Hup, naar Ranong voor mijn visarun. Na een zware wandeling met de rugzakken sprong ik op de local bus. Eerst naar Pakua Pa, dan naar Kuraburi en vervolgens de bus naar Ranong. In elke bus heb je 2 'werknemers' nl. de chauffeur en de helper = de persoon die instaat voor het innen van het geld en die de bus op tijd laat stoppen. In Thailand stopt de bus (bijna) overal. Je hoeft enkel te roepen of een seintje te geven waar je eraf moet. Heel handig... Op mijn 2de bus was de helper een zeer behulpzame jongen (ong. 18 jaar) die graag wat met me wou praten. In zoverre dat dat lukte tenminste. Op een gegeven moment kwam hij naast me zitten en raakten zijn vingers mijn hand. Kon gebeuren. Ik trok mijn hand niet onmiddellijk weg want wou de indruk niet wekken dat ik vies was van hem ofzo. Maar toen hij na een tijdje begon te wrijven over mijn vingers, had ik het eindelijk door. Hij was aan het flirten! Na enkele keren over mijn hand te hebben gewreven, begon hij subtiel over mijn rug te wrijven. Telkens nam ik een andere houding aan of nam ik iets uit mijn rugzak om zijn aanrakingen te ontwijken. Wat was ik blij toen ik uiteindelijk kon afstappen!
Het inkomticket van het park was 24u geldig. Daar wou ik gebruik van maken zodat ik op eigen houtje nog een wandeling kon maken in het park. Glen, den antwerpenaar, ging me vergezellen. Aangezien mijn wandelschoenen nog kletsnat waren, moest ik de wandeling maken met mijn sandalen. Niet het ideale schoeisels hiervoor. Glen was voorzien van 1,5 l water, energiesnacks en iets om vocht in het lichaam te houden. Ik stond paraat met een klein flesje water. Uiteindelijk hebben we een wandeling gemaakt van 6 km waarvan 2 km echt in de jungle. De andere 4 km was op een wandelpad, wel continu stijgen en dalen. Toen we na 3 km aankwamen aan ons keerpunt ( een mooie pool) besloten we er even uit te rusten. Na 10 min echter werden we beiden zot van al de insecten die ons kwamen begroeten en keerden we maar terug. Onderweg hadden we normaal gezien nog 2 watervallen moeten tegenkomen maar om een of andere duistere reden hebben we deze gemist. Na 4u verlieten we bezweet, vermoeid, vol blaren en met lege maag het park. Eerste halte: een thaise eettent. Zeer lekker eten ( zoals altijd): rijst + stoofpotje van groenen bananen + curry met kip. Het pikantste dat ik tot nu toe gegeten had in Thailand. Ik had en een beker water en een blik cola nodig om mijn mond te blussen. Rest van de dag was om lekker uit te rusten en rugzak weer te maken.
Khao Sok National Park bevindt zich in het Zuiden van Thailand en maakt deel uit van het grootste natuurreservaat. Het park is uniek omdat dit het oudste altijd groene regenwoud is en omdat het zich bevindt op een bergkam tussen de Golf van Thailand en de Andaman Zee. Juist die locatie zorgt ervoor dat van beide gebieden regen naar dit park komt en de jungle mooi groen blijft. Bovendien groeit in dit nationale park ook nog de op een na grootste bloem ter wereld, de Rafflesia kerrii. Een bloem met een diameter van 50 tot 90 centimeter. ( zelf niet gezien) De bergen in het park zijn niet bijzonder hoog, tussen de 400 en 600 meter met het hoogste punt van 960 meter. In het park is er ook een aangelegd merr van 165 km2. Scherpe limestone kliffen komen uit het water en vormen samen een 100-tal eilanden.
Na een uur rijden kregen we een magnefiek uitzicht over het meer tijdens onze boottocht in een longtailboot. Om ervoor te zorgen dat we genoeg energie hadden voor de wandeling kregen we 2 eenvoudige maar lekkere rijstgerechten. En dan klaar voor onze 4u durende wandeling. Een deel van de wandeling vond niet plaats in de jungle maar in een grot. Het enige dat we bij hadden, was onze zaklamp ( op het hoofd). In de grot was het een combinatie van wandelen, klimmen en zwemmen in het koude water. Het was reeds lang geleden dat ze de wandeling in de grot konden maken vanwege het hoge waterpeil, wij hadden geluk! Eens iets anders dan een gewone wandeling, avontuuurlijker. Bij buitenkomst van de grot moest ik uiteraard een sanitaire stop inlassen. Bij terugkomst gleed ik echter uit op de stenen in de rivierbedding. Resultaat: een snede van 2 cm ( niet veel) in mijn vel maar wel helemaal door de huid. Gelukkig werd het volledig ontsmet en konden we de tocht gewoon verder zette. Op de terugweg stopte onze gids genaamd The Big Man ( had zijn naam niet gestolen) nog op een plaatselijke markt en trakteerde ons op nog een overheerlijke maaltijd. Lekker, lekker! 's Avonds uiteraard afgepeigerd. Een gast van Hoevenen, die in onze groep zat, nodigde me 's avonds nog uit om zijn kookkunsten te bewonderen tijdens zijn kookles. En erna natuurlijk het resultaat proeven, weer eten dus Ach ik klaag niet.....
Eindelijk weg uit Krabi. In de mini van zaten ook twee belgische meiden en een Nederlands koppel, lang geleden dat ik nog zoveel Nederlands had kunnen spreken! Bij aankomst in het guesthouse onmiddellijk een dagtrip vastgelegd voor de volgende dag. Zo'n mooie omgeving wou ik zo snel mogelijk verkennen! De avond heb ik gezellig doorgebracht met de 2 belgische meiden, op restaurant gegaan ( zeer lekker!) em daar blijven plakken tot we vriendelijk de rekenig gepresenteerd kregen. De gentse meiden konden heel wat drank verzetten!
Na een lui lekkerdagje verliet ik Ton Sai om in Krabi een dag te wachten voor mijn busrit richting het natuurpark Khao Sok. Krabin is een saaie stad, niet veel te doen of te zien. Mijn guesthouse was niet veel beter. Na een wandeling in Krabi kwam ik terug in mijn kamer. Bij het openen van mijn deur kwam er een zeer doordringende, stinkende geur naar buiten. Ik vernoedde uit de riool. Ik bracht de man van het guesthouse op de hoogte. Zijn oplossing? Zijn bus thaise 'Febreze' leegspuiten in mijn kamer. Voila, voor hem was het opgelost! Heb echt op mijn strepen gestaan en een andere kamer gevraagd. Deze was niet veel beter maar de geur was toch weg. Gelukkig...
Ton Sai is maar een klein strand op Railay. Via enkele paden kan je de rest van het eiland verkennen. Ze hadden me gezegd dat ik, om van Ton Sai naar de Westkust te gaan, gewoon het strand moest volgen en zo hogerop zou geraken. Zo gezegd, zo gedaan. Aan het einde van het strand klom ik op enkele rotsen en moest dan stijl omhoog klauteren tussen takken en stenen. Leek me niet echt een bestaand pad maar aangezien ik de gegeven raad volgde...Na een moeilijke klim kwam ik eindelijk uit op.... het pad. Enkele klimmers stonden me raar te bekijken toen ik eindelijk boven kwam. Een van hen zei verbaasd: 'Waar kom jij vandaan?' Met een lach en een zwans heb ik dan maar geprobeerd om mijn afgang te verdoezelen. Ik denk dat ik in mijn opzet was geslaagd.
De Westkust had een mooier strand dan Ton Sai maar ook al enkele resorts en de prijzen waren er het dubbele in vergelijking met waar ik verbleef. Vervolgens ging ik naar de Oostkant. Tja... het ene resort na het andere. Er bleef niks meer over van het mooie zicht, spijtig... En dan de typische toeristen die er rond liepen. Ik had er snel genoeg van en besloot maar terug te gaan naar mijn eigen stekje. De rest van de dag dan maar doorgebracht aan de bar.
Mijn reis van Koh Lanta naar Railay ( bus-taxi-boot) verliep zeer vlot. Op het eiland aangekomen, volgde ik de tip die in de Lonely Planet stond ivm verblijf. Een 'resort'waarvan de bungalows iets meer in het binnenland staan op een helling. Dit betekende dus een 15 min wandeling omhoog met twee rugzakken. Zo zweten, niet normaal! Maar voor 5 euro voor een basic bungalow gevonden, dat was de bedoeling. Na 5 weken reizen heb ik eindelijk de kneepjes door om echt goedkoop te reizen. Ik heb veel geleerd van de duitse die al meer dan een jaar aan het trekken is. Ton Sai is een klein strand op het eiland, dit gedeelte trekt voornamelijk de backpackers aan dankzij zijn relaxte sfeer. Om 16u ging ik het strand verkennen en erna iets drnken in de bijna enige bar aan het strand. Zeer gezellig: kussens op de grond in de openlucht, hangmat, de ontspannen sfeer. Daar enkele mensen leren kennen en de avond mee doorgebracht. 's AVonds was er een live optreden en een vuurshow. Pas tegen middernacht kon ik mijn nachtelijke tocht aanvangen naar mijn bungalow. Onverwacht dus een zeer leuke avond gehad!
Het liefst zou ik hierna naar het Noorden gaan maar is momenteel nog niet mogelijk met de overstromingen. In het Zuiden is er niks van te merken, enkel heel goed weer hier. Hopelijk keert het tij snel!!!!
Mijn duitse reisgenoot is naar Signapore vertrokken. Ik besloot verder uit te zoeken wat mijn volgende stop zou zijn. Plan was om naar Maleisie te gaan, naar de Pulau Perhentian eilanden. Schijnen zeer mooie eilanden te zijn, niet te vergelijken met Thailand. Helaas laat mijn budget het niet toe dus andere bestemming gezocht. Dan maar naar Ton Sai beach op Railay, dicht bij Krab. Voornamelijk een oord voor klimmers ( hoor ik niet echt bij) vanwege de mooie, hoge kliffen. Tijd om mijn zak nog eens te herschikken, zeker nodig na 7 dagen. Mijn avond op Koh Lanta had de gepaste afsluiter, een gratis cocktail drinken ( van een Thai gekregen voor mijn mooi haar ) in de hangmat Ideaal!
Na een relaxdagje besloten we een brommer te huren om het eiland te verkennen. Een welgekomen afwisseling en verfrissing! We reden naar de oude stad, zeer klein maar gezellig en rustig. Geluk bij een ongeluk reden we verloren in het binnenland tijdens onze zoektocht naar het sunsetviewpoint. Hierdoor kwamen we in het hart van het eiland: rode zandwegen, groene struiken, hoge palmbomen, zicht op de zee,... Zeer mooi! Het sunsetviewpoint hebben we helaas niet gevonden. Dan maar genoten van het zonsondergang aan de bar. Een van de mooiste zonsondergangen die ik ooit al heb gezien. De mooie, felle roze kleur van de hemel, de figuren in de wolken, de weerkaatsing van de zon in de zee, de eilanden op de achtergrond. Yeah.... I like Koh Lanta!!
Op aanraden van de duitse had ik deze me ingeschreven voor deze 4 eilandentocht. Met een longtailboot vertrok ik om 9u om de 4 eilanden te bezoeken. De eerste 2 stops waren Koh Ma en Koh Chuak om te gaan snorkelen. Schitterende ervaring!! Ik werd omringd door honderden vissen in alle mogelijke flashy kleuren. Daarnaast kon ik de vele zeeegels bewonderen en zelfs ook een maureen. Op een gegeven moment gooide de begeleider een stuk watermeloen in het water waarop alle vissen afsteven, net voor mijn ogen. Ongelooflijk! Om 12u was het tijd voor de lunch op Koh Ngai. Tja... moeilijk te beschrijven, zoooo mooi. Een typisch eiland om te trouwen ( als er geinteresseerden zouden zijn )
In de namiddag varden we nog een stuk verder naar Koh Mook. Onder begeleiding en met reddingsvest zwommen door een grot. Gelukkig had de begekeider een zaklamp bij want op een gegeven moment zagen we echt niks meer ( beetje creepy toch). Uiteindelijk kwamen we aan de andere kant van de grot, magnefieke plaats waar we uitkwamen: een strand ( ik schat een 10 m lang) omringd door rotsen van een 30-tal meter hoog. Echt iets voor 'lost' ofzo. Later te bewonderen op mijn foto's!
Na 2 dagen aangekomen aan het guesthouse Sanctuary. Gezellige rieten bungalows ( zeer basic) met vooraan een hangmat. Meer heb ik niet nodig. Achteraan een bar met kussens en zicht op de zee. Dit is een echt bounty eiland: witte stranden, helder blauw water, palmbomen,... Nog steeds laagseizoen dus weinig toeristen. Beter kan niet.....
Om 5.15u was het het einde van de retreat en de silence. Nooit verwacht maar het afscheid was toch met pijn in het hart. Ik was ondertussen zo gehecht geraakt aan deze vredige, rustige omgeving zonder prikkels, zonder verwachtingen en dit alles in de mooie natuur. Hier was het enkel 'zijn'. De silence zorgde voor een unieke ervaring. Geen energie moeten geven aan anderen, 10 dagen die ik had om enkel met mezelf bezig te zijn. Ik heb geen minuut spijt van mijn deelname aan deze 10 dagen en wie weet, misschien kom ik hier nog eens terug.
Na ervaringen te hebben gedeeld met de anderen was er een ontbijt in de monastry. Met een 10-tal deelnemers genoot ik van het aanbod om een rondleiding te krijgen rond de monastry in de Garden of Liberation. De oprichter van de monastry en het meditatiecenter is een zeer gekend monk in Thailand. Hij heeft de techniek van anapanasati ontwikkeld en wereldwijd verspreid. Net als tijdens de retreat straalde deze plaats ook weer dezelfde rust uit.
Uiteindelijk toch teruggekeerd naar de 'normale' wereld. Samen met een duitse besloten om te bekomen op Koh Lanta, een eiland aan de Westkust van Thailand.
De eerste dagen in de retreat was alles nog nieuw en kregen we veel instructies ivm meditatie. Alles verliep vlot, die 10 dagen leken 'a piece of cake.' De silence was in het begin wel een eigenaardige ervaring. 75 mensen bij elkaar en overal heerste er stilte. Soms had ik onbewust de neiging om iets te zeggen, echt wennen.
Vanaf dag 3 in de namiddag begon de fysieke pijn. Linkerknie liet zich voelen van steeds in kleermakerszit te zitten. En dan niet te vergeten, de onderrug... Afzien! Een rugsteun hadden we niet dus het was een constant afwisselen van zitten met gestrekte en gebogen rug.
Tijdens de volgende dagen moest ik echt een gevecht leveren tegen mijn eigen gedachten. Nu pas werd het me echt duidelijk hoe ons leven soms wordt beheerst door ons denken. Omdat ik continue bezig was met het focussen van mijn mind op mijn lichaam, schoot mijn mind in een 'tegenreactie'. Een echt gevecht tegen mezelf. Ik ben mezelf meerdere keren tegengekomen.
Dagen 5 en 6 waren de beste. Gedurende 10 tot 15 minuten kon ik mezelf focussen opmijn lichaam. Zalig, de rust die ik ervaarde in mijn hoofd. Net of ik een beetje aan het zweven was....
Helaas duurde dit niet lang. Vanaf dag 7 ging het enkel nog achteruit. Ik vermoed dat dit kwam door de pijn, vermoeidheid en soms de verveling. Dag 9 was voormij het dieptepunt. Het werd een volledige dag van 'silence' = leven zoals de monks. Dwz slechts 1 maaltijd ( ontbijt) en geen lezingen of chanting. Ik had het even berekend, dit kwam neer op 6u individuele meditatie en 1,5u groepsmeditatie. Een ramp, ik kon mezelf noeilijk concentreren ( monkeymind zoals ze dat noemen) en had honger. Bovendien was het ook nog eens een heel warme dag. Slechte combinatie voor mij... Achteraf had ik vernomen dat meerdere deelnemers die dag tot een doorbraak waren gekomen of tot een bepaald inzicht. Helaas was dit bij mij niet het geval.
Dag 10 verliep uiteraard veel beter, was terug meer gemotiveerd en kon me iets beter concentreren. Nog 1 keer slapen en het was gedaan.
Tijdens de 10 dagen heb ik veel geleerd over meditatie met mindfulness ( anapanasati) en over boeddhisme. Ik ga jullie uiteraard niet vervelen met hele theorien ( dubbelpunt is hier niet te vinden). Van bovenstaande onderwerpen zet ik hier een kleine tekst die de kern een beetje bevat van de inhoud ( voor eventuele geinteresseerden, anderen kunnen dit gewoon overslagen).
Boeddhisme:
1. Alles is vergankelijk. We hebben niet over alles controle, ook niet over ons eigen lichaan. We veranderen, worden ziek en gaan dood. Lichamen, families , naties,... Geluk komt maar zal ook weer gaan. We moeten observeren en begrijpen hoe dit bijdraagt aan onze 'suffering'.
2. Er is een oorzaak aan de basis van onze gevoelens, lijden, stress en ontevredenheid. De oorzaak is ons grasping en clinging ( grijpen en vastklampen) aan wat we niet hebben, aan iets vergankelijk en weg proberen te graken van de dingen die we niet willen.
3. Er is een oplossing voor ons lijden, stress en ontevredenheid. Wanneer er een einde komt aan ons grasping en clinging zullen we vrijheid kennen. We kunnen deze vrijheid behouden..
4. Er is een pad van waar we nu zijn naar totale vrijheid. Het heet de 'Eight Fold Path'. Door hard te werken aan dit pad krijg je vrijheid. Theravada Buddhism is de praktijk van het pad.
Waarom meditatie:
We moeten terug in contact komen met ons lichaam. Enkel als we ziek zijn, verzorgen we het zoals het hoort. Maar het is ons kostbare bezit, we moeten er meer aandacht aan besteden. Vroeg of laat krijgenwe het resultaat voorgeschoteld. Door meditatie leren we onze mind te focussen en in balans te komen. Hierdoor is het vrij van haat. Het is standvastig en actief. Voor je iets gaat ondernemen, ga je je bewust worden van je ademhaling en ga je uiteindelijk pas handelen als de actie goed is.
Mindfulness:
Let go of our pre-conceived ideas of how things are, or how we would want things to be. Letting go of the attachment to our cherished opinions. Let go of views, opinions and ideas of all things and the Dhamma will be revealed.
Tijdens de retreat werd er regelmatig verwezen naar het boek ' De kracht van het NU'. Dit boek heb ik thuis liggen. Als iemand zich hier graag eens in zou willen verdiepen...
Onze groep bestond uit 75 personen, de vrouwen waren iets beter vertegenwoordigd dan de mannen maar slechts met een klein verschil. De leeftijden waren zeer uiteenlopend, van 21 jaar tot begin 70 ( schatting). En verschillende typen van mensen: de alternatieven, de 'barbiepoppen', de neutrale types, de zeer serieuze mensen,...
In het begin probeerde ik te raden wie het tot een goed eind zou brengen en wie niet. Achteraf gezien ben ik niet zo goed om mensen in te schatten. Uiteindelijk hebben 55 van de 75 de retreat volgehouden, een 20-tal hebben het vroegtijdig stopgezet. Gelukkig was ik daar niet bij...
Op deze 11 dagen heb ik heel wat dieren kunnen aanschouwen, sommigen boeiender dan anderen. Ik ga eerst beginnen met het dier dat het best vertegenwoordigd was: de mier. Grote mieren, kleine mieren, hele dikke, hele dunnen, zwarte, rode, bijtende ( niet-bijtende waren er volgens mij niet), op de grond, op tafel, in mijn bed,... En echt overal, niet te doen. Tegen het einde van de retreat kon geen mier meer zien!!!!
De dieren die je bij ons ook aantreft: de poezen ( moest ik toch telkens denken aan de mijne), de reuze spinnen, de kakkerlakken, de vissen, de vreselijke muggen, de dondervliegjes,...
En dan de boeiendere dieren: 's avonds de vuurvliegen, de vleermuizen die net onder het plafond vlogen van de refter, de grote lizzard die zijn thuis had gevonden op het terrein, de groene slang en de aapjes. Een 5-tal keer heb ik vanop mijn stoel in de refter kunnen genieten van de spelende apen in het bos iets verderop. Vond ik echt super!
Om 4u werden we gewekt door de bel. Geen schattig belletje maar een mega bel waarop werd geslagen met een houten hamer, het geluid moest dan ook hoorbaar zijn over het hele terrein. Geloof me, ik heb het geprobeerd maar blijven liggen met zo'n lawaai was uitgesloten. Dan was het altijd een avontuur om in het donker naar het toilet te gaan, me te wassen en tanden te poetsen. Gelukkig had ik een zaklamp bij! Om 4.25u moesten we ten laatste uit de dorm zijn zodat we op tijd waren voor de lezing om 4.30u. Als het interessante teksten waren, kon ik aandachtig luisteren. Anders zat ik nog wat verder te doezelen op mijn kussen. De zittende meditatie volgde hierop, de eerste 5 dagen bestond dit bij mij uit verder wakker worden. Pas in het tweede deel van de week kon ik mezelf ertoe aanzetten om op dit vroege uur te mediteren. Gelukkig volgde hierop de yoga, heb ik echt van genoten. Ideaal om helemaal wakker te worden en de spieren te stretchen want is echt wel nodig als je dagelijks meerdere uren doorbrengt in dezelfde positie. Ondertussen konden we genieten van de zonsopgang.... Om 7u volgde er de dhamma talk. De eerste dagen werd deze gegeven door de hoofdmomk van de monastry, een monk met enig aanzien, 74 jaar. En ik ben ervan overtuigd dat wat hij zei zeer interessant was maar helaas.... zijn Engels begreep ik echt niet. Het enige woord dat ik begreep was 'suffering' en als je dan weet hoe hij het uitspreekt... hilarisch.
8u, eindelijk eten. Ondertussen meer dan 19u geleden dat we nog iets hadden gegeten. Niet dat het veel was. Elke ochtend kregen we rijstsoep en bananen of enkele koekjes. En dat was het.... Voor het eten moesten we echter eerst wachten tot iedereen zijn eten had en neerzat zodat we samen onze 'foodreflection' konden lezen: with wise reflection I eat this food, not for play, not for intoxication, not for fattening nor for beautification, only to maintain this body, to stay alive and healthy and support the spiritual way of life. Thus I let go of unpleasant feelings and do not stir up new ones. Thereby the process of life goes on, blameless, at ease and in peace
Na het eten hadden we tijd om onze taak te doen, ik was verantwoordelijk voor het onderhouden van de voetbadjes voor meditatiehal 3. Nam gelukkig niet veel tijd in beslag zodat ik op mijn gemak kon genieten van de hotspring en kleren kon wassen. Soms deed ik ook een kort dutje, vooral in het begin was dit nodig. Om 10u werden we dan terug verwacht.
Het komende uur kregen we vooral uitleg over meditatie met mindfulness: wat houdt het in? hoe moet je het doen? welke moeilijkheden ga je tegenkomen? wat kan je er tegen doen? Meditatie met mindfulness houdt in dat je je aandacht gaat richten op je ademhaling, breath in and breath out, zodat je aandacht voor 100% op je lichaam is gericht en er geen plaats is voor andere gedachten.( in theorie ) Na dit uur was het tijd om te oefenen: 45 min al wandelend en vervolgens 45 min al zittend.
En dan eindelijk 12.30u, tijd voor een echte volwaardige maaltijd. De lunch was altijd zeer goed: bruine rijst, een curry met veel groenten ( ietsje pikant), een niet-pikante schotel zoals groentjes of noodles en beetje sla. Alles was vegetarisch. En als dessert ( als het dessert was tenminste) kregen we een potje met groenten (bonen of mais of eierplantjes of...) en dit in een zoete melk. Raar maar telkens opgegeten omdat het iets zoets was. Erna weer tijd voor taken of was of... Ik gebruikte de tijd steeds om een middagdutje van ongeveer een uur te doen.
Om 14.30u moesten we terug paraat staan. Een engelse monk leerde ons dan meer over boeddhisme. Een uurtje waar ik echt naar uitkeek. De monk was 64 en heel amusant om naar te luisteren. Een boeiend persoon met een boeiende geschiedenis... En het was precies alsof hij gewoon een verhaaltje aan het vertellen was met af en toe wat droge humor ertussen. Super! ( de monks waren over het algemeen heel grappig) Erna weer de zittende en wandelende meditatie. Om 17u volgde er dan een uurtje waar we onze stem mochten gebruiken. Chanting is het zingen van ... tja... hoe zou ik het omschrijven? Zingen van onbestaande woorden ( voor ons). Het was een welgekomen afwisseling maar dat was het dan ook voor mij.
Om 18u nog een hoogtepunt: warme chocomelk!!! Smaakte totaal anders dan bij ons maar dat maakte niet uit. Gewoon met volle mindfulness genieten van de tas!!!! Dan weer pauze tot 19.30u, meestal gebruikte ik de tijd om in mijn dagboek te schrijven. Lezen en schrijven was eigenlijk verboden maar anders zou ik alles vergeten zijn tegen dag 11.
De avond vond ik meestal vrij saai. Eerst 30 min zittende meditatie en dan wandelende meditatie in groep = rond de vijver lopen in slakkengang. Erna weer zittende meditatie maar tegen dan was ik al aan het indommelen.
21u was het tijdstip om te gaan slapen. Iedereen was tegen dan doodop zodat tegen 21.15u iedereen in zijn bed lag en niet veel later lag te slapen. Klaar voor de volgende dag!
Het center was gelegen in een rustige omgeving op een berg, we werden omringd door allemaal groen, heel rustgevend. Er waren een 5-tal meditatiehalls, we brachten echter de meeste tijd door in meditatiehall 2, dicht bij de vijvers. De hall was helemaal open zodat we af en toe verfrist werden door de wind. We kregen meditatiekussens en een meditatiebankje om het zitten wat comfortabeler te maken. Voor yoga kregen we een zeer dun, rieten matje. Hielp dus helemaal niet om de betonnen vloer te verzachten. Tijdens de lopende meditatie konden we op heel het domein rond wandelen.
De mannen en vrouwen sliepen apart in hun eigen 'dorm'. Het gebouw was in een O-vorm met in het midden een grasperk, aan de zijkanten de 'wells' om ons te wassen. Well = een betonnen ronde met een diepte van ongeveer 1 meter waar water in werd gedaan. Met gebruik van plastieken kommen konden we ons wassen en onze kleren proper maken. ( dus geen warm water en eigen badkamer ) Wassen moesten we doen met een saerong ( doek) rondom ons dus geen zwemkledij of nakie toe gelaten!
Onze kamers waren zeer klein met enkel een betonnen bed met daarop een rieten map en een muskietennet. Vrij pijnlijk aan de rug en de heupen tijdens het slapen. De toiletten waren aan 1 kant gelegen ( gelukkig dicht bij mijn kamer!)
Eten gebeurde in de refter, eveneens open aan alle zijden.
Op het domein was er een 'hot spring'. Een bron met zeer warm, zout water waar ik regelmatig inging om te spieren te onstpannen en te genieten van het warme water ( zeer warm).
Ik gok dat ik een 4u heb geslapen in de trein. Aangezien er nergens werd omgeroepen welke stop het was, was het een beetje gokken wanneer ik eraf moest. Bijna stop gemist, net niet.... Om 6.30u stond ik op het perron van Chaiya, een klein dorpje, een 6-tal kilometers van het meditatiecenter. Om wakker te worden, gunde ik mezelf 1u rust op een bankje aan het station. Dan op zoek naar een motortaxi. Blanke mensen = rijke mensen dus werd er belachelijk veel gevraagd voor de rit. Uiteindelijk kon ik een taxi fixen voor de helft van de 1ste prijs. Bij aankomst aan de monastry volgde er een kleine inschrijving en werden we met de taxi naar het centrum gebracht, zo'n 1,5 km verder. Ondertussen was het 9u. Het was duidelijk te merken dat deze bijeenkomst maandelijks plaatsvindt, alles was zeer goed georganiseerd. Na het lezen van het doel van de 10 daagse en de regels volgde er een klein interview. Vervolgens betaalde ik 50 euro voor het eten voor de komende 10 dagen en mochten we onze kostbare zaken in bewaring geven. Onze 'kamersleutel' werd ons bezorgd zodat we ons bed konden 'inrichten' ( niet te veel bij voorstellen!). Dan was het weer wachten en wachten tot 16u, het openingsmoment. Ze gaven ons info over het verloop van de 10 dagen en aansluitend een rondleiding rond het domein. En dan was het eindelijk zover. De 'silence' ging in en dit voor de komende 10 dagen. Spannend!
Na enkele keren over mijn hand te hebben gewreven, begon hij subtiel over mijn rug te wrijven. Telkens nam ik een andere houding aan of nam ik iets uit mijn rugzak om zijn aanrakingen te ontwijken. Wat was ik blij toen ik uiteindelijk kon afstappen!
) in de hangmat
