Na een relaxdagje besloten we een brommer te huren om het eiland te verkennen. Een welgekomen afwisseling en verfrissing! We reden naar de oude stad, zeer klein maar gezellig en rustig. Geluk bij een ongeluk reden we verloren in het binnenland tijdens onze zoektocht naar het sunsetviewpoint. Hierdoor kwamen we in het hart van het eiland: rode zandwegen, groene struiken, hoge palmbomen, zicht op de zee,... Zeer mooi! Het sunsetviewpoint hebben we helaas niet gevonden. Dan maar genoten van het zonsondergang aan de bar. Een van de mooiste zonsondergangen die ik ooit al heb gezien. De mooie, felle roze kleur van de hemel, de figuren in de wolken, de weerkaatsing van de zon in de zee, de eilanden op de achtergrond. Yeah.... I like Koh Lanta!!
Op aanraden van de duitse had ik deze me ingeschreven voor deze 4 eilandentocht. Met een longtailboot vertrok ik om 9u om de 4 eilanden te bezoeken. De eerste 2 stops waren Koh Ma en Koh Chuak om te gaan snorkelen. Schitterende ervaring!! Ik werd omringd door honderden vissen in alle mogelijke flashy kleuren. Daarnaast kon ik de vele zeeegels bewonderen en zelfs ook een maureen. Op een gegeven moment gooide de begeleider een stuk watermeloen in het water waarop alle vissen afsteven, net voor mijn ogen. Ongelooflijk! Om 12u was het tijd voor de lunch op Koh Ngai. Tja... moeilijk te beschrijven, zoooo mooi. Een typisch eiland om te trouwen ( als er geinteresseerden zouden zijn )
In de namiddag varden we nog een stuk verder naar Koh Mook. Onder begeleiding en met reddingsvest zwommen door een grot. Gelukkig had de begekeider een zaklamp bij want op een gegeven moment zagen we echt niks meer ( beetje creepy toch). Uiteindelijk kwamen we aan de andere kant van de grot, magnefieke plaats waar we uitkwamen: een strand ( ik schat een 10 m lang) omringd door rotsen van een 30-tal meter hoog. Echt iets voor 'lost' ofzo. Later te bewonderen op mijn foto's!
Na 2 dagen aangekomen aan het guesthouse Sanctuary. Gezellige rieten bungalows ( zeer basic) met vooraan een hangmat. Meer heb ik niet nodig. Achteraan een bar met kussens en zicht op de zee. Dit is een echt bounty eiland: witte stranden, helder blauw water, palmbomen,... Nog steeds laagseizoen dus weinig toeristen. Beter kan niet.....
Om 5.15u was het het einde van de retreat en de silence. Nooit verwacht maar het afscheid was toch met pijn in het hart. Ik was ondertussen zo gehecht geraakt aan deze vredige, rustige omgeving zonder prikkels, zonder verwachtingen en dit alles in de mooie natuur. Hier was het enkel 'zijn'. De silence zorgde voor een unieke ervaring. Geen energie moeten geven aan anderen, 10 dagen die ik had om enkel met mezelf bezig te zijn. Ik heb geen minuut spijt van mijn deelname aan deze 10 dagen en wie weet, misschien kom ik hier nog eens terug.
Na ervaringen te hebben gedeeld met de anderen was er een ontbijt in de monastry. Met een 10-tal deelnemers genoot ik van het aanbod om een rondleiding te krijgen rond de monastry in de Garden of Liberation. De oprichter van de monastry en het meditatiecenter is een zeer gekend monk in Thailand. Hij heeft de techniek van anapanasati ontwikkeld en wereldwijd verspreid. Net als tijdens de retreat straalde deze plaats ook weer dezelfde rust uit.
Uiteindelijk toch teruggekeerd naar de 'normale' wereld. Samen met een duitse besloten om te bekomen op Koh Lanta, een eiland aan de Westkust van Thailand.
De eerste dagen in de retreat was alles nog nieuw en kregen we veel instructies ivm meditatie. Alles verliep vlot, die 10 dagen leken 'a piece of cake.' De silence was in het begin wel een eigenaardige ervaring. 75 mensen bij elkaar en overal heerste er stilte. Soms had ik onbewust de neiging om iets te zeggen, echt wennen.
Vanaf dag 3 in de namiddag begon de fysieke pijn. Linkerknie liet zich voelen van steeds in kleermakerszit te zitten. En dan niet te vergeten, de onderrug... Afzien! Een rugsteun hadden we niet dus het was een constant afwisselen van zitten met gestrekte en gebogen rug.
Tijdens de volgende dagen moest ik echt een gevecht leveren tegen mijn eigen gedachten. Nu pas werd het me echt duidelijk hoe ons leven soms wordt beheerst door ons denken. Omdat ik continue bezig was met het focussen van mijn mind op mijn lichaam, schoot mijn mind in een 'tegenreactie'. Een echt gevecht tegen mezelf. Ik ben mezelf meerdere keren tegengekomen.
Dagen 5 en 6 waren de beste. Gedurende 10 tot 15 minuten kon ik mezelf focussen opmijn lichaam. Zalig, de rust die ik ervaarde in mijn hoofd. Net of ik een beetje aan het zweven was....
Helaas duurde dit niet lang. Vanaf dag 7 ging het enkel nog achteruit. Ik vermoed dat dit kwam door de pijn, vermoeidheid en soms de verveling. Dag 9 was voormij het dieptepunt. Het werd een volledige dag van 'silence' = leven zoals de monks. Dwz slechts 1 maaltijd ( ontbijt) en geen lezingen of chanting. Ik had het even berekend, dit kwam neer op 6u individuele meditatie en 1,5u groepsmeditatie. Een ramp, ik kon mezelf noeilijk concentreren ( monkeymind zoals ze dat noemen) en had honger. Bovendien was het ook nog eens een heel warme dag. Slechte combinatie voor mij... Achteraf had ik vernomen dat meerdere deelnemers die dag tot een doorbraak waren gekomen of tot een bepaald inzicht. Helaas was dit bij mij niet het geval.
Dag 10 verliep uiteraard veel beter, was terug meer gemotiveerd en kon me iets beter concentreren. Nog 1 keer slapen en het was gedaan.
)
