We bereiken om 11u15 de parking van Auschwitz. Wat een massa, en zo’n lange rij aanschuivende bezoekers. Gewoon niet te doen voor die mensen. Terwijl we onze picknick verorberen gaat Gerdi op zoek naar de gids. We hebben geluk, we mogen een half uur vroeger vertrekken dan oorspronkelijk gepland. Tegen 12u00 zijn we met zijn allen verzameld en luisteren aandachtig naar Gerdi. Hij zal de gehele rondleiding voor tolk spelen en vertalen naar het Nederlands. We moeten eerst door de scanner. Daarna krijgen we een koptelefoon en een ontvanger. We kunnen er aan beginnen. We trekken eerst door de beroemde poort ‘Arbeit macht Frei’. Het vernietigingskamp van Auschwitz was oorspronkelijk een Poolse legerkazerne. Er staan heel wat gebouwen en die kregen onder het naziregime een andere invulling. In een blok konden tot 700 gevangenen. We trekken diverse gebouwen in en worden er geconfronteerd met de gruwel van de nazi’s aan de hand van documenten, foto’s, infoborden met getallen… In een ander gebouw zien we een enorme hoop afgeschoren haren, 2 ton!! Confronterend. En nog meer bezittingen van gedeporteerden: hopen schoenen, brillen, valiezen… We trekken er ook de gevangenis is waar oorspronkelijk op wat stro moest geslapen worden, de stapelbedden en de cellen. Er waren cellen waar de veroordeelde alleen rechtop in kon staan na een dag van arbeid. In de cel waar ooit pater Kolbe, die vrijwillig de plaats van een veroordeelde innam, staan kaarsen. We komen op de plaats van het appel waar ’s morgens en ’s avonds het aantal werd geteld. Soms moesten de gevangenen, in sobere kledij, soms uren weer en wind trotseren. Daarna bereiken we de crematieplaats. Daar werden de lijken verbrand. Maar tot ergernis van de nazi’s was de capaciteit te klein en ging meer over naar de grote installaties. Daarmee zat de anderhalf uur durende rondleiding er op. Om 14u10 worden we ver-wacht aan de bus om dan 3 km verder te rijden naar Birkenau, het echte vernietigingskamp met vier grote crematoria. De wereldberoemde inrijpoort met de sporen, daar willen we eerst een groepsfoto maken. Eenmaal binnen het kamp start de rondleiding. De bevolking van Birkenau werd verdreven en op de moerassige plaats verscheen het kamp. Van de houten barakken resten nog enkele exemplaren. Wil getuigen de stenen schoorstenen van waar ooit die tientallen barakken stonden. En treinwagon toont ons in welke toestanden Joden van over geheel Europa naar hier werden getransporteerd. Op het perron maakten de nazidokters reeds een selectie. Een groep die rechtstreeks naar de gaskamers en verbrandingsovens werden geleid en een groep met sterkere mensen die nog bekwaam waren om te werken. Van de crematoria resten alleen nog ruïnes, want die werden door de nazi’s opgeblazen bij hun vlucht net voor de bevrijding. We krijgen echt gruwelverhalen te horen, hoe ze maar een keer per dag naar het toilet mochten op een aangeduid uur… hoe ze zich slecht konden wassen, het weinige voedsel dat ze kregen… Na een uurtje wandelen in het kamp van Birkenau hebben we heel wat geleerd over een verleden dat zich nooit meer mag herhalen. En toch… vandaag de dag worden in sommige landen nog echt een bewind gevoerd zoals het hier tijdens de Tweede Wereldoorlog plaats vond. We moeten met de bus opnieuw een lange rit terug naar Malatiny. Na een uurtje rijden belanden we in de regen en dat zal voor de rest van de rit in de regen zijn. Om 19.15 bereiken we het resort en kunnen we aanschuiven aan het buffet. We kunnen ons verhaal vertellen aan de wandelaars en omge-keerd, de wandelaars ver-tellen ons wat zij hebben beleefd. Op het programma stond ook nog om 21.00 u. een quiz, maar hoe die ver-lopen is??