Het ging van kwaad naar erger. Waar waren die goeie benen naartoe ? Die strijdlust. Niets was er nog over van  5 koersen had ik die seizoen al gewonnen, maar de laatste weken reed ik rond als een beginneling. Nee, nog slechter ! Ik hing eraan, dat is de juiste omschrijving. Elke extra inspanning moest ik afbreken.

In Liedekerke was het dan ook nog eens warm, zéér warm waardoor ik helemaal zonder fut op de fiets zat.

En toch zou ik vandaag weer winnen. Begrijpen wie kan ! Na een ganse wedstrijd in laatste positie gereden te hebben ging ik in de voorlaatste ronde, toen het even compleet stilviel, naar voor. Op dat moment ging Jan Van Hove samen met zijn vriend Patrick De Houwer in de aanval. In één vloeiende beweging kon ik van achter, naar voor, en mee in hun wiel. Achter ons viel direct een groot gat. Eén inspanning was genoeg vandaag.

In de laatste ronde wist ik dat de 2 vrienden om beurten gingen gaan. Ik kon ze geen 5 meter geven want dan was ik ze misschien kwijt. Dus van zodra de aanvallen begonnen, zat ik me in het wiel om direct te kunnen reageren. Ze gaven het nogal rap op, vond ik. Waarschijnlijk dachten ze dat ik goed was. Verkeerd gedacht ! Nog enkele aanvallen en ze hadden me waarschijnlijk los gekregen.

Maar de sprint, dat is natuurlijk iets anders. Daarin hadden ze geen schijn van kans. De 6^e (en laatste dit seizoen) was een feit.

17-09-2010 om 16:20 geschreven door Mister 100  

In Arendonk werd gereden op een industrieterrein. Dat wil zeggen: brede banen, weinig bochten. Het werd dan ook een snelle wedstrijd. Vele ontsnappingen maar een grote voorsprong kreeg niemand bij mekaar. Aangezien het, zoals al een tijdje, niet goed vlotte, besloot ik me te laten meedrijven in de hoop op een massaspurt om daar dan nog eens verschroeiend uit te pakken. Want dat lukte mmestal nog wel.

Maar bijna werd het geen massaspurt. 2 renners konden zich in de laatste ronde afscheiden en reden met een kleine voorsprong de laatste kilometer in. Als er nog lang getwijfeld werd, zouden ze voorop blijven. Dus begon ik op 400m van de meet zelf al te spurten. De anderen waren wat verrast zodat ik enkele meters voorsprong nam. De 2 renners vooraan waren natuurlijk een ideaal mikpunt, en op 50m van de meet ging ik erop en erover. De rest geraakte niet meer in het wiel, zodat ik op de streep zeker 10m voorsprong had op de tweede. Het werd m’n eerste en laatste overwinning in de trui van provinciaal kampioen.

Categorie C (38 deelnemers):

1. SUYS FRANK 2. Proost Herman 3. Franck Patrick 4. Smolders Ronny 5. Van Hove Jan 6. Vos Peter 7. Haest Eddy 8. Willemsen Marc 9. Baeyens Karel 10. Lievens Gustaaf 11. Heulens Marc 12. Dehouwer Patrick 13. Claessens Joseph 14. Reniers Tony 15. Van De Kerkhof Robert 16. Geudens Paul 17. Marijnissen Walter 18. Jacobs Frank 19. Geerts Chris 20. Wils Koen

Eén dag later trok ik naar Denderleeuw, een wedstrijd van de BVWB. Op een korte omloop met vele bochten , was het lastig rijden. Zeker door de weersomstandigheden: Winderig en nu en dan een stevige bui. Ook vandaag weer de ene ontsnapping na de andere, en wonderwel geraakte ik mee met de goeie. Met 3 waren we uit mijn reeks, dat zag er dus goed uit. Maar de vorm was er niet en de wedstrijd van de dag voorheen zat nog in de benen. Toen één van de concurrenten de voorlaatste ronde een demarrage plaatste moest ik dan ook passen. De sprint om de tweede plaats kon ik wel nog naar mijn hand zetten.

Groot was dan ook mijn verbazing dat ik als winnaar naar de meet werd geroepen. De eerste renner was er namelijk eentje met een dagvergunning, en de regel bij de BVWB was dat, wanneer je met een dagvergunning van start ging en in de top 5 eindigde, je automatisch naar de 6 plaats in de uitslag werd gezet. Een overwinning voor de statistieken dus, maar eentje zonder de minste glans.

17-09-2010 om 16:07 geschreven door Mister 100  

Als de vorm er is, dan kan je zelfs in een mindere dag met de bloemen staan zwaaien.

In Kruishoutem had ik dit jaar al tweemaal gereden. De eerste keer won ik er na een sterke wedstrijd, de tweede keer kwam ik er ten val. Dus vandaag het derde optreden op een parcours dat simpel te omschrijven is: 1 km naar beneden, 300m vlak, 1 km bergop en een vlakke laatste rechte lijn van amper 100m.

In de 2^e ronde trok Christ Cauwelier in de aanval. Christ is altijd zeer goed op dit parcours, maar omdat hij alleen wegging liet ik hem gaan. Hopelijk waaide hij na een tijdje terug en had hij daarmee een serieuze pijl verschoten. Maar Christ was sterk. Hij reed steeds verder weg en moet op een gegeven moment zeker 30” gehad hebben. Dan maar aanvallen in de hoop om er met enkele renners naartoe te rijden. Toen 2 renners in de tegenaanval gingen, ging ik ook in mee. Maar het vlotte niet goed. Op de lange helling met een stevige wind in de zij kon ik niet doortrekken zoals ik verwacht had. Even later werden we dan ook bijgehaald door het peloton, waar intussen de 2 leiders in de A-reeks het commando hadden genomen. En op dat moment was verder aanvallen zinloos. De 2 hielden er een goed tempo op na en de rest had maar te volgen. En dat werd ook Cauwelier fataal. Op 3 ronden van het einde was hij eraan voor de moeite. Spijtig voor hem, maar ja, dat is iets dat kan gebeuren wanneer meerdere reeksen samenrijden. Ik heb er zo ook al verloren (en dan is het balen), maar ook gewonnen.

Niemand raakte nog weg dus kregen we een massaspurt. Ik zat goed geplaatst op de tweede rij, terwijl ik mijn grootste concurrent in een spurt, Ronny Werbrouck, enkele rijen verder hoorde vloeken omdat hij niet kon opschuiven. Toen de spurt op gang kwam zat ik even vast, maar kon me vrij vlug losmaken om vol te sprinten. 3 B’s bleven me voor, maar in de C-reeks werd ik, voor de tweede maal in evenveel weken, de winnaar

Categorie C:

1. Frank SUYS; 2. Ronny Werbrouck; 3. Hedwig Catteeuw (DV); 4. Christ Cauwelier; 5. Wim De Coninck (DV); 6. Arthur Haillez (DV); 7. Philippe De Smet.

14-09-2010 om 21:30 geschreven door Mister 100  

Na 2 tweede plaatsen in mijn laatste wedstrijden bij de LFT, én 2 gemiste kansen in de streekwedstrijden te Kalfort (VWF), trok ik met de nodige “Grinta” naar Wielsbeke (LFT). Het parcours viel mee: 18 rondjes van 3 km met een 10-tal goed te nemen bochten. Ik had me voorgenomen niet af te wachten en trok er van in de start vanonder. Eén B-renner ging mee, dat zat al goed. De groep reageerde niet direct zodat we vrij snel een 15-tal seconden voorsprong namen. En dus bleven we doorgaan. Mijn medevluchter trok in het begin sterk door, maar vrij vlug voelde ik een verval in zijn snelheid. Dus was ik blij toen in ronde 7 twee renners aansloten. En weer waren het B-renners, zodat ik nog altijd alleen zat bij de C’s. Aan Johan Vervaecke had ik een goeie partner. En de andere 2 waren ook geen “sleepers”. Het zat er dus in dat we voorop zouden blijven. Maar de groep gaf niet af. Ze bleven ons in het vizier houden. Ik keek weinig om, maar toen ik dat op 3 ronden voor het einde wel deed, zag ik plots nog 2 renners komen aansluiten. 2 snelle mannen: Patrick Van Maeckelbergh en Jan De Roo. Maar ook zij rijden bij de jongere B-reeks, dus kon ik hun aanwezigheid zeker appreciëren. Ik zat nog altijd in winnende positie. De groep was intussen ook teruggekomen tot op een klein 100m. Ik had niets meer te verliezen, dus elke keer dat ik aan de kop kwam nam ik een lange beurt voor mijn rekening en trok nog eens extra door. Het ging zo snel dat we de, nóg jongere, A-reeks in het vizier kregen.

Laatste ronde. Ik gaf al wat ik had en reed op kop tot we op 1 km van de meet aansloten bij de A’s. Groot was dan ook m’n verbazing toen ik enkele meter achter ons groepje plots Patrick Watteny zag opduiken. En dat was wél een C-renner. Ik twijfelde niet, sprintte gans de groep (een 20-tal) van de A’s voorbij en bleef op kop rijden. Als eerste nam ik de laatste bocht, en toen begonnen er natuurlijk renners me voorbij te sprinten. Eén (geen Watteny), twee, drie, vier… Nog steeds geen Watteny. En toen hield het op. Nog even doortrekken tot aan de meet en toen kon ik eindelijk de handen in de lucht steken.

54 km hardrijden met als slot een sprint van 1 km ! Kan je geloven dat ik voorbij de meet op de grond ben gaan zitten en zeker 5 minuten heb zitten uithijgen ? Een overwinning die ik zeker bij één van de mooiste durf klasseren. De 7^e van het seizoen. Nummer 105 overall.

08-09-2010 om 19:25 geschreven door Mister 100  

De vorm is er. Ik heb het gevoel dat ik terug op het niveau rij van mijn beste jaren. Maar dat dit geen garantie is voor succes, mocht ik de laatste weken ondervinden:

·         Buggenhout, meermaals mee in de aanval, maar de goeie ontsnapping met 7 gemist: 8^e.

·         Evergem: 2^e in het Belgische kampioenschap, geen verhaal tegen de Van Oyen-brothers. 

·         Kapelle od Bos: van bij de start in de aanval, laatste ronde pas terug ingelopen. 

·         St. Lievens Esse: 8^e na de 7 ontsnapten.

·         En zaterdag nog eens 2^e nadat ik een half koers mee in de aanval was, maar op het laatste iemand domweg liet wegrijden.

Allemaal gemiste kansen, ik werd er wat moedeloos van. Het wou niet meer lukken.

Maar vandaag, terwijl ik het het minst verwacht had, is het er dan toch van gekomen. In Aalst startte ik achteraan. Aangezien het m’n 3^e wedstrijddag op 4 was, was ik van plan om me de eerste helft van de koers koest te houden en daarna te kijken wat de benen vertelden. Maar het liep anders. Op het einde van de eerste ronde riep iemand dat de C-renners, die één minuut voor ons waren gestart nog maar juist gepasseerd waren. Om niet het risico te lopen dat er enkelen naartoe zouden springen reed ik naar voren. En vooraan gekomen kon ik me blijkbaar niet houden en trok zelf in de aanval. 6 renners schoven mee en in een mum van tijd reden we naar de C’s toe. Op dat moment was ik zeker dat ook de rest van de groep de aansluiting zou maken. Maar nee, in de verste verte waren ze niet meer te bespeuren. De C-renners, die blijkbaar een rustige start genomen hadden, begonnen nu wel door te trekken zodat we veilig zaten.

Maar nu de sprint nog. Met 7 in een aparte sprint, zou ik geen probleem hebben. Maar nu, in een groep van een 60-70 renners zou het diegene worden die zich best kon plaatsen die het laken naar zich toe zou trekken. En met constant keren en draaien in de laatste kilometers was dit niet zo evident. Maar ik slaagde in m’n opzet. De Feryn’s hielden de snelheid vooraan zeer hoog maar ik kon goed opschuiven en ging als 8^e, maar 1^e C, door de laatste bocht. Toen ik zag dat er achter mij zelfs een gat viel was ik zegezeker. Ik hoefde zelfs niet meer vol te sprinten en kon al meters voor de eindmeet de armen in de hoogte steken. Na 2 maanden zonder, eindelijk nog eens een deugddoende overwinning.

23-08-2010 om 14:58 geschreven door Mister 100  

Vanaf hier, en dat tot eind 2009 ga je me met minder enthousiasme over mijn overwinningen zien schrijven. Om één of andere reden lukte het blijkbaar niet meer om te koersen. Mee in ontsnappingen geraken, wat voorheen normaal was, kwam nog zelden voor. Ik werd een meeloper. En de reden dat ik toch nog overwinningen behaalde was dat ik me nooit moe maakte (kon maken) in koers maar nog altijd over een goeie sprint kon beschikken. Ik heb het altijd larie gevonden, de niet sprinters die zich druk maakte op sprinters die de koers niet maakten. Een sprinter moet de koers niet maken. Die moet mee zijn. De niet-sprinter, die moet weggeraken.

Maar in die periode was ik dikwijls verlegen als ik won. Ik kon de koers niet meer maken, maar stond soms wel op het podium. Mea culpa, mannen, maar ik wou dat het anders was geweest.

En wat was de reden ? Ik heb naar alles gezocht. Uit een bloedonderzoek bleek ik hemachromatose te hebben (teveel ijzer in het bloed). Dat zou de reden zijn. Maar toen dat terug onder controle was, ging het nog geen lap beter, zeg maar nóg slechter. Een scan bracht ook een klein nierprobleem aan het licht. Was het dat ? Hoogst onwaarschijnlijk.

Pas 3 jaar later werd de reden gevonden. Al jaren neem ik oogdruppels en 3 jaar terug was ik van merk veranderd. Maar wie denkt dat zoiets problemen kan veroorzaken. Tot ik bij toeval de bijsluiter nog eens in handen nam. En wat las ik daar ?

- allergische (overgevoelig) reactie kan ontstaan op de luchtwegen.

- een vernauwing van de luchtwegen kan onstaan.

- niet gebruiken wanneer u een heel langzame polsslag hebt.

Nu moest ik niet meer twijfel. Dat was wat me al jaren achteraan in het peloton hield. Half 2009 ben ik dan op een ander middel overgeschakeld ( Xalatan, een middel dat we bij ons (Pfizer-Puurs) maken !!). Bijna onmiddellijk voelde ik een verbetering. Maar ik had mijn lichaam de afgelopen 3 jaar steeds over zijn toeren laten gaan, het duurde dus nog even alvorens dit zich volledig hersteld had. Slechts halfweg 2010 reed ik wedstrijden waarvan ik kon zeggen dat ik terug op volle kracht was.

Ik heb mijn les geleerd: lees altijd de bijsluiter ! Maar ik heb er vele mooie koersjaren mee verloren.

17-08-2010 om 11:03 geschreven door Mister 100  

Als je in een week voorafgaande aan een kampioenschap 2 overwinningen boekt, ga je met extra vertrouwen, maar ook extra druk van start. De overwinningen werden behaald bij de BVWB en de WAOD, maar dit was de VWV, volgens mij in 2006 de sterkste bond.

Het ging dus over een provinciaal kampioenschap. Dat was nu eens een titel die ik al lang nastreefde. Al 4x won ik op een PK van Oost-Vlaanderen, en éénmaal op dat van Vlaams-Brabant, maar natuurlijk krijg je daar de trui niet. Vandaag moest het dus gebeuren.

Het was een ongelofelijk harde koers. Hoge snelheden, vele korte bochten,de ene demarrage na de andere en een hoop toppers in bloedvorm. 5 renners konden zich afscheiden en dat bleek al direct gevaarlijk te zijn. Hoe we ook reden in de achtergrond, ze bleven met een 100-tal meter voor ons uitrijden.  Niet moeilijk, hardrijders als Vos, Smolders en Van Hove waren mee. Op een gegeven moment brak het ook in de groep en reden we met 5 weg. Het mocht niet te lang meer duren. We moesten zo snel mogelijk het gat dichtrijden. En het lukte. Even voorbij halfkoers waren met 10. De rest mocht het vergeten. Lang duurde de relatieve rust niet. De vele hardrijders wisten immers dat ze in de sprint minder kans maakten en probeerden er van onder te muizen. Telkens was er gevaar, moest het gat zo snel mogelijk worden dichtgereden en was er weer de volgende die het probeerde. Bij het ingaan van de laatste ronde waren we nog samen. Toen trokken weer 2 renners in de aanval. Ze namen 50m. Ik zag de trui al aan m’n neus voorbij gaan. Dus nam ik zelf het initiatief en reed het gat op m’n eentje dicht. Maar toen viel het stil en kwam de rest ook terug. Weer een aanval, met hierbij Alex Ackermans, de man die ik het meest vreesde in de spurt. En weer kwam er geen reactie en moest ik zelf gaan. Op een 500m van de meet zat ik terug in het wiel en net toen ook de anderen aansloten ging ik keihard aan. Nog 400m. Was dat niet te ver? Nee, de aankomst ging lichtjes bergaf en ik wist dat ik niet stil zou vallen. Ik nam enkele lengten voorsprong en gaf die niet meer prijs.  Met een drietal lengten voorsprong bereikte ik de eindmeet. Na een Belgische en een Vlaamse, nu ook een Provinciale Titel. Een trui die ik met trots zou dragen !

3 zeges op 8 dagen, in drie verschillende bonden, met een kampioenentrui als kers op de taart !

CATEGORIE C (30 deelnemers):

1. SUYS FRANK (Kampioen C);2. Boschmans Jozef;3. Frank Patrick;4. De Swert Rudy;5. Smolders Ronny;6. Vos Peter;7. Ackermans Alex;8. Geerts Chris;9. Van Steerteghem Eric;10. Van Hove Jan;11. Borremans Hendrik;12. Boeckx Marc;13. Willemsen Marc;14. Bloemen Rudy;15. Van Herck Willy;16. Heulens Marc;17. Goemans Alex;18. Santens William;19. Baptist Dirk;20. Haest Eddy

17-07-2010 om 20:50 geschreven door Mister 100  

Enkele dagen na de eerste zege in Denderhoutem was er een wedstrijd in Boeckhoute. Mooi parcours, brede banen, maar altijd lastig met de wind die in de polders altijd van de partij is. Ik voelde mij weer top en als ik de deelnemerslijst bekeek, moest ik het in een spurt zeker kunnen afmaken. Maar ik ging niet afwachten, want een ontsnapping zat er hier wel in. Bij elke poging ging ik mee, maar geen enkele droeg ver, zodat het uiteindelijk toch een massaspurt werd. Van ver zette ik aan. De enige die me nog enigsins kon bedreigen was Rudi Saelens? Geen verrassing, hij had me immers al enkele malen geklopt, maar aangezien hij niet regelmatig meer koerste, was ik hem wat uit het oog verloren. Uiteindelijk kon ik hem toch nog vrij makkelijk afhouden en behaalde mijn tweede zege in 5 dagen.

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Rudi Saelens 3.Danny Van Oyen 4.Ivan Wulffaert 5.Arie De Moor 6.Luc Verheyen 7.Marc Borghgraef 8.Filip Vereecke 9.Ko Harms 10.Luc De Muynck 11.Frank Van Haecke 12.Gunther Van Den Bosch 13.Jurgen Moreels 14.Jean-Marie Vandenbussche 15.Fabien De Cruyenaere 16.Henny De Bouver 17.Denis Lust 18.Luc Joos 19.Danny Van Hoof 20.Geert Smet 21.Johan De Rop 22.Bob Wouters 23.Wim Heyndrickx 24.Alain Bogaert 25.Marc Vleminck

17-07-2010 om 10:37 geschreven door Mister 100  

Na een prachtig seizoen 2005 was ik wat overmoedig geworden. In 2006 nam ik terug een Elite-vergunning. Niet om wekelijks bij de Elite te rijden, maar toch regelmatig, in combinatie met de vrije bonden. Maar dat had ik beter niet gedaan. Ondanks enkele mooie uitslagen, zoals 25^e op 160 deelnemers  in het Provinciaal kampioenschap (een wedstrijd over 140 km !) heb ik daar meer slecht dan goed mee gedaan.  De recuperatie na een Elite-wedstrijd duurde meestal 3 dagen, wat conditie opbouwen onmogelijk maakte. Ik ben daar dus te oud voor, dat was de conclusie.

Het duurde ook tot eind mei voor ik enig niveau haalde. Maar zoals ik dat al dikwijls had meegemaakt, eens de vorm er was, volgde ook de overwinningen.

De eerste kwam er in Denderhoutem. Een eerste zege ook bij de BVWB. Deze bond was een jaar voordien opgericht en ik had me daar nu ook een vergunning genomen. Op het zware parcours reden we vrij snel met 6 voorop. Eén van hen was Yvan Wulffaert, een renner waarmee ik geen al te beste verhouding had. Yvan was duidelijk de betere van de kopgroep en demarreerde al vrij snel. 2x ging ik hem halen, 2x hield hij de benen stil. Toen hij een derde maal ging liet ik hem 100m nemen en sprintte toen op een stuk valsplat naar hem toen. Weer hield hij de benen stil, wetende dat ik aan de meet de snelste zou zijn. Nu werd het tijd om me eens kwaad te maken. “Kijk Yvan”, zei ik, “ik kan vandaag elk gat dichtrijden en ik ben de snelste. Dus vandaag win ik. Als je graag tweede bent, zou ik nu maar mee beginnen rondrijden !”  Het lukte, Yvan had het begrepen. We reden samen meer dan een minuut weg van de rest en, zoals verwacht, had ik geen moeite om de spurt te winnen.

17-07-2010 om 10:18 geschreven door Mister 100  

Wedstrijd in Wingene. Ik was naar daar getrokken omdat zoon Roeland er het Belgische kampioenschap van Belgacom reed. Roeland werd mooi tweede in de Elite-reeks. Enkel VWF’er Stefaan Paridaens was hem te snel af.

Ik reed zelf mee in de “toeristenreeks”. Zoals ingewijden al lang weten: toeristen die koersen, dat bestaat niet. Van de 62 renners die er aan de start kwamen, zijn er zeker 50 die een vergunning hebben in één of andere bond. Er waren 2 klassementen: -45 en +45. Goed nieuw was dat er zich slechts 2 “oudjes” aanboden. Maar dat betekende wel dat ik met mijn 49 de oudste was van gans de bende. Toch wou ik me niet laten doen. Halfweg plaatste ik een ontsnapping en kreeg 3 renners in het wiel. Spijtig dat er maar één bij was die fatsoenlijk kon overnemen. Toch hielden we het 2 ronden vol alvorens de groep ons terug op de nek viel. Nog enkele malen probeerde ik mee te gaan in ontsnappingen maar die droegen nooit ver. Nu moest ik dus enkel mijn enige concurrent in de gaten houden. En dat zag er zeker geen pannenkoek uit. Een boom van een mens die niet uit de eerste tien van de groep ging. En met het postuur van een sprinter was ik dus niet zeker van mijn zaak. Ik plaatste mij in zijn buurt en toen hij even langs rechts inschoof ging ik langs links naar voor. De laatste, gevaarlijke, bocht op 200m van de meet, nam ik aan de binnenkant. Twee renners vóór mij haakten in mekaar waardoor ik even in de remmen moest. Als 7^e kwam ik over de meet en in het uitbollen zag ik de andere +45-er me voorbijrijden. Toen was ik pas zeker van de winst.

Op het podium, een mooie medaille, een grote fles bier en 20€ prijzengeld. Toeristenwedstrijd ?

27-06-2010 om 09:53 geschreven door Mister 100  

14 overwinningen had ik al. 15 leek me een mooi getal, maar het was al oktober. Nog 3 wedstrijden had ik de kans. Maar de vorm was wat weg, ik had me er dan ook eigenlijk al in berust dat het bij 14 zou blijven.

In Sint-Gillis was er traditioneel een einde seizoenswedstrijd waarin alle veteranen-reeksen samen van start gingen. Met 135 waren we, en er werd gevlogen van de eerste tot de laatste meter. Zoals ik al zei, de vorm was niet meer je dat. Ik zat dan ook nier echt in de wedstrijd en hield me de ganse wedstrijd schuil in de buik van het peloton.

Bij een hoge snelheid en met zo’n groot peloton, is het ook niet altijd makkelijk op weg te raken. De wedstrijd leek dan ook op een massaspurt af te stevenen. Op 1 km van de meet was ik langs rechts naar voor gereden. En net op het moment dat ik vooraan kwam, sprong iemand langs links weg. In een flits (dit zijn momenten waar je niet kan bij nadenken. Je doet iets in het impuls van het moment) ging ik er achteraan. In het peloton werd getwijfeld. Dat was mijn kans. Ik kon niet zien wie de eerste aanvaller was, maar besloot het zekere voor het onzekere te nemen. Constant achteromkijkend bleef ik op 10m van m’n voorganger hangen. De groep zat al op een kleine 100m. Dat zag er goed uit. Op een 400m voor de meet reed ik er naartoe. Hij (weet nog steeds niet wie het was) viel compleet stil, zodat  ik, eens in het wiel, vol doorging. De zege was binnen, zoveel was zeker. De laatste 100m reed ik met de armen in de hoogte, meet een sprintend peloton van meer dan 100 renners achter me aan. Dit is één van de overwinningen die me het meeste plezier heeft gedaan. Onverwacht, maar op zo’n mooie manier. Spijtig dat ik van deze aankomst nooit geen foto heb gezien.

De laatste 2 wedstrijden werd ik nog 2^e en 4^e. Mijn totaal voor 2005 was dus 15 overwinningen. Nog steeds een persoonlijk record. Neem daarbij nog 8x een tweede plaats en 9x derde, plus een titel van kampioen van Vlaanderen, dan mag je van een superseizoen spreken.

20-06-2010 om 17:39 geschreven door Mister 100  

Een 3-daagse in Opwijk, wedstrijden op woensdag, zaterdag en zondag.  Hier had ik mijn zinnen op gezet. De eerste rit startte voorbeeldig. Met een 10-tal renners konden we ons afscheiden.  Er zaten enkele snelle mannen in de kopgroep. Patrick Sergooris was er één van maar ook dorpsgenoot Gino Robberecht is in een sprint niet te onderschatten. Ik had het goede wiel, dat van Sergooris. Op het moment dat hij aanging remonteerde ik direct. Patrick hield goed stand, maar moest tovh met een halve fietslengte de duimen leggen.

Ook in de 2^e rit had de overwinning erin gezeten, maar ik zat al teveel met het eindklassement in gedachte. Toen in de laatste ronde 2 renners wegsprongen heb ik even te lang getwijfeld. De vogels waren gaan vliegen. Maar met een derde plaats nog ik toch een grote optie op de eindwinst.

Voor de start van de derde rit had ik het klassement eens bekeken. Als ik geen totale offday had, moest ik maar 2 renners in’t vizier houden. Eén van hen waas een renner van het Rudyco-team. Nog maar pas was de start gegeven of hij trok er met enkele ploegmaats vanonder. 7 renners reden direct met 100m voorsprong op de groep. Ik moest iets doen, en veel hulp zou ik niet krijgen. Op kop van de groep sleurde ik de rest terug bij, maar dat had veel van m’n krachten gekost. Toen kort nadien weer een ontsnapping werd gevormd van 10 renners was ik weer niet mee. Mijn twee concurrenten gelukkig ook niet, maar misschien zat er wel iemand anders bij die nog vrij kort in het klassement stond ? Zover had ik niet gezien. De 10 waren definitief weg, er zat dus niets anders op dan niemand meer te laten rijden en me zo kort mogelijk te plaatsen in de spurt. Dat lukte. Uiteindelijk werd ik 12^e. Het was nog even bang afwachten, maar al vrij snel viel het verdict. Ik had inderdaad de 3-daagse gewonnen !

20-06-2010 om 17:34 geschreven door Mister 100  

Niet alleen was de vorm goed in die periode, vooral mijn vertrouwen in een spurt was niet stuk te krijgen. En dan is het makkelijk rijden.  Je zorgt dat je mee bent in de ontsnapping, of, als niemand wegraakt, haal je je sterkste wapen boven. Zo gebeurde het ook in Ertvelde. Elke ontsnapping waas ik mee, maar een echte afscheiding kwam er niet. Een massaspurt was het resultaat. Ik ging van ver aan en haalde het aan “Het Biermuseum”met enkele lengten voorsprong op oa Wulffaert en Goossens.

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Ivan Wulffaert 3.Marc Goossens 4.Arie De Moor 5.Peter Kerckaert 6.Patrik Verrijckt 7.Françus Van Gorp 8.Freddy Vlerick 9.Patrick Watteny 10.Marc Vleminck 11.Geert De Buck 12.Luc Callant 13.Marc Couckuyt 14.Denis Lust 15.Rik Van Wassenhove 16.Georges Vergauwe 17.Gerrit Vermassen 18.Stefan Motmans 19.Franky Taelman 20.Philippe Lacquet 21.Bob Wouters 22.Dirk Goossens 23.Danny Van Oyen
Cat D: 1.Marc Steenberghe (Lotenhulle) 2.Frank De Wilde 3.Helmuth Tas 4.Roland Coupille 5.Pascal Verlez 6.Hilair Heye 7.Etienne Van de Velde 8.Patrick De Smet 9.Rob Ocraft 10.Patrick Van Hulle 11.Andy Van der Plaetsen 12.Louis Moens

4 dagen later, hetzelfde scenario in Oosteeklo. Daar gebeurde het wel  meer dat de wedstrijd op een spurt uitdraaide en eentje die op m’n lijf geschreven was. Ik had niet voor niet als 3x gewonnen aan “ De Braeme” en ook al 3x honderd meter verder aan “De Pluim”.  Ik zat nog vrij ver toen de spurt opgang getrokken werd, maar slaagde erin iedereen te remonteren. M’n 7^e zege in Oosteeklo was een feit.

Cat C: 1. Frank Suys (Hingene) 2.Georges Vergauwe 3.Jean-Paul Maveau 4.Etienne Claus 5.Freddy Vlerick 6.Patrick Watteny 7.Ivan Wulffaert 8.Dirk De pauw 9.Erwin Van Hoecke 10.Arie de Moor 11.Paul Geerinck 12.Peter Kerckaert 13.Serge De Wever 14.Luc Callant 15.Damien Bracke 16.Walter De Schroodere 17.Patrick Van Peteghem 18.Luc Timbreur 19.Frank Van Haecke 20.Erik Cardon 21.Ringo Van Den Ende
Cat D: 1.Twan De Braber (Hoeven, NLl) 2.Helmuth Tas 3.Frank De Wilde 4.Marc Steenberghe 5.Rob Ocraft 6.Tony Baudonck 7.Daniel Noens 8.Patrick de Smet 9.Johan Martens 10.Gabriel Van Meenen 11.Roland Coupille

16-06-2010 om 20:10 geschreven door Mister 100  

20 augustus 2005 was één van de meest sombere dagen die ik ooit meemaakte. De regen viel met bakken uit de hemel, en het was er nog koud bij. En als je dan als organisator die dag een criterium organiseert, waar dan nog een stukje kassei in voorkomt, dan weet je dat er geen massa vertrekkers aan de start gaan staan. Ik was naar Lokeren gereden, maar heb lang getwijfeld om te starten. Tot een half uur voor de start bleef ik in de auto zitten. Uiteindelijk zette ik m’n verstand even uit (kan altijd van pas komen ;-) ) en ging me inschrijven.  Uiteindelijk namen we met 7 renners de start: 6 C’s en nog één D-renner. Voor hem was de overwinning al binnen ! De afgevaardigden van dienst beslisten om de wedstrijd drastisch in te korten: We moesten slecht 25 km rijden ! Niemand die daar een probleem over maakte. Na slecht één rondje waren we nog met 4. Ik wist dat het simpel ging worden, ik moest er enkel voor zorgen dat niemand wegreed. En om mijn goeie wil te tonen liet ik de 3 voorziene premies door mijn 3 “medevluchters” nemen. Ik kon alles bij mekaar houden en had zoals verwacht geen last om de spurt te winnen. Als je het weer niet meerekent, één van de gemakkelijkste overwinningen die ik ooit behaalde. Maar ja, de afwezigen hebben altijd ongelijk hé (alhoewel, in dit geval …)

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Paul Geerinck 3.Geert Van Speybroeck 4.Geert Smet 5.Ron Van Der Velden 6.Patrick De Jonghe
Cat D: 1.Jan Jacobs (Minderhout)

08-06-2010 om 12:00 geschreven door Mister 100  

4^e seizoenszege ! En dat in eigen gemeente !

In Wintam (parochie van Hingene)  had ik in 2005 al 2x gewonnen bij de VWF. Vandaag had ik er minder hoop op. Vorige week zaterdag gevallen, zondag niet gereden wegens “wonden likken” en woensdag half koers al moeten afstappen toen mijn stuur loskwam. Maar toen ik van huis uit naar de start reed, voelde de benen goed aan. En de aard van het parcours leent zich voor een vroege aanval. Dus na 1 km trok ik er al op uit. Ik slaagde er nog in om alleen door de dorpskern in Hingene te rijden, maar even later sloten nog 4 renners aan. En bij het einde van de eerste ronde waren we met 11. Maar het draaide niet. Sommige (goede) renners kwamen helemaal niet aan kop, waarom weet ik ook nu nog niet. Dus ging ik opnieuw en toen ik 6 renners naast mij telde, keek ik om en waren de andere 4 verdwenen. Met 7 lukte het wel. Er werd mooi rondgedraaid, zo goed zelfs dat we op 3 ronden voor het einde de groep van de C-reeks bijhaalde. En dat was nu net mijn schrik. Ik spurt tegenwoordig liever in een kleine groep en van mijn grootste sprintconcurrent in de kopgroep, Etienne Claus, weet ik dat hij zich zeer goed kan plaatsen. Plus het feit dat in de C-reeks enkele van zijn Rudyco-ploegmaten reden.  Ik moest dus proberen om van dit nadeel een voordeel te maken. Ik koos resoluut het wiel van Etienne, terwijl zijn ploegmaats het tempo erin hielden. Op 500m van de meet, met nog 2 moeilijke bochten te gaan, zag ik mijn kans. Etienne reed links, in het wiel van een ploegmaat, maar met nog iemand rechts van hem. Ik ging vol aan langs rechts, zodat hij onmogelijk meekon. Op het randje van het mogelijk nam ik de 2 laatste bochten. Bij het uitkomen ervan had ik 5 m  voorsprong. Gewonnen spel, dacht ik. Maar toen ik op 100m van de meet even omkeek, zag in Claus vlak achter mij. Gelukkig viel ik niet stil zodat ik aan de meet nog net een wieltje voor had.  

Het doet altijd goed om te winnen in eigen gemeente. Het is de 4^e keer in mijn carrière dat dit lukt. De 4^e zege ook dit seizoen en de totale teller staat al op 102 !

D -reeks
1 FRANK SUYS (Hingene)
2 Etienne Claus (Hamme)
3 Eddy Vermeir
4 Luc Podevin
5 Roland Mersseman
6 Hugo Lismont
7 Eddy Mertens
8 Roger Schouppe
9 Luc van Mol
10 Francis De Ridder

06-06-2010 om 12:41 geschreven door Mister 100  

Na m’n achtste zege én de titel van Kampioen van Vlaanderen, moest ik het noodgedwongen wat rustiger aandoen. De dag na Ouwegem was ik los uit de wielen gereden en ook de volgende wedstrijd was ik niet vooruit te branden. Diezelfde avond was duidelijk waarom: ik lag met koorts in bed.

Vrij snel was ik er terug door, maar na ziekte heb je altijd enkele wedstrijden nodig om terug op niveau te komen.

We waren een maand later en er was nog een wedstrijd in eigen gemeente. Zou ik m’n overwinning van vorige maand nog eens kunnen overdoen ?

Ook m’n zoon reed mee, en we reden in dezelfde reeks: de C’s.

Het peloton bleef lang gesloten, maar rond half wedstrijd reden 8 renners weg. Roeland was erbij ! M’n eerste idee was om af te stoppen maar toen ik reageerde op een uitval en we enkele meters namen, besliste ik om te proberen alleen het gat te dichten. Niet makkelijk want ze reden al zo’n 200m voor. Het duurde meer dan een ronde, maar ik slaagde in mijn opzet. Ik sloot aan, terwijl de rest van de groep al op een minuut reed.  Met z’n tweeën mee voorop, dat was nog nooit gebeurt !

Bij het ingaan van de laatste ronde vroeg ik aan Roeland hoe het ging. “ Niet te best meer” was z’n antwoord. Ik moest dus m’n eigen kans gaan. En dat was ervoor zorgen dat niemand wegreed.  In Hingene-dorp, op een 3-tal kilometer voor de meet reden 2 renners weg. Ze namen 50m, dus ik moest reageren. Op kop van de groep reed ik het gat toe. En wie sprong er vanachter mijn rug weg toen we aansloten: Roeland ! Even werd er getwijfeld zodat hij 50m nam. Ik zette mij vooraan en keek constant om zodat het voor iedereen duidelijk was dat ik nu alle aanvallen zou afslaan. De eerste die probeerde kreeg me direct in het wiel, en gaf het op. Roeland had nog steeds dik 50m. Weer een aanval. Weer zat ik direct op het wiel. Tweede poging afgeslagen ! Zou het lukken ? Opnieuw een aanval, en opnieuw was ik mee. Maar deze keer gaf die kerel niet op. Hij bleef op kop rijden. Ook toen ik even naast hem kwam, ging hij door. Resultaat, op 500m voor de meet was Roeland eraan voor de moeite. Dus moest ik het afmaken, en door de frustratie van een gemiste kans sprintte ik nog harder dan anders. De rest werd op lengten gereden !

23-05-2010 om 21:54 geschreven door Mister 100  

Normaal reed ik in 2005 enkel in m’n eigen reeks: C (vanaf 40 jaar). Hierop maakte ik slechts enkele uitzonderingen, namelijk de wedstrijden van de “Ronde van Nazareth”. Dit is klassement voor AB-renners in en om de gemeente Nazareth. Voorheen was dit een klassement voor de T-reeks, en had ik daar mooie uitslagen behaald in het eindklassement, doch nog nooit was ik er geslaagd een rit te winnen.

In Ouwegem had de derde rit van 2005 plaats. En de wedstrijd was ook het kampioenschap van Vlaanderen voor AB’s (één trui voor de twee reeksen samen). Een rare kronkel in het WAOD-reglement is dat, ondanks dat ik een C-vergunning had, ik toch in aanmerking kwam voor de titel omdat het een “jongere reeks” betrof. Niet dat ik daaraan dacht, het klassement was m’n enige doel.

Ouwegem is een vrij lastige wedstrijd met een lang stuk valsplat met als uitloper een stukje kassei aan de kerk. In de tweede ronde gingen we er daar met 8 vandoor met oa: Kristof Muys (toen nog op zijn voetstuk), Van Geertsom (altijd sterk), Timbeur en de Nederlander Peter Mol. Peter had de 2 eerste wedstrijden van de Ronde gewonnen.  Er werd mooi rondgedraaid zodat de rest van het deelnemersveld voor de 9^e plaats kon rijden. De laatste ronden begon het steekspel. Vele uitvalspogingen, maar telkens was het Kristof Muys die iedereen ging terughalen. Hij waande zich duidelijk de snelste, maar daar dacht ik anders over. Laat hem maar doen, ik zat in een zetel.

De aankomst was eerst licht bergaf om dan de laatste 100m terug licht bergop te gaan. Ideaal. Van ver aangaan en standhouden, dat was wat ik moest doen. Op een 300m van de meet zette ik vanuit laatste positie de spurt in, waardoor ik iedereen verraste. Ook Muys, die nog wou schakelen en hiermee zijn ketting van het tandwiel trok. Ik ging vol door een haalde het met lengten voorsprong. Later hoorde ik Muys nog vertellen dat hij me zonder kettingprobleem zeker zou geklopt hebben. No way, Kristof !!

16-05-2010 om 00:00 geschreven door Mister 100  

Schoondijke, weer zo’n dorpje in de Zeelandse polders, in de buurt van Sluis. Slechts een 20-tal vertrekkers. Met de vorm van de laatste weken moest dit vandaag m’n 7^e van het seizoen worden.  Met 6 C-renners raakten we al snel voorop samen met het “gouwe ouwe”-duo Patrick Van Rentergem en Wim De Waal. Toen daar nog Luc Callant en Freddy Vlerick met pech wegvielen, mocht het niet meer misgaan. Maar pech kan iedereen overkomen hé. Op enkele ronden van het einde ging Van Rentergem in de aanval. De Waal reageerde natuurlijk direct en wij, C-renners, lieten begaan. Al speelde ik wel met het idee van, eens ze een 100-tal meter voorsprong hadden, te proberen om in m’n eentje het gat toe te rijden. Maar net toen ik dat wilde doen viel, bij het schakelen, m’n ketting van het tandwiel. Iets wat bijna nooit gebeurde, maar nu dus wel. Het duurde even voor het euvel verholpen was zodat geen 100m voor, maar 100m achter lag ! Maar in een mum van tijd was ik terug bij m’n medevluchters. Even later ging Arie De Moor. Ik wachtte even en ging er dan alleen naartoe. Met z’n tweeën gingen we op de meet af. Arie was gebrand om z’n eerste zege ooit te halen, maar wist dat ik sneller was. Hij zou dus nog even moeten wachten (intussen heeft hij ook al een heel palmares bijeengefietst.) Zoals verwacht had ik geen probleem in de spurt. Opdracht volbracht !

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Arie De Moor 3.Paul Geerinck 4.Philippe Lacquet 5.Henri De Decker 6.Marc Borghgraef 7.Georges Vergauwe 8.Alex Goossens 9.Carl Crabtree 10.Chris Verroeye 11.Danny Van Hoof 12.Luc Callant 13.Freddy Vlerick 14.Rudy Buzeyn 15.Patrick Van Peteghem
Cat D: 1.Patrick Van Renterghem (Bellem) 2.Wim De Waal 3.Marc Heul 4.Hilair Heye 5.Helmuth Tas 6.Rob Ocraft 7.Frank De Wilde 8.Willy De Sutter

14-05-2010 om 11:48 geschreven door Mister 100  

Vandaag nog eens naar de LFT getrokken. Wedstrijd in Slypskapelle. Om even te situeren heb ik er Wikepedia bijgehaald:

Slypskapelle (plaatselijk Slyps) is een dorpje in de Belgische provincie West-Vlaanderen. Het dorpje ligt in de gemeente Moorslede, een drietal kilometer ten zuiden van de dorpskern van Moorslede, en een tweetal kilometer ten noorden van de deelgemeente Dadizele. Het telt ongeveer 1000 inwoners. In het dorp bevinden zich basisvoorzieningen (lokale middenstand) en ook nog een cultureel centrum.

Aan dat Cultureel centrum was het te doen.  Nadat ik de omloop verkend had, vond ik dat deze veel weg had van Kruishoutem, met een aankomst zoals in Burst. Daar ik enkele weken terug deze twee wedstrijden kon winnen, zag ik het vandaag wel zitten. Alleen was er wat meer wind dan toen. En in het vlakke, open  westvlaamse land, voel je die nog dubbel zo hard. Er waren al enkele ontsnappingen geweest, maar deze droegen nooit ver. Toen er zich een 5-tal loswerken waaronder Patrick Watteny (dit jaar al 3x winnaar bij de LFT) wist ik dat ik moest reageren. Met nog enkele renners in het wiel reed ik ernaar toe. Maar kort nadien kwam ook de rest van de groep aansluiten. Ideaal moment, dacht ik, om het nog eens te proberen. Ik ging terug in de aanval, maar niemand volgde. Spoedig had ik 100m. Dan moet je doorgaan natuurlijk. Heb ik niet meer kans in de spurt ? Ja natuurlijk, maar het deed verdomd deugd om nog eens alleen voorop te rijden. Dat moet al een tijdje geleden geweest zijn ! En het ging goed. Ondanks de zware stukken met de wind op de kop, lukte het me om een 20-tal seconden voorop te rijden. Zou het dan toch lukken ?

3 ronden hield ik het vol, tot in de voorlaatste. Toen was de groep terug genaderd tot op een 50m. Ik liet me inlopen in de hoop nog even op adem te komen en toch nog m’n kans in de spurt te maken.

Alles bleef samen. Zoals in Burst, wou ik proberen om eerst door de laatste bocht te gaan, maar op de smalle wegen geraakte ik niet meer volledig vooraan. Rond de 10^e plaats draaide ik. De eerste B’s waren te ver, maar als eerste C  had ik nog een ruime voorsprong op de nummer 2, Ronny Lapeire.

08-05-2010 om 22:46 geschreven door Mister 100  

Meestal moet ik een stukje rijden om in één van de vrije bonden aan een wedstrijd deel te nemen. Enkele malen per jaar kan dat toch in m’n eigen streek: Klein-Brabant. En nu zelfs in eigen gemeente: Wintam, een gehucht van Hingene. Maar het begon al goed. Ik had me thuis klaargemaakt en reed met de fiets naar de start. In de dorpskern van Hingene staan enkele paaltjes als wegversmalling. Ik wist dat, want dagelijks rij ik er minstens 2x voorbij. Maar door een onoplettendheid toen ik omkeek naar de voorbijrijdende E-reeks, botste ik pardoes tegen één van die paaltje aan. Ik kon me nog net rechthouden maar door de schok was één van m’n schoenplaatjes verschoven. Terug naar huis rijden was geen optie, m’n vrouw was ook al naar de koers vertrokken dus ik kon niet meer binnen. Dan maar doorrijden en hopen dat ik daar nog iets kon rechtzetten. Enkele mensen heb ik een schroevendraaier gevraagd maar niemand had er één bij. En het was tijd om naar de start te gaan. Dan maar zo vertrekken en hopen dat ik geen last zou krijgen.

De vorm was er, dus dat was geen probleem. En de voet stond wel wat schuin, wat een raar gevoel was, maar echt last had ik er niet mee.

Het was intussen ook beginnen regenen en toen ik halfweg in de aanval trok en het rond punt aan het voetbalplein in Hingene aan de binnenkant nam, hoorde ik achter mij een valpartij. Even verder waren we met 5 voorop en deze ontsnapping bleek de goeie te zijn. Naar het einde toe begon ik de scheve zit wel te voelen maar probeerde er niet teveel aan te denken. Het kwam tot een spurt en het was alles geven tot de laatste meters om de concurrenten (geen uitslag meer teruggevonden, namen vergeten) af te houden. Maar het lukte. Zege nummer 6, in eigen gemeente!

Na de wedstrijd mocht ik als toemaatje nog eens naar de dopingscontrole. Het was in gans m’n carrière pas de derde keer. En de derde keer negatief natuurlijk !

04-05-2010 om 21:52 geschreven door Mister 100