De middagwarmte in Bangkok is voor mij bijna ondraaglijk. Daarom besloot ik in de voormiddag een park in het centrum van Bangkok te bezoeken en tegen de middag binnen te kruipen. Het Lumphinipark is ongeveer 56 hectare groot. Het park is zeer groen en bevat een groot kunstmatig meer waar bezoekers een boot kunnen huren. Rond het park is er een wandelweg voorzien van 2,5 km... de ideale manier om heel het park rond te gaan. Na 1,5 km vond ik een bankje waar ik gezellig mijn boek begon te lezen in de schaduw. Op een gegeven moment passeerde er een Thai die een gesprek met me begon. Ik had verstaan dat hij masseur was in het boxingstadium van Bangkok. Ineens begon hij mijn nek en schouders te masseren, dan mijn armen en vervolgens mijn gezicht... Tof, dacht ik, een gratis massage... Wat zijn de Thaise mensen toch vriendelijk!! I wish... Soms ben ik toch nog heel naief zenne. Aan zijn afwachtende houding kon ik afleiden dat er verwacht werd dat ik ervoor betaalde... Heb dat dan maar gedaan maar heb wel weer een les geleerd!
Tegen 12.30u kwam ik aan Big C, een van de vele shopping centers in Bangkok. Op het gebouw werd de temperatuur weergegeven, 36 graden!!!! Daarom dat ik zoveel moeite had om de warmte te verdragen! Lekker gegeten, rondgewandeld in de mega grote supermarkt en genoten van de airco. Rond 16.30u was ik terug in het guesthouse. Ik merkte dat ik een beetje uitslag had onder mijn oksels maar niks alarmerend.
Na het douchen en lezen trok ik andere kleren aan ( lange broek + lange mouwen) en ging ik gezellig rondwandelen op Khao San Road en wat eten. En net als je denkt dat je zowat alles bent tegenkomen.... Na een uur wandelen moest ik terug naar het guesthouse want ik had vreselijke jeuk over mijn lichaam. Na het uitdoen van mijn kleren zag ik dat heel mijn lichaam vol stond met rode plekken en kleine blaren, voornamelijk mijn rug en mijn benen. En jeuken.... niet te doen!!! Gelukkig had ik van de dermatologe een zalf gekregen tegen jeuk en uitslag. Ik vermoed dat het komt van de waspoeder in mijn kleren. Tijdens mijn verblijf in Koh Mak had ik het meeste van mijn kleren handmatig gewassen en had ik moeite om al de zeep eruit te krijgen. Gelukkig had ik nog enkele kledingstukken die ik niet zelf had gewassen die ik de volgende dag dan zou kunnen dragen. Veel nachtrust heb ik die nacht niet gehad, het was vooral vechten tegen de jeuk en proberen niet te krabben...
Mensen die eerder naar Bangkok waren geweest, hadden me gezegd dat het zeker de moeite was om Chinatown te bezoeken. Dichtbij mijn guesthouse stopt de Chao Praya River Express boot. Een erg ontspannen manier van reizen door Bangkok. Je omzeilt er alle files mee, hebt niet te maken met stank en je hebt ook nog een fris windje te pakken. Maar Chinatown viel me tegen, vond het helemaal niet gezellig: veel drukte, smalle straten waar je amper in kan wandelen en ik vond de mensen er niet vriendelijk. Enkel Wat Trimitr met de gouden boeddha was de moeite waard... Ach, misschien lag het ook een beetje aan mij: de warmte, de vermoeidheid,... Na 2u rond wandelen ben ik maar gewoon vertrokken uit de drukte naar andere tempels in de buurt.
Ik moet zeggen, Bangkok heeft toch de mooiste tempels van Thailand, zeer indrukwekkend. Na Chinatown bezocht ik eerst Wat Pho met de bekende liggende boeddha, zeer groot en mooi!!!! Vervolgens nam ik de ferry naar de overkant van de Chao Praya river om de Temple of the Dawn te bezoeken. De temple heeft een soort toren ( ongeveer 66m hoog) volledig bezet met porselein, zeer mooi met het zonlicht erop. Via een zeer steile trap ( heb geen hoogtevrees maar daar neep ik hem toch even ) kon je tot op serieuze hoogte geraken en had je een mooi zicht over een deel van Bangkok. Deze tempel was de moeite waard om te bezoeken.
Net zoals de vorige dagen was ik 's avonds echt moe en heb ik niet veel meer uitgespookt. Citytrips zijn, door de vele afstanden die je aflegt, toch altijd zeer vermoeiend....
Zoals jullie misschien ook in Belgie op het nieuws hebben kunnen zien, was 5 december de 84ste verjaardag van de koning. Hij is momenteel de langst heersende koning in de wereld nl. al 61 jaar. Dat de inwoners van Thailand fier zijn op hun koning, was me al zeer vlug duidelijk in het begin van mijn trip. In elk dorp vond ik wel minstens 1 afbeelding van de koning en/of de koningin. Elk jaar is het dan ook groot feest rond 5 december, dit jaar waren de festiviteiten van 4 tem 9 december. Mijn guesthouse lag op wandelafstand van het Grand Palace en kon ik gemakkelijk een kijkje gaan nemen hoe ze het juist vieren, de activiteiten vonden plaats vanaf 17u.
's Middags bezocht ik een tempel dichtbij Khao San Road en heel toevallig begon er juist een dienst ter ere van de koning. Voor de start werd er rondgegaan met bekers cola en werd er me ook een gegeven, heel lief. Vervolgens namen de monks van de tempel plaats op een speciaal voorzien verhoog en begonnen ze te chanten. Aangezien ik tijdens de 10 daagse meditatie ook had gechant, herkende ik sommige stukken en woorden. Was wel tof... Meezingen lukte me echter niet, was al redelijk veel van de woorden vergeten. Tijdens het chanten hielden de monks een stuk koord vast dat op het einde terug werd opgerold. Op tv heb ik gezien dat de monks tijdens de viering van de koning dat ook deden, de betekenis ervan weet ik echter niet. Na het zingen aten de monks hun maaltijd in de tempel.... Toffe aan de viering/boeddhisme is dat helemaal geen stijf gebeuren is. Mensen komen en gaan. er wordt gepraat ondertussen, er hangt een heel gemoedelijke sfeer,.... Zou het bijna gezellig durven noemen.
In de namiddag was ik redelijk moe en deed ik een middagnap. Rond 17.30u vertrok ik naar het Grand Palace, klaar voor het feest. De straten rond het paleis stonden vol met kraampjes met eten en hebbedingetjes. Het grasplein voor het Grand Palace was mooi aangekleed met gekleurde lichtjes en in het midden het grote podium. Op schermen werd de viering gevolgd ( wel zonder geluid). Na het bekijken van de kraampjes nam ik plaats op het grasveld tussen de menigte. De meeste mensen hadden een roze of blauwe t-shirt aan, kleuren die het koningshuis vertegen-woordigen. En dan wachten...
Zoals de meeste van jullie al weten, is mijn blaas niet al te groot. En na een 45 minuten was het dan zover, ik moest naar het wc en had honger. Aangezien ik nergens een wc had gezien, had ik het subliem idee om even terug naar het guesthouse te gaan en snel iets te eten. In totaal was ik ongeveer 1u weg en ja hoor, net dan was het het vuurwerk... Typisch, vuurwerk gemist! Ik ben wel teruggekeerd naar het plein om naar de optredens te gaan kijken ( ook al hoor ik het niet graag) en het lichtspel op de muren van het Grand Palace te aanschouwen ( zeer mooi!). Om 23u was het laatste optreden gedaan en vertrok iedereen naar huis. Spijtig dat ik het vuurwerk heb gemist maar het was een belevenis om zo'n groot feest mee te maken tussen de Thaise mensen. Wat me opviel, was dat er geen bier werd geschonken en gedronken tijdens de festiviteiten... Dus geen zatte mensen gezien die je bij ons dan wel aantreft!
