 10e 08/05: Slypskapelle: 1e 06/05: Beveren: 3e 02/05: Moerzeke:/ (plat) 01/05: Mol-Wezel 5e 25/04: Boom: 4e 24/04: Buggenhout: / 18/04: Burst: 1e 17/04: Kruishoutem: 1e 11/04: Balegem: / 10/04: Lotenhulle: 3e 05/04: Oostakker: 9e 03/04: Malderen: 10e 28/03: St. Lievens Esse 7e 27/03: Meigem: 8e 21/03: Hamme: 6e 20/03: St. Amands: 20e 14/03: Haaltert: / (plat) 13/03: Oordegem: 7e 07/03: Iddergem: 15e 06/03: Essene: 17e 28/02: Oordegem: /