Vandaag hadden we afgesproken met Jaimé en Susana, zij gingen naar Baños komen en nog wat mooie plaatsen laten zien in Baños. ( Daar hebben we echt wel geluk mee dat zij dat allemaal willen doen voor ons, want anders vind je deze plaatsen als toerist nooit! We zijn hen daar heel dankbaar voor!) Tegen half 10 belden ze ons dat ze aan de kerk stonden. We namen afscheid van de jongens en gingen naar de kerk. We reden eerst met de auto naar de rivier die door Baños gaat. Er waren mensen aan het kayakken en raften, de rivier was toch vrij sterk en Jaimé en Susana zeiden ons dat er vorig jaar zelfs twee Belgen gestorven waren in de rivier! Daarna reden we een beetje verder en stopten daar even, hier was de rivier een beetje rustiger en konden we met onze voeten in het water, het water was wel heel koud!!! Daarna gingen we ergens eten en even later gingen we alweer terug naar de Choko Banana ( Jaimé moest vandaag vroeger naar esmeraldas vertrekken, want er rijden veel minder bussen, omdat het vandaag Pasen is). Aangekomen in de choko Banana ben ik snel naar een bakker gegaan om een taart en drinken te kopen. Droïma heeft ondertussen dan de tuinmeubelen op het terras gezet. Toen we met alles klaar waren hebben we Susana en Jaimé geroepen om samen op het terras in het zonnetje te zitten. ( Vandaag moesten we afscheid nemen van Jaimé en we wilden toch nog iets speciaal doen voor hem te bedanken) Jaimé en Susana waren heel blij met deze verrassing! We hebben gezellig wat gepraat, wat herrinneringen opgehaald. We hebben hen ook gezegd hoe tof we het hier vonden en hoe blij we zijn met alles wat zij voor ons gedaan hebben! Zij zeiden ons dat ze ook heel blij waren dat we zo geïnteresseerd waren in Ecuador en in hen.... Ze vroegen al meteen wanneer we terugkwamen en ze zeiden dat we eenders wanneer welkom waren. Ik heb gezegd dat als zij ooit naar België komen dat zij natuurlijk ook heel welkom zijn en ik heb hen ook gezegd dat ik dat wel graag zou willen maar dat ik dan eerst heel veel zal moeten werken! Wie wil er mee de volgende keer? ;) Het werd toch wel moeilijk om afscheid te nemen hoor, zeker als je dan ziet dat die sterke man, Papi Jaimé zelf ook tranen in de ogen krijgt! Na het afscheid hebben we nog wat gewerkt voor school. Tegen half 8 zijn we dan naar huis gegaan, hebben we gekookt en gewassen en daarna nog even gewerkt voor school en daarna eindelijk in ons bedje!
Uiteindelijk dus om 6 uur s morgens aangekomen in Baños! Maar er was natuurlijk nog niets open, gelukkig had ik gisteren nog vlug even naar de jongens gebeld om te vragen in welk hotel ze zaten. Wij zijn dan op zoek gegaan naar hotel Rosita, maar daar aangekomen was het hotel natuurlijk nog niet open... dan maar geklopt op de deur en opeens kwam de concierge opendoen, hij sliep in een zetel in de gang, de jongens hadden hem gezegd dat wij zouden komen dus we mochten meteen naar hun kamer. Gelukkig was Wim juist even wakker geworden, zodat hij ons kon binnenlaten. Dan hebben we nog even geslapen, want we waren wel nog moe van de busreis! Toen we uiteindelijk opstonden hebben we dan eerst een grotere kamer geregeld ( want op deze kamer stonden enkel 3 bedden, de bedden hadden we veel matrassen dus voor deze paar uurtjes ging dat nog maar volgende nacht wilde ik toch beter kunnen slapen hoor!)Dit was geen probleem we kregen het appartementje helemaal vanboven in het hotel. Pe en Tompie ( twee vrienden van Wim die aan het rondtrekken zijn in Amerika) waren er ook bij. Daarna zijn we dan lekker gaan ontbijten. Na het ontbijt gingen we op zoek naar iets leuk om te doen. Bungeespringen was toch nog wat duur ( en ik wil dat heel graag eens doen, maar heb toch een beetje mijn twijfels over de veiligheid hier), deltavliegen ging niet want daar was het weer niet goed voor, raften gingen de jongens volgende week al doen,... Maar dan ineens zagen we quads staan! Het was niet zo duur en we hebben dan 4 quads gehuurd voor 4 uur. We kregen een plannetje mee om een toer te doen langs vele watervallen. We waren met 6 ( Droïma, Wim, Christopher, Pe, Tompie en ik) dus hebben Droïma en ik als meisjes ons maar opgeofferd om eerst even achterop te zitten. In het begin moesten we nog gewoon over de baan, maar we hadden al snel zijweggetjes gevonden met goed veel hobbels en bobbels om ons eens goed uit te leven! Het was echt heel leuk! Na een tijdje wilden we ook wat fotos nemen, dus heb ik gereden en is Tompie achterop komen zitten om fotos te nemen. Het was wel spannend want ik moest dikwijls zeggen: Tompie pas op grote berg, Tompie pas op riviertje waar we over moeten,... Ik ben wel één keer serieus geschrokken, ik was goed gas aan het geven, maar had het bergje niet zien aankomen, dus met volle gas daarover en daarna heel hard beginnen slippen. ( de weggetjes zijn niet zo heel breed, dus ik was toch even in paniek). Maar nadien moesten we er wel heel hard mee lachen, want Tompie was juist mijn weg aan het filmen, dus ik heb nu een filmpje waar de crasch mooi opstaat! De watervallen die we tegenkwamen waren heel mooi! We zijn ook naar de duivelwaterval geweest, deze was heel hoog. We moesten eerst over een hangbrug waar je maximum met 5 man op mocht omdat hij anders zou doorzakker, spannend!!! Toen we onderweg naar de verhuurder waren, hoorde ik ineens een knal! De motor van de Quad van Christopher was blijkbaar ontploft! Natuurlijk was dat wel even een domper, want wat nu gedaan? We konden niet meer voort, we konden het niet zelf maken en vooral wat gaat dat hier kosten?! Wim, Pe en Droïma zijn dan doorgereden naar de verhuurder en wij hebben dan gewacht tot de verhuurder kwam met een pickup om de quad op te zetten. Toen we aankwamen bij de verhuurder, hebben we wel wat moeten onderhandelen, ( gewoon gedaan alsof we perfect wisten wat het probleem was) uiteindelijk zijn we er gelukkig nog vrij goedkoop van afgeraakt! Daarna zijn we dan naar ons appartementje gegaan om ons zwemgerief te nemen, want we konden het toch niet laten om de jongens een keertje mee te nemen naar de warmwaterbronnen! Na een uurtje relaxen en genieten van het warme water zijn we dan gaan eten. Na het eten zijn we nog iets gaan drinken in een cocktailbar en daarna zijn we nog naar een feestje gegaan. Droïma en ik hadden ons voorgenomen om zeker niet te laat te gaan slapen en ten laatste rond half 2 terug in het appartement te zijn. Maar dit is gefaald, we waren ons zo goed aan het amusseren en we hebben zo hard gelachen! Kortom het was zo leuk dat we uiteindelijk pas rond half 5 terug in het appartementje waren!
Vandaag hebben we even geprofiteerd om uit te slapen. Tegen half 10 zijn we dan gaan ontbijten. Om 11 uur zijn we met de bus vertrokken naar Chordeleg, dat was maar een uurtje rijden dus dat viel nog mee. Chordeleg staat bekend om zijn goud, dus je hebt daar heel veel juwelenwinkeltjes ( ik kon het dus weer niet laten om toch enkele dingetjes te kopen) Tussendoor zijn we dan nog rijst met scampis gaan eten en tegen half 4 zijn we terug naar Cuenca vertrokken. Toen we aankwamen in Cuenca zijn we meteen onze rugzakken gaan halen in het hotel ( we moesten er eigenlijk om 14 uur uit, maar we hadden gevraagd of onze rugzakken nog mochten blijven staan en dat was geen probleem!) Tegen 5 uur zijn we dan een wandelingetje gaan maken in Cuenca. We hebben veel kerken bezocht, de meeste Ecuadorianen zijn heel gelovig maar hier in Cuenca is het toch wel het toppunt! Op bijna elke hoek van de straat staat een kerk en in heel Cuenca zijn er 7 grote kerken ( en met groot dan bedoel ik echt wel gigantisch!). Daarna zijn we pizza gaan eten, ik had een kleine pizza besteld maar kreeg echt een hele grote pizza! Dus dat was nog even discussie met de ober, maar ik heb de grote pizza gewoon gekregen voor de prijs van een kleine. Ik vond dat wel een beetje zonde, want ik kreeg hem natuurlijk niet op en ze gooien dan die pizza daarna toch gewoon weg, terwijl er hier toch wel veel armoede is... Tegen 8 uur zijn we dan naar grote kerk gegaan, want daar zou de paasprocessie vertrekken. Toen we aan het wachten waren zijn we aan de praat geraakt met een plaatselijke bewoner, het was een oude man en vertelde ons dat hij heel gelovig is. Na een half uurtje praten werden we al uitgenodigd bij hem thuis! ( maar dat ging natuurlijk niet). Eindelijk kwam de processie voorbij, ik schrok wel van het aantal mensen! Ik schat ongeveer 1500 man die meeliep in de processie, oud en jong en ondertussen zingen in bidden ze! Toen de processie voorbij was zijn we dan nog iets aan drinken. Na een uurtje gingen we nog wat verder rondkijken in Cuenca en tot onze grote verbazing was de processie nog maar twee straten verder! ( ze stoppen regelmatig om te zingen en te bidden) Tegen half 10 zijn we dan vertrokken naar de terminal om tegen half 11 de bus te nemen naar Ambato. We kwamen tegen kwart voor 5 s morgens aan in Ambato ( inderdaad 2 uur vroeger dan normaal én hij had onderweg nog eens een uur stilgestaan! Jullie willen echt niet weten hoe snel die bus reed!) Tegen 10 na 5 hebben we dan de volgende bus genomen richting baños. Op deze bus kon je al helemaal geen oog meer dichtdoen!!! Harde muziek, blacklightlichten, hobbelig,...
Voor we vertrokken hebben we thuis eerst nog onze kleren gewassen en wat gewerkt voor school. De vriendinnen van Miki waren vandaag weer op bezoek, ze hebben heel de avond gekaart. Tegen half 11 s avonds hebben we dan een taxi genomen naar de terminal. Om 23 uur vertrok onze bus normaal gezien, maar naar goede Ecuadoriaanse gewoonte vertrokken we natuurlijk 20 minuten later. Rond half 8 kwamen we aan in Cuenca en namen een taxi naar het centrum van Cuenca. In het centrum aangekomen gingen we meteen op zoek naar een hotel. Tijdens onze zoektocht gingen we al eens een kijkje nemen in de Kathedraal. Vele hotels waren heel duur en lagen ver boven ons budget, maar uiteindelijk hebben we dan toch een goedkoop hotel gevonden. Daar hebben we dan gedoucht ( na zo een lange nacht op de bus kan je dat wel gebruiken!) Tegen half 12 namen we ee bus naar Cañar, daar stapten we over op een bus naar Ingapirca. Om half 3 zijn we dan aangekomen in Ingapirca. We hadden ondertussen een reuzenhonger dus gingen we op zoek naar een restaurant. Maar tot onze grote verbazing vond je in dit hele kleine dorpje nergens eten. Er waren wel restaurants maar als je dan vroeg wat ze als eten te bieden hadden was het maar 1 ding ( en dan iets dat we écht niet lustten) of niets. Uiteindelijk hebben we dan in een winkeltje een soort van smoutebollen met kaas in gekocht. Daarna gingen we te voet verder naar de incaruïnes. Het was echt wel chique om te zien die incaruïnes! De lamas of alpacas ( we weten niet goed welke van de twee het waren) liepen er wild in het rond. Toen we heel de tocht door de incaruïnes gedaan hadden gingen we nog even naar het museum over de incaruïnes. Tegen 16 uur namen we terug de bus naar Cañar om daar een bus te nemen richting Cuenca. Rond 19 uur zijn we daar dan aangekomen en hebben gegeten. Na het eten zijn we nog even naar een optreden geweest van heilige muziek ( naar aanleiding van Pasen). Hier in Cuenca zijn de mensen heel gelovig! Op bijna elke hoek van de straat staat een kerk en er zijn 7 hele grote kerken en met grote kerken bedoel ik echt gigantische kerken! Tegen 21 uur lagen we doodmoe in ons bed in het hotel. Zo lang op de bus zitten is wel heel vermoeiend!
Vandaag zijn we naar een schooltje in de bergen gegaan. We hadden dit besproken met de directeur en het was in orde. We gingen samen met Señorita Gabriella ( leerkracht Engels), want zij geeft op woensdag les in dat schooltje. We stonden wat vroeger op dan anders en namen een taxi naar het schooltje dat señorita Gabriella ons had opgegeven. Daardan even gewacht en toen gingen we met een pickup naar het bergschooltje. Het bergschooltje ligt in Ambatillo, een deeltje van Ambato. Het was maar een half uurtje rijden maar ik kan jullie verzekeren je mag hier écht niet wagenziek zijn, want met zoveel in een pickup en dan heel de tijd hobbels en bobbels! Je moet je echt wel schrap zetten hoor voor zo een ritje! Señorita Gabriella had ons gezegdd dat het er erg koud is, daar boven in de bergen, dus hadden we maar goed veel kleren aangedaan. Gelukkig, want het was hard aan het regenen en je voelde het met de minuut kouder worden! Onderweg waren de directrice en de andere leerkrachten ook al opgestapt in de pickup.Toen we aankwamen kregen we meteen een rondleiding van señorita Gabriella in het schooltje. Wat me meteen opviel was dat er hier heel weinig kinderen waren ( 50 in heel de school). Er waren ook niet zoveel leerkrachten ( 1 leerkracht voor de kleuters, 1 leerkracht voor het eerste en het tweede leerjaar, 1 leerkracht voor het derde leerjaat en 1 leerkracht voor het vierde, vijfde en zesde leerjaar)Vele kinderen hebben ook wondjes op hun wangen van de koude. Daarna hebben we bij het vierde,vijfde en zesde leerjaar de Engelse les gevolgd en wat verteld over belgië. Daarna was het speeltijd, de kinderen kregen colada ( een vies wit drankje dat ik écht niet lust). Na de speeltijd gingen Droïma, señorita Gabriella en ik nog even wandelen, we vroegen of er geen les meer was, maar Señorita Gabriella zei dat normaal gezien een moeder het middageten klaarmaakt, maar dat zij er vandaag niet was, dus dat de leerkrachten nu moesten koken. Na een uurtje begonnen de lessen toch nog even, de leerkracht van de kleuters vroeg aan me of ik geen lesje Engels wilde geven. Ik had mij hier niet op voorbereidt maar wilde het toch proberen en eigenlijk lukte me het vrij goed, ik moest de kleur blue aanleren. Daarna speelde ik met de kleuters nog een spelletje. Daarna gingen alle kinderen naar de refter want ze krijgen hier gratis eten op school ( de kinderen zijn hier heel arm en anders hebben ze geen eten, ook vele jongere zusjes en broertjes die nog niet naar school gaan kwamen eten). Toen het eten ( we aten Frenezca , dat is een soort van soep met vele groentjes in, maar eigenlijk is de soep niet zo waterig dus is het meer een groentenbrij) op was vertrokken we met de leerkrachten op weg naar de plaats waar de pickup zou langsrijden, dit was nog wel even stappen. Toen we aankwamen op die plaats bleek dat de pickup al voorbij was. Dan zijn we maar verder beginnen wandelen in de hoop dat er daarna nog een pickup zou langskomen. Even later hadden we geluk en kwam er een andere pickup.Met 16 volwassenen en 3 kinderen zaten we in de pickup! Aangekomen in Ambato gingen we te voet verder naar de Choko Banana. Daar werkte ik nog wat voor school. Sevens gaan we busticketten kopen om vanavond te kunnen vertrekken naar Cuenca. Normaal gezien zouden we in de middag vertrekken, maar blijkbaar zijn er enkel nachtbussen naar Cuenca. We gaan een bus nemen om 23 uur zodat we tegen 7-8 uur s morgens aankomen. We kunnen ook vroeger vertrekken maar dan komen we aan om 3-4 uur s nachts en dat zien we niet zo goed zitten, want we hebben nog geen plaats om te overnachten en om dat midden in de nacht te zoeken, dat is niet alles é en het is ook gevaarlijk s nachts! Meer over de busrit en onze uitstap naar Cuenca vinden jullie binnenkort op mijn blog! Ik wens iedereen in elk geval een zalig Pasen! ( ik ben pas zondagavond terug daarmee)
Vandaag opgestaan en naar het schooltje gegaan. s Morgens trokken we eerst nog een foto met alle leerkrachten ( die kunnen we dan de laatste dag als aandenken geven) De kleuters hadden vandaag hun voorlaatste examen. Ze moesten allerlei schrijfoefeningen in een beertje schrijven. Voor sommigen ging dat heel vlot, maar voor anderen was het toch nog wat moeilijk. Maar mete en beetje hulp en vele keren uitleggen lukte het de kleuters wel! Toen was het speeltijd, señorita Céci vroeg aan me of het goed was dat we na de speeltijd een film zouden zien over Jezus, naar aanleiding van Pasen. De klas van juffrouw Nelly zou ook komen kijken. Dat vond ik natuurlijk geen probleem, ik zette de stoeltjes en tafels klaar en daarna ging ik naar de directeur mijn Vlir-beurs in orde brengen. Gelukkig had Señorita Gabriella (leerkracht Engels) ons geholpen om te vertalen, want van Engels naar Spaans is toch nog niet gemakkelijk. Na een lange tijd ( al ver over de speeltijd) was de directeur helemaal klaar. Toen ik terug naar de klas ging zag ik dat de film Matilda opstond! Ik vroeg aan señorita Nelly of we geen film over Jezus gingen zien? Maar ze zei dat señorita Céci eerst deze film nog eens wilde zien, morgen konden ze dan de film over Jezus zien. ( Sinds er in de kleuterklas een televisie met DVD-speler staat wordt daar nogal van geprofiteerd!) Toen de film gedaan was, was er nog even tijd dus hebben we met de kleuters op de speelplaats met krijt tekeningen gemaakt en heb ik de kleuters lere hinkelen. Daarna was de school gedaan. Na school gingen we mee met señorita Nelly, want zij had ons uitgenodigd bij haar thuis. Eerst aten we vlees met frietjes ( heel dikke, meer gewoon aardappelen eigenlijk) met groentjes. Daarna gingen we wandelen, haar neefje en nichtjes gingen ook mee. We gingen naar de aangename steen deze wordt zo genoemd omdat de sjamanen daar mee werken ofzo iets ( we hebben het niet helemaal begrepen). Onderweg vonden we geluksbloempjes, bloempjes die normal gezien 4 blaadjes hebben, maar als ze er 5 hebben brengen ze geluk, eigenlijk hetzelfde als een klavertje vier. Toen we van de wandeling terugwaren, namen we een bus naar de Choko Banana. Daar aangekomen hebben we wat gewerkt voor school, daarna namen we een taxi naar huis. Ik heb dan nog eens spaghetti gemaakt en daarna zijn we begonnen met pakketjes te maken om als afscheidscadeautje te geven aan alle kinderen volgende week vrijdag ( want dan is het al onze laatste dag in het schooltje, het zal een dag vol emoties worden! Daar ben ik wel heel zeker van, afscheid nemen is gewoon niet leuk!) Na 100 pakketjes gemaakt te hebben, gaven we het op voor vandaag en gingen we slapen.
Vandaag weer vroeg opgestaan en naar school vertrokken. De kinderen kregen s morgens een hele uitleg over Pasen en de week ervoor. Na de driloefeningen en alle liedjes gezongen te hebben was het tijd om naar de klas te gaan. Vandaag hadden de kleuters 2 examens. Het eerste examen ging heel goed maar het examen dat ze na de speeltijd hadden was veel te moeilijk voor hen. Geen enkele kleuter begreep de bedoeling, na veel keer uit te leggen hadden de kleuters toch door wat de bedoeling was, maar het moest echt wel stap voor stap gebeuren. Daarna legde ik het huiswerk uit en deden we nog een schrijfoefening en daarna was het al weer tijd om naar huis te gaan. We namen de bus naar de Choko Banana, aten daar en begonnen meteen te werken voor school. We zijn un met onze laatste weken bezig, dus zijn we stilletjes aan bezig met afscheidscadeautjes te maken voor de kinderen van de school. 500 keer onze naam schrijven o peen kaartje dat we gemaakt hadden, het is toch niet niets! Daarna aten we in de choko Banana en namen een taxi naar huis. Ik heb mij voorgenomen om vandaag en morgen vroeg te gaan slapen, want ik ben echt oververmoeid te geraken. Het zou heel zonde zijn moest ik deze laatste weken ziek worden!
Vandaag tegen half 9 opgestaan en hebben we ontbeten. Ze stelden eerst al voor om frieten met rijst en vlees te eten, maar we hebben gezegd date en boterham meer dan voldoende is. Daarna vertrokken we mete en taxi naar Quinta de Mera dat is een park. Vroeger woonde de man die het nationaal volkslied geschreven heeft daar. We moesten eerst een ticket kopen om binnen te mogen. Het was wel heel grappig, de man keek en zei dan: ok dat is dan 3 Ecuadorianen en een buitenlandse Dus vanaf nu word ik hier beschouwd als een Ecuadoriaanse! Droïma blijft voorlopig een gringa ( = een buitenlandse). Voor mij was dat goed want ik moest de helft minder betalen dan Droïma omdat ik dus ook Ecuadoriaans ben! Daarna kregen we een rondleiding in het huis van die man. Na de rondleiding liepen we rond in zijn gigantisch grote tuin. Het was er heel mooi en de rivier van Ambato liep er ook door. Daarna namen we de bus naar een legerkazerne we gingen daar zwemmen. Maar blijkbaar was het zwembad kapot dus namen we nog een bus naar een andere kazerne ( de man van Adelaide werkt daar, daarom mochten we er gaan zwemmen). Daar aangekomen gingen we naar het zwembad van het leger en zwommen we. We zijn ook even naar de sauna geweest en naar een Turks stoombad, toen ik mijn ogen dichtdeed moest ik terugdenken aan de zee, juist zooo warm was het daar! Na het zwemmen liepen we nog een beetje rond in de kazerne en gingen dan in de bar eten. Daarna namen we opnieuw een bus naar Ambato en gingen naar de Choko Banana. Vandaag was er een processie voor Pasen door de straten. We hebben vanop het terras van de choko Banana de processie voorbij zien komen. Het was toch maar wat vreemd hoor: mensen die een kruis dragen zoals Jezus, mensen die grote beelden van Jezus en Maria droegen, mensen in paarse gewaden, . Na de processie gingen we naar huis en gingen we slapen.
Vanmorgen tegen half 8 werd ik wakker gemaakt door Droïma, we gingen naar de scouts gaan. Ik heb haar dan gesmeekt om een uurtje later te gaan want ik had echt opeens een oververmoeidheidsklopje! Opeens kwam ik tot het besef dat ik echt wel meer moet slapen want dat ik anders die laatste weken niet meer zou doorkomen en dat zou wel zonde zijn é! De laatste week heb ik heel weinig kunnen slapen omdat ik elke keer opnieuw wakker werd van de jeuk van mijn benen en voeten. Ondertussen word ik er bijna zot van! Tegen half 9 dan toch opgestaan en naar de scouts vertrokken. Het gaat er hier in de scouts toch helemaal anders aan toe dan in een scouts of chiro in België hoor! Toen we aankwamen waren de kinderen in groepjes een maaltijd op papier aan het voorbereiden want volgende week met Pasen komen ze 3 dagen na elkaar naar de scouts. Daarna moesten ze formaties doen: met drie vingers tegen voorhoofd en dan een soort van driloefeningen. Het is wel raar om te zien. Daarna deden ze een spelletje dat wij ook kennen: kat en muis! Daarna waren het terug vele en lange formaties en toen was het gedaan. We gaven een scoutsdas uit België als geschenkje en kregen een vlaggetje in de plaats. Daarna namen we een taxi naar de Choko Banana, aten we snel en vertrokken al weer met een taxi richting ons schooltje want het was weer voetbal. Deze keer zijn we gewonnen! Dat was wel leuk, maar de ouders vonden toch dat ik nog niet zo goed kon voetballen. Ik heb de ouders dan nog een foto gegeven als herinnering van de voetbaltornooien. Tijdens het voetbaltornooi als ik niet moest spelen heb ik de kinderen die wilden geschminkt, dat vonden ze wel heel leuk want dat zijn ze niet gewoon. Het was ook wel grappig dat ze niet zeiden bv. Ik wild at dier zijn, maar dat ze eerder zeiden: hier nog een beetje blauw en hier wil ik nog een beetje groen, Dat gaf wel grappige resultaten! Daarna gingen we terug voor even naar de Choko Banana waar we na een uurtje vertrokken naar señorita Adelaide haar huis. Zij had ons uitgenodigd en tot onze grote verbazing woonde ze in een school! Haar vader is concierge in de school. Haar vader, haar moeder, haar broer, haar man, haar kind en zijzelf wonen allemaal in de school. We schrokken ook wel van het leeftijdsverschil tussen zij en haar zussen en haar broer. Haar zussen zijn 35 en 34 jaar, zijzelf is 30 jaar en haar broer is 14 jaar! We kregen eerst een rondleiding in de school, de school is een privé-school, dus ze is helemaal anders dan de school waar wij lesgeven. Het is een hele grote school met 900 leerlingen ( kleuter, lager en middelbaar). Daarna gingen we eten met hen, we gingen naar een vrij chique restaurant . We aten er groentjes met vlees. Ze hadden een familieschotel gevraagd= een schotel vol verschillende soorten vlees en vooral veel vlees! Ze vinden wel dat wij weinig eten, 3 stukken vlees vind ik toch niet weinig maar kom! Daarna vroegen ze of we nog naar een dicotheek wilden gaan, maar dat heb ik verstandig geweigerd want i kwas echt wel heel moe! Dan zijn we terug naar de school gegaan waar we de rondeleiding verder zetten. Tegen 10 uur ben ik gaan slapen want ik viel bijna staande in slaap! Web leven bij señorita Adelaide slapen, het was er toche en beetje eng in zo een grote school en op de achtergrond was er heel de tijd orgelmuziek. Maar ik ben snel in slaap kunnen vallen dus heb ik er geen last van gehad.
Vandaag weer vroeg opgestaan en naar school gegaan. Het was weer examen voor de kinderen en de dag verliep ongeveer hetzelfde als gisteren: examen, speeltijd, enkele oefeningen, enkele spelletjes en film verder kijken. Tijdens de speeltijd hebben we een echte trent gezet, we hadden al enkele keren een springtouw meegenomen naar school en ondertussen zijn al vele kinderen besmet met de springbacterie! Ze nemen un zelf ook touwen mee. De leerkrachten en de directeur hebben zelfs ook meegsprongen vandaag! Tegen 12 uur was de school opeens gedaan en alle leerkrachten gingen door. Toen ik vroeg waarom de school vroeger gedaan was zeiden ze me dat dat was omdat het vanavond verrassingsfeestje is voor Droïma! ( Dat kan hier dus allemaal é!) We zijn dan naar de Choko Banana gegaan, hebben snel iets gegeten en we hebben dan de bus genomen naar Quisapincha. Daar zijn we helemaal in het begin ik denk de eerste zaterdag hiero ok naartoe geweest met Jaimé en Susana. We wilden er graag nog een keertje terug gaan en dit was de enige dag dat nog vrij was. ( un de laatste weken aangebroken zijn en we nog vele dingen willen doen staat onze agenda propvol!) Tegen 18 uur waren we terug thuis en namen we een douche. Ik belde nog even naar de jongens om te horen of alles in orde is! Wim is vandaag om 8 uur s morgens gaan halen en Christopher mocht gelukkig mee. Nu i salles terug in orde met Christopher dus ben ik toch wat opgelucht! Na het telefoontje vertrokken Droïma en ik richting de Choko Banana. I kwas wel benieuwd hoe dat zou zijn zo met alle leerkrachten in een hele andere situatie! Droïma bleef boven wachten en ik ging beneden wachten op de leerkrachten. Als eerste kwam señorita Adelaide eraan samen met haar man even later kwam ook señorita Céci eran met haar man en haar jongste kind ( 8 maanden). We gingen al zitten en ik vroeg of ze iets meer wisten van de anderen ( ik weet ondertussen dat iedereen hier te laat komt, maar na een half uur mogen ze toch stilletjes aan komen é?) Opeens zei señorita Céci dat de anderen niet gingen komen! I kwas helemaal verbaast: waarom hadden ze dan vandaag nog gezegd dat ze zeker kwamen? Wat een teleurstelling! Van señorita Gabriella wist ik zeker dat ze nog ging komen want zij had nog een berichtje gestuurd dat ze wat later zou zijn, maar van de rest had ik niets gehoord! Dat vond ik wel heel spijtig, want ik had hier heel hard naar uitgezien en zeker ook gewoon omdat ze niet hadden gezegd dat ze niet kwamen ( en dan moet je weten dat ze eigenlijk dachten dat Susana ging koken voor hen! Gelukkig was dat niet het geval!) Ik ben dan uiteindelijk Droïma gaan halen, heb haar geblinddoekt en werd er gezongen voor haar. Ze kreeg ook zo een mooie, chemisch gekleurde taart! Opeens was señor Venicio er ook met een vriend. Daarna bestelden we iets voor te eten. Tijdens het eten is Señorita Gabriella dan ook aangekomen. Na het eten ging Señorita Céci naar huis want haar kindje moest slapen. Ik bedankte haar heel hard op te komen want ik vond het wel heel leuk dat ze ondanks dat ze nog zon kleine kinderen heeft toch no gis gekomen. Daarna gingen we met de rest naar een discotheek: De oveja negra ( = het zwarte schaap). Maar Señorita Adelaide vond de drank daar een beetje te duur en zij wist nog een betere discotheek. Dan zijn we daar naartoe gegaan en het was er wel Klein maar wel leuk. We hebben ons goed geamusseerd, maar tegen half 2 zijn we toch doorgegaan, ten eerste omdat ik heel moe was, ten tweede omdat iedereen als door was buiten señor Venicio en zijn vriend en ten derde omdat ik de praatjes van señor Venicio wel beu was nu!( Ik zeg het schaamte kennen ze hier écht niet!) Dan hebben we maar een taxi genomen en zijn we naar huis gegaan om te slapen.
Vandaag vroeg opgestaan, ik was wel heel benieuwd want vandaag begonnen de examens! Ik heb geen uitgebreid onthaal gedaan, want de kinderen hadden hun tijd nodig voor hun examen. Dus heel kort goedemorgen gewenst en de dag van vandaag overlopen. Daarna moesten we eerst bidden tot God dat de kleuters goede examens zouden maken en daarna zijn we begonnen met de examens. De kleuters kregen een werkblaadje en ik legde dan uit wat ze moesten doen. De kleuters hadden hun tijd echt wel nodig, ze hebben er twee uur aan gewerkt. Ik vond dat wel knap van hen dat ze zich twee uur min of meer konden concentreren! ( voor de ene was dat natuurlijk wat haalbaarder dan voor de andere) Maar door hen complimentjes te geven en hen aan te moedigen lukte het tocho ok vrij goed bij de kinderen die het wat moeilijker hadden met zich te concentreren. Na de speeltijd werd de directeur boos op ons omdat we vorige week dinsdag niet bij hem waren komen eten. Hij had dat gevraagd maar we hadden gezegd dat we die dag niet konden. Blijkbaar is dat verkeerd overgekomen en was hij nu wel heel boos. We legden uit dat het die dag echt niet kon, maar hij bleef boos en zijn vrouw was ook boos. Dan hebben we gevraagd of het ging o meen andere keer te komen, maar hij zei dat we onze kans gekregen hadden en dat we un niet meer mochten komen. Ik snapte er helemaal niets van want toen we op voorhand zeiden dat we die dag niet konden, was het allemaal in orde en zouden we nog eens een andere dag afspreken maar un was het helemaal niet meer in orde! Maar ik moet eerlijk zijn dat ik het ook niet echt erg vindt dat wij daar niet gaan eten. Na de speeltijd heb ik met de kinderen enkele spelletjes gespeeld om hen een beetje te laten ontspannen van de examens. Daarna heb ik met hen het cijfer 6 nog een beetje geoefend want er waren nog veel kinderen die het daar nog wat moeilijk mee hadden. Het laatste half uurtje hebben we dan het eerste del van de film Matilda gezien ( het is trouwens heel grappig om die in het Spaans te zien). De kinderen vonden de film wel heel spannend en wilden morgen graag verder kijken. Daarna gingen we naar de Choko Banana om te werken voor school. Tegen 16 uur namen we een taxi naar ergens waar we een bus konden nemen naar Baños. We hadden afgesproken met Señorita Gebriella dat we samen nog eens naar de warmwaterbronnen gingen. Eerst gingen we nog eens naar de typische winkeltjes kijken. In de waterbronnen was het echt zalig, het wáter is meer dan 40 graden! Nadat we verschillende keren van de ijskoude waterval naar de hete waterbronnen waren geweest ( dat moet zo want dat is goed voor de huid! Maar het is ook wel afzien van het hete naar het ijskoude naar terug het hete! En ik was op slag een tint minder bruin van het hete wáter!) zijn we gaan ergens gaan eten. Daarna liepen we nog even rond in Baños en namen een bus terug richting Ambato. Het was heel leuk, we hebben ons goed geamusseerd! Tegen 23 uur waren we dan eindelijk thuis en konden we gaan slapen. s Avonds kreeg ik nog een verontrustende telefoon van Wim, hij zei me dat hij even nood had om me te bellen want dat Christopher in het ziekenhuis lag!!! Ik had natuurlijk meteen vele vragen: Hoe is het nu met hem? Moet hij daar lang blijven? Is het ziekenhuis een beetje deftig? Hij weet toch dat als hij een spuit moet krijgen goed moet zien of de spuit nog in zijn verpakking zit? Hoelang moet hij in het ziekenhuis blijven?... en vooral WAT IS ER GEBEURD? Christopher is heel allergisch voor rauwe tomaten, blijkbaar had hij toch een stukje gegeten en daardoor is hij helemaal beginnen opzwellen en rood geworden. Wim en Christopher zijn dan maar heel snel naar huis gegaan, Wim heeft hem een soort van adrenalinespuit gegeven ( Christopher had die bij voor moest dit gebeuren). Nu hadden ze een uur de tijd om in een ziekenhuis te geraken. Gelukkig zijn ze er op tijd geraakt en heeft Christopher een cortisonespuit gekregen. Hij moest wel een nachtje in het ziekenhuis blijven. Ik heb echt wel medelijden met hen allebei: Christopher in zo een vreemd ziekenhuis, terwijl je de taal niet 100% begrijpt en Wim helemaal alleen in dat grote huis midden in de jungle! Ik heb dan nog lang gebeld met Wim en heb hem dan maar gezegd dat het beter is dat hij ineens gaat slapen. Hopelijk komt alles in orde met Christopher, want ik ben toch wat ongerust hoor!
Vanmorgen natuurlijk overslapen! Vlug opgestaan, gewassen, omgekleed en taxi genomen naar de Kathedraal. Toen we aankwamen op school werden we direct warm ontvangen door de kinderen. De leerkrachten vonden dat we een mooi kleurtje hadden en wilden alles weten wat we beleefd hadden aan de zee! Ik had uitnodigingen gemaakt voor alle leerkrachten om hen vrijdag uit te nodigen in de choko Banana, ik heb een verrassingsfeestje georganiseerd voor Droïma haar verjaardag. We gaan eerst eten in de Choko Banana met zn allen, daarna gaan we iets drinken en daarna zien we wel! De leerkrachten waren allemaal heel enthousiast voor het verrassingsfeestje. Daarna riep señorita Mariana Droïma en mij bij haar. Blijkbaar was de directeur bij haar geweest om te vragen waarom wij wel naar haar thuis wilden komen en niet naar hem thuis Vorige keer toen hij dat vroeg konden we die dag niet, maar ik vrees dat we er niet meer onderuit zullen kunnen, want we willen hem zeker niet beledigen! Na het onthaal las ik de brief voor van de kinderen uit België, de kleuters waren weer heel enthousiast en we schreven samen meteen een brief terug. Daarna hadden de kleuters turnen en daarna speeltijd. Na de speeltijd maakten de kleuters een werkje rond het cijfer 6. Daarna herhaalde ik met hen alle leerstof want morgen beginnen de examens! Na de herhalingen was het tijd om naar huis te gaan. We gingen naar de Choko Banana aten en ik begon meteen daarna te werken voor school. Daarna gingen we naar huis en werkte ik nog wat verder voor school. Droïma heeft vandaag voor het eerst in haar leven eitjes gemaakt zonder hulp. Ik heb haar nog wel wat instructies moeten geven, maar het was heel lekker. Daarna heb ik mijn haar geknipt, ik heb eigenlijk gewoon alles wat onder de rekkertjes van mijn vlechtjes hing eraf geknipt, mijn haar was daar toch kapot. Daarna deed ik mijn vlechtjes eruit! (Kijk naar de mooie fotos) Daarna werkte ik nog verder voor school en ging ik slapen want i kwas doodmoe. Om jullie een idee te geven van mijn voeten en benen vol beten: zie foto. Het valt un wel al veel beter mee van uitzicht, mijn voeten zijn niet meer opgezwollen en de beten zijn ook al veel kleiner! Maar de pijn en de jeuk verdwijnen maar niet, het is toch wel afzien hoor! Hopelijk kan ik vannacht wat beter slapen!
Vandaag was het een rustdag dus hebben we eerst wat uitgeslapen. Daarna zijn we naar de Choko Banana gegaan om te eten, te werken voor school en onze blog in orde te brengen. In de namiddag zijn we naar de winkel gegaan, want we hadden niets meer in huis! Daarna hebben we thuis onze kleren gewassen en heb ik een feestmaaltijd gemaakt: als voorgerecht lookbroodjes en als hoofdgerecht kippenboutjes ( voor Droïma vis want zij is vegetariër) met champignonsaus!! Mmmmmmm!!! Daarna werkte ik verder voor school, ik moest nog heel veel kleurplaten kleuren ( ik ga daar een voorleesboekje van maken). Tegen 12 uur viel de electriciteit uit dus was het gedaan met kleuren. Dan ben ik maar in mijn bed gaan liggen, maar ik had het echt moeilijk om te slapen! Ik was echt wel aan het afzien van de beten: veel pijn en veel jeuk! Na meer dan 10 keer mijn benen en voeten onder de douche te steken heb ik uiteindelijk kousen genomen, die kletsnat gemaakt en zo aangedaan. Uiteindelijk ben ik rond half 3 in slaap kunnen geraken!
Vandaag zijn we om 6 uur opgestaan, want we wilden graag de opkomende zon zien. Toen we op het strand kwamen, zagen we dat we pech gehad hebben want de zon stond al hoog in de lucht achter enkele wolken en was langs de andere Kant van de zee opgekomen. Maar niet getreurd, we hebben dan nog wat op het strand gezeten en rustig wat gepraat en genoten van het mooie uitzicht. Daarna hebben we ontbeten, nog een douche genomen en onze zak ingepakt. Tegen 10 uur namen we zo een leuke taxi naar de terminal. Tegen half 11 hadden we een bus richting Quito, het was ondertussen al weer 40 graden dus het beloofde leuk te worden op zo een hete, hobbelige bus! Gelukkig was het na een uurtje beginnen regenen, waardoor de temperatuur toche en beetje afkoelde. Tegen 15 uur was er even een tussenstop van 15 minuten. Daarna reden we verder, tegen half 7 s avonds kwamen we dan eindelijk aan in Quito. Ik had un toche en beetje kunnen slapen op de bus, niet veel en niet goed, maar ik had wat kunnen slapen en dat is het belangrijkste. Tegen 20 voor 7 namen we een bus richting Ambato. Tegen half 10 riep de buschauffeur ons dat we hier moesten uitstappen. Net zoals vorige week waren we wel in Ambato, maar kenden we dit stuk van Ambato niet. We namen een taxi naar de Choko Banana en werden vriendelijk ontvangen door Susanan, ook een del van haar familia was aanwezig. Ze waren allemaal heel nieuwsgierig naar hoe het geweest was. Ik werd al meteen gedoopt tot negrita (= negerinnetje) omdat ik zo bruin was. Daarna aten we nog iets in de Choko Banana en keken we onze mails na. Daarna namen we een taxi naar ons huis, ook Miki was heel nieuwsgierig naar hoe we het vonden. Uiteindelijk lag ik toch tegen 12 uur in mijn bed. Het was een hele zware en vermoeiende, maar wel leuke dag!
Vandaag was Droïma jarig. Ik was al heel vroeg wakker, want ik kon de jeuk en de pijn van de veten ondertussen echt niet meer verbijten. Ik heb echt alles gedaan om hete en beetje draaglijk te maken: koud wáter erover, warm wáter erover, ijs, lemoen, met natte kousen geslapen, creme tegen brandwonden, ontsmettingsalcohol, creme tegen veten, zonnecreme, . Niets hielp, ik werd er echt wanhopig van! Uiteindelijk ben ik opgestaan en ben ik maar terug een strandwandeling gaan maken om mijn gedachten te verzetten. Het helpt ook zeker niet als je dan aan het wandelen bent en dat de mensen naar je benen en voeten staren en wijzen en zeggen: woooow, dat heb ik nog nooit gezien! Mijn voeten en benen zagen ero ok echt niet uit hoor: mijn voeten waren helemaal opgezwollen en alleen al op mijn rechtervoet had ik 140 beten! Jullie weten dat ik hele kleine voeten heb, dus ik kan jullie verzekeren er was geen vierkante centimeter zonder beet, mijn voeten en benen stonden echt boemboemvol! Na mijn ochtendwandeling heb ik dan nog twee strandstoeltjes gereserveerd voor een hele dag. Ik ging naar het hotel, wenste Droïma een gelukkige verjaardag en we gingen ontbijten. We zijn dan even met die leuke taxi naar de busterminal gereden om ons tiketten voor morgen te regelen. Tegen half 10 lagen we op het strand in onze strandstoeltjes onder een tentje. Het was al heel warm: 40 graden! Ik kan heel goed tegen de zon, maar nu was het zelfs voor mij niet te doen als ik vanonder dat tentje kwam! De twintig meter stappen naar de zee was echt bijna niet te doen! Ik voelde de zon zo scherp, dat het precies was alsof mijn huid verschroeide! Toen ik terug kwam van de zee ( we moesten om beurt gaan, want hier is het veel gevaarlijker dan in Mompiche, dus hier kan je niet zomaar alles onbewaakt laten liggen op het strand) werd ik aangesproken door een man, hij vroeg me of ik geen zin had in een boottochtje. Ik vond dat wel een aanlokkelijk aanbod en het was niet zo duur dus vond ik het wel een leuke cadeau voor Droïma. We namen al ons gerief mee en gingen richting motorbootje. Het was echt heel leuk, er zaten ook nog 5 jongeren in het bootje die ook van Ambato kwamen, we kregen al meteen cervezas. Het windje deed heel goed en het landschap was heel mooi! We zagen zelfs een pelikaan van heel dichtbij. Na het boottochtje van een Klein half uurtje, namen we terug plaats in onze stoeltjes en dronken we een cocktail. Even later konden we het toch niet laten om vlechtjes in onze haren te laten leggen, ze konden dat heel goed na een twintigtal minuutjes was het al klaar! Daarna belde ik even naar ons moeke, want zij was ook jarig vandaag en ik Wilde haar wel verrassen mete en telefoontje uit Ecuador! Ik denk wel dat ze dat heel leuk vond! Daarna ben ik toastjes gaan halen als middageten en een cocktail. Tegen de avond kon ik de beten echt niet meer aan en ging ik naar een apotheker. De vrouw reageerde ook al meteen: woooow, zoveel, nog nooit gezien! Blijkbaar had ik op zich al vele beten en had ik daar ook nog eens een allergische reactie op gekregen. Dus ik kreeg een zalfje mee, ze wilde me ook pilletjes geven, maar die Wilde ik niet, ik nam mij voor om als het niet beterde in Ambato naar de dokter te gaan ( weeral! Hij zal mij weer zien komen!) . Daarna namen we een douche en gingen nog eens langs de winkeltjes. We hebben dan een praatje gaan doen met de politie, je moet de politie te vriend houden hé! Zeker hier!! Daarna zijn we lekkere scampis in looksaus gaan eten. We wilden deze keer niet te laat wegblijven want het was hier toch wel wat gevaarlijk. Dus zijn we nog een pintje gaan drinken vlak naast ons hotel. De mannen zijn hier niet te doen hoor ze staren u gewoon onbeschaamd aan en als je terugkijkt blijven ze gewoon staren! Nu weet ik hoe het voelt om een vreemde huidskleur te hebben! Daarna gingen we slapen, da twas wel heel moeilijk want er was heel veel lawaai in ons hotel: zingende mensen, heel luide muziek, de TVdie heel luid stond, roepende mensen, . Maar na een tijdje zijn we toch in slaap gevallen.
Vandaag was ik al heel vroeg wakker, ik had heel slecht geslapen en wist al snel hoe dat kwam: ik keek naar mijn benen en die stonden boemvol beten! Ik had nochtans mijn benen goed ingesmeerd met deet! Mijn benen zagen er echt niet uit en ik kon niet meer slapen! Dan ben ik maar opgestaan, mij aangekleed en ben ik gaan wandelen op het strand, het zeewater was even verzachtend voor de beten maar nadien werd de pijn en de jeuk nog zwaarder om te verharden! Na een uurtje ben ik terug naar onze cabaña gegaan in de hoop dat er al iemand wakker was, enkel Thijs was al wakker ( Thijs studeert ook voor kleuterleider), we besloten dan samen terug naar het strand te gaan om wat schelpen te gaan zoeken. Een toekomstige kleuterleider en een toekomstige kleuterleidster, dat kan alleen maar klikken hé! We praten over vanalles en nog wat, hij was heel benieuwd wat ik hier zoal deed als stage bij de kleuters en ik was natuurlijk ook benieuwd naar zijn ervaringen en ondertussen raapten we schelpen. Dat was wel leuk. Even later botsten we op een speciale vis, zo een vis die je ook in finding Nemo hebt, zo ene die zichzelf kan opblazen! Hij was wel al dood We hebben enkele van die vissen gezien en eentje leefde zelfs nog, zo goed als we zijn hebben we deze natuurlijk gered van uitdroging en hebben hem terug in de zee gelegd. Na een tijd besloten we iets te gaan halen om te eten want de anderen waren nog steeds niet wakker. Onderweg kwamen we Droïma en Sarah tegen, die waren ook al aan het genieten van een versgeperste heerlijke fruitsap! We zetten ons bij hen en bestelden ook een fruitsap. Daarna gingen we naar de cabaña en maakten we Christopher en Wim wakker om te zeggen dat we naar de zee gingen en of ze mee wilden gaan. Christopher ging meteen mee ( na 2 tassen koffie te drinken om wakker te worden), maar Wim voelde zich echt niet goed, hij zag knalrood en ik vrees dat hij een zonneslag had. Ik heb hem dan maar verplicht om wáter te beginnen drinken, hij heeft daarna nog een hele tijd geslapen. Wij zijn ondertussen naar de zee gegaan om nog even te gaan zwemmen en te genieten van het strand. Even later kwam ook Wim te voorschijn, maar hij voelde zich nog altijd niet goed dus na een twintigtal minuutjes is hij terug naar binen gegaan omdat hij zoveel hoofdpijn had! Tegen 15 uur hebben we dan een douche genomen en hebben we onze rugzak ingepakt want tegen 16 uur hadden we een bus naar Atacames (= een ander kustdorpje). Na een tweetal uur op de bus te zitten, kwamen we aan in Atacames, de taxis vielen ons meteen op: brommers uitgebouwd met een karretje vanvoor! We gingen eerst voet op zoek naar een hotel, even later hadden we ere en gevonden (we hadden er enkel 1 nodig voor Droïma en ik, want de jongens en Sarah gingen die avond nog naar Tena vertrekken). Iedereen heeft dan zijn rugzak in onze kamer gezet en zijn we pizza gaan eten. Daarna zijn we het stadje gaan verkennen: de meisjes zijn dan naar de winkeltje geweest en de jongens hebben ondertussen de ticketten voor de bus gaan regelen in de bus terminal. Daarna hadden we afgesproken in een cocktailbar op het strand. Daar dronken we allemaal een overheerlijke cocktail ( dit keer ik met alcohol, want vanaf vandaag mocht ik terug alcohol drinken had de dokter gezegd) Ik nam een sexo en la playa (= sex on the beach). Toen ik mijn cocktail kreeg, schoten we wel in de lach: een cocktail met bovenop een banaan die doordrenkt was met dikke, witte cocossaus en daar hing dan nog een condoom aan doorprikt mete en tandenstokertje! Zeer veilig! Ma soit we hebben goed gelachen en de condoom kwam zelfs uit België! ( waar wij niet allemaal bekend voor zijn é!) Daarna gingen we nog even naar de zee en zaten we nog even op het strand. Tegen half 23 werd het tijd om afscheid de nemen van de jongens en Sarah, want zij vertrokken vanavond al terug aan de lange reis. Ik vond het wel een beetje moeilijk om afscheid te nemen want we hebben echt bangelijke dagen gehad samen en we hebben ons rotgeamusseerd. Iedereen had zijn eigen karakter en iedereen had zijn eigen mening, hoewel we voor we vertrokken elkaar absoluut niet kenden klikte het al snel heel goed! We hebben ons echt goed geamusseerd! Nadat de jongens en Sarah vertrokken waren zijn Droïma en ik dan terug naar een cocktailbar geweest, om 12 uur was Droïma jarig en dat moest gevierd worden! We namen nog een cocktail en begonnen te dansen, al snel waren er twee jongens die ons ten dans vroegen. Wij natuurlijk onnozel aan het meedansen, die jongen die Droïma ten dans had gevraagd was echt heel grappig: kei sensueel aan het dansen en heel zwoel! Haha en wij maar lachen! De mensen hier zijn wel helemaal anders dan in Ambato: aan de kust woont echt de zwarte bevolking, de jongens zijn ook heel direct en hebben bijna geen schaamtegevoel. ( Ik ben 2 keer ten huwelijk gevraagd: hola, ik ben gescheiden en heb een kind van 6 jaar, wil jij met mij trouwen? Is dat normal?! Ook heb ik een nachtje mete en jongen aangeboden gekregen als souveniertje!) Ja, we moesten hier wel ons mannetje staan hoor! Maar dat lukte wel! Daarna namen de jongens ons mee naar een andere cocktailbar, we stonden nog geen 5 minuten aan de toog of we werden ineens aangevallen door een hysterische vrouw (we denken dat zij de vriendin was van de jongen waar Droïma met danste). Droïma hade en boks gekregen en was helemaal in paniek, dus heb ik haar maar snel bij de arm genomen en haar meegetrokken, toen ik achteruit keek zag ik dat het gevecht al helemaal uitgebroken was. Dus ja gevolg was, Droïma mete en dikke lip en lopen voor ons leven! Even later zag ik dat 1 van die jongens ons gevolgd was, dus die moesten we eerst nog afschudden, dan maar in een cocktailbar wat verder gaan zitten, ondertussen was het 12 uur en hebben we Droïma haar verjaardag nog gevierd. Ik ben wel een beetje uitgevlogen tegen die jongen, waarom hij niet had gezegd dat die jongen een vriendin had! Maar hij antwoorde dat zijn vriendin normal gezien in Quito zat, ik heb dan maar bot geantwoordt dat mijn vriend helemaal in België zit, maar dat ik tocho ok zo niet doe! Uiteindelijk is dan maar weggegaan omdat hij zag dat ik echt wel kwaad was. ( eerst vroeg hij nog of ik echt geen nachtje met hem wilde als souvenier: ik ontplofte bijna toen hij dat vroeg!) Daarna zijn Droïma en ik maar snel naar ons hotel gegaan om te gaan slapen.
Vandaag was Sarah jarig, dus het beloofde een fijne dag te worden! Smorgens hebben we weer lang moeten zoeken naar ontbijt. Daarna gingen we naar het strand. We hadden twee surfplanken gaan lenen en zo kon iedereen zich eens wagen aan het surfen op de hoge golven! We zwemden, surften, zonden, smeerden ons in met liters zonnecreme want er was heel veel zon, Op een gegeven momento was ik nog eens aan het proberen recht te staan op de surfplank op de golven ( wat écht niet gemakkelijk is!) Ik had al een aantal keer geprobeerd, maar het lukte niet zo goed opeens was ere en enorme hoge golf op komst, ik dus aan het pedelen voor mijn leven, want ik wist dat dit niet goed zou komen! Maar ik kon het niet meer tegenhouden, ik werd met plank en al richting golf gesleurd door de sterke stroming, ik viel net voor de golf brak van de surfplank. Het gevolg was dat de surfplank met volle kracht door de golf tegen mijn hoofd knotste! Ik werd ook nog enkele meters onder water meegseleurd door de plank (want die hing vast aan mijn voet met zo een bandje) Toen de golf eenmaal uitgeraasd was geraakt ik boven water, natuurlijk helemaal in paniek want ik had barstende hoofpijn en voelde me wat misselijk en duizelig. Gelukkig had Droïma en Christopher het zien gebeuren en kwamen me al snel ter hulp. Christopher controleerde meteen of ik een wonde had in mijn hoofd, maar gelukkig was dat niet het geval! Er was enkel een enorme buil op komst. Christopher had het zien gebeuren en zei me dat ik nog veel geluk heb gehad want dat dat er echt niet gezond uitzag! Ik ben dan eventjes op het strand gaan zitten om te bekomen. Toen het al heel wat beter was heb ik mijn angst terug overwonnen en ben ik opnieuw beginnen proberen met de surfplank. Het is me niet echt gelukt om recht te staan op de plank maar ik heb wel op mijn knieën helemaal met de golf kunnen meesurfen tot op het strand! Dat was echt een zalig gevoel! Tegen s avonds zijn we dan gaan douchen, toen iedereen klaar was zijn we dan via het strand naar hetzelfde restaurantje geweest. Onderweg was de zon aan het ondergaan en hebben we al zeg ik het zelf prachtige fotos kunnen maken. Na weer langoustines te eten ( ondertussen was iedereen er verzot op!) ging onze verrassingsparty van start. De jongens en ik hadden vanalles in petto voor Sarah, maar ook voor Droïma die zondag jarig is! Eerst hebben de jongens de meisjes wat afgeleid door nog een keertje naar de zee te wandelen. Ondertussen vluchtte ik weg naar de cocktailbar. Daar regelde ik met José, de barman een immens grote cocktail in een uitgeholde meloen en deze zou dan klaar moeten staan als de jarigen er aan kwamen. José zei dat het allemaal in orde was, maar dat het nog wel een half uurtje zou duren! Pfft moesten wij die nog een half uur bezig houden! Toen ik onderweg naar de zee ging, waren ze al onderweg naar de cocktailbar. Dus hebben we ze dan wat afgeleid door te zeggen: kom we gaan schelpen zoeken!, kijk naar die mooie sterren!, wie het eerst een vis kan vangen is gewonnen!, een half uur is lang hoor op zo een moment! Maar gelukkig hadden ze niets door! Toen we uiteindelijk na een half uur aan de cocktailbar aankwamen stonden daar twee grote meloen vol met ongeveer 2 a 3 liter cocktail! Het was heel simpel, Droïma en Sarah kregen elk een meloen en elke een grote doos. Wie het eerst haar coktail op was kon het eerst haar doos openen! Allé ze moesten he top het gemakje doen hé, want met al die alcohol! Ondertussen dansten we, praten we, deden we onnozel, kregen we salsales, lange tijd later was Droïma haar cocktail op, zij kon dus haar doos openen, eerst vond ze een briefje met tips over wat er in de cadeautjes zit, daarna kon ze haar cadeautjes openmaken, ze was er heel blij mee! Niet veel later was ook Sarah haar cocktail op, dus kon zij ook haar doos openen! Ook zij was heel blij met de cadeautjes en vond de tips heel leuk! Allé avond geslaagd! Daarna nog heel lang doorgefeest en gedanst op het strand! He twas echt heel leuk! Tot we de rekening vroegen: die man wou meer dan 300 dollar vragen, doe eens normaal!!!! Ok, we hadden wel wat cocktail gedronken en die meloen was waarschijnlijk ook duurder dan een gewone cocktail maar 300 dollar was het écht niet waard hoor, zoveel hadden we nu ook weer niet gedronken! Maar we gingen ons niet laten doen hoor, we rekenden alles uit wat we gedronken hadden, dat kwam op ongeveer 80 dollar en dan 2 meloenen, goed we wilden 100 dollar geven en geen cent meer! Onderhandelen met de barman was niet gemakkelijk, maar we vonden het zo oneerlijk dat we zijn blijven volhouden! Uiteindelijk hebben we hem 100 dollar gegeven en dat was in orde voor hem. Toen we in onze cabaña aankwamen hebben we nog wat gepraat en uiteindelijk lagen we toch tegen 6 uur in ons bed!
Vanmorgen hebben Droïma en ik de driloefeningen overgenomen, we hadden aan de directeur gevraagd of we date en keertje mochten doen. We deden in de platas van de driloefeningen het liedje ochtendgymnastiek van Samson en Gert. De kinderen waren dolenthousiast en de leerkrachten ook ( hoewel zij het al snel opgaven om mee te doen, want ze vonden het te vermoeiend). De directeur vroeg ons meteen of we dat na de speeltijd nog een keertje wilden doen. Het voelde heel fijn aan dat de leerkrachten, de directeur en de kinderen dit heel erg apprecieerden hoewel het toch een hele andere manier van opening is dan ze gewoon zijn! Tijdens het onthaal vertaalde ik het liedje in de klas voor de kleuters en vertelde wie Samson en Gert eigenlijk zijn, want zij vroegen daar naar. Daarna leerde ik het cijfer 5 aan aan de kinderen aan de hand van een versje en een spelletje. De kinderen mochten nadien een grote 5 schilderen o peen blad, ik had mijn waterverf meegenomen, de kinderen hadden nog nooit met waterverf gewerkt. Ik heb dus helemaal de werking van waterverf stap voor stap uitgelegd. De kleuters vonden het heel leuk om met de waterverf te werken en eigenlijk ging dat heel goed voor een eerste keer! Soms moest ik de kinderen natuurlijk een beetje helpen: iets meer wáter of juist iets minder, maar eigenlijk schrok ik ervan hoe goed het ging ( sommigen hadden zelfs nog nooit waterverf gezien!) Daarna was het speeltijd, na de speeltijd deden we onze ochtendgymnastiek nog een keertje. Ik begon daarna met enkele herhalingsspelletjes, want volgende week beginnen de examens, jaja jullie lezen het goed: ook de kleutertjes hier hebben examens! Natuurlijk wel helemaal anders dan in de lagere school of het middelbaar! Daarna deden we nog een keertje de stoelendans. Toen was de school gedaan, ik kreeg van alles kleuters nog een dikke kus en een knuffel want ik ging een aantal dagen niet naar school komen! Na school gingen we snel eten bij Susana ze zei me nog dat ik zeker geen alcohol mocht drinken want dat dat dodelijk is in combinatie met de pillen die ik moet nemen voor die parasiet, dat vindt ik wel wat spijtig want er is een cocktailbar in Mompiche op het strand! Maar er zullen ook wel alcoholvrije cocktails zijn zeker? Tegen half 15 vertrokken we met de bus naar Quito. Op de bus was er een Spaanse actiefilm, heel grappig om te zien! Toen we aankwamen na 3 uur op de bus gingen we Feria Artisanal Mariscal. Dat is een plaatselijk marktje in Quito, je vindt er echt prachtige dingen! Daarna spraken we af op place a foche met Lotte en haar vrienden en Yannick die we vorig weekend hadden lerén kennen. Even later kwamen ook Christopher en Wim aan, zij hadden nog twee andere Belgen die ze lerén kennen hadden in Tena meegenomen ( Sarah en Thijs). Het werd dus een belgenonderonsje dus er werd rijkelijk pintjes gedronken ( behalve ik natuurlijk) en er werd heel goed gelachen! Tegen kwart na 23 uur namen we de bus naar Esmeraldas. Dit zou een heel lange en zware reis worden! Heel de nacht niets kunnen slapen! Gelukkig zat ik nog naast Wim zodat we nog wat konden praten tegen elkaar! Want als je dan naast een Ecuadoriaan zit moet je de hele tijd in het Spaans praten en dat zou wel heel zwaar worden voor zo een lange reis! Tegen half 3 s nachts opeens politiecontrole, ze waren we vrij streng: iedereen uitstappen en snel! Bijna iedereen ocharme met een slaapkop uit de bus ( behalve ik want i kwas nog klaarwakker!). we moesten allemaal onze pas laten zien, ik had mijn origínele pas niet bij want als ik die hier kwijtgeraak geraak ik niet meer naar België! Dus ik bewaar die veilig in ons huis in een kast. Maar geen probleem want ik heb wel altijd een kopie op zak. Voor Droïma was het iets moeilijker want zij had haar origínele pas niet bij en ook geen kopie enkel haar studentenkaart.... Na lang onderhanderlen lieten ze haar dan toch door. Tegen kwart na 7 s morgens kwamen we dan eindelijk aan in Esmeraldas ( ik had nog steeds niets geslapen! Ik Wilde zo graag slapen, maar het lukte me niet ) In Esmeraldas aangekomen meteen een taxi genomen naar de busterminal. Jaimé had ons tot in detail gezegd wat we moesten doen, want in Esmeraldas is het heel gevaarlijk! Zeker voor bleekscheten zoals wij!!! (Jaimé werkt in Esmeraldas als kapitein van een schip, dus hij weet wel hoe het daar aan toe gaat, normal gezien zou hij ons opwachten bij aankomst, maar hij moest onverwacht werken waardoor hij niet kon komen) Toen we aankwamen moesten we wachten in de busterminal en in geen enkel geval naar buiten gaan! Ik vond wel dat je meteen de spanning die er heerste voelde: heel veel politie, mensen met grote messen over straat, een echte achterbuurt, vele mensen die heel kwaad naar ons keken, . Ik verzeker u: daar wil je echt niet alleen over straat lopen! En ik wilde er ook niet te lang blijven eigenlijk! Na een dikke 3 kwartier met ik geef het eerlijk toe toch wel wat schrik konden we de bus op naar Mompiche. Na een drietal uur (weer niets geslapen want het werd al behoorlijk warm en de wegen werden altijd maar hobbeliger) kwamen we aan in Mompiche. We zijn dan eerst op zoek gegaan naar een cabaña om te overnachten. Eenmaal wer er een hadden gevonden hebben we ons wat verfrist want iedereen was echt uitgeput van de reis! Daarna zijn we gaan ontbijten ( het was wel al bijna middag en we hebben heel lang moeten zoeken waar konden ontbijten want mompiche is maar een heel Klein dorpje!) Daarna zijn we naar het strand geweest, dat nog geen 6 meter van onze Cabaña was! Ik voelde me precies in het paradijs! Het parelwitte strand was wel niet parelwit, eerder bruin met zwartzilver zand, maar ook heel mooi! Hangmatten, prachtige zee met hoge golven, helder blauwe lucht, heel veel zon, enkele palmbomen, een cocktailbar, . Jaloers? We hebben dan eerst een wandeling gemaakt op het strand, daarna hebben wat gezwommen, wat gezond, ik was opeens alles van de directeur enzo vergeten en vond dat ik een luilekker, luxeleventje had! s Avonds hebben we dan nog een (koude) douche genomen en daarna zijn we lagoustine gaan eten! Die waren écht heel lekker! In de verte zagen we een kampvuur, dus na het eten zijn we daar dan nog even heen gegaan. Het was een jonge Amerikaanse surfer die heel Amerika zo wat aan het rondreizen was om te surfen! En dat helemaal alleen al liftend! Daarna gingen we nog naar dé cocktailbar die iedereen ons aangeraden had. Het werd echt een hele gezellige avond nog: cocktailtje drinken (voor mij alcoholvrije), kennismaken met de barman ( José), wat bijpraten, een dansje doen op het ritme van de salsa op het strand, moe maar voldoen gingen we uiteindelijk slapen!
Vandaag heb ik weer eerst mijn onthaal gedaan, daarna heb ik met de kinderen een werkblaadje gemaakt met de kleuters over het nummer 4. Daarna heb ik met de kleuters een klasfoto genomen, want ik ga dat als aandenken geven aan de kinderen op het einde van mijn stage hier. Daarna was er nog een incident in de klas met de directeur . ( ik vind dat tegenwoordig er altijd maar meer incidenten zijn op het schooltje, ik hoop maar dat dat betert als we terug zijn uit Mon Piché). Daarna was het speeltijd, tijdens de speeltijd kreeg ik weer een hele ondervraging van de directeur naar aanleiding van het incident. Na de speeltijd zei señorita Céci opeens dat we de film Schrek gingen zien ( daar gingen mijn voorbereidingen weer). He twas wel grappig om de film in het Spaans te zien! Daarna legde ik nog hun huiswerk uit en speelde ik nog een tussendoortje, daarna was het weer tijd om naar huis te gaan. Vandaag heb ik ontdekt dat Marika ook homoseksueel betekent! De directeur begon mij heel hard uit te lachen toen ik dat ontdekte dus zei ik voor te lachen tegen hem: Yo soy Mariké, tu estas marika! en dat vond hij gelukkig heel grappig! Daarna namen we een bus naar de Choko Banana. Daar hebben we eerst gegeten en daarna ben ik beginnen werken voor school en heb ik mijn blog in orde gemaakt. Tegen half 6 hield ik het echt niet meer uit, ik had al 3 dagen heel veel last van mijn maag, dus ben ik maar naar een dokter gegaan. Daar eerst even aangeschoven ( hier is dat zonder afspraak, dus ofwel heb je geluk ofwel heb je pech!). Ik legde de dokter uit wat het probleem was en hij onderzocht me. Dat vond ik wel niet leuk want hij trok weer een heel bezorgd gezicht en toen hij met de stethoscoop naar mijn maag aan het lusiteren was schrok hij regelmatig hard op. Dan ben je echt wel benieuwd wat er aan de hand is hoor! Die deed precies of ik ging doodgaan ofzo! Daarna vroeg hij me of ik naar de Oriente ben geweest, ik zei hem dat ik ongeveer inderdaad naar Tena was geweest. Daarna vroeg hij of ik in de rio ( rivier) ginder had gezwommen. Ik maakte me toche en beetje ongerust toen, want ik had inderdaad in de rivier gezwommen. Ik vroeg hem wat er aan de hand was. Hij zei me dat ik een zware parasiet heb, het is heel Klein maar ik heb er wel miljoenen zei hij. Ik vroeg hem of het iets gevaarlijk was en hij negeerde eerst mijn vraag wat en vroeg me waarom ik niet vroeger gekomen was. Ik zei dat ik gewoon dacht dat ik misschien iets verkeerd gegeten had dus dat ik me niet echt zorgen maakte. Toen vroeg hij me of ik niet heel veel pijn heb, ik zei dat ik wel wat pijn heb maar dat ik zowiezo al een vrij zwakke maag heb ( daarvoor viel het nog mee, enkel de laatste 3 dagen heb ik wat gekrepeerd). Hij vond het alleen heel vreemd dat ik het bijna een maand had volgehouden met die parasiet. ( kben een harde é ;) ) Maar de dokter zei me dat het me talle pilletjes wel in orde zou komen. ( het zijn er wel een hele hoop hoor: 2 s morgens, 1 voor het ontbijt, 1 na het ontbijt, 1 voor het middagmaal, 1 na het middagmaal, 1 voor het avondeten, 1 na het avondeten en 2 s avonds. Daar komt nog eens bij dat ik nu ook mijn malariatabletten moet nemen omdat Mon Piché een risicogebied is) als ik daar maar geen enkel pilletje van vergeet! Maar ja als daardoor alles in orde geraakt, zal ik dat maar braafjes in het oog houden hé. Na de dokter nam ik een taxi naar huis, maar mijn sleutel was nog binnen dus ik kon niet binnen in ons huis. Gelukkig bleef Droïma niet al te lang weg en kon ik ook naar binnen. Ik maakte eten klaar, werkte nog wat voor school en pakte ik in voor morgen, daarna ging ik slapen. Morgen na school vertrekken we naar Mon Piche ( = aan de kust) en dat zal nog een zware reis worden, want eerst moeten we 3 uur met de bus naar Quito, daar hebben we afgesproken met de jongens en om kwart na 11 s avonds hebben we een bus naar Esmeraldas, deze duurt ongeveer 8 uur en daarna nog naar mon Piché. En geloof mij die busritten zijn hier echt niet aangenaam: heel weinig plaats, heel warm, dikwijls heel luide muziek, geen vlakke wegen dus heel de tijd hobbelig,
Ik ben Marike
Ik ben een vrouw en woon in Reet (België) en mijn beroep is bijna kleuterleidster.
Ik ben geboren op 23/01/1987 en ben nu dus 38 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: CHIRO!!!.
