Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Ik ging vandaag wandelen met enkele clubgenoten naar Gent. Gent is als eerste aan de beurt van de vierkunststeden trofee.
Gent (Frans: Gand) is de hoofdstad en grootste centrumstad van de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en van het arrondissement Gent. Gent heeft een oppervlakte van 15.774 hectare en telt ruim 260.000 (ingeschreven) inwoners (2020), waarmee het naar inwonertal de op een na grootste gemeente van België is, na Antwerpen. De stad is tevens de hoofdplaats van het kieskanton Gent en telt vijf gerechtelijke kantons.
Gent ontstond uit Keltische woonkernen in het gebied van de samenvloeiing van de Leie en de Schelde. In de middeleeuwen groeide Gent onder impuls van een bloeiende wolnijverheid uit tot een van de grootste steden van Europa. Ook de vlas- en linnennijverheid en het stapelrecht op graan dat Gent verwierf droegen aanzienlijk bij tot haar welvaart. Na een korte calvinistische periode kende de stad een zeker verval dat pas keerde tegen het einde van de 18e eeuw, toen de katoennijverheid Gent tot een van de eerste industriesteden van het Europese vasteland maakte. In het Hof ten Walle, het latere Prinsenhof, werd op 24 februari 1500 de latere keizer Karel V geboren. In de stad werden de Pacificatie van Gent (1576) en de Vrede van Gent (1814) ondertekend.
Gent wordt ook wel de Fiere Stede of de Arteveldestad genoemd. Wegens zijn ligging in een uitgestrekt gebied van bloemen- en plantenkwekerijen wordt Gent ook de Bloemenstad genoemd (zie Gentse Floraliën). De inwoners van Gent heten Gentenaars[1] en dragen de bijnaam Stroppen (Stroppendragers). In Gent spreekt men Gents, een dialect dat behoorlijk sterk van de andere Oost-Vlaamse dialecten afwijkt.
De patroonheiligen van Gent zijn Sint-Lieven en Pharaïldis. Sint-Bavo is de patroonheilige van het bisdom Gent; naar hem zijn de voormalige Sint-Baafsabdij en de huidige Sint-Baafskathedraal vernoemd.
De start was vanuit Odissee Technologie Campus Gent. Sfeervolle wandeling in het historische en pittoreske gent in kerstsfeer, langs vele bezienswaardigheden en oude stadsgedeelten.
Heel wat volk op de kerstmarkt. Aangename wandeling. Er waren 3181 deelnemers.
Vandaag was er niet veel keuze om te wandelen, buiten een groepswandeling van Euraudax in Torhout was er een gewone wandeling in Dentergem. Zelfs in de provincie Oost-Vlaanderen was er geen. Dus ik reed vanmorgen naar Dentergem, waar de wandelclub uit Tielt( Wattewijstappers ) er hun Sinterklaaswqandeling deden.
Dentergem is een plaats en gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente telt ruim 8000 inwoners.
De naam van het dorp, voor het eerst vermeld in 1035, is een samentrekking van een persoonsnaam en de -heim (woonplaats) uitgang en heeft een Germaanse oorsprong. Op het grondgebied van Dentergem werden omstreeks 1900 de overblijfselen van twee paaldorpen aangetroffen. Het oudste dorp werd al vanaf het neolithicum bewoond en tot in de late bronstijd vond er bewoning plaats. In het tweede dorp kwamen in de vroege middeleeuwen een aantal Frankische immigranten te wonen. Vermoedelijk vestigde zich omstreeks de tiende eeuw een heer in Dentergem. Naast de heerlijkheid Dentergem lagen op het grondgebied nog een aantal, soms zeer kleine, heerlijkheden. In 1322 werd het bestaan van een kerk gemeld, in 1353 was voor het eerst sprake van een zelfstandige parochie. Vanaf de 14e eeuw kent Dentergem, naast de landbouw, ook huisnijverheid zoals de linnenweverij. De heerlijkheid was oorspronkelijk waarschijnlijk in handen van de Sint-Pietersabdij te Gent. Later, tot 1535, de familie van der Zype, vervolgens van Lichtervelde en de Gruutere, vanaf 1578 aan Lachals en vanaf 1698 aan de Kerckhove de Denterghem. De omgeving van Dentergem had te maken met de legering van Franse troepen in 1581, en hetzelfde gebeurde eind 17e eeuw, nu door anti-Franse troepen, tijdens de Negenjarige Oorlog. Tijdens de 18e eeuw keerden betrekkelijke rust en welvaart terug. Vanaf 1789 waren de Zusters van Onze-Lieve-Vrouw van 7 weeën actief in het onderwijs. In 1861 stichtten zij een klooster. In 1888-1889 werd onder meer de Meulebekesteenweg aangelegd, die een betere verbinding met Meulebeke mogelijk maakte. In 1892 kwam er een weverij (Abbeloos) en in 1896 een grote brouwerij (Desplenter). In 1977 fuseerde Dentergem met Markegem, Wakken en Oeselgem tot een fusiegemeente met zetel in Dentergem.
De start was vanuit het JOC en men kon kiezen uit 7-10-12-18 en 24km. Had afgesproken met Henri en Urbainen we besloten om de 18km te wandelen. Er was een centrale rustpost in Markegem, waar de 18 en 24km een mooie lus moesten wandelen door de Baliekouter.
Het parcours die ik volgde Via mooie veldwegels ging het richting Markegem.
Het eerste gedeelte was heel mooi, bijna alles was onverhard.
Zicht op Markegem
Hier een mooie dreef die ons door het bedrijf deed wandelen.
Door de boomgaarden
Enkele vergezichten
Na de doortocht door de fruitboer, kwamen we aan in Markegem. Hier moesten we een mooie lus maken richting Baliekouter. eerst een kleine weg volgen vooraleer we aan de Baliekouter aankwamen. Hier zijn we aangekomen aan het domein.
De Baliekouteris een West-Vlaams provinciedomein in Wakken, deelgemeente van Dentergem. Het domein is gelegen aan de Mandel. De naam baliekouter is afkomstig van een balie (of tol) op de weg tussen Tielt en Waregem. In 1993 werd het voormalige kasteeldomein overgenomen door de provincie, en later in 2004 opengesteld en in 2005 uitgebreid. Het gebied is nu 51 hectare groot waarvan 8 hectare bebost. Heel rustig om er door te wandelen. Dit domein is enkel voor wandelaars, dus geen moutainbikers toegelaten.
Een lus van 5.5km deden we hier.
Hier even buiten het domein om hier er terug in te gaan.
Markegem is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van Dentergem, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977.
Aan de kerk werd in 2011 een standbeeld van een uil onthuld. Het verwijst naar de bijnaam van Markegem, Uilengemeente, en de legende van Uilegem.
De legende gaat ongeveer als volgt: De pastoor begroef zijn geld op een plaats en schreef daarboven: hier woont een uil. De nieuwsgierige koster ging daar eens kijken, trof het geld aan en nam het mee, nadat hij in het zand geschreven had: hier woont geen uil meer. Uiteindelijk schreef de pastoor: hier zal nooit meer een uil wonen .Na de tweede rust in Markegem gingen we terug richting startzaal. Hier gingen we door het bedrijf van Walcarius,een heel groot bedrijf.
eventjes voorbij een pretpark
een weg volgen tot aan de andere kant van dit bedrijf. terug tussen de appelen en peren.
En dit was voor het allerlaatste gedeelte door dit bedrijf. iedere afstand moest hierdoor En dan nog een mooi nieuw wandelpad volgen tot aan de startzaal.
Het was een rustige en mooie wandeling rondom deze gemeente. er waren meer dan 1600deelnemers.
Vandaag een wandeling dicht bij huis. De wandelclub uit Moorsele (de 7 Mijlstappers) organiseerden er hun Mannavita warmewijntocht in Gullegem.
Gullegem is een plaats in de Belgische provincie West-Vlaanderen. Het is sinds 1977 een deelgemeente van Wevelgem. De gemeente is sterk verstedelijkt. Ze wordt van de hoofdgemeente Wevelgem gescheiden door de verkeerswisselaar van Moorsele en is bijna vergroeid met de stad Kortrijk, waarvan ze nog door de R8 is gescheiden.
Het grondgebied van Gullegem werd al bewoond in het neolithicum, uit welke tijd enkele pijlpunten van silex werden aangetroffen. Uit de Keltische tijd stamt een brandgraf. Ook werden er in 1976 Romeinse waterputten gevonden van de 1e eeuw n.Chr., waarin zich enkele sieraden en munten bevonden. Gullegem zou gelegen zijn op het tracé van de heerbaan van Tongeren naar Boulogne. Gullegem werd voor het eerst vermeld in 1066, als Godelinchehem, de verbinding van een persoonsnaam en de -heim (woning) uitgang. Het patronaatsrecht werd toen geschonken aan de Sint-Maartensabdij van Doornik. De eerste vrouwe van Gullegem die bekend is, was Catharina van Maldegem, genoemd in 1340. De laatste heer was Louis de Haveskerke (1788-1792). Van belang is de vlasnijverheid die vanaf de 15e eeuw van groot belang werd voor Gullegem. Omstreeks 1838 werden in de regio enkele uitvindingen gedaan die het weven van linnen ster, vooral de Europese weg 403k verbeterden. In de 19e eeuw kwam de industrialisatie van de vlas- en linnenindustrie op, hoewel er ook nog lange tijd veel thuiswevers waren. Einde 19e eeuw waren dat er 154. Daarna slonk dit aantal snel. Het hoogtepunt van de industriële vlasnijverheid lag in 1935. Vooral na de Tweede Wereldoorlog liep het belang van deze activiteit snel terug maar nieuwe bedrijvigheid kwam op. Naast de snelwegen, vooral de E403, verrezen bedrijventerreinen. Ook groeide Gullegem vrijwel vast aan de Kortrijkse agglomeratie. Een zwingelmolen was een speciaal type windmolen dat in deze streek omstreeks 1880 werd ontwikkeld en diende voor het zwingelen van vlas. Dit was de eerste stap op weg naar de mechanisatie van het zwingelproces. Op 19 oktober 1914 richtten de Duitse troepen grote schade aan in het dorp. Ook op 6 en 7 september 1944, toen Britse troepen Gullegem kwamen bevrijden, werden een aantal huizen vernield door beschietingen en bombardementen. Na de Tweede Wereldoorlog breidde Gullegem zich snel uit. In de jaren '60 van de 20e eeuw werd de sociale woningbouwwijk Wijk Te Walle aangelegd. In 1977 werd Gullegem een deelgemeente van de fusiegemeente Wevelgem.
De start van deze wandeling was vanuit het OC de Cerf. de wandelaars konden uit verschillende afstanden hun keuze maken. Ditmaal afgesproken met Urbain, en we besloten een lange afstand te wandelen. We dronken eerst nog een koffie, alvorens aan de wandeling te beginnen. De kleinste afstand bleef in Gullegem en ging richting de Bergelen en terug. De andere afstanden gingen eerst richting Bissegem, de langere afstanden wandelden daarna richting Marke en naargelang de afstand deed men 1 of 2 lussen. Na deze ging men terug naar Bissegem om dan vervolgens via de oude Pastorie (waar men een warme wijn of een alternatief kreeg) terug naar de startzaal.
Vanaf 10km naar Bissegem. "Ja ,mein ne kjer noa Bissegem gewist" klinkt in onze oren ! Eens over de R8 trekken we naar het onlangs aangelegde stadsgroen Ghellinck, en zo verder langs OC De Neerbeek en een stukje natuur, de oude startbaan van het vliegveld van Wevelgem, naar de rustpost.
hier wandelden we door het stukje natuur de Ghellinck
Hier zicht op de startbaan van het vliegveld Wevelgem De nieuwe brug te Bissegem die verbinding heeft met Marke Hier langs de Leie We volgden een eindje het Prikkelpad Hier aan gekomen aan het park van Marke Dit diertje kwam even dag zeggen Het kasteel park van Marke. Het kasteel werd gebouwd tussen 1802 en 1807 als zomerverblijf voor François van Ruymbeke (1770-1840) en zijn echtgenote Marie-Thérèse Delebecq (1768-1844). Samen baatten zij de lakenhandel Bethune & Fils van haar eerste echtgenoot Jean Baptiste Bethune (1757-1791) verder uit. François van Ruymbeke liet het belangrijkste deel van zijn patrimonium aan zijn schoonkinderen en zo bleef het kasteel eigendom van de familie de Bethune.
Het park is door Dewarlez ontworpen in Engelse stijl, zeer in de mode bij het begin van de Romantiek. Men streeft naar een natuurlijk en idyllisch landschap, waarbij schilderachtige plekjes gecombineerd worden met verre uitzichten. De bijgebouwen met oranjerie, nu omgebouwd tot bibliotheek, zijn aan het oog onttrokken. Over de twee vijvers werden kleine, op China geïnspireerde brugjes aangelegd. Zij moeten tot de vroegste smeedijzeren bruggen in ons land worden gerekend. Ook de ommuurde, ovale moestuin is een zeldzaamheid.
Na het bezoek aan het park gaan we verder door Marke richting onze rustpost het Open groene.
Dit was een mooi stukje tot aan de rustpost
Het Preshoekbos is een natuur- en recreatiegebied in de West-Vlaamse gemeenten Kortrijk en Menen met hoofdingang aan de Aalbeeksesteenweg 49. Dit gebied heeft als kern het gehucht Preshoek, gelegen tussen Aalbeke, Lauwe en Marke. Het gebied wordt doorsneden door de autowegen E17 en E403. In dit gebied beheert het Agentschap voor Natuur en Bos sinds 2009 een 250-tal hectares, die reeds werden of worden bebost. Zowel ten oosten als ten westen van de E403 ligt het domein. Een viaduct verbindt beide stukken. Het bos, op voormalige akkers en weilanden geplant, bestaat uit inheemse bomen en struiken. In het oosten van het domein, nabij de Keizerstraat in Marke, ligt een bloemrijke helling met onder meer aardaker en donderkruid. Tot de vlinders die in het domein worden aangetroffen behoren oranjetipje landkaartje, bruin blauwtje, icarusblauwtje, oranje luzernevlinder, bont zandoogje en sleedoornpage. Andere dieren zijn patrijs, haas, konijn, wezel, hermelijn en vos.
Na onze rust maakten we een 1°lus door het deel van het Preshoekbos
Mooie zichten
Na de rust begonnen we aan de 2°lus richting het stadsgroen van de Marionetten.
Hier passeerden we Vanneste Molen Op weg naar de Libelle
Zicht in de Libelle
Al een zicht op het frame In de Libelle zelf
Op weg naar het stadsgroen. Op een steenworp van het stadscentrum vind je een groene schat. Stadsgroen Marionetten is een ecologisch recreatief natuurgebied in Kortrijk, aantrekkelijk en bereikbaar voor alle Kortrijkzanen en bezoekers. Je wandelt er door verschillende stukken landschap: boskanten, waterpartijen, open plekken, verdoken hoeken, een speelheuvel, een bos om in te ravotten en weilanden. Een stuk natuur, midden in jouw stad. Ideaal om een frisse neus te halen, de benen te strekken, tot rust te komen of heerlijk te ravotten.
Stadsgroen Marionetten bestaat uit verschillende landschapskamers, elk met een eigen gezicht en sfeer. Een rood pad loopt als ruggengraat door de verschillende kamers.
In de landschapskamer Sint-Anna kan je ravotten in het speelbos, kampen bouwen in het geboortebos en je uitleven op de speelheuvels. Of kom fruit plukken in de sneukelhaag en fruitbomen.
In de Smokkelpot kom je heel dicht bij het water. Loop over en rond de mooie waterpartij omringd door riet. Of kom heerlijk picknicken langs de oevers van het bufferbekken.
Na de 3°stop gingen we nu terug richting Bissegem via een deel van het prikkelpad en enkele autoluwe weggetjes
Nog een zicht op Marke
Skatepiste tussen Marke en Bissegem
Wat langs de Leie
Na onze laatste stop in Bissegem, nu nog naar de Oude pastorie in Gullegem voor onze degustatie. Hier zijn we aangekomen aan de Oude Pastorie voor onze warme wijn die we aangeboden kregen van de wandelclub de 7Mijlstappers
Na onze degustie was het nog een 500tal meters te wandelen tot aan onze startzaal. Het was een hele mooie wandeling met heel veel groen. Proficiat aan de parcourmeester en de wandelclub.
Ze voorspelden geen al te goed weer, ik besloot toch een wandeling te maken. Ik ging wandelen in Kruiseke, waar de wandelclub uit Wervik er hun Herfsttocht hielden.
Kruiseke of Kruiseik is typisch landbouwgehucht in de Belgische stad Wervik. De dorpskern - enkele erven, drankgelegenheden, winkels en een huizenrij - ligt een viertal kilometer ten noorden van het centrum van Wervik op 38 meter boven de zeespiegel in een heuvelachtige omgeving, bovenop de glooiing van de Leievallei. De naam Kruiseke zou teruggaan op het feit dat de eerste geloofsverkondigers de ingewortelde boomaanbidding niet konden uitroeien. Aan verschillende bomen werd een kruis aangebracht, waaronder de vermaarde eik tussen Wervik en Geluwe. De grote weg N8 Brussel-Kortrijk-Ieper-Kust passeert nabij de dorpskern.
Kruiseke raakte bekend, toen het in het middelpunt van de gevechten van de Eerste Slag om Ieper lag. Het Duitse 16de Beierse reserveinfanterieregiment, waarbij Adolf Hitler diende, deed op 29 oktober 1914 een tweede poging door te breken in Kruiseke nabij Geluveld. Na drie dagen moesten ze de gevechten staken. Op 31 oktober 1914 veroverden ze Geluveld wel maar verloren daarbij meer dan de helft van hun manschappen. De volgende dag namen ze Wijtschate in, maar verloren Geluveld aan de Britten. Op 11 november 1914 vielen de Duitsers opnieuw Ieper aan via de Meenseweg (komende van Menen) ter hoogte van Kruiseke. Ze waren met hun 18.000 manschappen duidelijk in de meerderheid, maar konden de 8.000 Britten die hun de toegang ontzegden niet verslaan.
De volgende dag viel de eerste sneeuw wat voor een adempauze zorgde. De manschappen groeven zich in en bereidden zich voor op de komende winter. Nadien schoof het front enkele kilometers verder op, zodat Kruiseke net buiten de frontlinies kwam te liggen, maar nog steeds in de gevarenzone. In 1918, bij het ultieme tegenoffensief, werd minder gevochten om en rond Kruiseke. Toch lag Kruiseke voor 90% in puin, en het was zelfs onmogelijk om de wegen te herkennen.[bron?] Vanaf 1919 werd Kruiseke door de eerste terugkomers weer opgebouwd. Bij de vastlegging van de taalgrens in 1963, werd het Vlaamse gehucht Kruiseke overgeheveld van de gemeente Komen naar de stad Wervik.
De tocht was vanuit het Gemeenschapcentrum de Knippelaar en de wandelaar kon kiezen uit verschillende afstanden. Toen ik aankwam was het licht aan het regenen, dronk eerst nog een koffie alvorens ik vertrok. Tocht langs landelijke wegen op de Kruiseekse hoogvlakte. De lange afstanden gingen richting Zandvoorde, daar maakten de 2 grotere afstanden een lus richting de gasthuisbossen. Rond de klok van 8u begon ik aan de wandeling. De eerste kms waren nog in de regen, nadien hield de regen op en kon de wandelaar meer genieten van zijn tocht.
De kerk van Zandvoorde. Zandvoorde is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van Zonnebeke. Zandvoorde is een land- en tuinbouwdorp, in het golvend landschap in het zuiden van de provincie. De oudste vermelding gaat terug tot 990, als Sanfort.[bron?] "Voorde" is een doorwaadbare plaats. Zandvoorde ligt op een heuvel en lag in de nabijheid van de Romeinse heirweg die in Kruiseke passeerde. Om meerdere redenen zal het dus een veilige vestigingsplaats zijn geweest. Naast de kerk had ook de adel in Zandvoorde invloed. In 1102 werd het patronaatsrecht van de kerk toegekend aan de Abdij van Voormezele. Dit gebeurde door de bisschop van Terwaan wiens invloed ook in Zandvoorde zeer bepalend was. De Geuzenstorm en Inquisitie hadden een grote invloed op het dorp. Van het "kasteel van Zandvoorde" zijn enkel nog sporen in de vorm van een WO I-gedenkplaat te zien. In de 19de eeuw was het lager onderwijs in Zandvoorde het toneel van een taal- en schoolstrijd. Zandvoorde werd geheel verwoest tijdens de Eerste Wereldoorlog en vanaf 1921 vond wederopbouw plaats. In 1971 fusioneerde Zandvoorde met Geluveld, tot die gemeente in 1977 bij Zonnebeke werd gevoegd en Zandvoorde een deelgemeente van Zonnebeke werd. Land- en tuinbouw vormen er nog steeds een heel belangrijke economische activiteit. De inwoners zijn qua moderne diensten voor een groot deel afhankelijk van en gericht op de nabije steden Ieper, Komen en Wervik. Kerkelijk gemeenschapsleven speelt hier nog een rol van betekenis. Zacht landelijk toerisme zorgt langzaam maar zeker ook voor nieuwe invloeden en inkomsten. Voor veel (oude en nieuwe) inwoners is Zandvoorde een zogenaamd woon- en slaapdorp geworden.
Zicht op Zandvoorde, na de rust
Het was een rustige wandeling, spijtig van de eerste kms dat het regende. Weinig opkomst (590dln)
Na gisteren te hebben gewandeld in Deinze bleef ik vandaag in eigen provincie. Ik ging een wandeling maken bij de Heuvellandstappers uit Heuvelland. De wandeling was in De Klijte.
De Klijte (ook: Klijte) is een dorpje in de Belgische provincie West-Vlaanderen, gelegen in de fusiegemeente Heuvelland. De Klijte is in theorie echter geen echte deelgemeente van Heuvelland, omdat de gemeente voordien niet zelfstandig was, maar onder Reningelst viel. Het dorpje telt ruim 500 inwoners. Ter plaatse wordt van De Kliete gesproken.
Het was een heerlijkheid tijdens het feodale tijdperk. In 1465 werd een kapel gebouwd die de rang van proosdij had. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd De Klijte verwoest, en daarna weer herbouwd. De proosdij werd in 1923 tot parochiekerk verheven. Na de fusies van 1977 werd Reningelst bij Poperinge ondergebracht, De Klijte, voorheen onderdeel van Reningelst, kwam bij Heuvelland. Het dorp ligt aan de voet van de Scherpenberg, een van de vele getuigenheuvels in Heuvelland. De Klijte ligt in het West-Vlaams Heuvelland op een hoogte van ongeveer 55 meter, aan de voet van de Scherpenberg. Waterlopen zijn de Scherpenbergbeek in het westen, en de Kemmelbeek in het oosten. Beide beken lopen in noordoostelijke richting.
Wandeltocht op en rond de Scherpenberg en de Rodeberg met het onheilspellend klinkende Hellegatbos, dat je aangenaam verrast met zijn diversiteit. De grootste afstanden maken kennis met de beruchte, steile trapconstructie in het Hellegat!
Deinze is een stad in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen, langs de rivier de Leie. De gemeente fuseerde met Nevele op 1 januari 2019 en telde op 1 januari 2022 44.319 inwoners, die Deinzenaars worden genoemd. De gemeente bestaat uit 17 deelgemeentes waarbij Deinze en Petegem-aan-de-Leie een stedelijke kern vormen met ongeveer 17.500 inwoners. Deinze heeft een oppervlakte van 127,38 km². De stad telt 17 deelgemeenten, heeft drie treinstations (Station Deinze, Station Hansbeke en Station Landegem) en heeft zowel aan de E40 als de E17 een op- en afrit. Naast Deinze-centrum bestaat de gemeente nog uit de deelgemeenten Astene, Bachte-Maria-Leerne, Gottem, Grammene, Hansbeke, Landegem, Meigem, Merendree, Nevele, Petegem-aan-de-Leie, Poesele, Sint-Martens-Leerne, Vinkt, Vosselare, Wontergem en Zeveren.
De start was vanuit het VTI, en de wandelaars konden uit een 5tal afstanden kiezen.
De korte afstand deed een lus in Deinze en kwam terug naar de startzaal. De langere afstanden gaan over de kromme brug en vaart Linker oever, langs autoluwe wegen naar de rustpost in Meigem. De 2 grootste afstanden wandelen verder richting Nevele, een stuk langs de Poekebeek en het centrum om daarna over de Finse looppiste en het aanpalend bos terug de rustpost in Meigem te bereiken. Na de rust keren de wandelaars terug langs landelijke wegen en het Shave, het centrum van Zeveren, om zo over Zeveren Planke en de Oudebrugsepoort over de Kromme brug terug naar de startplaats te komen. We hadden een mooie rustige wandeling gehad en het weer was prima. Geniet even mee.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, fotografie en genieten van de natuur.
