Weer een super comfortabele rit van 4u erop zitten naar Mae Hong Son, de hoofdstad van de gelijknamige provincie. Als je weet dat de rit 139 km bedroeg en dat op 4u tijd, dan kan je je er wel iets bij voorstellen denk ik! Smalle bergwegen met vele kronkels en dat in een oude, afgeleefde bus. Mae Hong Son is prachtig gelegen in een vallei op ongeveer 274 km afstand van Chiang Mai. Normaal was ik niet van plan om er een dagtrek te doen maar ik hoorde een Fransman tegen de gids praten en ze maakte duidelijk dat de trek niet te zwaar was. Heb dan ook maar toegehapt. Afwachten wat het zou worden!
Mae Sariang ligt 160 km ten westen van Chaing Mai. In het stadje zelf is er niet veel te doen dus brommer of fiets huren is de beste optie daar. Tijdens de busrit was al duidelijk dat de weg veel op en neer gaat dus besloot ik wijselijk een brommer te huren. Vanuit mijn guesthouse had ik de tip gekregen een bezoek te brengen aan de waterval en hotspring, een 18 km van het stadje gelegen. Juist voor de kleine weg richting de waterval maakte ik een kleine wc stop ( uiteraard ). Achter een klein parkje waar Thaise mensen aan het picknicken waren, zag ik een klein pad dat naar boven liep. Heel het pad was omgeven door gele, kleine zonnebloemen. Het pad liep niet ver maar was echt een mooie plaats voor enkele foto's. De weg naar de waterval was gelijk dit padje maar in het groot. Een 4-tal km weg helemaal omringd door de gele bloemen met in de verte rijstvelden. Hopelijk zijn mijn foto's goed gelukt! De weg ging over in een zandweg, geschikt voor jeeps. Mijn rijkunst met de brommer is redelijk maar nog niet zo vlot dus ben ik maar gekeerd, geen waterval vandaag... Maar de mooie bloemen en uitzichten maakten mijn dag goed!
's Avonds kom ik helaas tot de ontdekking dat ik mijn usb stick verloren ben met daarop al mijn foto's van de voorbije 2 maanden. Zware tegenslag!!! Hopelijk kan ik via ex-medereizigers nog aan enkele foto's geraken....
Vandaag verplaatsing van Chiang Mai naar Mae Sariang. Ik nam de taxi naar het Chan Peuk busstation vol overtuiging dat ik juist zat. Helaas... Mijn bus vertrok aan het andere station, Arcade, aan de andere kant van de stad ( ongeveer 5 km). Zat er dus niks anders op dan de localtaxi te nemen. Localtaxi's rijden niet voor 1 persoon dus de chauffeur liet me weten dat ik moest wachten tot er andere passagiers bijkwamen. Na 30 min. konden we eindelijk vertrekken. 15 min. later deed de taxichauffeur teken dat ik er was. Maar nergens een bus te bespeuren. Hij wees naar het bordje 'Orchid hotel'. Ipv Arcade had hij Orchid verstaan.... Ok, hup dan maar naar het station. Aangezien ik nog alleen in de taxi zat en de chauffeur dat blijkbaar niet de moeite vond om te rijden, hield hij een andere taxi tegen die naar het station reed. Echter toch enige twijfel bij mij want die taxi zat overvol, hoe kon ik er nog bij? Op elke bank zaten 6 mensen ( het max!) en in het midden stond de bagage/boodschappen. Maar onmiddellijk begon iedereen plaats te maken ( hoe lief) tussen hen zodat ik op een houten krukje kon zitten tussen al de bagage. Wat een zicht moet dat geweest zijn! Al bij al veilig aangekomen in het station. Klaar voor de 5u durende busrit. Stel jullie geen moderne bus a la Vanhool voor. Neenee. Goedkope, plastieken zetels op elkaar geplakt met ventilators aan het plafond. De vering was ook ver te zoeken en aangezien ik achteraan in de bus zat, heeft mijn achterste de zetel regelmatig verlaten bij alle oneffenheden in de baan. ;-)
Aangezien mijn guesthouse op zekere afstand lag van het centrum, huurde ik een fiets om me gemakkelijk en snel te verplaatsen. Voordeel was dat alles in de buurt goedkoop was, lunch en dinner kwamen elk op 75 eurocent. Tijdens mijn vorig verblijf in Chiang Mai had ik al veel gezien dus besloot ik om naar het groot shopping center te rijden. Heel ruim, heel modern, verzorgd,... Helaas kon ik er niet echt van genieten. Al 5 dagen zat ik met een licht gevoel in mijn hoofd tijdens het wandelen, net of ik zweefde en elk ogenblik kon vallen. Met zicht op mijn verdere trip naar het Noorden ( en mindere accomodatie daar denk ik) besloot ik toch naar het ziekenhuis te gaan in Chiang Mai. Het bezoek verliep zeer vlot: goede organisatie, vlotte communicatie en zeer vriendelijk. Na het bezoek aan de dokter ( neurologisch alles in orde, waarschijnlijk iets aan mijn evenwichtsorgaan) werd ik doorverwezen naar de kassa waar niet enkel de dokterskosten werden afgerekend maar ook ineens de kosten van de medicijnen. Aan de apotheek van het ziekenhuis kreeg ik in een aparte ruimte uitleg over de medicijnen, mooi verpakt in plastiek zakjes en dan nog eens verpakt in een kartonnen zak ( precies een geschenkje). Echte service moet ik zeggen!
's Avonds was het het feest Loi Krathon. Normaal gezien had ik met Richard afgesproken maar omdat ik veel te laat was op de afspraak ( te laat vertrokken, afstand verkeerd ingeschat, verkeerd gereden) heb ik hem genmist. Loi Kratong is het Thaise feest van het licht. Dit feest wordt op de avond van de volle maan in november gevierd. Als de maan opkomt, verzamelt iedereen zich bij de rivier, waar lampionnen van bladeren in het water worden gelegd. De wegdrijvende lichtjes nemen het ongeluk met zich mee. De 'Krathong' is een offer voor 'Mae Khongkha', de 'Moeder van het Water'. De Thais geloven dat bij het wegdrijven van de 'Krathong' ook zonden en ongeluk zullen weggaan. Hoe verder de 'Krathong' wegdrijft en hoe langer de kaars blijft branden, hoe meer voorspoed en geluk in de toekomst.
Het was gewoon prachtig. Zeker 100 stalletjes stonden klaar met kleine bloemstukjes om op de rivier te laten drijven, elk stukje voorzien met wierookstokjes en een kaars. Al brandend werden deze dan in de rivier gelaten zodat na ongeveer een uur de rivier vol lichtjes zat. Later op de avond werden ook de lampions in de lucht gelaten zodat je langs alle kanten werd omringd door de vele lichtjes. Vooral de lampions gaven de avond een romantische sfeer. Zelf had ik ook een stukje in het water gelaten en er ineens een wens aan toegevoegd, geen idee of dat wordt gedaan maar leek me de ideale gelegenheid! Er was ook een stoet langs het water met muziek en mensen in typische klederdracht. Op de praalwagens werden, volgens mij, de verschillende goden uitgebeeld. En overal stonden er uiteraard eetstandjes zodat ik weeral iets nieuws kon uitproberen. Ga je ooit naar Thailand en kan je rond deze periode in Chiang Mai zijn dan moet je dit feest zeker meemaken!!!!!!
Een brommer was het ideale vervoermiddel om de ruime omgeving te verkennen. Een Amerikaan, Richard, had hetzelfde plan dus deelden we de kost en de brommer. Aangezien hij een rijbewijs voor een brommer had behaald, was hij dan ook de chauffeur die dag.
's Ochtends trokken we naar de plaatselijk markt op dinsdag die bekend stond voor de bergvolkeren die er kwamen. Eerlijk gezegd niet veel van gezien maar een markt is altijd tof om op rond te wandelen. Na ons middageten gingen we een trip maken van een 30 km, eveneens langs enkele bergdorpen. De weg erheen was echt ongelooflijk mooi met de rijstvelden, de palmbomen, de bergen,... Achter elke bocht kwam een nieuw, mooi schilderij te voorschijn. We hebben meerdere keren halt gehouden om foto's te kunnen maken. Toen we aankwamen in een bergdorp zagen we enkele oudere vrouwen in de typische kledij. Zij kwamen echter zeer agressief onze richting uit en omringden onze brommer met allerlei spullen om te kopen, helemaal niet vriendelijk. Richard reed gelukkig snel door.... Dit was wel een teleurstelling. een foto heb ik dan ook niet kunnen maken van de vrouwen. Zoals Richard zei, het was net alsof ze een vloek uitspraken over ons, beetje freaky....
Vervolgens nog een waterval bezocht maar dat stelde niet echt veel voor. Vooral veel muggen!!!! Al bij al een toffe uitstap waarop ik schoonheid van het Noorden wederom kon aanschouwen.....
Niet ver van het guesthouse bevond zich het Tham Pha Plong Monastic Centre, naar 't schijnt de moeite om te bezichten. Dus daar ging ik weer... Ik was erop voorbereid, ik zou een stijle trap op moeten om het mooie uitzicht te kunnen bewonderen. Na 201 hoge treden was ik echt al bekaf ( dringend aan mijn conditie werken!), aan het uitrustpunt hing er een bordje met daarop "de zwaarste 201 treden heb je achter de rug, de komende 396 treden zijn gelukkig de gemakkelijkste" ( zoiets ongeveer). Bij het lezen van de 396 treden moest ik toch even slikken.... Maar uiteindelijk viel het tweede deel veel beter mee. onderweg hingen er ook spreuken die voor enige afleiding zorgden. Het was de inspanning echt wel waard, wat een uitzicht op de groene vallei.... Ik hoop echt dat de monniken beseffen in wat voor een mooie omgeving zij wonen!!!
Voor de rest van de dag had ik wel gehad met het wandelen en heb ik de tijd genomen om te lezen en te genieten van een fruitshake. En 's avonds weer een gezellig samenzijn met de 'medebewoners'.
van 4u erop zitten naar Mae Hong Son, de hoofdstad van de gelijknamige provincie. Als je weet dat de rit 139 km bedroeg en dat op 4u tijd, dan kan je je er wel iets bij voorstellen denk ik! Smalle bergwegen met vele kronkels en dat in een oude, afgeleefde bus. Mae Hong Son is prachtig gelegen in een vallei op ongeveer 274 km afstand van Chiang Mai. Normaal was ik niet van plan om er een dagtrek te doen maar ik hoorde een Fransman tegen de gids praten en ze maakte duidelijk dat de trek niet te zwaar was. Heb dan ook maar toegehapt. Afwachten wat het zou worden!
