Oosteeklo, waar ik 7x de overwinning behaalde, is mijn laatste wedstrijd geworden. Een wedstrijd ook waar ik nog kunnen van genieten heb. Patrick Watteny (2^e bij mijn laatste overwinning in Stasegem) was immers reeds in de eerste ronde in de aanval gegaan, samen met 7 C-renners. En al snel slaagden ze erin om naar de AB’s te rijden wat hen terughalen onmogelijk maakte. Maar het kon me eigenlijk niet schelen. Ik kon nu op m’n gemak van m’n laatste wedstrijd uitrijden. Enkel een spurtje voor de tweede plaats zat nog in m’n gedachten. Ik was dit jaar een beetje teveel geklopt in de spurt, dus daar moest ik vandaag nog iets aan doen. Ik zat goed geplaatst maar toen de spurt in gang kwam ging ik direct naar de kop. Te snel. Ik bleef doorgaan en viel gelukkig niet stil. Enkel C-renner Patrick Vanmaekelbergh kon met nog net passeren, maar de D’s kon ik allemaal achter mij laten. 2^e in mijn laatste wedstrijd, daar kan ik gerust mee leven.

Categorie CD: (45 dln) 1.Patrick Watteny (Ruiselede, winnaar cat. D) 2.Matti De Baat (NL, winnaar cat. C) 3.Stefaan Lintermans (C2) 4.Rudi Rabout (C3) 5.Franky De Tremerie (C4) 6.Peter Dillen (C5) 7.Stefan Adriaenssens (C6) 8.Guy De Jonghe (C7) 9.Patrick Vanmaekelbergh (C8) 10.Frank Suys (D2) 11.Philippe Roelandts (D3) 12.Danny Van Oyen (D4) 13.Stefan Verhaeghe (C9) 14.Kris Schockaert (C10) 15.Patrick De Craene (D5) 16.Ko Harms (D6) 17.Olivier Vaerewyck (C11) 18.Dirk Goolaerts (D7) 19.Philip Wittoek (C12) 20.Marc Kiesekoms (D8) 21.Philip Lampaert (C13) 22.Peter Flach (C14) 23.Tom Hesters (C15) 24.Michel Jannes (C16) 25.Eric Slock (C17) 26.Mario De Kesel (C18) 27.Thierry De Temmerman (D9) 28.Koen Oliebos (D10) 29.Idesbald Nevejans (D11) 30.Hedwig Cateeuw (D12)

07-11-2010 om 17:51 geschreven door Mister 100  

Hoe je van de hemel in de hel kan belanden hangt dikwijls van kleine dingen af, waar je helemaal geen verhaal tegen hebt.

Zo gebeurde het in dit koersweekend. Zaterdag ging ik bij de LFT rijden. Met de bedoeling een 3 op 3 te halen en, net als vorig jaar, de sluitingswedstrijd van deze kleine, maar zéér gemoedelijke wielerbond te winnen. Eén criterium waar de A, B en C-renners samenreden. Wij (C-renners) waren dus de oudsten, bij de A’s zitten zelfs verschillende Eliterenners, maar toch lieten we ons niet zomaar doen. Vooral Patrick Watteny en ikzelf waren de oudjes die regelmatig mee in de ontsnapping gingen. Enkel bij de laatste, en goeie, ontsnapping van twee renners hadden we ons laten verrassen. Dus moesten we het in de sprint uitvechten. Toen ik Patrick rechts zag zitten op het smalle padje naast een klinkerbaan, ging ik mijn kans en begon m’n sprint. Maar toen realiseerde ik me dat het nog ver was, en hield weer in toen ik in tweede positie zat. Had ik niet mogen doen, want dat gaf Watteny de kans om terug te komen. Toen Patrick Van Maeckelbergh dan de spurt inzette ging ik mee. Ik bleef in z’n wiel zitten, keek even links en recht, zag geen Watteny en stak de hand op. Groot was dan ook m’n verbazing toen die na de meet twijfelde of hij één of twee was. Het werd dus nog even bang afwachten, maar gelukkig viel het verdikt in mijn voordeel. Het verschil was nog vrij ruim te noemen, maar voor hetzelfde geld had ik met de handen omhoog pas tweede geweest. Blijven sprinten tot op de meet ! Men is nooit te oud om te leren.

Categorie C: 1. Frank SUYS; 2. Patrick Watteny; 3. Tony Taelman; 4. Luc Ameye; 5. Danny Carette.

9e seizoenszege, met de nummer 2: Patrick Watteny. (foto Georges Schepens)

Eén dag later had het Provinciaal kampioenschap in Boom plaats. Dit zou mijn afscheid moeten worden: 10^e seizoenszege, Provinciaal kampioen, en dat op een plaats waar het voor mij allemaal begon, in Boom, bij de Rupelspurters. Een droomscenario !

En toen we de tweede ronde met 9 wegreden, leek deze droom werkelijkheid te worden. Aan de aankomst riep men af dat twee renners in aanmerking kwamen voor de titel: Patrick Convents uit Boom en ikzelf. Aangezien Patrick zeker niet traag is had ik besloten geen risico’s te nemen. De overwinning was niet belangrijk, de titel, die wou ik hebben. Aan de meet bleef men maar herhalen dat 2 renners  voor de titel streden, wat me ook duidelijk doorgegeven werd. Maar wat gebeurde er ? Toen we de laatste ronde al in waren gegaan, kwam men plots tot de ontdekking dat nog een derde renner in aanmerking kwam ! En net die renner, waarschijnlijk de enige van de provincie die ik niet kende, liet ik de laatste ronde, met 3 anderen wegrijden, me van geen kwaad bewust. De spurt voor de 5^e plaats won ik met gemak. Doel bereikt, titel binnen, Afscheid met een hoofdletter. Tot ik terug naar de meet reed en men mij het ongelooflijke nieuws vertelde. Dit kon toch niet.

Op het podium droop de ontgoocheling van m’n gezicht. De winnaar kon er natuurlijk niets aan doen, maar ik was geklopt door een organisatorische blunder. Ik zou hem nooit laten rijden hebben en ook hem zeker in de sprint geklopt hebben. Weg droom ! De verontschuldigingen van de organisatie legde ik naast me neer. Daar had ik écht geen boodschap aan. Het enige dat ze hadden kunnen doen was twee kampioenen aanduiden. De winnaar en de, door hun blunder, onterechte tweede !

02-10-2010 om 12:05 geschreven door Mister 100  

Merelbeke is een mooie wedstrijd. Brede banen, licht hellend,en een pittige aankomst. De vorm was wat weg, maar op zo’n parcours kan je dat verdoezelen. Vele deelnemers, dus kan je je goed verstoppen. En als er op het laatste enkele C’s wegrijden, kan ik me goed inhouden om m’n kansen in een spurt niet te vergooien. En tot een spurt kwam het weer. 2 C-renners, waaronder Frank Van Oyen, waren weggreden en hadden slechts een 50-tal meter voorsprong. Mooi mikpunt. Dus ging ik ook van vrij ver aan. Licht bergop, klinkertjes, maar toch sprintte ik op de 52x11. Het was dus alles of niets. Ofwel hou je dit vol, ofwel val je compleet stil. Het werd het eerste ! Bijna in het wiel van de 2 vluchters, had ik genoeg over  de andere CD’s. De derde en laatste zege van een half, maar toch nog geslaagd, seizoen.

Categorie CD: 1.Franky Van Oyen (Zulte, winnaar cat. C) 2.Andy Van Loon (C2) 3.Frank Suys (Hingene, winnaar cat. D) 4.Marc Goossens (D2) 5.Patrick Van Renterghem (D3) 6.Walter De Veerman (C3) 7.Etienne Claus (C4) 8.Danny Verlee (C5) 9.André Van Geertsom (D4) 10.Geert Van Speybroeck (C6) 11.Bruno Verwulgen (C7) 12.Ivan Wulffaert (C8) 13.Ronny Paridaens (C9) 14.Guido Spanoghe (C10) 15.Carlo Schollaert (C11) 16.Geert Marijsse (C12) 17.Luc Van Dorpe (C13) 18.Idesbald Nevejans (D5) 19.Patrick Moras (D6) 20.Luc Puimege (C14) 21.Kris Schockaert (D7) 22.Marc Cossyns (C15) 23.Xx (C16) 24.Willy Den Haese (C17) 25.Patrick Joos (D8) 26.Danny Van Oyen (D9) 27.Piet Hereijgers (C18) 28.Antoin Bryssinck (D10) 29.Wim Heyndrickx (C19) 30.Daniel Denis (D11)

02-10-2010 om 11:21 geschreven door Mister 100  

Twee weken na m’n eerste zege had het Belgisch kampioenschap van de WAOD plaats. Om voor deze titel in aanmerking te komen moest je 10 wedstrijden hebben gereden. Ondanks het feit dat ik pas een maand terug in competitie was, had ik er al 9 gereden. Ik vroeg een uitzondering, maar kreeg die niet. Al waren er voorgaanden. Iedereen gelijk voor de wet, is iets wat ze bij elke bond dikwijls vergeten.

Maar zoals steeds, tracht ik met de benen te antwoorden. Ik had de voorzitter laten weten dat ik dan wel de wedstrijden op de dag voor én na het BK zou winnen. Straffe uitspraak, maar als ik gebeten ben, kan ik terugbijten.

De eerste van deze twee wedstrijden was in Olsene. Weinig toppers aan de start, niemand die het verschil kon maken. Dus liet ik me maar rustig meedrijven en zette alles op de spurt. Bijna liep het nog fout doordat ik wat ingesloten geraakte op de smalle aankomststrook, maar gelukkig kon ik met tijdig vrijmaken om nog vrij gemakkelijk te zegevieren. M’n eerste SMS’je ging naar de voorzitter: “Zo gezegd, zo gedaan. En zondag, deel 2 ! “

Categorie CD: 1.Marc Borghgraef (Burcht, winnaar cat. C) 2.Andy Van Loon (C2) 3.Frank Suys (Hingene, winnaar cat. D) 4.Robert Standaert (D2) 5.Ivan Wulffaert (C3) 6.Luc Van Looy (D3) 7.Nico De Weirdt (C4) 8.Geert Van Speybroeck (C5) 9.Patrick De Smet (D4) 10.Patrick Kerger (D5) 11.Stanny Benoot (C6) 12.Patrick Van Hulle (D6) 13.Olivier Vaerewyck (C7) 14.Ko Harms (D7) 15.Luc Puimege (C8) 16.Gunther Van Steelandt (C9) 17.Kurt Van Gompelaere (C10) 18.Henri De Decker (D8) 19.Luc Van Dorpe (C11)

Maar de 2^e dag kon ik geen woord houden. Ik werd geklopt in een millimeterspurt. Na enkele malen de film opnieuw bekeken te hebben bleek de Nederlander De Baat net iets sneller.

Categorie CD: 1.Guido Vermeiren (Rijkevorsel, winnaar cat. C) 2.Luc Van Den Bergh (C2) 3.Peter Damen (C3) 4.Luc Verheyen (C4) 5.Christ De Baat (Nl, winnaar cat. D) 6.Frank Suys (D2) 7.Marcel Roelen (D3) 8.Stanny Benoot (C5) 9.Henri De Decker (D4) 10.Luc Van Looy (D5) 11.Ko Harms (D6) 12.Rudy Jansen (C6) 13.Wim Heyndrickx (C7) 14.Luc Puimege (C8) 15.Henny De Bouver (C9) 16.Kees De Wijze (C10) 17.Andy Van Loon (C11) 18.Eric Kastanje (C12) 19.Tom De Backer (C13) 20.Willem Van Oosten (C14)

02-10-2010 om 11:10 geschreven door Mister 100  

Na een half jaar niet meer op de fiets te hebben gezeten, begon het terug te kriebelen. Ik kan toch geen afscheid nemen met zo’n slecht gevoel zoals vorig jaar ? Was ik echt versleten ? Was er een ander probleem. Ik moest het weten. Dus hees ik me opnieuw op de fiets.  Na 1 maand training ging ik begin juni al eens testen. Had ik beter niet gedaan. Slecht weer, veel wind, resultaat: De eerste ronde gewoon uit de wielen gereden ! Dan maar eerst op verlof, naar Kreta. En dan terug volop trainen. Eind juni begon ik er terug aan, maar nu in een vlakke vluchtkoers in Aalst. Als het daar niet ging, zou het nergens gaan. Zonder moeite behaalde ik dan ook de eindmeet, plaatste me zelfs nog 18^e. In juli ging het steeds beter en beter, met zelfs al een 2^e plaats te Beveren. En begin augustus was het de eerste keer raak. In Erondegem kregen we een criterium voor de wielen. Een lange baan naar de eindstreep vals plat, en een parallelle straat naar beneden. Ik trok van in de start in de aanval en kreeg 3 renners mee, 2 D’s en een E-renner. Het werd een zware en lange wedstrijd, waar ik me op de klim steeds minder en minder voelde worden. Maar ook de medevluchters hadden blijkbaar hetzelfde probleem. Het tempo zakte, waardoor we ons op het einde nog moesten reppen om voorop te blijven. Maar het lukte. En een aankomst bergop ligt me als gegoten. Van in de laatste bocht trok ik door en sprintte de anderen uit het wiel. Eindelijk nog eens een zege die ook verdiend aanvoelde.

Catg.D:

1. Frank Suys, 2. Hans Van Lierde, 3. Willy Van Herreweghe, 4. Francis De Ridder, 5. Jean Blommaert.

Na de meet kreeg ik de bloemen van ex-prof Frank Arijs. Een mooi moment want toen die als 15-jarige bij de nieuwelingen startte was m’n vader hem voor het eerst zag rijden, was hij direct onder de indruk. “Ik heb vandaag een klein geblokt ventje zien rijden, hou die maar in’t oog, daar gaan we nog van horen !”. En gelijk kreeg hij. Frank werd een goede prof, met 3 overwinningen op z’n palmares

02-10-2010 om 10:57 geschreven door Mister 100  

28 juni 2007. De slechtste dag in een superslecht jaar. Ik was naar Oostmalle afgezakt voor het Provinciaal kampioenschap tijdrijden. Het was lang geleden dat ik nog eens een tijdrit had gereden en dat wou ik toch nog eens doen. Ik wist niet wat ik zag. Bij de masters waren 6 deelnemers, en ik was de enige die met een gewone fiets aan de start kwam. Maar het was niet de fiets alleen. Ook de benen liepen direct vol en het was harken op de lange landingsbaan van het oude vliegveld om aan de finish te raken. Ik werd zelfs voorbijgereden door de renners die 1 minuut achter mij was vertrokken. Pfff.

Om dit snel te vergeten reed ik van Oostmalle recht naar Beveren, waar een WAOD-koers plaatshad. Maar of het nu een tijdrit alleen was, of in een groep, ik raakte maar niet vooruit. Gans de wedstrijd speelde ik harmonica. Dat ik er niet afgereden werd, was enkel te danken aan het feit dat ik dat affront niet wou meemaken.

Niemand raakte weg. Vraag me niet hoe je dat doet, maar in de laatste ronde kon ik toch naar voor rijden. Toen Walter De Veerman begon te spurtten, plaatste ik me in zijn wiel en reed zo mijn spurt. Walter werd winnaar bij de C’s en ik haalde het bij de D’s. Nog nooit voelde ik me zo beschaamd dat ik gewonnen had. Dit kon niet meer zijn ! Het zou dat jaar m’n laatste overwinning zijn want twee weken later gaf ik er dan ook de brui aan. Met de bedoeling nooit meer een wedstrijd te rijden !

Categorie CD: 1.Walter De Veerman (Lochristi, winnaar cat. C) 2.Frank Suys (Hingene, winnaar cat. D) 3.Etienne Claus (C2) 4.Arie De Moor (C3) 5.Marc Goossens (D2) 6.Dirk Bryssinckx (C4) 7.Kenny Janssens (C5) 8.Patrick De Smet (D3) 9.Patrick Bolssens (D4) 10.André Van Geertsom (D5) 11.Rood-Bauwe trui (C6) 12.Henri De Decker (D6) 13.André Langenberg (D7) 14.Dirk Goolaerts (C7) 15.Gunther Van Den Bosch (C8) 16.Werner Jacobs (C9) 17.Peter De Proft (C10) 18.Alain Bogaert (C11) 19.Eric Van Steerteghem (D8) 20.Franky De Tremerie (C12) 21.Roger Schuurman (C13) 22.Gert Geeraerts (C14) 23.Johan De Rop (C15) 24.Dirk Pieters (D9) 25.Eric Haegemans (C16) 26.Bob Wouters (D10) 27.Wim Heyndrickx (C17) 28.Davy Marin (C18)

17-09-2010 om 17:07 geschreven door Mister 100  

In Zeveneken reed ik eindelijk nog eens een goede wedstrijd. Ik had me voorgenomen om aan te vallen tot ik erbij neerviel. Ik was het beu om de koers te ondergaan. Maar ja, als je niet beter kan dan is daar weinig aan te doen hé. Maar bij m’n derde aanval, nog steeds in de eerste ronde, raakten we met 4 weg. En niet van de minsten. 2 C’s: Walter De Veerman en Jean-Paul Maveau en ikzelf samen met veelwinnaar Luc Van Roy als D’s. Het was hard rijden om voorop te blijven en ik was duidelijk de minste van de 4. Maar ik wou niet slepen. Ik gaf wat ik had en bleef mee ronddraaien. Ik ging er ook al van uit dat, wanneer we voorop zouden blijven, ik met de tweede plaats moest tevreden zijn. Luc Van Roy was immers niet alleen sterk maar ook zéér snel.

We bleven voorop en het steekspel kon beginnen. Blijkbaar was er een afspraak bij de C’s, want Maveau nam in de laatste kilometer de kop en bleef het tempo hoog houden. Ik zat in tweede positie, Van Roy in derde en De Veerman in 4^e. Toen deze laatste aanging had ik verwacht dat Van Roy zou meegaan, maar deze bleef aan mijn wiel plakken. En dat bleek een vergissing te zijn. Ik begon te spurten, kreeg Van Roy naast mij, maar kon hem afhouden en met een lengte voorsprong klopte ik hem. Totaal onverwacht !

Voor mij was dit ook een speciale zege, want van alle renners die ik een “spurter” noem, was Luc de enige die ik nog nooit voor een overwinning had kunnen kloppen. De laatste scalp was binnen

Categorie CD: 1.Walter De Veerman (Lochristi, winnaar cat. C) 2.Frank Suys (Hingene, winnaar cat. D) 3.Luc Van Roy (D2) 4.Jean-Paul Maveau (C2) 5.Peter Kerckaert (D3) 6.Dirk Verresen (C3) 7.Didier De Lannoy (C4) 8.Filip Vereecke (C5) 9.Danny Smet (C6) 10.Thierry Pirard (C7) 11.Patrick Joos (C8) 12.Bob Wouters (D4) 13.Wim Heyndrickx (C9) 14.Eric D'Haene (D5) 15.Daniel Denis (D6) 16.Eddy Van Loy (C10) 17.Stefan Motmans (C11) 18.Robert Standaert (D7) 19.Marc Couckuyt (D8) 20.Dirk Wittoek (C12) 21.Henri De Decker (D9) 22.Franky De Tremerie (C13) 23.Patrick De Smet (D10) 24.Tom Dossche (C14) 25.Ludwig Gladines (C15) 26.Georges Vergauwe (D11) 27.Danny Van Oyen (D12) 28.Geert Verwimp (D13) 29.Luc Erauw (C16) 30.Eric Slock (D14)

17-09-2010 om 17:06 geschreven door Mister 100  

2007 begon met een overwinning ! In Itegem had het Clubkampioenschap plaats van 4 clubs, waaronder de Rupelspurters, waar ik dat jaar lid van was. Er werd samen gereden met de Elite ZC. Een zware wedstrijd dus. Gelukkig gingen de besten al van in de eerste ronde in de aanval. Dat maakte het minder lastig. Wie waren de concurrenten voor de titel ? Patrick Convents misschien ? Snelle man als het op sprinten aankwam. Dréke Seghers ? Normaal niet. Deze 60’er mag normaal geen probleem zijn. Maar Dré had blijkbaar een goeie winter achter de rug en reed een dijk van een wedstrijd. Toen de groep halfweg even splitste door een valpartij, was hij het die de twee groepen terug samenbracht. Iemand anders ? Tja, in een grote groep met Elite ZC kan er vlug iemand meeglippen.

Maar niemand van de Cyclosportieven of masters reed weg. Er werd gesprint voor de 10^e plaats overall. In deze sprint werd ik 3^e zodat ik niet alleen clubkampioen werd bij de Rupelspurters maar ook de eerste master/cyclosportief  van de 4 clubs samen.

17-09-2010 om 16:35 geschreven door Mister 100  

Het ging van kwaad naar erger. Waar waren die goeie benen naartoe ? Die strijdlust. Niets was er nog over van  5 koersen had ik die seizoen al gewonnen, maar de laatste weken reed ik rond als een beginneling. Nee, nog slechter ! Ik hing eraan, dat is de juiste omschrijving. Elke extra inspanning moest ik afbreken.

In Liedekerke was het dan ook nog eens warm, zéér warm waardoor ik helemaal zonder fut op de fiets zat.

En toch zou ik vandaag weer winnen. Begrijpen wie kan ! Na een ganse wedstrijd in laatste positie gereden te hebben ging ik in de voorlaatste ronde, toen het even compleet stilviel, naar voor. Op dat moment ging Jan Van Hove samen met zijn vriend Patrick De Houwer in de aanval. In één vloeiende beweging kon ik van achter, naar voor, en mee in hun wiel. Achter ons viel direct een groot gat. Eén inspanning was genoeg vandaag.

In de laatste ronde wist ik dat de 2 vrienden om beurten gingen gaan. Ik kon ze geen 5 meter geven want dan was ik ze misschien kwijt. Dus van zodra de aanvallen begonnen, zat ik me in het wiel om direct te kunnen reageren. Ze gaven het nogal rap op, vond ik. Waarschijnlijk dachten ze dat ik goed was. Verkeerd gedacht ! Nog enkele aanvallen en ze hadden me waarschijnlijk los gekregen.

Maar de sprint, dat is natuurlijk iets anders. Daarin hadden ze geen schijn van kans. De 6^e (en laatste dit seizoen) was een feit.

17-09-2010 om 16:20 geschreven door Mister 100  

In Arendonk werd gereden op een industrieterrein. Dat wil zeggen: brede banen, weinig bochten. Het werd dan ook een snelle wedstrijd. Vele ontsnappingen maar een grote voorsprong kreeg niemand bij mekaar. Aangezien het, zoals al een tijdje, niet goed vlotte, besloot ik me te laten meedrijven in de hoop op een massaspurt om daar dan nog eens verschroeiend uit te pakken. Want dat lukte mmestal nog wel.

Maar bijna werd het geen massaspurt. 2 renners konden zich in de laatste ronde afscheiden en reden met een kleine voorsprong de laatste kilometer in. Als er nog lang getwijfeld werd, zouden ze voorop blijven. Dus begon ik op 400m van de meet zelf al te spurten. De anderen waren wat verrast zodat ik enkele meters voorsprong nam. De 2 renners vooraan waren natuurlijk een ideaal mikpunt, en op 50m van de meet ging ik erop en erover. De rest geraakte niet meer in het wiel, zodat ik op de streep zeker 10m voorsprong had op de tweede. Het werd m’n eerste en laatste overwinning in de trui van provinciaal kampioen.

Categorie C (38 deelnemers):

1. SUYS FRANK 2. Proost Herman 3. Franck Patrick 4. Smolders Ronny 5. Van Hove Jan 6. Vos Peter 7. Haest Eddy 8. Willemsen Marc 9. Baeyens Karel 10. Lievens Gustaaf 11. Heulens Marc 12. Dehouwer Patrick 13. Claessens Joseph 14. Reniers Tony 15. Van De Kerkhof Robert 16. Geudens Paul 17. Marijnissen Walter 18. Jacobs Frank 19. Geerts Chris 20. Wils Koen

Eén dag later trok ik naar Denderleeuw, een wedstrijd van de BVWB. Op een korte omloop met vele bochten , was het lastig rijden. Zeker door de weersomstandigheden: Winderig en nu en dan een stevige bui. Ook vandaag weer de ene ontsnapping na de andere, en wonderwel geraakte ik mee met de goeie. Met 3 waren we uit mijn reeks, dat zag er dus goed uit. Maar de vorm was er niet en de wedstrijd van de dag voorheen zat nog in de benen. Toen één van de concurrenten de voorlaatste ronde een demarrage plaatste moest ik dan ook passen. De sprint om de tweede plaats kon ik wel nog naar mijn hand zetten.

Groot was dan ook mijn verbazing dat ik als winnaar naar de meet werd geroepen. De eerste renner was er namelijk eentje met een dagvergunning, en de regel bij de BVWB was dat, wanneer je met een dagvergunning van start ging en in de top 5 eindigde, je automatisch naar de 6 plaats in de uitslag werd gezet. Een overwinning voor de statistieken dus, maar eentje zonder de minste glans.

17-09-2010 om 16:07 geschreven door Mister 100  

Als de vorm er is, dan kan je zelfs in een mindere dag met de bloemen staan zwaaien.

In Kruishoutem had ik dit jaar al tweemaal gereden. De eerste keer won ik er na een sterke wedstrijd, de tweede keer kwam ik er ten val. Dus vandaag het derde optreden op een parcours dat simpel te omschrijven is: 1 km naar beneden, 300m vlak, 1 km bergop en een vlakke laatste rechte lijn van amper 100m.

In de 2^e ronde trok Christ Cauwelier in de aanval. Christ is altijd zeer goed op dit parcours, maar omdat hij alleen wegging liet ik hem gaan. Hopelijk waaide hij na een tijdje terug en had hij daarmee een serieuze pijl verschoten. Maar Christ was sterk. Hij reed steeds verder weg en moet op een gegeven moment zeker 30” gehad hebben. Dan maar aanvallen in de hoop om er met enkele renners naartoe te rijden. Toen 2 renners in de tegenaanval gingen, ging ik ook in mee. Maar het vlotte niet goed. Op de lange helling met een stevige wind in de zij kon ik niet doortrekken zoals ik verwacht had. Even later werden we dan ook bijgehaald door het peloton, waar intussen de 2 leiders in de A-reeks het commando hadden genomen. En op dat moment was verder aanvallen zinloos. De 2 hielden er een goed tempo op na en de rest had maar te volgen. En dat werd ook Cauwelier fataal. Op 3 ronden van het einde was hij eraan voor de moeite. Spijtig voor hem, maar ja, dat is iets dat kan gebeuren wanneer meerdere reeksen samenrijden. Ik heb er zo ook al verloren (en dan is het balen), maar ook gewonnen.

Niemand raakte nog weg dus kregen we een massaspurt. Ik zat goed geplaatst op de tweede rij, terwijl ik mijn grootste concurrent in een spurt, Ronny Werbrouck, enkele rijen verder hoorde vloeken omdat hij niet kon opschuiven. Toen de spurt op gang kwam zat ik even vast, maar kon me vrij vlug losmaken om vol te sprinten. 3 B’s bleven me voor, maar in de C-reeks werd ik, voor de tweede maal in evenveel weken, de winnaar

Categorie C:

1. Frank SUYS; 2. Ronny Werbrouck; 3. Hedwig Catteeuw (DV); 4. Christ Cauwelier; 5. Wim De Coninck (DV); 6. Arthur Haillez (DV); 7. Philippe De Smet.

14-09-2010 om 21:30 geschreven door Mister 100  

Na 2 tweede plaatsen in mijn laatste wedstrijden bij de LFT, én 2 gemiste kansen in de streekwedstrijden te Kalfort (VWF), trok ik met de nodige “Grinta” naar Wielsbeke (LFT). Het parcours viel mee: 18 rondjes van 3 km met een 10-tal goed te nemen bochten. Ik had me voorgenomen niet af te wachten en trok er van in de start vanonder. Eén B-renner ging mee, dat zat al goed. De groep reageerde niet direct zodat we vrij snel een 15-tal seconden voorsprong namen. En dus bleven we doorgaan. Mijn medevluchter trok in het begin sterk door, maar vrij vlug voelde ik een verval in zijn snelheid. Dus was ik blij toen in ronde 7 twee renners aansloten. En weer waren het B-renners, zodat ik nog altijd alleen zat bij de C’s. Aan Johan Vervaecke had ik een goeie partner. En de andere 2 waren ook geen “sleepers”. Het zat er dus in dat we voorop zouden blijven. Maar de groep gaf niet af. Ze bleven ons in het vizier houden. Ik keek weinig om, maar toen ik dat op 3 ronden voor het einde wel deed, zag ik plots nog 2 renners komen aansluiten. 2 snelle mannen: Patrick Van Maeckelbergh en Jan De Roo. Maar ook zij rijden bij de jongere B-reeks, dus kon ik hun aanwezigheid zeker appreciëren. Ik zat nog altijd in winnende positie. De groep was intussen ook teruggekomen tot op een klein 100m. Ik had niets meer te verliezen, dus elke keer dat ik aan de kop kwam nam ik een lange beurt voor mijn rekening en trok nog eens extra door. Het ging zo snel dat we de, nóg jongere, A-reeks in het vizier kregen.

Laatste ronde. Ik gaf al wat ik had en reed op kop tot we op 1 km van de meet aansloten bij de A’s. Groot was dan ook m’n verbazing toen ik enkele meter achter ons groepje plots Patrick Watteny zag opduiken. En dat was wél een C-renner. Ik twijfelde niet, sprintte gans de groep (een 20-tal) van de A’s voorbij en bleef op kop rijden. Als eerste nam ik de laatste bocht, en toen begonnen er natuurlijk renners me voorbij te sprinten. Eén (geen Watteny), twee, drie, vier… Nog steeds geen Watteny. En toen hield het op. Nog even doortrekken tot aan de meet en toen kon ik eindelijk de handen in de lucht steken.

54 km hardrijden met als slot een sprint van 1 km ! Kan je geloven dat ik voorbij de meet op de grond ben gaan zitten en zeker 5 minuten heb zitten uithijgen ? Een overwinning die ik zeker bij één van de mooiste durf klasseren. De 7^e van het seizoen. Nummer 105 overall.

08-09-2010 om 19:25 geschreven door Mister 100  

De vorm is er. Ik heb het gevoel dat ik terug op het niveau rij van mijn beste jaren. Maar dat dit geen garantie is voor succes, mocht ik de laatste weken ondervinden:

·         Buggenhout, meermaals mee in de aanval, maar de goeie ontsnapping met 7 gemist: 8^e.

·         Evergem: 2^e in het Belgische kampioenschap, geen verhaal tegen de Van Oyen-brothers. 

·         Kapelle od Bos: van bij de start in de aanval, laatste ronde pas terug ingelopen. 

·         St. Lievens Esse: 8^e na de 7 ontsnapten.

·         En zaterdag nog eens 2^e nadat ik een half koers mee in de aanval was, maar op het laatste iemand domweg liet wegrijden.

Allemaal gemiste kansen, ik werd er wat moedeloos van. Het wou niet meer lukken.

Maar vandaag, terwijl ik het het minst verwacht had, is het er dan toch van gekomen. In Aalst startte ik achteraan. Aangezien het m’n 3^e wedstrijddag op 4 was, was ik van plan om me de eerste helft van de koers koest te houden en daarna te kijken wat de benen vertelden. Maar het liep anders. Op het einde van de eerste ronde riep iemand dat de C-renners, die één minuut voor ons waren gestart nog maar juist gepasseerd waren. Om niet het risico te lopen dat er enkelen naartoe zouden springen reed ik naar voren. En vooraan gekomen kon ik me blijkbaar niet houden en trok zelf in de aanval. 6 renners schoven mee en in een mum van tijd reden we naar de C’s toe. Op dat moment was ik zeker dat ook de rest van de groep de aansluiting zou maken. Maar nee, in de verste verte waren ze niet meer te bespeuren. De C-renners, die blijkbaar een rustige start genomen hadden, begonnen nu wel door te trekken zodat we veilig zaten.

Maar nu de sprint nog. Met 7 in een aparte sprint, zou ik geen probleem hebben. Maar nu, in een groep van een 60-70 renners zou het diegene worden die zich best kon plaatsen die het laken naar zich toe zou trekken. En met constant keren en draaien in de laatste kilometers was dit niet zo evident. Maar ik slaagde in m’n opzet. De Feryn’s hielden de snelheid vooraan zeer hoog maar ik kon goed opschuiven en ging als 8^e, maar 1^e C, door de laatste bocht. Toen ik zag dat er achter mij zelfs een gat viel was ik zegezeker. Ik hoefde zelfs niet meer vol te sprinten en kon al meters voor de eindmeet de armen in de hoogte steken. Na 2 maanden zonder, eindelijk nog eens een deugddoende overwinning.

23-08-2010 om 14:58 geschreven door Mister 100  

Vanaf hier, en dat tot eind 2009 ga je me met minder enthousiasme over mijn overwinningen zien schrijven. Om één of andere reden lukte het blijkbaar niet meer om te koersen. Mee in ontsnappingen geraken, wat voorheen normaal was, kwam nog zelden voor. Ik werd een meeloper. En de reden dat ik toch nog overwinningen behaalde was dat ik me nooit moe maakte (kon maken) in koers maar nog altijd over een goeie sprint kon beschikken. Ik heb het altijd larie gevonden, de niet sprinters die zich druk maakte op sprinters die de koers niet maakten. Een sprinter moet de koers niet maken. Die moet mee zijn. De niet-sprinter, die moet weggeraken.

Maar in die periode was ik dikwijls verlegen als ik won. Ik kon de koers niet meer maken, maar stond soms wel op het podium. Mea culpa, mannen, maar ik wou dat het anders was geweest.

En wat was de reden ? Ik heb naar alles gezocht. Uit een bloedonderzoek bleek ik hemachromatose te hebben (teveel ijzer in het bloed). Dat zou de reden zijn. Maar toen dat terug onder controle was, ging het nog geen lap beter, zeg maar nóg slechter. Een scan bracht ook een klein nierprobleem aan het licht. Was het dat ? Hoogst onwaarschijnlijk.

Pas 3 jaar later werd de reden gevonden. Al jaren neem ik oogdruppels en 3 jaar terug was ik van merk veranderd. Maar wie denkt dat zoiets problemen kan veroorzaken. Tot ik bij toeval de bijsluiter nog eens in handen nam. En wat las ik daar ?

- allergische (overgevoelig) reactie kan ontstaan op de luchtwegen.

- een vernauwing van de luchtwegen kan onstaan.

- niet gebruiken wanneer u een heel langzame polsslag hebt.

Nu moest ik niet meer twijfel. Dat was wat me al jaren achteraan in het peloton hield. Half 2009 ben ik dan op een ander middel overgeschakeld ( Xalatan, een middel dat we bij ons (Pfizer-Puurs) maken !!). Bijna onmiddellijk voelde ik een verbetering. Maar ik had mijn lichaam de afgelopen 3 jaar steeds over zijn toeren laten gaan, het duurde dus nog even alvorens dit zich volledig hersteld had. Slechts halfweg 2010 reed ik wedstrijden waarvan ik kon zeggen dat ik terug op volle kracht was.

Ik heb mijn les geleerd: lees altijd de bijsluiter ! Maar ik heb er vele mooie koersjaren mee verloren.

17-08-2010 om 11:03 geschreven door Mister 100  

Als je in een week voorafgaande aan een kampioenschap 2 overwinningen boekt, ga je met extra vertrouwen, maar ook extra druk van start. De overwinningen werden behaald bij de BVWB en de WAOD, maar dit was de VWV, volgens mij in 2006 de sterkste bond.

Het ging dus over een provinciaal kampioenschap. Dat was nu eens een titel die ik al lang nastreefde. Al 4x won ik op een PK van Oost-Vlaanderen, en éénmaal op dat van Vlaams-Brabant, maar natuurlijk krijg je daar de trui niet. Vandaag moest het dus gebeuren.

Het was een ongelofelijk harde koers. Hoge snelheden, vele korte bochten,de ene demarrage na de andere en een hoop toppers in bloedvorm. 5 renners konden zich afscheiden en dat bleek al direct gevaarlijk te zijn. Hoe we ook reden in de achtergrond, ze bleven met een 100-tal meter voor ons uitrijden.  Niet moeilijk, hardrijders als Vos, Smolders en Van Hove waren mee. Op een gegeven moment brak het ook in de groep en reden we met 5 weg. Het mocht niet te lang meer duren. We moesten zo snel mogelijk het gat dichtrijden. En het lukte. Even voorbij halfkoers waren met 10. De rest mocht het vergeten. Lang duurde de relatieve rust niet. De vele hardrijders wisten immers dat ze in de sprint minder kans maakten en probeerden er van onder te muizen. Telkens was er gevaar, moest het gat zo snel mogelijk worden dichtgereden en was er weer de volgende die het probeerde. Bij het ingaan van de laatste ronde waren we nog samen. Toen trokken weer 2 renners in de aanval. Ze namen 50m. Ik zag de trui al aan m’n neus voorbij gaan. Dus nam ik zelf het initiatief en reed het gat op m’n eentje dicht. Maar toen viel het stil en kwam de rest ook terug. Weer een aanval, met hierbij Alex Ackermans, de man die ik het meest vreesde in de spurt. En weer kwam er geen reactie en moest ik zelf gaan. Op een 500m van de meet zat ik terug in het wiel en net toen ook de anderen aansloten ging ik keihard aan. Nog 400m. Was dat niet te ver? Nee, de aankomst ging lichtjes bergaf en ik wist dat ik niet stil zou vallen. Ik nam enkele lengten voorsprong en gaf die niet meer prijs.  Met een drietal lengten voorsprong bereikte ik de eindmeet. Na een Belgische en een Vlaamse, nu ook een Provinciale Titel. Een trui die ik met trots zou dragen !

3 zeges op 8 dagen, in drie verschillende bonden, met een kampioenentrui als kers op de taart !

CATEGORIE C (30 deelnemers):

1. SUYS FRANK (Kampioen C);2. Boschmans Jozef;3. Frank Patrick;4. De Swert Rudy;5. Smolders Ronny;6. Vos Peter;7. Ackermans Alex;8. Geerts Chris;9. Van Steerteghem Eric;10. Van Hove Jan;11. Borremans Hendrik;12. Boeckx Marc;13. Willemsen Marc;14. Bloemen Rudy;15. Van Herck Willy;16. Heulens Marc;17. Goemans Alex;18. Santens William;19. Baptist Dirk;20. Haest Eddy

17-07-2010 om 20:50 geschreven door Mister 100  

Enkele dagen na de eerste zege in Denderhoutem was er een wedstrijd in Boeckhoute. Mooi parcours, brede banen, maar altijd lastig met de wind die in de polders altijd van de partij is. Ik voelde mij weer top en als ik de deelnemerslijst bekeek, moest ik het in een spurt zeker kunnen afmaken. Maar ik ging niet afwachten, want een ontsnapping zat er hier wel in. Bij elke poging ging ik mee, maar geen enkele droeg ver, zodat het uiteindelijk toch een massaspurt werd. Van ver zette ik aan. De enige die me nog enigsins kon bedreigen was Rudi Saelens? Geen verrassing, hij had me immers al enkele malen geklopt, maar aangezien hij niet regelmatig meer koerste, was ik hem wat uit het oog verloren. Uiteindelijk kon ik hem toch nog vrij makkelijk afhouden en behaalde mijn tweede zege in 5 dagen.

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Rudi Saelens 3.Danny Van Oyen 4.Ivan Wulffaert 5.Arie De Moor 6.Luc Verheyen 7.Marc Borghgraef 8.Filip Vereecke 9.Ko Harms 10.Luc De Muynck 11.Frank Van Haecke 12.Gunther Van Den Bosch 13.Jurgen Moreels 14.Jean-Marie Vandenbussche 15.Fabien De Cruyenaere 16.Henny De Bouver 17.Denis Lust 18.Luc Joos 19.Danny Van Hoof 20.Geert Smet 21.Johan De Rop 22.Bob Wouters 23.Wim Heyndrickx 24.Alain Bogaert 25.Marc Vleminck

17-07-2010 om 10:37 geschreven door Mister 100  

Na een prachtig seizoen 2005 was ik wat overmoedig geworden. In 2006 nam ik terug een Elite-vergunning. Niet om wekelijks bij de Elite te rijden, maar toch regelmatig, in combinatie met de vrije bonden. Maar dat had ik beter niet gedaan. Ondanks enkele mooie uitslagen, zoals 25^e op 160 deelnemers  in het Provinciaal kampioenschap (een wedstrijd over 140 km !) heb ik daar meer slecht dan goed mee gedaan.  De recuperatie na een Elite-wedstrijd duurde meestal 3 dagen, wat conditie opbouwen onmogelijk maakte. Ik ben daar dus te oud voor, dat was de conclusie.

Het duurde ook tot eind mei voor ik enig niveau haalde. Maar zoals ik dat al dikwijls had meegemaakt, eens de vorm er was, volgde ook de overwinningen.

De eerste kwam er in Denderhoutem. Een eerste zege ook bij de BVWB. Deze bond was een jaar voordien opgericht en ik had me daar nu ook een vergunning genomen. Op het zware parcours reden we vrij snel met 6 voorop. Eén van hen was Yvan Wulffaert, een renner waarmee ik geen al te beste verhouding had. Yvan was duidelijk de betere van de kopgroep en demarreerde al vrij snel. 2x ging ik hem halen, 2x hield hij de benen stil. Toen hij een derde maal ging liet ik hem 100m nemen en sprintte toen op een stuk valsplat naar hem toen. Weer hield hij de benen stil, wetende dat ik aan de meet de snelste zou zijn. Nu werd het tijd om me eens kwaad te maken. “Kijk Yvan”, zei ik, “ik kan vandaag elk gat dichtrijden en ik ben de snelste. Dus vandaag win ik. Als je graag tweede bent, zou ik nu maar mee beginnen rondrijden !”  Het lukte, Yvan had het begrepen. We reden samen meer dan een minuut weg van de rest en, zoals verwacht, had ik geen moeite om de spurt te winnen.

17-07-2010 om 10:18 geschreven door Mister 100  

Wedstrijd in Wingene. Ik was naar daar getrokken omdat zoon Roeland er het Belgische kampioenschap van Belgacom reed. Roeland werd mooi tweede in de Elite-reeks. Enkel VWF’er Stefaan Paridaens was hem te snel af.

Ik reed zelf mee in de “toeristenreeks”. Zoals ingewijden al lang weten: toeristen die koersen, dat bestaat niet. Van de 62 renners die er aan de start kwamen, zijn er zeker 50 die een vergunning hebben in één of andere bond. Er waren 2 klassementen: -45 en +45. Goed nieuw was dat er zich slechts 2 “oudjes” aanboden. Maar dat betekende wel dat ik met mijn 49 de oudste was van gans de bende. Toch wou ik me niet laten doen. Halfweg plaatste ik een ontsnapping en kreeg 3 renners in het wiel. Spijtig dat er maar één bij was die fatsoenlijk kon overnemen. Toch hielden we het 2 ronden vol alvorens de groep ons terug op de nek viel. Nog enkele malen probeerde ik mee te gaan in ontsnappingen maar die droegen nooit ver. Nu moest ik dus enkel mijn enige concurrent in de gaten houden. En dat zag er zeker geen pannenkoek uit. Een boom van een mens die niet uit de eerste tien van de groep ging. En met het postuur van een sprinter was ik dus niet zeker van mijn zaak. Ik plaatste mij in zijn buurt en toen hij even langs rechts inschoof ging ik langs links naar voor. De laatste, gevaarlijke, bocht op 200m van de meet, nam ik aan de binnenkant. Twee renners vóór mij haakten in mekaar waardoor ik even in de remmen moest. Als 7^e kwam ik over de meet en in het uitbollen zag ik de andere +45-er me voorbijrijden. Toen was ik pas zeker van de winst.

Op het podium, een mooie medaille, een grote fles bier en 20€ prijzengeld. Toeristenwedstrijd ?

27-06-2010 om 09:53 geschreven door Mister 100  

14 overwinningen had ik al. 15 leek me een mooi getal, maar het was al oktober. Nog 3 wedstrijden had ik de kans. Maar de vorm was wat weg, ik had me er dan ook eigenlijk al in berust dat het bij 14 zou blijven.

In Sint-Gillis was er traditioneel een einde seizoenswedstrijd waarin alle veteranen-reeksen samen van start gingen. Met 135 waren we, en er werd gevlogen van de eerste tot de laatste meter. Zoals ik al zei, de vorm was niet meer je dat. Ik zat dan ook nier echt in de wedstrijd en hield me de ganse wedstrijd schuil in de buik van het peloton.

Bij een hoge snelheid en met zo’n groot peloton, is het ook niet altijd makkelijk op weg te raken. De wedstrijd leek dan ook op een massaspurt af te stevenen. Op 1 km van de meet was ik langs rechts naar voor gereden. En net op het moment dat ik vooraan kwam, sprong iemand langs links weg. In een flits (dit zijn momenten waar je niet kan bij nadenken. Je doet iets in het impuls van het moment) ging ik er achteraan. In het peloton werd getwijfeld. Dat was mijn kans. Ik kon niet zien wie de eerste aanvaller was, maar besloot het zekere voor het onzekere te nemen. Constant achteromkijkend bleef ik op 10m van m’n voorganger hangen. De groep zat al op een kleine 100m. Dat zag er goed uit. Op een 400m voor de meet reed ik er naartoe. Hij (weet nog steeds niet wie het was) viel compleet stil, zodat  ik, eens in het wiel, vol doorging. De zege was binnen, zoveel was zeker. De laatste 100m reed ik met de armen in de hoogte, meet een sprintend peloton van meer dan 100 renners achter me aan. Dit is één van de overwinningen die me het meeste plezier heeft gedaan. Onverwacht, maar op zo’n mooie manier. Spijtig dat ik van deze aankomst nooit geen foto heb gezien.

De laatste 2 wedstrijden werd ik nog 2^e en 4^e. Mijn totaal voor 2005 was dus 15 overwinningen. Nog steeds een persoonlijk record. Neem daarbij nog 8x een tweede plaats en 9x derde, plus een titel van kampioen van Vlaanderen, dan mag je van een superseizoen spreken.

20-06-2010 om 17:39 geschreven door Mister 100  

Een 3-daagse in Opwijk, wedstrijden op woensdag, zaterdag en zondag.  Hier had ik mijn zinnen op gezet. De eerste rit startte voorbeeldig. Met een 10-tal renners konden we ons afscheiden.  Er zaten enkele snelle mannen in de kopgroep. Patrick Sergooris was er één van maar ook dorpsgenoot Gino Robberecht is in een sprint niet te onderschatten. Ik had het goede wiel, dat van Sergooris. Op het moment dat hij aanging remonteerde ik direct. Patrick hield goed stand, maar moest tovh met een halve fietslengte de duimen leggen.

Ook in de 2^e rit had de overwinning erin gezeten, maar ik zat al teveel met het eindklassement in gedachte. Toen in de laatste ronde 2 renners wegsprongen heb ik even te lang getwijfeld. De vogels waren gaan vliegen. Maar met een derde plaats nog ik toch een grote optie op de eindwinst.

Voor de start van de derde rit had ik het klassement eens bekeken. Als ik geen totale offday had, moest ik maar 2 renners in’t vizier houden. Eén van hen waas een renner van het Rudyco-team. Nog maar pas was de start gegeven of hij trok er met enkele ploegmaats vanonder. 7 renners reden direct met 100m voorsprong op de groep. Ik moest iets doen, en veel hulp zou ik niet krijgen. Op kop van de groep sleurde ik de rest terug bij, maar dat had veel van m’n krachten gekost. Toen kort nadien weer een ontsnapping werd gevormd van 10 renners was ik weer niet mee. Mijn twee concurrenten gelukkig ook niet, maar misschien zat er wel iemand anders bij die nog vrij kort in het klassement stond ? Zover had ik niet gezien. De 10 waren definitief weg, er zat dus niets anders op dan niemand meer te laten rijden en me zo kort mogelijk te plaatsen in de spurt. Dat lukte. Uiteindelijk werd ik 12^e. Het was nog even bang afwachten, maar al vrij snel viel het verdict. Ik had inderdaad de 3-daagse gewonnen !

20-06-2010 om 17:34 geschreven door Mister 100