Vandaag opgestaan en naar het schooltje gegaan. s Morgens trokken we eerst nog een foto met alle leerkrachten ( die kunnen we dan de laatste dag als aandenken geven) De kleuters hadden vandaag hun voorlaatste examen. Ze moesten allerlei schrijfoefeningen in een beertje schrijven. Voor sommigen ging dat heel vlot, maar voor anderen was het toch nog wat moeilijk. Maar mete en beetje hulp en vele keren uitleggen lukte het de kleuters wel! Toen was het speeltijd, señorita Céci vroeg aan me of het goed was dat we na de speeltijd een film zouden zien over Jezus, naar aanleiding van Pasen. De klas van juffrouw Nelly zou ook komen kijken. Dat vond ik natuurlijk geen probleem, ik zette de stoeltjes en tafels klaar en daarna ging ik naar de directeur mijn Vlir-beurs in orde brengen. Gelukkig had Señorita Gabriella (leerkracht Engels) ons geholpen om te vertalen, want van Engels naar Spaans is toch nog niet gemakkelijk. Na een lange tijd ( al ver over de speeltijd) was de directeur helemaal klaar. Toen ik terug naar de klas ging zag ik dat de film Matilda opstond! Ik vroeg aan señorita Nelly of we geen film over Jezus gingen zien? Maar ze zei dat señorita Céci eerst deze film nog eens wilde zien, morgen konden ze dan de film over Jezus zien. ( Sinds er in de kleuterklas een televisie met DVD-speler staat wordt daar nogal van geprofiteerd!) Toen de film gedaan was, was er nog even tijd dus hebben we met de kleuters op de speelplaats met krijt tekeningen gemaakt en heb ik de kleuters lere hinkelen. Daarna was de school gedaan. Na school gingen we mee met señorita Nelly, want zij had ons uitgenodigd bij haar thuis. Eerst aten we vlees met frietjes ( heel dikke, meer gewoon aardappelen eigenlijk) met groentjes. Daarna gingen we wandelen, haar neefje en nichtjes gingen ook mee. We gingen naar de aangename steen deze wordt zo genoemd omdat de sjamanen daar mee werken ofzo iets ( we hebben het niet helemaal begrepen). Onderweg vonden we geluksbloempjes, bloempjes die normal gezien 4 blaadjes hebben, maar als ze er 5 hebben brengen ze geluk, eigenlijk hetzelfde als een klavertje vier. Toen we van de wandeling terugwaren, namen we een bus naar de Choko Banana. Daar aangekomen hebben we wat gewerkt voor school, daarna namen we een taxi naar huis. Ik heb dan nog eens spaghetti gemaakt en daarna zijn we begonnen met pakketjes te maken om als afscheidscadeautje te geven aan alle kinderen volgende week vrijdag ( want dan is het al onze laatste dag in het schooltje, het zal een dag vol emoties worden! Daar ben ik wel heel zeker van, afscheid nemen is gewoon niet leuk!) Na 100 pakketjes gemaakt te hebben, gaven we het op voor vandaag en gingen we slapen.
Vandaag weer vroeg opgestaan en naar school vertrokken. De kinderen kregen s morgens een hele uitleg over Pasen en de week ervoor. Na de driloefeningen en alle liedjes gezongen te hebben was het tijd om naar de klas te gaan. Vandaag hadden de kleuters 2 examens. Het eerste examen ging heel goed maar het examen dat ze na de speeltijd hadden was veel te moeilijk voor hen. Geen enkele kleuter begreep de bedoeling, na veel keer uit te leggen hadden de kleuters toch door wat de bedoeling was, maar het moest echt wel stap voor stap gebeuren. Daarna legde ik het huiswerk uit en deden we nog een schrijfoefening en daarna was het al weer tijd om naar huis te gaan. We namen de bus naar de Choko Banana, aten daar en begonnen meteen te werken voor school. We zijn un met onze laatste weken bezig, dus zijn we stilletjes aan bezig met afscheidscadeautjes te maken voor de kinderen van de school. 500 keer onze naam schrijven o peen kaartje dat we gemaakt hadden, het is toch niet niets! Daarna aten we in de choko Banana en namen een taxi naar huis. Ik heb mij voorgenomen om vandaag en morgen vroeg te gaan slapen, want ik ben echt oververmoeid te geraken. Het zou heel zonde zijn moest ik deze laatste weken ziek worden!
Vandaag tegen half 9 opgestaan en hebben we ontbeten. Ze stelden eerst al voor om frieten met rijst en vlees te eten, maar we hebben gezegd date en boterham meer dan voldoende is. Daarna vertrokken we mete en taxi naar Quinta de Mera dat is een park. Vroeger woonde de man die het nationaal volkslied geschreven heeft daar. We moesten eerst een ticket kopen om binnen te mogen. Het was wel heel grappig, de man keek en zei dan: ok dat is dan 3 Ecuadorianen en een buitenlandse Dus vanaf nu word ik hier beschouwd als een Ecuadoriaanse! Droïma blijft voorlopig een gringa ( = een buitenlandse). Voor mij was dat goed want ik moest de helft minder betalen dan Droïma omdat ik dus ook Ecuadoriaans ben! Daarna kregen we een rondleiding in het huis van die man. Na de rondleiding liepen we rond in zijn gigantisch grote tuin. Het was er heel mooi en de rivier van Ambato liep er ook door. Daarna namen we de bus naar een legerkazerne we gingen daar zwemmen. Maar blijkbaar was het zwembad kapot dus namen we nog een bus naar een andere kazerne ( de man van Adelaide werkt daar, daarom mochten we er gaan zwemmen). Daar aangekomen gingen we naar het zwembad van het leger en zwommen we. We zijn ook even naar de sauna geweest en naar een Turks stoombad, toen ik mijn ogen dichtdeed moest ik terugdenken aan de zee, juist zooo warm was het daar! Na het zwemmen liepen we nog een beetje rond in de kazerne en gingen dan in de bar eten. Daarna namen we opnieuw een bus naar Ambato en gingen naar de Choko Banana. Vandaag was er een processie voor Pasen door de straten. We hebben vanop het terras van de choko Banana de processie voorbij zien komen. Het was toch maar wat vreemd hoor: mensen die een kruis dragen zoals Jezus, mensen die grote beelden van Jezus en Maria droegen, mensen in paarse gewaden, . Na de processie gingen we naar huis en gingen we slapen.
Vanmorgen tegen half 8 werd ik wakker gemaakt door Droïma, we gingen naar de scouts gaan. Ik heb haar dan gesmeekt om een uurtje later te gaan want ik had echt opeens een oververmoeidheidsklopje! Opeens kwam ik tot het besef dat ik echt wel meer moet slapen want dat ik anders die laatste weken niet meer zou doorkomen en dat zou wel zonde zijn é! De laatste week heb ik heel weinig kunnen slapen omdat ik elke keer opnieuw wakker werd van de jeuk van mijn benen en voeten. Ondertussen word ik er bijna zot van! Tegen half 9 dan toch opgestaan en naar de scouts vertrokken. Het gaat er hier in de scouts toch helemaal anders aan toe dan in een scouts of chiro in België hoor! Toen we aankwamen waren de kinderen in groepjes een maaltijd op papier aan het voorbereiden want volgende week met Pasen komen ze 3 dagen na elkaar naar de scouts. Daarna moesten ze formaties doen: met drie vingers tegen voorhoofd en dan een soort van driloefeningen. Het is wel raar om te zien. Daarna deden ze een spelletje dat wij ook kennen: kat en muis! Daarna waren het terug vele en lange formaties en toen was het gedaan. We gaven een scoutsdas uit België als geschenkje en kregen een vlaggetje in de plaats. Daarna namen we een taxi naar de Choko Banana, aten we snel en vertrokken al weer met een taxi richting ons schooltje want het was weer voetbal. Deze keer zijn we gewonnen! Dat was wel leuk, maar de ouders vonden toch dat ik nog niet zo goed kon voetballen. Ik heb de ouders dan nog een foto gegeven als herinnering van de voetbaltornooien. Tijdens het voetbaltornooi als ik niet moest spelen heb ik de kinderen die wilden geschminkt, dat vonden ze wel heel leuk want dat zijn ze niet gewoon. Het was ook wel grappig dat ze niet zeiden bv. Ik wild at dier zijn, maar dat ze eerder zeiden: hier nog een beetje blauw en hier wil ik nog een beetje groen, Dat gaf wel grappige resultaten! Daarna gingen we terug voor even naar de Choko Banana waar we na een uurtje vertrokken naar señorita Adelaide haar huis. Zij had ons uitgenodigd en tot onze grote verbazing woonde ze in een school! Haar vader is concierge in de school. Haar vader, haar moeder, haar broer, haar man, haar kind en zijzelf wonen allemaal in de school. We schrokken ook wel van het leeftijdsverschil tussen zij en haar zussen en haar broer. Haar zussen zijn 35 en 34 jaar, zijzelf is 30 jaar en haar broer is 14 jaar! We kregen eerst een rondleiding in de school, de school is een privé-school, dus ze is helemaal anders dan de school waar wij lesgeven. Het is een hele grote school met 900 leerlingen ( kleuter, lager en middelbaar). Daarna gingen we eten met hen, we gingen naar een vrij chique restaurant . We aten er groentjes met vlees. Ze hadden een familieschotel gevraagd= een schotel vol verschillende soorten vlees en vooral veel vlees! Ze vinden wel dat wij weinig eten, 3 stukken vlees vind ik toch niet weinig maar kom! Daarna vroegen ze of we nog naar een dicotheek wilden gaan, maar dat heb ik verstandig geweigerd want i kwas echt wel heel moe! Dan zijn we terug naar de school gegaan waar we de rondeleiding verder zetten. Tegen 10 uur ben ik gaan slapen want ik viel bijna staande in slaap! Web leven bij señorita Adelaide slapen, het was er toche en beetje eng in zo een grote school en op de achtergrond was er heel de tijd orgelmuziek. Maar ik ben snel in slaap kunnen vallen dus heb ik er geen last van gehad.
Vandaag weer vroeg opgestaan en naar school gegaan. Het was weer examen voor de kinderen en de dag verliep ongeveer hetzelfde als gisteren: examen, speeltijd, enkele oefeningen, enkele spelletjes en film verder kijken. Tijdens de speeltijd hebben we een echte trent gezet, we hadden al enkele keren een springtouw meegenomen naar school en ondertussen zijn al vele kinderen besmet met de springbacterie! Ze nemen un zelf ook touwen mee. De leerkrachten en de directeur hebben zelfs ook meegsprongen vandaag! Tegen 12 uur was de school opeens gedaan en alle leerkrachten gingen door. Toen ik vroeg waarom de school vroeger gedaan was zeiden ze me dat dat was omdat het vanavond verrassingsfeestje is voor Droïma! ( Dat kan hier dus allemaal é!) We zijn dan naar de Choko Banana gegaan, hebben snel iets gegeten en we hebben dan de bus genomen naar Quisapincha. Daar zijn we helemaal in het begin ik denk de eerste zaterdag hiero ok naartoe geweest met Jaimé en Susana. We wilden er graag nog een keertje terug gaan en dit was de enige dag dat nog vrij was. ( un de laatste weken aangebroken zijn en we nog vele dingen willen doen staat onze agenda propvol!) Tegen 18 uur waren we terug thuis en namen we een douche. Ik belde nog even naar de jongens om te horen of alles in orde is! Wim is vandaag om 8 uur s morgens gaan halen en Christopher mocht gelukkig mee. Nu i salles terug in orde met Christopher dus ben ik toch wat opgelucht! Na het telefoontje vertrokken Droïma en ik richting de Choko Banana. I kwas wel benieuwd hoe dat zou zijn zo met alle leerkrachten in een hele andere situatie! Droïma bleef boven wachten en ik ging beneden wachten op de leerkrachten. Als eerste kwam señorita Adelaide eraan samen met haar man even later kwam ook señorita Céci eran met haar man en haar jongste kind ( 8 maanden). We gingen al zitten en ik vroeg of ze iets meer wisten van de anderen ( ik weet ondertussen dat iedereen hier te laat komt, maar na een half uur mogen ze toch stilletjes aan komen é?) Opeens zei señorita Céci dat de anderen niet gingen komen! I kwas helemaal verbaast: waarom hadden ze dan vandaag nog gezegd dat ze zeker kwamen? Wat een teleurstelling! Van señorita Gabriella wist ik zeker dat ze nog ging komen want zij had nog een berichtje gestuurd dat ze wat later zou zijn, maar van de rest had ik niets gehoord! Dat vond ik wel heel spijtig, want ik had hier heel hard naar uitgezien en zeker ook gewoon omdat ze niet hadden gezegd dat ze niet kwamen ( en dan moet je weten dat ze eigenlijk dachten dat Susana ging koken voor hen! Gelukkig was dat niet het geval!) Ik ben dan uiteindelijk Droïma gaan halen, heb haar geblinddoekt en werd er gezongen voor haar. Ze kreeg ook zo een mooie, chemisch gekleurde taart! Opeens was señor Venicio er ook met een vriend. Daarna bestelden we iets voor te eten. Tijdens het eten is Señorita Gabriella dan ook aangekomen. Na het eten ging Señorita Céci naar huis want haar kindje moest slapen. Ik bedankte haar heel hard op te komen want ik vond het wel heel leuk dat ze ondanks dat ze nog zon kleine kinderen heeft toch no gis gekomen. Daarna gingen we met de rest naar een discotheek: De oveja negra ( = het zwarte schaap). Maar Señorita Adelaide vond de drank daar een beetje te duur en zij wist nog een betere discotheek. Dan zijn we daar naartoe gegaan en het was er wel Klein maar wel leuk. We hebben ons goed geamusseerd, maar tegen half 2 zijn we toch doorgegaan, ten eerste omdat ik heel moe was, ten tweede omdat iedereen als door was buiten señor Venicio en zijn vriend en ten derde omdat ik de praatjes van señor Venicio wel beu was nu!( Ik zeg het schaamte kennen ze hier écht niet!) Dan hebben we maar een taxi genomen en zijn we naar huis gegaan om te slapen.
Vandaag vroeg opgestaan, ik was wel heel benieuwd want vandaag begonnen de examens! Ik heb geen uitgebreid onthaal gedaan, want de kinderen hadden hun tijd nodig voor hun examen. Dus heel kort goedemorgen gewenst en de dag van vandaag overlopen. Daarna moesten we eerst bidden tot God dat de kleuters goede examens zouden maken en daarna zijn we begonnen met de examens. De kleuters kregen een werkblaadje en ik legde dan uit wat ze moesten doen. De kleuters hadden hun tijd echt wel nodig, ze hebben er twee uur aan gewerkt. Ik vond dat wel knap van hen dat ze zich twee uur min of meer konden concentreren! ( voor de ene was dat natuurlijk wat haalbaarder dan voor de andere) Maar door hen complimentjes te geven en hen aan te moedigen lukte het tocho ok vrij goed bij de kinderen die het wat moeilijker hadden met zich te concentreren. Na de speeltijd werd de directeur boos op ons omdat we vorige week dinsdag niet bij hem waren komen eten. Hij had dat gevraagd maar we hadden gezegd dat we die dag niet konden. Blijkbaar is dat verkeerd overgekomen en was hij nu wel heel boos. We legden uit dat het die dag echt niet kon, maar hij bleef boos en zijn vrouw was ook boos. Dan hebben we gevraagd of het ging o meen andere keer te komen, maar hij zei dat we onze kans gekregen hadden en dat we un niet meer mochten komen. Ik snapte er helemaal niets van want toen we op voorhand zeiden dat we die dag niet konden, was het allemaal in orde en zouden we nog eens een andere dag afspreken maar un was het helemaal niet meer in orde! Maar ik moet eerlijk zijn dat ik het ook niet echt erg vindt dat wij daar niet gaan eten. Na de speeltijd heb ik met de kinderen enkele spelletjes gespeeld om hen een beetje te laten ontspannen van de examens. Daarna heb ik met hen het cijfer 6 nog een beetje geoefend want er waren nog veel kinderen die het daar nog wat moeilijk mee hadden. Het laatste half uurtje hebben we dan het eerste del van de film Matilda gezien ( het is trouwens heel grappig om die in het Spaans te zien). De kinderen vonden de film wel heel spannend en wilden morgen graag verder kijken. Daarna gingen we naar de Choko Banana om te werken voor school. Tegen 16 uur namen we een taxi naar ergens waar we een bus konden nemen naar Baños. We hadden afgesproken met Señorita Gebriella dat we samen nog eens naar de warmwaterbronnen gingen. Eerst gingen we nog eens naar de typische winkeltjes kijken. In de waterbronnen was het echt zalig, het wáter is meer dan 40 graden! Nadat we verschillende keren van de ijskoude waterval naar de hete waterbronnen waren geweest ( dat moet zo want dat is goed voor de huid! Maar het is ook wel afzien van het hete naar het ijskoude naar terug het hete! En ik was op slag een tint minder bruin van het hete wáter!) zijn we gaan ergens gaan eten. Daarna liepen we nog even rond in Baños en namen een bus terug richting Ambato. Het was heel leuk, we hebben ons goed geamusseerd! Tegen 23 uur waren we dan eindelijk thuis en konden we gaan slapen. s Avonds kreeg ik nog een verontrustende telefoon van Wim, hij zei me dat hij even nood had om me te bellen want dat Christopher in het ziekenhuis lag!!! Ik had natuurlijk meteen vele vragen: Hoe is het nu met hem? Moet hij daar lang blijven? Is het ziekenhuis een beetje deftig? Hij weet toch dat als hij een spuit moet krijgen goed moet zien of de spuit nog in zijn verpakking zit? Hoelang moet hij in het ziekenhuis blijven?... en vooral WAT IS ER GEBEURD? Christopher is heel allergisch voor rauwe tomaten, blijkbaar had hij toch een stukje gegeten en daardoor is hij helemaal beginnen opzwellen en rood geworden. Wim en Christopher zijn dan maar heel snel naar huis gegaan, Wim heeft hem een soort van adrenalinespuit gegeven ( Christopher had die bij voor moest dit gebeuren). Nu hadden ze een uur de tijd om in een ziekenhuis te geraken. Gelukkig zijn ze er op tijd geraakt en heeft Christopher een cortisonespuit gekregen. Hij moest wel een nachtje in het ziekenhuis blijven. Ik heb echt wel medelijden met hen allebei: Christopher in zo een vreemd ziekenhuis, terwijl je de taal niet 100% begrijpt en Wim helemaal alleen in dat grote huis midden in de jungle! Ik heb dan nog lang gebeld met Wim en heb hem dan maar gezegd dat het beter is dat hij ineens gaat slapen. Hopelijk komt alles in orde met Christopher, want ik ben toch wat ongerust hoor!
Vanmorgen natuurlijk overslapen! Vlug opgestaan, gewassen, omgekleed en taxi genomen naar de Kathedraal. Toen we aankwamen op school werden we direct warm ontvangen door de kinderen. De leerkrachten vonden dat we een mooi kleurtje hadden en wilden alles weten wat we beleefd hadden aan de zee! Ik had uitnodigingen gemaakt voor alle leerkrachten om hen vrijdag uit te nodigen in de choko Banana, ik heb een verrassingsfeestje georganiseerd voor Droïma haar verjaardag. We gaan eerst eten in de Choko Banana met zn allen, daarna gaan we iets drinken en daarna zien we wel! De leerkrachten waren allemaal heel enthousiast voor het verrassingsfeestje. Daarna riep señorita Mariana Droïma en mij bij haar. Blijkbaar was de directeur bij haar geweest om te vragen waarom wij wel naar haar thuis wilden komen en niet naar hem thuis Vorige keer toen hij dat vroeg konden we die dag niet, maar ik vrees dat we er niet meer onderuit zullen kunnen, want we willen hem zeker niet beledigen! Na het onthaal las ik de brief voor van de kinderen uit België, de kleuters waren weer heel enthousiast en we schreven samen meteen een brief terug. Daarna hadden de kleuters turnen en daarna speeltijd. Na de speeltijd maakten de kleuters een werkje rond het cijfer 6. Daarna herhaalde ik met hen alle leerstof want morgen beginnen de examens! Na de herhalingen was het tijd om naar huis te gaan. We gingen naar de Choko Banana aten en ik begon meteen daarna te werken voor school. Daarna gingen we naar huis en werkte ik nog wat verder voor school. Droïma heeft vandaag voor het eerst in haar leven eitjes gemaakt zonder hulp. Ik heb haar nog wel wat instructies moeten geven, maar het was heel lekker. Daarna heb ik mijn haar geknipt, ik heb eigenlijk gewoon alles wat onder de rekkertjes van mijn vlechtjes hing eraf geknipt, mijn haar was daar toch kapot. Daarna deed ik mijn vlechtjes eruit! (Kijk naar de mooie fotos) Daarna werkte ik nog verder voor school en ging ik slapen want i kwas doodmoe. Om jullie een idee te geven van mijn voeten en benen vol beten: zie foto. Het valt un wel al veel beter mee van uitzicht, mijn voeten zijn niet meer opgezwollen en de beten zijn ook al veel kleiner! Maar de pijn en de jeuk verdwijnen maar niet, het is toch wel afzien hoor! Hopelijk kan ik vannacht wat beter slapen!
Vandaag was het een rustdag dus hebben we eerst wat uitgeslapen. Daarna zijn we naar de Choko Banana gegaan om te eten, te werken voor school en onze blog in orde te brengen. In de namiddag zijn we naar de winkel gegaan, want we hadden niets meer in huis! Daarna hebben we thuis onze kleren gewassen en heb ik een feestmaaltijd gemaakt: als voorgerecht lookbroodjes en als hoofdgerecht kippenboutjes ( voor Droïma vis want zij is vegetariër) met champignonsaus!! Mmmmmmm!!! Daarna werkte ik verder voor school, ik moest nog heel veel kleurplaten kleuren ( ik ga daar een voorleesboekje van maken). Tegen 12 uur viel de electriciteit uit dus was het gedaan met kleuren. Dan ben ik maar in mijn bed gaan liggen, maar ik had het echt moeilijk om te slapen! Ik was echt wel aan het afzien van de beten: veel pijn en veel jeuk! Na meer dan 10 keer mijn benen en voeten onder de douche te steken heb ik uiteindelijk kousen genomen, die kletsnat gemaakt en zo aangedaan. Uiteindelijk ben ik rond half 3 in slaap kunnen geraken!
Vandaag zijn we om 6 uur opgestaan, want we wilden graag de opkomende zon zien. Toen we op het strand kwamen, zagen we dat we pech gehad hebben want de zon stond al hoog in de lucht achter enkele wolken en was langs de andere Kant van de zee opgekomen. Maar niet getreurd, we hebben dan nog wat op het strand gezeten en rustig wat gepraat en genoten van het mooie uitzicht. Daarna hebben we ontbeten, nog een douche genomen en onze zak ingepakt. Tegen 10 uur namen we zo een leuke taxi naar de terminal. Tegen half 11 hadden we een bus richting Quito, het was ondertussen al weer 40 graden dus het beloofde leuk te worden op zo een hete, hobbelige bus! Gelukkig was het na een uurtje beginnen regenen, waardoor de temperatuur toche en beetje afkoelde. Tegen 15 uur was er even een tussenstop van 15 minuten. Daarna reden we verder, tegen half 7 s avonds kwamen we dan eindelijk aan in Quito. Ik had un toche en beetje kunnen slapen op de bus, niet veel en niet goed, maar ik had wat kunnen slapen en dat is het belangrijkste. Tegen 20 voor 7 namen we een bus richting Ambato. Tegen half 10 riep de buschauffeur ons dat we hier moesten uitstappen. Net zoals vorige week waren we wel in Ambato, maar kenden we dit stuk van Ambato niet. We namen een taxi naar de Choko Banana en werden vriendelijk ontvangen door Susanan, ook een del van haar familia was aanwezig. Ze waren allemaal heel nieuwsgierig naar hoe het geweest was. Ik werd al meteen gedoopt tot negrita (= negerinnetje) omdat ik zo bruin was. Daarna aten we nog iets in de Choko Banana en keken we onze mails na. Daarna namen we een taxi naar ons huis, ook Miki was heel nieuwsgierig naar hoe we het vonden. Uiteindelijk lag ik toch tegen 12 uur in mijn bed. Het was een hele zware en vermoeiende, maar wel leuke dag!
Vandaag was Droïma jarig. Ik was al heel vroeg wakker, want ik kon de jeuk en de pijn van de veten ondertussen echt niet meer verbijten. Ik heb echt alles gedaan om hete en beetje draaglijk te maken: koud wáter erover, warm wáter erover, ijs, lemoen, met natte kousen geslapen, creme tegen brandwonden, ontsmettingsalcohol, creme tegen veten, zonnecreme, . Niets hielp, ik werd er echt wanhopig van! Uiteindelijk ben ik opgestaan en ben ik maar terug een strandwandeling gaan maken om mijn gedachten te verzetten. Het helpt ook zeker niet als je dan aan het wandelen bent en dat de mensen naar je benen en voeten staren en wijzen en zeggen: woooow, dat heb ik nog nooit gezien! Mijn voeten en benen zagen ero ok echt niet uit hoor: mijn voeten waren helemaal opgezwollen en alleen al op mijn rechtervoet had ik 140 beten! Jullie weten dat ik hele kleine voeten heb, dus ik kan jullie verzekeren er was geen vierkante centimeter zonder beet, mijn voeten en benen stonden echt boemboemvol! Na mijn ochtendwandeling heb ik dan nog twee strandstoeltjes gereserveerd voor een hele dag. Ik ging naar het hotel, wenste Droïma een gelukkige verjaardag en we gingen ontbijten. We zijn dan even met die leuke taxi naar de busterminal gereden om ons tiketten voor morgen te regelen. Tegen half 10 lagen we op het strand in onze strandstoeltjes onder een tentje. Het was al heel warm: 40 graden! Ik kan heel goed tegen de zon, maar nu was het zelfs voor mij niet te doen als ik vanonder dat tentje kwam! De twintig meter stappen naar de zee was echt bijna niet te doen! Ik voelde de zon zo scherp, dat het precies was alsof mijn huid verschroeide! Toen ik terug kwam van de zee ( we moesten om beurt gaan, want hier is het veel gevaarlijker dan in Mompiche, dus hier kan je niet zomaar alles onbewaakt laten liggen op het strand) werd ik aangesproken door een man, hij vroeg me of ik geen zin had in een boottochtje. Ik vond dat wel een aanlokkelijk aanbod en het was niet zo duur dus vond ik het wel een leuke cadeau voor Droïma. We namen al ons gerief mee en gingen richting motorbootje. Het was echt heel leuk, er zaten ook nog 5 jongeren in het bootje die ook van Ambato kwamen, we kregen al meteen cervezas. Het windje deed heel goed en het landschap was heel mooi! We zagen zelfs een pelikaan van heel dichtbij. Na het boottochtje van een Klein half uurtje, namen we terug plaats in onze stoeltjes en dronken we een cocktail. Even later konden we het toch niet laten om vlechtjes in onze haren te laten leggen, ze konden dat heel goed na een twintigtal minuutjes was het al klaar! Daarna belde ik even naar ons moeke, want zij was ook jarig vandaag en ik Wilde haar wel verrassen mete en telefoontje uit Ecuador! Ik denk wel dat ze dat heel leuk vond! Daarna ben ik toastjes gaan halen als middageten en een cocktail. Tegen de avond kon ik de beten echt niet meer aan en ging ik naar een apotheker. De vrouw reageerde ook al meteen: woooow, zoveel, nog nooit gezien! Blijkbaar had ik op zich al vele beten en had ik daar ook nog eens een allergische reactie op gekregen. Dus ik kreeg een zalfje mee, ze wilde me ook pilletjes geven, maar die Wilde ik niet, ik nam mij voor om als het niet beterde in Ambato naar de dokter te gaan ( weeral! Hij zal mij weer zien komen!) . Daarna namen we een douche en gingen nog eens langs de winkeltjes. We hebben dan een praatje gaan doen met de politie, je moet de politie te vriend houden hé! Zeker hier!! Daarna zijn we lekkere scampis in looksaus gaan eten. We wilden deze keer niet te laat wegblijven want het was hier toch wel wat gevaarlijk. Dus zijn we nog een pintje gaan drinken vlak naast ons hotel. De mannen zijn hier niet te doen hoor ze staren u gewoon onbeschaamd aan en als je terugkijkt blijven ze gewoon staren! Nu weet ik hoe het voelt om een vreemde huidskleur te hebben! Daarna gingen we slapen, da twas wel heel moeilijk want er was heel veel lawaai in ons hotel: zingende mensen, heel luide muziek, de TVdie heel luid stond, roepende mensen, . Maar na een tijdje zijn we toch in slaap gevallen.
Vandaag was ik al heel vroeg wakker, ik had heel slecht geslapen en wist al snel hoe dat kwam: ik keek naar mijn benen en die stonden boemvol beten! Ik had nochtans mijn benen goed ingesmeerd met deet! Mijn benen zagen er echt niet uit en ik kon niet meer slapen! Dan ben ik maar opgestaan, mij aangekleed en ben ik gaan wandelen op het strand, het zeewater was even verzachtend voor de beten maar nadien werd de pijn en de jeuk nog zwaarder om te verharden! Na een uurtje ben ik terug naar onze cabaña gegaan in de hoop dat er al iemand wakker was, enkel Thijs was al wakker ( Thijs studeert ook voor kleuterleider), we besloten dan samen terug naar het strand te gaan om wat schelpen te gaan zoeken. Een toekomstige kleuterleider en een toekomstige kleuterleidster, dat kan alleen maar klikken hé! We praten over vanalles en nog wat, hij was heel benieuwd wat ik hier zoal deed als stage bij de kleuters en ik was natuurlijk ook benieuwd naar zijn ervaringen en ondertussen raapten we schelpen. Dat was wel leuk. Even later botsten we op een speciale vis, zo een vis die je ook in finding Nemo hebt, zo ene die zichzelf kan opblazen! Hij was wel al dood We hebben enkele van die vissen gezien en eentje leefde zelfs nog, zo goed als we zijn hebben we deze natuurlijk gered van uitdroging en hebben hem terug in de zee gelegd. Na een tijd besloten we iets te gaan halen om te eten want de anderen waren nog steeds niet wakker. Onderweg kwamen we Droïma en Sarah tegen, die waren ook al aan het genieten van een versgeperste heerlijke fruitsap! We zetten ons bij hen en bestelden ook een fruitsap. Daarna gingen we naar de cabaña en maakten we Christopher en Wim wakker om te zeggen dat we naar de zee gingen en of ze mee wilden gaan. Christopher ging meteen mee ( na 2 tassen koffie te drinken om wakker te worden), maar Wim voelde zich echt niet goed, hij zag knalrood en ik vrees dat hij een zonneslag had. Ik heb hem dan maar verplicht om wáter te beginnen drinken, hij heeft daarna nog een hele tijd geslapen. Wij zijn ondertussen naar de zee gegaan om nog even te gaan zwemmen en te genieten van het strand. Even later kwam ook Wim te voorschijn, maar hij voelde zich nog altijd niet goed dus na een twintigtal minuutjes is hij terug naar binen gegaan omdat hij zoveel hoofdpijn had! Tegen 15 uur hebben we dan een douche genomen en hebben we onze rugzak ingepakt want tegen 16 uur hadden we een bus naar Atacames (= een ander kustdorpje). Na een tweetal uur op de bus te zitten, kwamen we aan in Atacames, de taxis vielen ons meteen op: brommers uitgebouwd met een karretje vanvoor! We gingen eerst voet op zoek naar een hotel, even later hadden we ere en gevonden (we hadden er enkel 1 nodig voor Droïma en ik, want de jongens en Sarah gingen die avond nog naar Tena vertrekken). Iedereen heeft dan zijn rugzak in onze kamer gezet en zijn we pizza gaan eten. Daarna zijn we het stadje gaan verkennen: de meisjes zijn dan naar de winkeltje geweest en de jongens hebben ondertussen de ticketten voor de bus gaan regelen in de bus terminal. Daarna hadden we afgesproken in een cocktailbar op het strand. Daar dronken we allemaal een overheerlijke cocktail ( dit keer ik met alcohol, want vanaf vandaag mocht ik terug alcohol drinken had de dokter gezegd) Ik nam een sexo en la playa (= sex on the beach). Toen ik mijn cocktail kreeg, schoten we wel in de lach: een cocktail met bovenop een banaan die doordrenkt was met dikke, witte cocossaus en daar hing dan nog een condoom aan doorprikt mete en tandenstokertje! Zeer veilig! Ma soit we hebben goed gelachen en de condoom kwam zelfs uit België! ( waar wij niet allemaal bekend voor zijn é!) Daarna gingen we nog even naar de zee en zaten we nog even op het strand. Tegen half 23 werd het tijd om afscheid de nemen van de jongens en Sarah, want zij vertrokken vanavond al terug aan de lange reis. Ik vond het wel een beetje moeilijk om afscheid te nemen want we hebben echt bangelijke dagen gehad samen en we hebben ons rotgeamusseerd. Iedereen had zijn eigen karakter en iedereen had zijn eigen mening, hoewel we voor we vertrokken elkaar absoluut niet kenden klikte het al snel heel goed! We hebben ons echt goed geamusseerd! Nadat de jongens en Sarah vertrokken waren zijn Droïma en ik dan terug naar een cocktailbar geweest, om 12 uur was Droïma jarig en dat moest gevierd worden! We namen nog een cocktail en begonnen te dansen, al snel waren er twee jongens die ons ten dans vroegen. Wij natuurlijk onnozel aan het meedansen, die jongen die Droïma ten dans had gevraagd was echt heel grappig: kei sensueel aan het dansen en heel zwoel! Haha en wij maar lachen! De mensen hier zijn wel helemaal anders dan in Ambato: aan de kust woont echt de zwarte bevolking, de jongens zijn ook heel direct en hebben bijna geen schaamtegevoel. ( Ik ben 2 keer ten huwelijk gevraagd: hola, ik ben gescheiden en heb een kind van 6 jaar, wil jij met mij trouwen? Is dat normal?! Ook heb ik een nachtje mete en jongen aangeboden gekregen als souveniertje!) Ja, we moesten hier wel ons mannetje staan hoor! Maar dat lukte wel! Daarna namen de jongens ons mee naar een andere cocktailbar, we stonden nog geen 5 minuten aan de toog of we werden ineens aangevallen door een hysterische vrouw (we denken dat zij de vriendin was van de jongen waar Droïma met danste). Droïma hade en boks gekregen en was helemaal in paniek, dus heb ik haar maar snel bij de arm genomen en haar meegetrokken, toen ik achteruit keek zag ik dat het gevecht al helemaal uitgebroken was. Dus ja gevolg was, Droïma mete en dikke lip en lopen voor ons leven! Even later zag ik dat 1 van die jongens ons gevolgd was, dus die moesten we eerst nog afschudden, dan maar in een cocktailbar wat verder gaan zitten, ondertussen was het 12 uur en hebben we Droïma haar verjaardag nog gevierd. Ik ben wel een beetje uitgevlogen tegen die jongen, waarom hij niet had gezegd dat die jongen een vriendin had! Maar hij antwoorde dat zijn vriendin normal gezien in Quito zat, ik heb dan maar bot geantwoordt dat mijn vriend helemaal in België zit, maar dat ik tocho ok zo niet doe! Uiteindelijk is dan maar weggegaan omdat hij zag dat ik echt wel kwaad was. ( eerst vroeg hij nog of ik echt geen nachtje met hem wilde als souvenier: ik ontplofte bijna toen hij dat vroeg!) Daarna zijn Droïma en ik maar snel naar ons hotel gegaan om te gaan slapen.
Vandaag was Sarah jarig, dus het beloofde een fijne dag te worden! Smorgens hebben we weer lang moeten zoeken naar ontbijt. Daarna gingen we naar het strand. We hadden twee surfplanken gaan lenen en zo kon iedereen zich eens wagen aan het surfen op de hoge golven! We zwemden, surften, zonden, smeerden ons in met liters zonnecreme want er was heel veel zon, Op een gegeven momento was ik nog eens aan het proberen recht te staan op de surfplank op de golven ( wat écht niet gemakkelijk is!) Ik had al een aantal keer geprobeerd, maar het lukte niet zo goed opeens was ere en enorme hoge golf op komst, ik dus aan het pedelen voor mijn leven, want ik wist dat dit niet goed zou komen! Maar ik kon het niet meer tegenhouden, ik werd met plank en al richting golf gesleurd door de sterke stroming, ik viel net voor de golf brak van de surfplank. Het gevolg was dat de surfplank met volle kracht door de golf tegen mijn hoofd knotste! Ik werd ook nog enkele meters onder water meegseleurd door de plank (want die hing vast aan mijn voet met zo een bandje) Toen de golf eenmaal uitgeraasd was geraakt ik boven water, natuurlijk helemaal in paniek want ik had barstende hoofpijn en voelde me wat misselijk en duizelig. Gelukkig had Droïma en Christopher het zien gebeuren en kwamen me al snel ter hulp. Christopher controleerde meteen of ik een wonde had in mijn hoofd, maar gelukkig was dat niet het geval! Er was enkel een enorme buil op komst. Christopher had het zien gebeuren en zei me dat ik nog veel geluk heb gehad want dat dat er echt niet gezond uitzag! Ik ben dan eventjes op het strand gaan zitten om te bekomen. Toen het al heel wat beter was heb ik mijn angst terug overwonnen en ben ik opnieuw beginnen proberen met de surfplank. Het is me niet echt gelukt om recht te staan op de plank maar ik heb wel op mijn knieën helemaal met de golf kunnen meesurfen tot op het strand! Dat was echt een zalig gevoel! Tegen s avonds zijn we dan gaan douchen, toen iedereen klaar was zijn we dan via het strand naar hetzelfde restaurantje geweest. Onderweg was de zon aan het ondergaan en hebben we al zeg ik het zelf prachtige fotos kunnen maken. Na weer langoustines te eten ( ondertussen was iedereen er verzot op!) ging onze verrassingsparty van start. De jongens en ik hadden vanalles in petto voor Sarah, maar ook voor Droïma die zondag jarig is! Eerst hebben de jongens de meisjes wat afgeleid door nog een keertje naar de zee te wandelen. Ondertussen vluchtte ik weg naar de cocktailbar. Daar regelde ik met José, de barman een immens grote cocktail in een uitgeholde meloen en deze zou dan klaar moeten staan als de jarigen er aan kwamen. José zei dat het allemaal in orde was, maar dat het nog wel een half uurtje zou duren! Pfft moesten wij die nog een half uur bezig houden! Toen ik onderweg naar de zee ging, waren ze al onderweg naar de cocktailbar. Dus hebben we ze dan wat afgeleid door te zeggen: kom we gaan schelpen zoeken!, kijk naar die mooie sterren!, wie het eerst een vis kan vangen is gewonnen!, een half uur is lang hoor op zo een moment! Maar gelukkig hadden ze niets door! Toen we uiteindelijk na een half uur aan de cocktailbar aankwamen stonden daar twee grote meloen vol met ongeveer 2 a 3 liter cocktail! Het was heel simpel, Droïma en Sarah kregen elk een meloen en elke een grote doos. Wie het eerst haar coktail op was kon het eerst haar doos openen! Allé ze moesten he top het gemakje doen hé, want met al die alcohol! Ondertussen dansten we, praten we, deden we onnozel, kregen we salsales, lange tijd later was Droïma haar cocktail op, zij kon dus haar doos openen, eerst vond ze een briefje met tips over wat er in de cadeautjes zit, daarna kon ze haar cadeautjes openmaken, ze was er heel blij mee! Niet veel later was ook Sarah haar cocktail op, dus kon zij ook haar doos openen! Ook zij was heel blij met de cadeautjes en vond de tips heel leuk! Allé avond geslaagd! Daarna nog heel lang doorgefeest en gedanst op het strand! He twas echt heel leuk! Tot we de rekening vroegen: die man wou meer dan 300 dollar vragen, doe eens normaal!!!! Ok, we hadden wel wat cocktail gedronken en die meloen was waarschijnlijk ook duurder dan een gewone cocktail maar 300 dollar was het écht niet waard hoor, zoveel hadden we nu ook weer niet gedronken! Maar we gingen ons niet laten doen hoor, we rekenden alles uit wat we gedronken hadden, dat kwam op ongeveer 80 dollar en dan 2 meloenen, goed we wilden 100 dollar geven en geen cent meer! Onderhandelen met de barman was niet gemakkelijk, maar we vonden het zo oneerlijk dat we zijn blijven volhouden! Uiteindelijk hebben we hem 100 dollar gegeven en dat was in orde voor hem. Toen we in onze cabaña aankwamen hebben we nog wat gepraat en uiteindelijk lagen we toch tegen 6 uur in ons bed!
Vanmorgen hebben Droïma en ik de driloefeningen overgenomen, we hadden aan de directeur gevraagd of we date en keertje mochten doen. We deden in de platas van de driloefeningen het liedje ochtendgymnastiek van Samson en Gert. De kinderen waren dolenthousiast en de leerkrachten ook ( hoewel zij het al snel opgaven om mee te doen, want ze vonden het te vermoeiend). De directeur vroeg ons meteen of we dat na de speeltijd nog een keertje wilden doen. Het voelde heel fijn aan dat de leerkrachten, de directeur en de kinderen dit heel erg apprecieerden hoewel het toch een hele andere manier van opening is dan ze gewoon zijn! Tijdens het onthaal vertaalde ik het liedje in de klas voor de kleuters en vertelde wie Samson en Gert eigenlijk zijn, want zij vroegen daar naar. Daarna leerde ik het cijfer 5 aan aan de kinderen aan de hand van een versje en een spelletje. De kinderen mochten nadien een grote 5 schilderen o peen blad, ik had mijn waterverf meegenomen, de kinderen hadden nog nooit met waterverf gewerkt. Ik heb dus helemaal de werking van waterverf stap voor stap uitgelegd. De kleuters vonden het heel leuk om met de waterverf te werken en eigenlijk ging dat heel goed voor een eerste keer! Soms moest ik de kinderen natuurlijk een beetje helpen: iets meer wáter of juist iets minder, maar eigenlijk schrok ik ervan hoe goed het ging ( sommigen hadden zelfs nog nooit waterverf gezien!) Daarna was het speeltijd, na de speeltijd deden we onze ochtendgymnastiek nog een keertje. Ik begon daarna met enkele herhalingsspelletjes, want volgende week beginnen de examens, jaja jullie lezen het goed: ook de kleutertjes hier hebben examens! Natuurlijk wel helemaal anders dan in de lagere school of het middelbaar! Daarna deden we nog een keertje de stoelendans. Toen was de school gedaan, ik kreeg van alles kleuters nog een dikke kus en een knuffel want ik ging een aantal dagen niet naar school komen! Na school gingen we snel eten bij Susana ze zei me nog dat ik zeker geen alcohol mocht drinken want dat dat dodelijk is in combinatie met de pillen die ik moet nemen voor die parasiet, dat vindt ik wel wat spijtig want er is een cocktailbar in Mompiche op het strand! Maar er zullen ook wel alcoholvrije cocktails zijn zeker? Tegen half 15 vertrokken we met de bus naar Quito. Op de bus was er een Spaanse actiefilm, heel grappig om te zien! Toen we aankwamen na 3 uur op de bus gingen we Feria Artisanal Mariscal. Dat is een plaatselijk marktje in Quito, je vindt er echt prachtige dingen! Daarna spraken we af op place a foche met Lotte en haar vrienden en Yannick die we vorig weekend hadden lerén kennen. Even later kwamen ook Christopher en Wim aan, zij hadden nog twee andere Belgen die ze lerén kennen hadden in Tena meegenomen ( Sarah en Thijs). Het werd dus een belgenonderonsje dus er werd rijkelijk pintjes gedronken ( behalve ik natuurlijk) en er werd heel goed gelachen! Tegen kwart na 23 uur namen we de bus naar Esmeraldas. Dit zou een heel lange en zware reis worden! Heel de nacht niets kunnen slapen! Gelukkig zat ik nog naast Wim zodat we nog wat konden praten tegen elkaar! Want als je dan naast een Ecuadoriaan zit moet je de hele tijd in het Spaans praten en dat zou wel heel zwaar worden voor zo een lange reis! Tegen half 3 s nachts opeens politiecontrole, ze waren we vrij streng: iedereen uitstappen en snel! Bijna iedereen ocharme met een slaapkop uit de bus ( behalve ik want i kwas nog klaarwakker!). we moesten allemaal onze pas laten zien, ik had mijn origínele pas niet bij want als ik die hier kwijtgeraak geraak ik niet meer naar België! Dus ik bewaar die veilig in ons huis in een kast. Maar geen probleem want ik heb wel altijd een kopie op zak. Voor Droïma was het iets moeilijker want zij had haar origínele pas niet bij en ook geen kopie enkel haar studentenkaart.... Na lang onderhanderlen lieten ze haar dan toch door. Tegen kwart na 7 s morgens kwamen we dan eindelijk aan in Esmeraldas ( ik had nog steeds niets geslapen! Ik Wilde zo graag slapen, maar het lukte me niet ) In Esmeraldas aangekomen meteen een taxi genomen naar de busterminal. Jaimé had ons tot in detail gezegd wat we moesten doen, want in Esmeraldas is het heel gevaarlijk! Zeker voor bleekscheten zoals wij!!! (Jaimé werkt in Esmeraldas als kapitein van een schip, dus hij weet wel hoe het daar aan toe gaat, normal gezien zou hij ons opwachten bij aankomst, maar hij moest onverwacht werken waardoor hij niet kon komen) Toen we aankwamen moesten we wachten in de busterminal en in geen enkel geval naar buiten gaan! Ik vond wel dat je meteen de spanning die er heerste voelde: heel veel politie, mensen met grote messen over straat, een echte achterbuurt, vele mensen die heel kwaad naar ons keken, . Ik verzeker u: daar wil je echt niet alleen over straat lopen! En ik wilde er ook niet te lang blijven eigenlijk! Na een dikke 3 kwartier met ik geef het eerlijk toe toch wel wat schrik konden we de bus op naar Mompiche. Na een drietal uur (weer niets geslapen want het werd al behoorlijk warm en de wegen werden altijd maar hobbeliger) kwamen we aan in Mompiche. We zijn dan eerst op zoek gegaan naar een cabaña om te overnachten. Eenmaal wer er een hadden gevonden hebben we ons wat verfrist want iedereen was echt uitgeput van de reis! Daarna zijn we gaan ontbijten ( het was wel al bijna middag en we hebben heel lang moeten zoeken waar konden ontbijten want mompiche is maar een heel Klein dorpje!) Daarna zijn we naar het strand geweest, dat nog geen 6 meter van onze Cabaña was! Ik voelde me precies in het paradijs! Het parelwitte strand was wel niet parelwit, eerder bruin met zwartzilver zand, maar ook heel mooi! Hangmatten, prachtige zee met hoge golven, helder blauwe lucht, heel veel zon, enkele palmbomen, een cocktailbar, . Jaloers? We hebben dan eerst een wandeling gemaakt op het strand, daarna hebben wat gezwommen, wat gezond, ik was opeens alles van de directeur enzo vergeten en vond dat ik een luilekker, luxeleventje had! s Avonds hebben we dan nog een (koude) douche genomen en daarna zijn we lagoustine gaan eten! Die waren écht heel lekker! In de verte zagen we een kampvuur, dus na het eten zijn we daar dan nog even heen gegaan. Het was een jonge Amerikaanse surfer die heel Amerika zo wat aan het rondreizen was om te surfen! En dat helemaal alleen al liftend! Daarna gingen we nog naar dé cocktailbar die iedereen ons aangeraden had. Het werd echt een hele gezellige avond nog: cocktailtje drinken (voor mij alcoholvrije), kennismaken met de barman ( José), wat bijpraten, een dansje doen op het ritme van de salsa op het strand, moe maar voldoen gingen we uiteindelijk slapen!
Vandaag heb ik weer eerst mijn onthaal gedaan, daarna heb ik met de kinderen een werkblaadje gemaakt met de kleuters over het nummer 4. Daarna heb ik met de kleuters een klasfoto genomen, want ik ga dat als aandenken geven aan de kinderen op het einde van mijn stage hier. Daarna was er nog een incident in de klas met de directeur . ( ik vind dat tegenwoordig er altijd maar meer incidenten zijn op het schooltje, ik hoop maar dat dat betert als we terug zijn uit Mon Piché). Daarna was het speeltijd, tijdens de speeltijd kreeg ik weer een hele ondervraging van de directeur naar aanleiding van het incident. Na de speeltijd zei señorita Céci opeens dat we de film Schrek gingen zien ( daar gingen mijn voorbereidingen weer). He twas wel grappig om de film in het Spaans te zien! Daarna legde ik nog hun huiswerk uit en speelde ik nog een tussendoortje, daarna was het weer tijd om naar huis te gaan. Vandaag heb ik ontdekt dat Marika ook homoseksueel betekent! De directeur begon mij heel hard uit te lachen toen ik dat ontdekte dus zei ik voor te lachen tegen hem: Yo soy Mariké, tu estas marika! en dat vond hij gelukkig heel grappig! Daarna namen we een bus naar de Choko Banana. Daar hebben we eerst gegeten en daarna ben ik beginnen werken voor school en heb ik mijn blog in orde gemaakt. Tegen half 6 hield ik het echt niet meer uit, ik had al 3 dagen heel veel last van mijn maag, dus ben ik maar naar een dokter gegaan. Daar eerst even aangeschoven ( hier is dat zonder afspraak, dus ofwel heb je geluk ofwel heb je pech!). Ik legde de dokter uit wat het probleem was en hij onderzocht me. Dat vond ik wel niet leuk want hij trok weer een heel bezorgd gezicht en toen hij met de stethoscoop naar mijn maag aan het lusiteren was schrok hij regelmatig hard op. Dan ben je echt wel benieuwd wat er aan de hand is hoor! Die deed precies of ik ging doodgaan ofzo! Daarna vroeg hij me of ik naar de Oriente ben geweest, ik zei hem dat ik ongeveer inderdaad naar Tena was geweest. Daarna vroeg hij of ik in de rio ( rivier) ginder had gezwommen. Ik maakte me toche en beetje ongerust toen, want ik had inderdaad in de rivier gezwommen. Ik vroeg hem wat er aan de hand was. Hij zei me dat ik een zware parasiet heb, het is heel Klein maar ik heb er wel miljoenen zei hij. Ik vroeg hem of het iets gevaarlijk was en hij negeerde eerst mijn vraag wat en vroeg me waarom ik niet vroeger gekomen was. Ik zei dat ik gewoon dacht dat ik misschien iets verkeerd gegeten had dus dat ik me niet echt zorgen maakte. Toen vroeg hij me of ik niet heel veel pijn heb, ik zei dat ik wel wat pijn heb maar dat ik zowiezo al een vrij zwakke maag heb ( daarvoor viel het nog mee, enkel de laatste 3 dagen heb ik wat gekrepeerd). Hij vond het alleen heel vreemd dat ik het bijna een maand had volgehouden met die parasiet. ( kben een harde é ;) ) Maar de dokter zei me dat het me talle pilletjes wel in orde zou komen. ( het zijn er wel een hele hoop hoor: 2 s morgens, 1 voor het ontbijt, 1 na het ontbijt, 1 voor het middagmaal, 1 na het middagmaal, 1 voor het avondeten, 1 na het avondeten en 2 s avonds. Daar komt nog eens bij dat ik nu ook mijn malariatabletten moet nemen omdat Mon Piché een risicogebied is) als ik daar maar geen enkel pilletje van vergeet! Maar ja als daardoor alles in orde geraakt, zal ik dat maar braafjes in het oog houden hé. Na de dokter nam ik een taxi naar huis, maar mijn sleutel was nog binnen dus ik kon niet binnen in ons huis. Gelukkig bleef Droïma niet al te lang weg en kon ik ook naar binnen. Ik maakte eten klaar, werkte nog wat voor school en pakte ik in voor morgen, daarna ging ik slapen. Morgen na school vertrekken we naar Mon Piche ( = aan de kust) en dat zal nog een zware reis worden, want eerst moeten we 3 uur met de bus naar Quito, daar hebben we afgesproken met de jongens en om kwart na 11 s avonds hebben we een bus naar Esmeraldas, deze duurt ongeveer 8 uur en daarna nog naar mon Piché. En geloof mij die busritten zijn hier echt niet aangenaam: heel weinig plaats, heel warm, dikwijls heel luide muziek, geen vlakke wegen dus heel de tijd hobbelig,
Vandaag was het weer vroeg opstaan om naar school te gaan. We zaten zonder wáter in ons huis, dus ik was voor niets vroeger opgestaan om nog een douche te nemen! Ik hoorde van Señorita Céci dat zaterdag ons voetbalploegje gewonnen was met 8-0 tegen het zesde leerjaar ( aiaiai nu denken ze zeker dat het aan mij lag dat we vorige keer verloren zijn! ik zal de volgende keer mijn best maar doen!) Daarna was de directeur heel verbaasd dat we er waren want hij dacht we in Monpiché zaten ( hij is soms nogal vergeetachtig). We legden uit dat we pas woensdag naar Monpiché gingen. s Morgens vertelde de directeur dat hij heel droevig was omdat er deze zaterdag oorlog was uitgebroken in Ecuador, wij dachten dat we het verkeerd begrepen hadden en dat het deze zaterdag een herdenking was ofzo. Maar toen we meer uitleg vroegen bij Señorita Mariana zei ze ons dat deze zaterdag de Columbianen waren binnengevallen in Ecuador en dat er in het Noorden nu dus oorlog aan de gang is. Daar kregen we wel veel vragen bij: was het gevaarlijk? Waarom is het oorlog? Wat bedoelen ze met oorlog? Is het gevaarlijk voor de burgers? Is het ook gevaarlijk voor de mensen hier en voor ons? Maar we kregen niet veel antwoorden, dus we besloten het aan Susana te vragen. Daarna deed ik mijn onthaal en maakte ik een werkblaadje met de kinderen voor het cijfer 4. Na de speeltijd was er nog een incident, maar dat vertel ik liever nu niet, want ik ben er wel heel erg door aangedaan. Ik vertel jullie het wel als ik er klaar voor ben. Na de speeltijd zei señorita Céci dat ze weg moest, want de school van haar zoon had gebeld dat hij in het ziekenhuis lag ( ik weet niet goed wat er was). Ik heb de kinderen het spelletje Schipper mag ik overvaren aangeleerd. In het begin was dat heel moeilijk voor de kleuters, maar eens dat ze de bedoeling helemaal doorhadden, vonden ze het wel heel leuk! Daarna deed ik enkele zintuigspelletjes met de kleuters. Ik deed een schrijfoefening en legde hun huiswerk uit en daarna was het weer tijd om naar huis te gaan. Opeens begon de stilste jongen van de klas ( waarvan ik vermoed dat hij heel slechthorend tot doof is) heel luid te wenen en hij was helemaal in paniek. Ik nam hem bij mij en vroeg wat er scheelde. Hij was zo in paniek dat hij niet uit zijn woorden geraakte! Ik heb hem dan eerst even gekalmeerd en vroeg dan wat er scheelde, hij vertelde me dat hij heel veel pijn had aan zijn linkerbovenarm. Ik deed zijn trui en T-shirt uit om te kijken of ik iets zag, maar ik zag er helemaal niets verkeerd aan. Ik vroeg hem of hij gevallen was ofzo, maar hij zei dat het er ineens was. Ik maakte me toch ongerust want hij kon zijn arm nog bewegen en er alles mee doen, maar het kind was ocharme zo in paniek, hij begon bijna te hyperventileren! Ik ben dan maar met hem naar Señorita Mariana geweest, want ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik moest doen. Señorita Mariana gaf hem een pilletje tegen de koorts, maar volgens mij had hij helemaal geen koorts! Ik ben dan maar met hem terug naar de klas gegaan om hem verder wat te kalmeren, in het begin was dat wel heel moeilijk, hij was écht in paniek. Maar toen ik een boekje had genomen om voor te lezen, ging het al veel beter! Na een tijdje kwam zijn moeder binen en vertelde ik wat er aan de hand was. Ik hoop maar dat het niet ernstig is, want ik maak me toch een beetje ongerust! Na school gingen we naar de Choko Banana en vroegen natuurlijk meteen hoe dat nu zat met die oorlog. Susana stelde ons meteen gerust en zei ons dat er Colombianen ( criminelen van de maffia) waren binnengedrongen in Ecuador en dat Colombia die nu heeft gevonden en heeft neergeschoten. Ecuador is nu kwaad op Colombia omdat zij daar niet eerst de toestemming hebben gevraagd en gewoon zijn binnengedrongen. Colombia is kwaad op de president van Ecuador (Correa) omdat zij vermoeden dat hij samenspande met de criminelen. Ze weten niet echt wat er nog gaat volgen, maar het is dus ook een beetje een politieke kwestie. Dus jullie moeten jullie niet ongerust maken voorlopig ben ik hier veilig hoor!!! Daarna hebben we gegeten en heb ik even met thuis gebeld. Het was wel leuk om het thuisfront nog eens te horen! Daarna gingen we naar huis om onze kleren te halen om te wassen in de Choko Banana ( want we hebben geen water). Toen we aankwamen merkten we op dat we onze sleutel waren vergeten in de Choko Banana, dus zijn we helemaal terug gemoeten om die te gaan halen. Daarna wasten we onze kleren bij Susana thuis en gingen we terug naar huis. Daarna werkte ik nog wat voor school en ging ik slapen.
Vandaag zijn Droïma en ik vrij vroeg opgestaan, want we wilden nog een uitstap maken die Susana ons had aangeraden. De jongens waren nog in dromenland, ze gingen ook niet meegaan want ze moesten op tijd de bus nemen naar Tena ( dat is nog 5 uur met de bus en ze wilden wel voor het donker thuis zijn). Wij namen de bus naar Otovallo, dat was ongeveer 2 uur op de bus zitten. Otovallo is een klein dorpje met een hele grote markt vol Ecuadoriaanse spulletjes! (Daar ben ik ondertussen verzot op!) Na een tweetal uurtjes bekijken en kopen namen we de bus verder naar Cuicocha. Toen we aankwamen in Cuicocha namen we een taxi die ons naar de vulkaan Cuicocha bracht. Deze vulkaan was vroeger niet actief en er was heel veel sneeuw op de top van de vulkaan, maar opeens is de vulkaan toch uitgebarsten, waardoor al de sneeuw gesmolten is en er een groot meer ontstaan is rondom de vulkaan. Het was écht een heel mooi uitzicht! Daarna namen we de taxi terug naar het centrum van Cuicocha. We moesten daar wachten op een bus die terug naar Quito reed, we kwamen nog een motorbende tegen die we wat beter hebben leren kennen. Echt grappige mannen, ze vertelden ons dat ze na 2 pintjes zat waren en vielen bijna achterover toen we vertelden dat we in België bijna 270 verschillende bieren hebben! Even later was onze bus er en vertrokken we naar Quito. We hadden gisteren met een vriend van Arturo afgesproken dat we met hem verder konden doorrijden naar Ambato, maar hij nam zijn GSM niet op, dus hebben we maar een bus naar Ambato genomen ( wel jammer want dat scheelt een uur! ( we waren vrij dom geweest want ondertussen hadden we niet meer zoveel geld en we moesten nog een bus nemen!). Na 3 uur op de bus te zitten, riep de chauffeur dat wij hier moesten uitstappen ( we hadden op voorhand gevraagd of hij ons kon roepen als we in Ambato waren). Daar stonden we dan: twee onschuldige meisjes helemaal meurig van de busreis, in het donker ergens ver buiten het centrum van de stad zonder geld om een bus of taxi te nemen En voor mij was het al heel snel duidelijk, we moesten hier snel weg want het was hier niet echt een buurt om te treuzelen! Dus hebben we maar gewoon de eerste de beste taxi genomen naar de Choko Banana. Daar aangekomen hebben we dan even geld geleend van Susana om de taxichauffeur te kunnen betalen. (Dat zullen we toch geen twee keer voorhebben, want voor hetzelfde geld geraak je zelfs niet meer tot in Ambato!) In de Choko Banana namen we ons materiaal voor school ( dat hadden we vrijdag daar laten liggen) en gingen naar huis. We werkten nog wat verder voor school en gingen dan slapen. Ik was helemaal uitgeput want we hadden vandaag ongeveer 9 uur op een hobbelende bus gezeten, dat slorpt serieus energie!
Vandaag, na zoveel dagen, eindelijk nog eens kunnen uitslapen, daar heb ik wel heel veel van genoten! Daarna zijn we naar de winkel gegaan ( de jongens kunnen in Tena niet zo heel veel kopen van voeding dus hebben ze hier enkele dingen gekocht die ze in Tena niet kunnen kopen). Daarna zijn we op een terrasje gaan ontbijten. Daarna namen we een taxi naar het centrum van Quito geweest, en hebben daar dan even rondgekeken. Daarna gingen we iets drinken op een terrasje, aan de overkant van het terrasje zagen we een theater en dat sprak ons wel aan om eens te bekijken. Het theater was vroeger 1 van de grootste theaters in Zuid-Amerika. Maar het heeft er in 1999 door een gaslek gebrand, vele stukken waren verwoest. Het was eigenlijk heel interessant om te fotos van de brand te zien en fotos van vroeger te zien en dan te vergelijken met wat het nu is. Daarna zijn we iets gaan eten. We hadden afgesproken met Fernando, hij was er dus ook. Daarna gingen we met zn allen naar een café geweest waar het groepje van Arturo moest optreden. Het groepje heet Sudakaya en is vrij bekend in Ecuador, met Carnaval sluiten ze telkens het weekend af voor een publiek van meer dan 10 000 man! We hadden er natuurlijk al veel over gehoord, dus deze kans wilden we zeker niet laten liggen! Ik vond het optreden echt goed! Na het optreden gingen we eerst iets drinken in een Engelse pub daarna gingen we terug naar the Bungalow om de andere Belgen en Nederlanders terug te ontmoeten. Toen het feestje gedaan was wilden we eigenlijk naar goede gewoonte ne pitta gaan steken maar aangezien ze dat hier niet hebben, hebben we dan nog maar afgesloten met een pintje in een café. Uiteindelijk lagen we tegen 5 uur toch in ons bed en vielen als een blok in slaap!
Vanmorgen opnieuw een taxi genomen, want señorita Céci moest naar een cursus dus ze kwam niet. De directeur vertelde ons vanmorgen dat hij onze mapjes met officiële documenten heeft teruggevonden, wat een opluchting! ( Hij was ze vergeten in het ministerie van onderwijs). Daarna begon ik aan mijn onthaal, het was een hele zware dag vandaag, want ik denk dat de kinderen een beetje nood hebben aan vakantie, het was voor hen heel moeilijk om zich te concentreren. Na het onthaal maakte ik een knutselwerkje rond het cijfer 4 met de kinderen. Toen ze klaar waren had ik nog even tijd en deed ik de stoelendans nog eens met de kinderen. Daarna was het speeltijd. Daarna wilde ik het spelletje Schipper mag ik overvaren uitleggen en spelen met de kinderen. Maar de kinderen waren heel druk en waren heel de tijd aan het praten. Dan heb ik eerst maar een spelletje aangeleerd om de kinderen rustig te laten worden. Daarna kwam de directeur binen om te kijken wat ik aan het doen was. Ik had juist een kind aan de kant gezet omdat hij niet wilde luisteren, de directeur vroeg meteen wat hij daar aan het doen was. ( Ze zijn hier niet gewoon om op deze manier te straffen.) Ik vertelde hem dat ik het kind even aan de kant had gezet omdat hij even niet wilde luisteren. De directeur werd een beetje boos op me omdat ik het kind niet naar hem had gestuurd ( geen haar op mijn hoofd dat daaraan denkt!) Toen vroeg hij of ik een riem bij had, ik zei maar vlug nee en zei dat dat ook niet nodig was, ik praatte even met het kind en liet hem toen vlug naar zijn plaats gaan. Daarna hoorde de directeur alle kinderen uit over wat ik allemaal deed met hen. Ze moesten ook de liedjes zingen die ik hen aangeleerd had ( wat ze trouwens heel goed deden!) Daarna gaf de directeur mij een knuffel en zei me dat ik goed bezig was ( vreemde manier van een compliment te geven hé?) Daarna heb ik hem subtiel gezegd dat de kinderen eigenlijk al een kwartier gedaan hadden met school ( het is altijd heel moeilijk en spannend om zon dingen te zeggen want je weet nooit hoe hij gaat reageren!). Hij zei me dat hij nog 5 minuten iets moest zeggen, daarna mochten de kinderen door. Na school zijn we meteen naar de Choko Banana gegaan, hebben we gegeten en zijn we naar Quito vertrokken. Na 3 uur op een hobbelige bus te zitten, kwamen we aan in de busterminal van Quito. We namen een taxi naar de plaats waar de jongens zaten. De jongens hadden afgesproken met nog 3 Belgen uit onze school die toerisme studeren. Daar hebben we dan eerst iets gedronken, ik kreeg al meteen van de jongens de bijnaam Pocahontas omdat ik ondertussen al ongeveer even bruin zie als de Ecuadoriaanse bevolking . Daarna zijn we Mexicaans gaan eten. We gingen nog even langs de appartementen van de Belgen en daarna gingen we naar het appartement van Arturo. Daar aangekomen waren alle vrienden van Arturo op het appartement ( ik kan u verzekeren het zijn allemaal nogal ruige mannen zenne!). We hebben dan wat kennis gemaakt met de vrienden van Arturo en tegen half 11 zijn we vertrokken om het nachtleven van Quito eens te gaan verkennen. Eerst gingen we nog even naar Yannick ( 1 van die 3 Belgen) zijn appartement geweest om hem op te halen. We hadden afgesproken met nog 3 andere Belgen en 4 Nederlanders in The Bungalow ( = een soort van discotheek). Ze zijn hier soms wel discriminerend: de jongens moesten 4 dollar inkom betalen en de meisjes mogen gratis binen ( goed voor ons natuurlijk!). Daarna hebben we iedereen zo een beetje beter leren kennen en het werd een hele leuke avond, tegen 3 uur gingen we toch maar slapen in het appartement van Arturo, want we waren toch wat moe van de laatste weken.
Vandaag namen we opnieuw een taxi want Señorita Céci ging voor de speeltijd naar de dokter gaan, dus ze kwam niet naar school. Toen we aankwamen vroeg de taxichauffeur weer veel meer normal dan anders, maar we hebben ons niet laten doen hoor, we weten ondertussen wel hoe we dat moeten aanpakken. Daarna hadden de kinderen eerst Engelse les van Señorita Gabriella. Het was leuk om haar weer terug te zien en wat bij te praten! Spijtig genoeg zal ze waarschijnlijk dit weekend toch niet kunnen meegaan naar Quito, want ze moet zaterdag een presentatie geven. Maar ze gaat waarschijnlijk zondag wel mee naar Otovallo! Na de Engelse les deed ik mijn onthaal. Ik had een brief gekregen van het klasje uit belgië , de kinderen waren weer heel enthousiast! Het klasje uit België hadden geschreven dat ze het heel leuk vonden om te jumpen, dus heb ik de kinderen van hier ook leren jumpen ( in hoeverre ik dat zelf natuurlijk kan!). De kinderen vonden dat wel heel leuk maar ook wel heel vermoeiend! Ze vonden het ook heel moeilijk om het woord jumpen uit te spreken ( het was meer iets van joempa). Daarna was het speeltijd, toen señorita Céci aankwam vroeg ze meteen of ik nog een leeg evaluatieformulier had want zij ging dat vandaag opnieuw invullen. Ik vroeg haar of zij wist waarom de directeur gisteren zo deed tegen ons. Ze vertelde me dat hij eigenlijk zot is en dat er iets scheelt met hem ( en dat is dan de directeur van een school!) Ik zei haar dat ik helemaal geen probleem heb dat hij mijn evaluatieformulier invult, maar dat hij dat wel in samenspraak met haar moet doen dan en dat hij op zen minst eens moet komen kijken. Ik vroeg haar ook of zij tips had om de band terug een beetje beter te krijgen, want op deze manier vind ik het toch niet leuk hoor! Señorita Céci zei me dat ik me niet ongerust moest maken en dat ik rustig moest blijven, zij ging een keertje praten met de directeur. Ik ben wel heel blij dat zij mij zo steunt! Na de speeltijd moest ik bij de directeur komen, Señorita Céci was er ook en we overliepen samen mijn evaluatieformulier. Ik had in het totaal van Señorita Céci 19,6 op 20 gekregen! De directeur zei dat het heel goed was en ondertekende zonder boe of ba mijn evaluatieformulier. Na de speeltijd heb ik de kinderen het cijfer 4 aangeleerd, daarna was het tijd om naar huis te gaan. Señorita Céci deed me er nog eens aan denken dat ik morgen alleen in de klas stond want dat zij niet komt. Ze zei me ook dat de directeur haar beloofd had dat hij morgen eens zou komen kijken bij mij. Ik vind het wel heel goed dat zij me dat op voorhand gezegd heeft zodat ik morgen niet in paniek slaag als hij ineens de klas binnenkomt! ( Nu kan ik me een beetje voorbereiden voor als hij het niet goed vindt!) Na school ging ik mee met Natalia Mora, een kindje uit mijn klas. Ik had dit op voorhand besproken met haar moeder, dit is voor een taak voor school. Ik was na dit bezoek wel helemaal in shock! Eerst ging Natalia haar broertje, Jonathan van 2 jaar halen in de kinderopvang ( zonder haar mama!) daarna moesten we toch nog een heel eind stappen voor we bij hen thuis kwamen. Ondertussen was ik al te weten gekomen, dat hun moeder aan het werken was en dat ze pas thuis kwam als het donker was ( De twee kinderen van 5jaar en 2 jaar zitten dus een hele dag alleen thuis!) Toen ik binnenkwam in hun huis, kreeg ik het wel écht moeilijk. Iedereen heeft wel een beeld van arm zijn maar als je dan ineens in een huis staat van echt arme mensen en beseft dat ze hier elke dag moeten leven en vooral overleven dan krijg je toch even een krop in je keel! ( natuurlijk liet ik dat niet merken aan de kinderen!) In het huis stonk het echt heel hard, écht waar de chirolokalen zijn er niets tegen! Ik schrok ook erg van de onhygiënische staat van het huis: heel veel vliegen, de keuken lag vol met beschimmelde etensresten, de borden onafgewassen met zoveel schimmel op dat er blauwe haren opstongen, de slaapkamer lag ook vol beschimmelde etensresten en zelf kleren die aan het schimmelen waren! Daarna begon Natalia te werken, écht waar mijn mond viel echt gewoon open van verbazing! Eerst ruimde ze heel de slaapkamer op, daarna maakte ze haar huiswerk op de matras van het bed. Nadat haar huiswerk af was keerde ze helemaal in haar eentje de tweepersoonsmatras om en dekte het bed mooi op. Daarna begon ze de kleren op te vouwen. Opeens hoorden we Jonathan wenen, hij was met geld dat hij gevonden had in het huis naar de buren gegaan ( die hebben een winkeltje) om snoep te gaan kopen, maar zij hadden hem weggestuurd zonder iets. De jongen was écht ontroostbaar, ik legde hem uit dat hij dat eerst aan zijn mama moet vragen en niet zomaar geld mag wegnemen. Toen hij een beetje gekalmeerd was zei ik dat hij heel flink was en dat hij na het eten een verrassing van me kreeg. Ondertussen was Natalia begonnen met heel het huis te keren, daarna ruimde ze heel de tuin op. ( ondertussen had Jonathan heel veel aandacht nodig, Natalia verzorgde hem zoals een echte mama!) Toen Natalia zowat heel het huishouden in orde had gebracht, zei ze vrolijk tegen mij: en nu ga ik koken! Ik natuurlijk heel verbaast: Wat ga je dan maken? Ze vertelde me dat ze elke middag eitjes eten en als ze geluk hebben eten ze soms ook een stukje fruit. Ze nam een stoel en ging aan het fornuis staan, ze deed het gasvuur aan en zocht boter of olie om in de ( echt wel heel vuile en onhygiënische) pan te doen. Eerst vond ze geen boter, maar daarna vond ze toch nog een lekje in een pot waar ondertussen schimmel in stond en vliegen in ronddreven. Zonder vreemd op te kijken gooide ze het in de pan, ik vroeg of dat geen kwaad kon, maar ze zei dat dat niet erg was. ( ik had ondertussen al besloten om niet mee te eten, want i kwas er zeker van dat mijn maag dit zeker niet zou aankunnen! Ik weet dat dat eigenlijk niet zo beleefd is, maar ik moet toch ook een beetje oppassen hé!) Ze liet Jonathan eerst eten, want hij was ondertussen al een tijdje aan het klagen omdat hij zon honger had ( wat knap voor een 5 jarige om te wachten met eten zodat haar jongere broertje eerst kon eten!!!) Daarna maakte ze nog een eitje voor haar, ze sneed een appelsien in stukjes mete en heel groot mes en at deze ook op. Na het middagmaal deed ze haar uniform uit, deed andere kleren aan en vouwde het netjes op. Daarna gaf ik hen een lekstok als verrassing, daar waren ze heel blij mee. Daarna speelden we nog enkele spelletjes. Na een tijdje nam ik afscheid van hen en gaf hen nog een lekstok en enkele ballonnen als bedanking dat ik op bezoek mocht komen. ( Ik Wilde graag nog wat langer blijven en wachten tot de mama thuis was zodat ik met haar ook nog een beetje kon praten, maar hun huis was écht wel in de achterbuurten van Picaihua, dus het is er s avonds heel gevaarlijk en ik zag dus niet zitten om s avonds helemaal alleen in het donker in zon gevaarlijke arme buurt rond te lopen!) Onderweg naar huis ( ik moest eerst het hele eind terug naar de school in de hoop dat er een bus voorbij zou komen) begon ik heel hard na te denken en een beetje te piekeren, want hoewel de kinderen heel gelukkig zijn, vond ik hetgeen ik allemaal gezien had toch shokerend en het zette me echt wel aan het denken Aangekomen bij het school natuurlijk geen bus te zien! Ik belde naar enkele taxichauffeuren maar ze namen niet op mmm Wat nu gedaan? Ik ben dan naar het huis van Señorita Mariana gegaan, ik Wilde haar vragen of zij nog andere nummers heeft van taxis, maar ze was niet thuis. Ik dacht dan zal ik maar terug naar het schooltje gaan en wachten en hopen dat er ooit een bus voorbij zou komen. Maar onderweg naar het schooltje zag ik een taxi o peen oprit staan. Ik ging naar de man in de tuin en vroeg of hij mij naar Ambato kon brengen en dat was in orde! Toen ik aankwam in de Choko Banana werkte ik voor school. Daarna gingen we naar huis, ik maakte eitjes klaar en we aten. Daarna werkte ik nog wat voor school en ging ik slapen. Morgen vertrekken we naar Quito, de jongens zullen ero ok zijn, het zal echt een bijeenskomst van Belgen en Hollanders worden, want we hebben met heel veel mensen afgesproken dit weekend in Quito! Dus dat zal heel leuk worden om elkaars ervaringen uit te wisselen en om eindelijk ook nog eens deftig Nederlands te kunnen praten!
Ik ben Marike
Ik ben een vrouw en woon in Reet (België) en mijn beroep is bijna kleuterleidster.
Ik ben geboren op 23/01/1987 en ben nu dus 38 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: CHIRO!!!.
