Na het ontbijt worden we om 8u30 aan de bus verwacht. We rijden vandaag naar het startpunt van een uitzonderlijke gevarieerde wandeling. Het startpunt ligt een half uurtje rijden verder in Prosiek. Bedoeling is dat we vandaag een wandeling maken doorheen een canyon, de Prosiecka Dolina.

Voor we de canyon intrekken - mijn uurwerk duidt 9.00 uur aan - komen we aan een bijzondere paal met daarop heel wat verpakkingen die door wandelaars worden weggegooid in de natuur: flessen, plastiek bekertjes, sigarettenpeuken, conservenblikjes,… Onze gids Johan wijst ons er op dat al deze zaken vele, vele jaren nodig hebben om door de natuur te worden afgebroken.

 En dan begint het avontuur. Na een korte aanloop bereiken we de rotsen die we moeten overwinnen. Het worden echte klauterpartijen. Het begint met over een brug te moeten lopen. Maar gelukkig iedereen helpt zijn medewandelaars. Daarna volgen grote rotspartijen. We moeten soms over smalle richels en kunnen ons vasthouden aan gespannen staalkabels. Spijtig dat er af en toe wel tegenliggers aankomen. We moeten ook hoogtes overwinnen door gebruik te maken van ladders. Het vergt uiteraard zijn tijd om er met de ganse groep over te geraken. Johan geeft eerst uitleg hoe we onze voeten moeten plaatsen en dan, eenmaal bovenaan, ons via de kabel moeten optrekken. Dat lukt bij iedereen vrij goed.

Uiteraard zijn er enkelen die wel wat schrik hebben, maar iedereen geraakt over de vele hindernissen. Johan houdt ook wel van een grapje. We komen voorbij een steenlawine. Hij toont ons hoe we in Charly Chaplinpas naar boven moeten omdat de stenen niet naar beneden zouden schuiven. Gelukkig kunnen we ons pad verder rechtdoor volgen. Zo bereiken we om 11.00 u. een grote ruimte in het bos waar we even op adem kunnen komen. Na het maken van een groepsfoto -- spijtig dat er bij het maken van een groepfoto altijd babbelaars tussen zitten die niet naar de lens kijken - zetten we onze avontuurlijke tocht verder. We maken een flinke klim doorheen een stuk bos waar de bomen door een windhoos werden gesloopt. Zo bereiken we om 12.00 u. het eindpunt van de canyon. Het was een leuke tocht, uiteraard wel wat spannend en avontuurlijk. Super!! Een paal met richtingsaanwijzers duidt aan dat we nog 40 minuten moeten stappen naar ons doel waar we onze picknick kunnen verorberen.

We zetten onze tocht verder op een veldweg op het plateau richting Velké Borové. Rondom ons is kijken we onze ogen uit naar het prachtige heuvelend landschap. Na wat stappen door een dalende steenslagweg zien we voor ons het dorp liggen en rechts van ons horen we belgeklingel. Even naderbij gaan om op de weiden beneden een herder te zien met een grote kudde schapen. Zo bereiken we het ‘Buffet Goral’,iets na de middagWe nemen plaats en moeten geduldig aanschuiven om een drankje te bekomen. Om 13u30 zetten we onze tocht verder richting Oblazy. We trekken door het dorpje Velké Borové en uiteraard is iedereen die in het bezit is van een fototoestel druk in de weer om de leuke, oude Slovaakse huisjes op beeld vast te leggen. We nemen links een brede weg. Op ons pad kruisen we een stel paarden die een kar met toeristen trekt. De menner, een mooi uitgedoste Slovaak, met twee kinderen naast zich, zingt onophoudelijk en zwaait ons vrolijk toe. We stappen verder. Bij een hoge rotsblok met bovenaan een dubbel kruis krijgen we van Johan daarover uitvoerig uitleg. Hij vertelt ons van Cyrillus en Methodius.

Dat dubbel kruis is het symbool geworden op de Slovaakse vlag toen het land op 1 januari 1993 gescheiden werd van Tsjechië. De heuvels symboliseren de Tatra, de Kleine Fatra en Grote Fatra.

We zetten onze tocht verder en bereiken we om 14u. Oblazy. We brengen er een bezoek aan de gerestaureerde watermolen.

Na het bezoek moeten we nu een ferme klim overwinnen. Het is inderdaad heel steil. Johan pompt iedereen moed in met de boodschap dat het maar 10 minuten duurt (voor de goeie klimmers), maar dat iedereen het rustig aan, op zijn eigen tempo moet doen. Het is inderdaad heel steil, maar iedereen geraakt boven. Na wat uitblazen stappen we verder. Het is echt heuvelachtig, een serieuze klim, dan eens een flinke afdaling. Bij een afdaling op knoestige stenen loopt het even mis. Een dame struikelt over een steen en maakt een flinke buiteling. Al bij al vallen de kwetsuren nogal mee en kunnen we onze tocht verder zetten. Maar we moeten goed kijken waar we onze voeten plaatsen op de vele losliggende stenen.

We bereiken een parking net even voor Kvaèany. Er is een kiosk waar drank wordt verkocht en onder een tent zijn tafels en zitbanken aangebracht. We krijgen er een rustpauze voor we het allerlaatste stukje moeten afwerken. Plots begint het te rommelen en de regeldruppels vallen neer. Een hevig onweer, maar gelukkig zitten we onder de tent. En wie verschijnt er plots op het toneel? Onze bus!. We moeten niet verder stappen door de regen.

We keren met de bus terug naar Malatiny. Onderweg zien we dat het een plaatselijke bui was, want alles is droog. Ook bij onze aankomst heeft het hier in het resort niet geregend. Alvast een leuke, avontuurlijke wandeling met iedereen die heel blij was het te hebben gedaan. In het restaurant beleven we een Slovaakse avond met drie muzikanten die het allerbeste van zichzelf geven. En de gerechten zijn ook typisch Slovaaks, met o.a. een lekkere goulash.