Vandaag een speciale dag die ik nooit zal vergeten: de laatste dag stage geven op het schooltje! Vanmorgen ben ik dan opgestaan met toch een beetje zenuwen. We namen een taxi want señorita Céci ging later komen ( dat vond ik wel spijtig voor mijn laatste dag!) Toen we aankwamen waren al vele kinderen heel “verdrietig”, ze vroegen waarom we moesten vertrekken en smeekten zelfs om te blijven... Tijdens de opening deed de directeur er nog een schepje bovenop door nog maar eens te zeggen dat dit onze allerallerlaatste dag is. Toen ik met de kinderen naar de klas ging werd ik opeens overrompeld door heel veel bloemen die ik kreeg ( zoveel dat ik ze bijna niet meer kon dragen!) Er waren ook vele kinderen die een cadeautje bijhadden ( wat mij een heel dubbel gevoel geeft: ik ben er wel heel blij mee, maar langs de andere kant weet ik dat de kinderen niet veel geld hebben en vind het toch wel wat lastig dat ze hun geld dan in een cadeautje voor mij steken, ik zou even blij geweest zijn met een tekening van hen of een bloemetje van de kant van de weg ofzo! ) Daarna kwamen heel veel ouders mij een goede reis wensen en mij bedanken voor de goede zorgen voor hun kind. Ik heb hen gezegd ( in een toespraak, want hier moet alles vrij officieel gebeuren) dat ik heel dankbaar ben dat ik naar hier ben kunnen komen om met hun kinderen te werken en dat het voor mij een echte levenservaring is! Toen gaven ze mij een cadeautje: een handtas van leer! Ik kreeg echt een krop in mijn keel want ook al is Ecuador geen duur land ik weet ondertussen dat een leren handtas hier ook niet goedkoop is! De ouders hadden allemaal samengelegd om dat te kunnen kopen voor mij! ( ik ben er heel blij mee, vooral gewoon omdat ze die moeite doen, maar langs de andere kant voel ik mij ook een beetje schuldig dat ze daar hun geld in steken! Als je in België een cadeautje krijgt zeg je uit beleefdheid dat dat niet nodig was, maar hier... je weet gewoon hoe hard de mensen voor dat cadeautje hebben moeten knokken, daarom is het voor mij ook een heel symbolisch teken!) Na alle bloemetjes en cadeautjes en gesprekjes met de ouders heb ik met de kinderen een muziekpak gedaan, dat vonden ze heel leuk! Als opdrachtjes had ik liedjes, spelletjes, dansjes,... genomen die ik hen had aangeleerd maar ook die zij mij hadden aangeleerd. In het midden van het muziekpak zat voor elke kleuter een klein puzzeltje als cadeautje van mij voor hen. Na het muziekpak was het speeltijd. Tijdens de speeltijd hebben we alle leerkrachten dan bij elkaar geroepen in het kantoor van de directeur. (Ondertussen was señorita Céci ook aangekomen) Daar hebben we dan weer een toespraak gehouden en daarna gaven we de foto af met op de achterkant een badankingstekstje. Ik vond wel dat de directeur een beetje onbeleefd was, we hadden de foto gegeven en hij vroeg: “ Was het dat?” en toen we ja zeiden zei hij dat de speeltijd gedaan was dus dat we naar de speelplaats moesten... (Dat vond ik wel wat raar, dat hij zo kortaf was, maar eerlijk gezegd kon ik me dat op dat moment niet aantrekken!) Op de speelplaats hebben we dan eerst nog een beetje gedanst met de kinderen: ochtendgymnastiek van Samson en Gert, de macarena, de apendans en de vogeltjesdans. Daarna hielden we weer een toespraak, om te zeggen hoe leuk we het vonden en hoe dankbaar we zijn. Even later hield de directeur ook een toespraak dat hij het ook leuk vond en señorita hield ook een toespraak uit naam van de leerkrachten. We kregen van hen een kader met een officiele tekst. Daarna was het de beurt aan de kinderen om een toespraak te houden, van elke klas kwam er een kind naar voor en deed een toespraak. Het kindje van mijn klasje was haar toespraak aan het doen ( echt zot hoe officieel die kinderen al kunnen praten!) maar even later kreeg ze het moeilijk en begon te wenen ( dan krijg je echt wel een krop in je keel hoor!) Ik heb haar dan maar vastgenomen en een dikke knuffel gegeven! Daarna hadden we nog een kleinigheidje voor de kinderen en namen we afscheid van alle kinderen. Daarna gingen alle kinderen terug naar de klas. We namen de directeur nog even apart en gaven hem een cadeautje als bedanking dat we 3 maanden in zijn schooltje les hebben mogen geven. Daar was hij wel heel blij mee. Ik deed hem er ook nog eens aan herinneren dat de chocolade nog in zijn bureau stond maar hij zei dat wij die nu maar moesten opeten! Ik vroeg dan of hij ze niet wilde hebben, hij begon toen heel hard te lachen en zei nog eens dat wij ze maar moesten opeten. (Ik blijf het toch maar een vreemde man vinden hoor!) Nu, ik vond dat de chocolade toch wat te veel had gekost om nu snel op te eten dus nam ik het mee en ik ga het zondag aan Susana geven. Daarna ging ik met kinderen nog even naar de klas en nam ik daar nog extra afscheid van mijn klasje. (Ik had nog veel materiaal bij voor hen om in het klasje te gebruiken, ik heb hen dan enkele dingen al gegeven en voor de rest heb ik afgesproken dat señorita Céci het in kleine beetjes zou geven en gebruiken om de kinderen zeker niet te overweldigen met zoveel cadeautjes!) Daarna heb ik met de kinderen nog even op de speelplaats gespeeld met waterballonnen, want ondertussen was het wel heel warm geworden! Na school namen we nog persoonlijk afscheid van elke leerkracht ( behalve van de directeur want die was al weg!) Daarna namen we een bus en daarna een taxi ( want met al die cadeautjes geraakten we niet meer te voet thuis!) naar de Choko Banana. Daar heb ik dan even geslapen ( ik kan jullie verzekeren zo een dag vol emoties is heel uitputtend!). Even later gingen we nog naar een reisbureau om onze vlucht terug naar België te bevestigen en belden we ook nog even naar de luchtvaartmaatschappij. Daarna gingen we naar huis om onze koffers verder in te pakken. ( pfft het begint toch serieus te korten hoor! Het geeft echt een onbeschrijfelijk vreemd gevoel!). Tegen 8 uur gingen we terug naar de Choko Banana, want we hadden daar afgesproken met enkele vrienden van hier om samen te eten en daarna naar een feestje te gaan. We waren met een klein groepje: Ana Maria ( het nichtje van Susana), Carolina ( zij is hier voor een jaar voor een uitwisselingsproject van haar school, ze komt uit Duitsland, maar aangezien wij niet goed Duits kunnen spreken we met haar ook Spaans), Fernando ( de zoon van señorita Mariana), droïma en ik. We hadden Gabriella ook gevraagd, maar zij is niet komen opdagen, dat vond ik wel heel spijtig... Onze andere vrienden zien we nog in Quito. We aten eerst in de Choko Banana en daarna gingen we naar de Obeja Negra ( het zwarte schaap, een soort van danscafé waar we nog al geweest zijn). Daar hebben we dan nog wat gepraat en gedanst. Tegen half 2 heeft Fernando ons naar huis gebracht want we waren heel moe en hij was ook moe dus ging ook naar huis gaan. We namen afscheid en gingen daarna slapen.

28-03-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vanmorgen namen we een taxi naar school, want señorita Céci ging later komen ( tegen de speeltijd) Vandaag was señorita Gabriella niet aanwezig ( het zal laat geworden zijn gisteren op haar feestje!) Ik heb dan eerst met de kinderenliedjes gezongen met de instrumentjes. Dat vonden ze heel leuk ( wel moeilijk om hun muziekinstrumentjes eventjes stil te houden!). Daarna heb ik met hen de stoelendans nog eens gedaan. Na de speeltijd hebben we een film gezien (schrek 3, want we hadden die de vorige keer nog niet kunnen uitzien en señorita Céci had hen dat gisteren beloofd). Daarna was de school gedaan. Na school gingen we mee met señorita Mariana naar haar huis ( zij had dat nog een keertje gevraagd, voor de laatste keer). Daar kregen we rijst met een eitje als middageten. Daarna gingen we met haar man naar een Quinta ( een soort van buitenverblijf). Het was er heel mooi! Daarna gingen we terug naar hen thuis, dronken we nog iets en bracht haar man ons met zijn pickup ( wij natuurlijk achterin!) naar de Choko Banana. Daar hebben we dan eerst nog wat gewerkt voor school. Dan zijn we naar het internetcafé gegaan want we het internet werkte niet meer in de Choko Banana. Daarna gingen we naar huis en hebben we alles klaargemaakt voor morgen ( de laatste dag op school!!!! Wel spannend, het geeft een heel dubbel gevoel!). Daarna heb ik mijn koffers nog verder ingepakt en tegen 23 uur lag ik uiteindelijk in mijn bed.

27-03-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vannacht heb ik heel slecht en heel weinig geslapen, ik heb last van een zware verkoudheid en een zware hoest. Dit komt door het te weinig slapen denk ik, maar vannacht werd ik dus elke keer wakker van mijn hoest en daardoor heb ik nog minder rust, waardoor die hoest nog erger wordt... een vicieuze cirkel eigenlijk... Vandaag hebben we een taxi genomen naar de Kathedraal, want ik had nogal veel materiaal bij. Na de opening heb ik eerst met de kleuters een brief teruggestuurd naar de kinderen van België. Daarna hebben we nog een werkblaadje van vorige keer afgewerkt. De kleuters waren volgens señorita Céci ‘stout’ geweest dus ze mochten geen turnles krijgen vond ze. (volgens mij was het meer zodat het werkblaadje zou afgeraken...) Daarna was het speeltijd. Tijdens de speeltijd heb ik een openlijke liefdesverklaring gekregen van señor Venicio! En dat waar alle kinderen bijwaren! ( Dat is toch niet normaal?!) Ik heb hem dan maar duidelijk gezegd dat ik de vorige keer al gezegd had dat ik een vriend heb en dat ik géén andere vriend wil, ook hier niet! We hebben hier trouwens ook een echte rage gezet: springtouwen. Ondertussen zijn vele kinderen verzot op het springtouwen en nemen zelf ook touwen mee! Tijdens de speeltijd kwam de kindercreche ( bij ons het eerste kleuterklasje) voorbij de school, ik zag Jonathan ( het broertje van Nathalia) en nam er een foto van, de begeleidster vroeg of ik nog een foto kon nemen van alle kinderen, dus ging ik naar daar en nam een mooie foto! Na de speeltijd heb ik met de kinderen muziekinstrumentjes gemaakt met plastieken flesjes ( vandaar het vele materiaal). De kleuters beplakten de flesjes met zijdepapier, dat vonden ze wel heel leuk! Daarna legde ik hun huiswerk uit en was het weer tijd om naar huis te gaan. Na school kwam een kleuter naar mij en vroeg me hoeveel dagen ik nog naar de school kwam. Ik vertelde haar dat ik nog tot vrijdag in school was, dus nog twee dagen. Opeens begon ze te wenen en vroeg me waarom ik niet langer bleef... Ik legde nog eens uit dat mijn familie en vrienden in België wonen en dat ik ze wel mis en dat ik daarom terug naar België ga. Toen begon ze nog harder te wenen en vroeg of ze niet mee mocht met mij naar België, maar ik zei dan dat ze haar familie niet zou kunnen meenemen en dat ze hen dan ook heel hard zou missen. Maar dat vond ze allemaal niet erg, ze moest en zou met mij mee naar België gaan. Ik heb haar dan beloofd dat ik zeker nog briefjes zou schrijven als ik terug in België ben. ( Ik schrok er eigenlijk van dat zij het zo goed besefte dat ik weg was, ik dacht altijd dat de kleuters dat nog niet helemaal zouden begrijpen!) toen vroeg ze met wie ze dan de spelletjes moesten spelen en de liedjes moesten zingen die ze van mij geleerd hadden. Ik legde uit dat señorita Céci die spelletjes en liedjes ook zeker met hen kon zingen en spelen.Toen vroeg ze wanneer we nog eens de stoelendans gingen doen en ik zei dat we dat zeker nog een keertje zouden doen voor ik weg was! Ze zei me nog dat ze mij heel hard zal missen en natuurlijk heb ik ook gezegd dat ik haar heel hard zal missen! ( Ik had ondertussen toch een beetje een krop in mijn keel gekregen hoor! Zo klein en toch al zo goed beseffen dat ik binnenkort weg ben naar een heel ver land!) Daarna gingen we naar de choko Banana, daar aten we en werkten wat voor school. Tegen 16 uur gingen we te voet ( nu ging dat wat het was nog licht) naar huis. We stapten nog een keertje naar boven om de vulkaan te bekijken, maar er waren nogal veel wolken, waardoor we hem niet zo duidelijk konden zien. Daarna gingen we eens een praatje maken met de bewaker van Ficoa Santa Elena ( de plaats waar we wonen). Daarna zijn we stilletjes aan begonnen met onze koffers in te pakken, wat een hel! ( ik vind dat écht niet leuk koffers inpakken!) Tegen 19 uur namen we een taxi naar het huis van Gabriella ( ze had vanmorgen gebeld om ons uit te nodigen omdat ze jarig is vandaag). Wij dachten dat het een soort van familiefeestje zou zijn met wat vrienden en op het eerste zicht leek het er ook op ( wel vooral vrienden). Lekker taart gegeten en gezongen enzo, kortom een echt verjaardagsfeestje. Maar even later werd er muziek opgezet en begon iedereen te dansen! Nog even later haalden enkele gasten hun gitaar boven en werden er liedjes gezongen. Na een tijdje kwamen er 2 DJ’s aan en het werd een heuze fiesta! Ik heb 4 dansen aangeleerd gekregen! ( Merengue, salsa en nog twee maar daar had ik nog nooit van gehoord en ben dus nu ook even de namen kwijt...) Hoewel we hadden voorgenomen om niet te laat te blijven, werd het toch nog half 12! ( de mensen bleven maar smeken, zodat we uiteindelijk hebben toegegeven) Hopelijk kan ik vannacht wat beter slapen!

26-03-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Gisteren hebben Droïma en ik na de speeltijd nog een klein toespraakje gehouden in het schooltje om de kinderen te zeggen dat dit de laatste week is dat we in het schooltje zijn. De kinderen vonden dit heel spijtig en vroegen waarom we niet langer bleven. Toen ik zei dat mijn hele familie en al mijn vriende in België wonen begrepen ze het wel een beetje denk ik. ( dit was ik gisteren nog vergeten op mijn blog te zetten.) Vanmorgen opnieuw gewacht aan de Kathedraal, señorita Céci had gezegd dat als het kwart na we maar een taxi namen, dat ze dan niet met de auto kwamen. Dus tegen kwart na 7 namen we dan een taxi, want señorita Céci was nog nergens te bespeuren. Toen we aankwamen op school kwam señorita Céci ook aan met haar man met de auto! Ze zei dat we er niet stonden, ik vroeg haar tegen hoelaat ze er waren en ze zei 20 na. Dus heb ik uitgelegd dat we om kwart na een taxi hadden genomen zoals zij gezegd had. Na de opening deed ik onthaal en daarna deed ik met de kleuters een werkblaadje rond rijmwoorden. Daarna beplakten we het laatste diertje ( een schaap) met watjes. Daarna ging ik normaal gezien computerles geven ( señorita Céci was de vorige keer een beetje boos omdat ik dat vergeten was), toen ik met de kleuters klaar stond om te vertrekken zei señorita Céci ineens dat ze het eerst nog even ging vragen aan de directeur, ik heb de kleuters dan ondertussen wat bezighouden met tussendoortjes. Na 20 minuten kwam señorita Céci terug en zei me dat ik geen computerles mocht geven van de directeur! ( ik was wel een beetje slechtgezind, want ik had veel voorbereiding gehad voor de computerles en nu mocht ik deze les gewoon niet geven!) Daarna was het speeltijd. Na de speeltijd hebben we een spelletje gevouwen ( ik weet niet goed hoe het heet, maar je kan het zien op de foto’s) De kleuters vonden dat wel een heel leuk spelletje, en hoewel het niet zo gemakkelijk is om te maken, konden de kleuters het vrij goed. Daarna mochten de kinderen naar huis. Wij gingen naar de Choko Banana, aten en werkten wat voor school. Tegen 16 uur zijn we nog voor een laatste keer naar Salasaca geweest. Op onze terugweg stopten we in de mall en hebben we daar lekkere calamares gegeten. Daarna gingen we naar huis en werkten verder voor school. Ik ben vandaag op tijd kunnen gaan slapen, dat is ook wel nodig, want gisteren ben ik wel op tijd gaan slapen maar hoewel ik heel moe ben kon ik niet in slaap geraken!

25-03-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vanmorgen opgestaan en naar de Kathedraal gestapt. Daar aangekomen hebben we heel lang gewacht, maar geen señorita Céci te zien... tegen 20 na 7 hebben we dan maar een taxi genomen naar school, anders zouden we te laat komen! Juist op tijd aangekomen dan, señorita Céci zei ons dat haar man naar Quito was dus dat we niet konden meerijden ( ik vond het wel spijtig dat ze niet even gebeld had om dat te zeggen). Na de opening heb ik eerst het onthaal gedaan en de brief voorgelezen van de kindjes uit België (De kleuters zijn nog altijd heel enthousiast en señorita Céci wil de brievenwisseling voortzetten, ik zal de brieven met veel plezier vertalen!) Daarna ben ik met de kleuters naar de speelplaats gegaan om een spelletje te spelen. (Dank u wel Katrien voor de konijnenoren, ze zijn heel goed van pas gekomen!) de kleuters vonden het spelletje heel leuk en wilden er niet mee stoppen! Ik heb dan maar wat doorgespeeld en af en toe eens een variatie ingebracht en voor ik het wist was het al speeltijd! Na de speeltijd hebben de kleuters hun werkblaadje van vorige keer afgewerkt, señorita Céci wou dat ze nog twee diertjes versierden met glinsteringen en 2 met pepaiersnippers. Ik zag dat niet meteen praktisch haalbaar, de papiersnippers zouden nog wel lukken maar die glinsteringen... en mijn voorgevoel bleek te kloppen. Het was voor de kinderen heel moeilijk om met het potje de glinsteringen te strooien over de lijm, met als gevolg dat bij sommige echt een berg glinsteringen lag op hun papier! De kinderen hingen zelf ook vol glinsteringen en ik ook en de klas lag ook vol glinteringen! Nadat de kinderen klaar waren zijn we dan begonnen met heel de klas op te ruimen, want het was echt wel een boeltje! Daarna gingen de kinderen naar huis. Na school zijn we dan naar de Choko banana gegaan om te eten, te werken voor school en mijn blog in orde te brengen. We hebben dan ’s avonds nog iets gegeten in de Choko Banana en daarna zijn we naar huis gegaan om verder te werken voor school. Daarna ging ik slapen want ik ben ondertussen echt wel doodmoe en oververmoeid! Ik denk dat dit komt ten eerste door te weinig te slapen maar ook door de spanning van de korte tijd die mij hier nog rest ( dit neemt toch wel wat emoties mee hoor!)

24-03-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag hadden we afgesproken met Jaimé en Susana, zij gingen naar Baños komen en nog wat mooie plaatsen laten zien in Baños. ( Daar hebben we echt wel geluk mee dat zij dat allemaal willen doen voor ons, want anders vind je deze plaatsen als toerist nooit! We zijn hen daar heel dankbaar voor!) Tegen half 10 belden ze ons dat ze aan de kerk stonden. We namen afscheid van de jongens en gingen naar de kerk. We reden eerst met de auto naar de rivier die door Baños gaat. Er waren mensen aan het kayakken en raften, de rivier was toch vrij sterk en Jaimé en Susana zeiden ons dat er vorig jaar zelfs twee Belgen gestorven waren in de rivier! Daarna reden we een beetje verder en stopten daar even, hier was de rivier een beetje rustiger en konden we met onze voeten in het water, het water was wel heel koud!!! Daarna gingen we ergens eten en even later gingen we alweer terug naar de Choko Banana ( Jaimé moest vandaag vroeger naar esmeraldas vertrekken, want er rijden veel minder bussen, omdat het vandaag Pasen is). Aangekomen in de choko Banana ben ik snel naar een bakker gegaan om een taart en drinken te kopen. Droïma heeft ondertussen dan de tuinmeubelen op het terras gezet. Toen we met alles klaar waren hebben we Susana en Jaimé geroepen om samen op het terras in het zonnetje te zitten. ( Vandaag moesten we afscheid nemen van Jaimé en we wilden toch nog iets speciaal doen voor hem te bedanken) Jaimé en Susana waren heel blij met deze verrassing! We hebben gezellig wat gepraat, wat herrinneringen opgehaald. We hebben hen ook gezegd hoe tof we het hier vonden en hoe blij we zijn met alles wat zij voor ons gedaan hebben! Zij zeiden ons dat ze ook heel blij waren dat we zo geïnteresseerd waren in Ecuador en in hen.... Ze vroegen al meteen wanneer we terugkwamen en ze zeiden dat we eenders wanneer welkom waren. Ik heb gezegd dat als zij ooit naar België komen dat zij natuurlijk ook heel welkom zijn en ik heb hen ook gezegd dat ik dat wel graag zou willen maar dat ik dan eerst heel veel zal moeten werken! Wie wil er mee de volgende keer? ;) Het werd toch wel moeilijk om afscheid te nemen hoor, zeker als je dan ziet dat die sterke man, Papi Jaimé zelf ook tranen in de ogen krijgt! Na het afscheid hebben we nog wat gewerkt voor school. Tegen half 8 zijn we dan naar huis gegaan, hebben we gekookt en gewassen en daarna nog even gewerkt voor school en daarna eindelijk in ons bedje!

23-03-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Uiteindelijk dus om 6 uur ‘s morgens aangekomen in Baños! Maar er was natuurlijk nog niets open, gelukkig had ik gisteren nog vlug even naar de jongens gebeld om te vragen in welk hotel ze zaten. Wij zijn dan op zoek gegaan naar hotel ‘Rosita’, maar daar aangekomen was het hotel natuurlijk nog niet open... dan maar geklopt op de deur en opeens kwam de concierge opendoen, hij sliep in een zetel in de gang, de jongens hadden hem gezegd dat wij zouden komen dus we mochten meteen naar hun kamer. Gelukkig was Wim juist even wakker geworden, zodat hij ons kon binnenlaten. Dan hebben we nog even geslapen, want we waren wel nog moe van de busreis! Toen we uiteindelijk opstonden hebben we dan eerst een grotere kamer geregeld ( want op deze kamer stonden enkel 3 bedden, de bedden hadden we veel matrassen dus voor deze paar uurtjes ging dat nog maar volgende nacht wilde ik toch beter kunnen slapen hoor!)Dit was geen probleem we kregen het appartementje helemaal vanboven in het hotel. Pe en Tompie ( twee vrienden van Wim die aan het rondtrekken zijn in Amerika) waren er ook bij. Daarna zijn we dan lekker gaan ontbijten. Na het ontbijt gingen we op zoek naar iets leuk om te doen. Bungeespringen was toch nog wat duur ( en ik wil dat heel graag eens doen, maar heb toch een beetje mijn twijfels over de veiligheid hier), deltavliegen ging niet want daar was het weer niet goed voor, raften gingen de jongens volgende week al doen,... Maar dan ineens zagen we quads staan! Het was niet zo duur en we hebben dan 4 quads gehuurd voor 4 uur. We kregen een plannetje mee om een toer te doen langs vele watervallen. We waren met 6 ( Droïma, Wim, Christopher, Pe, Tompie en ik) dus hebben Droïma en ik als meisjes ons maar opgeofferd om eerst even achterop te zitten. In het begin moesten we nog gewoon over de baan, maar we hadden al snel zijweggetjes gevonden met goed veel hobbels en bobbels om ons eens goed uit te leven! Het was echt heel leuk! Na een tijdje wilden we ook wat foto’s nemen, dus heb ik gereden en is Tompie achterop komen zitten om foto’s te nemen. Het was wel spannend want ik moest dikwijls zeggen: Tompie pas op grote berg, Tompie pas op riviertje waar we over moeten,... Ik ben wel één keer serieus geschrokken, ik was goed gas aan het geven, maar had het bergje niet zien aankomen, dus met volle gas daarover en daarna heel hard beginnen slippen. ( de weggetjes zijn niet zo heel breed, dus ik was toch even in paniek). Maar nadien moesten we er wel heel hard mee lachen, want Tompie was juist mijn weg aan het filmen, dus ik heb nu een filmpje waar de ‘ crasch’ mooi opstaat! De watervallen die we tegenkwamen waren heel mooi! We zijn ook naar de duivelwaterval geweest, deze was heel hoog. We moesten eerst over een hangbrug waar je maximum met 5 man op mocht omdat hij anders zou doorzakker, spannend!!! Toen we onderweg naar de verhuurder waren, hoorde ik ineens een knal! De motor van de Quad van Christopher was blijkbaar ontploft! Natuurlijk was dat wel even een domper, want wat nu gedaan? We konden niet meer voort, we konden het niet zelf maken en vooral wat gaat dat hier kosten?! Wim, Pe en Droïma zijn dan doorgereden naar de verhuurder en wij hebben dan gewacht tot de verhuurder kwam met een pickup om de quad op te zetten. Toen we aankwamen bij de verhuurder, hebben we wel wat moeten onderhandelen, ( gewoon gedaan alsof we perfect wisten wat het probleem was) uiteindelijk zijn we er gelukkig nog vrij goedkoop van afgeraakt! Daarna zijn we dan naar ons appartementje gegaan om ons zwemgerief te nemen, want we konden het toch niet laten om de jongens een keertje mee te nemen naar de warmwaterbronnen! Na een uurtje relaxen en genieten van het warme water zijn we dan gaan eten. Na het eten zijn we nog iets gaan drinken in een cocktailbar en daarna zijn we nog naar een feestje gegaan. Droïma en ik hadden ons voorgenomen om zeker niet te laat te gaan slapen en ten laatste rond half 2 terug in het appartement te zijn. Maar dit is gefaald, we waren ons zo goed aan het amusseren en we hebben zo hard gelachen! Kortom het was zo leuk dat we uiteindelijk pas rond half 5 terug in het appartementje waren!

22-03-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag hebben we even geprofiteerd om uit te slapen. Tegen half 10 zijn we dan gaan ontbijten. Om 11 uur zijn we met de bus vertrokken naar Chordeleg, dat was maar een uurtje rijden dus dat viel nog mee. Chordeleg staat bekend om zijn goud, dus je hebt daar heel veel juwelenwinkeltjes ( ik kon het dus weer niet laten om toch enkele dingetjes te kopen) Tussendoor zijn we dan nog rijst met scampi’s gaan eten en tegen half 4 zijn we terug naar Cuenca vertrokken. Toen we aankwamen in Cuenca zijn we meteen onze rugzakken gaan halen in het hotel ( we moesten er eigenlijk om 14 uur uit, maar we hadden gevraagd of onze rugzakken nog mochten blijven staan en dat was geen probleem!) Tegen 5 uur zijn we dan een wandelingetje gaan maken in Cuenca. We hebben veel kerken bezocht, de meeste Ecuadorianen zijn heel gelovig maar hier in Cuenca is het toch wel het toppunt! Op bijna elke hoek van de straat staat een kerk en in heel Cuenca zijn er 7 grote kerken ( en met groot dan bedoel ik echt wel gigantisch!). Daarna zijn we pizza gaan eten, ik had een kleine pizza besteld maar kreeg echt een hele grote pizza! Dus dat was nog even discussie met de ober, maar ik heb de grote pizza gewoon gekregen voor de prijs van een kleine. Ik vond dat wel een beetje zonde, want ik kreeg hem natuurlijk niet op en ze gooien dan die pizza daarna toch gewoon weg, terwijl er hier toch wel veel armoede is... Tegen 8 uur zijn we dan naar grote kerk gegaan, want daar zou de paasprocessie vertrekken. Toen we aan het wachten waren zijn we aan de praat geraakt met een plaatselijke bewoner, het was een oude man en vertelde ons dat hij heel gelovig is. Na een half uurtje praten werden we al uitgenodigd bij hem thuis! ( maar dat ging natuurlijk niet). Eindelijk kwam de processie voorbij, ik schrok wel van het aantal mensen! Ik schat ongeveer 1500 man die meeliep in de processie, oud en jong en ondertussen zingen in bidden ze! Toen de processie voorbij was zijn we dan nog iets aan drinken. Na een uurtje gingen we nog wat verder rondkijken in Cuenca en tot onze grote verbazing was de processie nog maar twee straten verder! ( ze stoppen regelmatig om te zingen en te bidden) Tegen half 10 zijn we dan vertrokken naar de terminal om tegen half 11 de bus te nemen naar Ambato. We kwamen tegen kwart voor 5 ’s morgens aan in Ambato ( inderdaad 2 uur vroeger dan normaal én hij had onderweg nog eens een uur stilgestaan! Jullie willen echt niet weten hoe snel die bus reed!) Tegen 10 na 5 hebben we dan de volgende bus genomen richting baños. Op deze bus kon je al helemaal geen oog meer dichtdoen!!! Harde muziek, blacklightlichten, hobbelig,...

21-03-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Voor we vertrokken hebben we thuis eerst nog onze kleren gewassen en wat gewerkt voor school. De vriendinnen van Miki waren vandaag weer op bezoek, ze hebben heel de avond gekaart. Tegen half 11 ‘s avonds hebben we dan een taxi genomen naar de terminal. Om 23 uur vertrok onze bus normaal gezien, maar naar goede Ecuadoriaanse gewoonte vertrokken we natuurlijk 20 minuten later. Rond half 8 kwamen we aan in Cuenca en namen een taxi naar het centrum van Cuenca. In het centrum aangekomen gingen we meteen op zoek naar een hotel. Tijdens onze zoektocht gingen we al eens een kijkje nemen in de Kathedraal. Vele hotels waren heel duur en lagen ver boven ons budget, maar uiteindelijk hebben we dan toch een goedkoop hotel gevonden. Daar hebben we dan gedoucht ( na zo een lange nacht op de bus kan je dat wel gebruiken!) Tegen half 12 namen we ee bus naar Cañar, daar stapten we over op een bus naar Ingapirca. Om half 3 zijn we dan aangekomen in Ingapirca. We hadden ondertussen een reuzenhonger dus gingen we op zoek naar een restaurant. Maar tot onze grote verbazing vond je in dit hele kleine dorpje nergens eten. Er waren wel restaurants maar als je dan vroeg wat ze als eten te bieden hadden was het maar 1 ding ( en dan iets dat we écht niet lustten) of niets. Uiteindelijk hebben we dan in een winkeltje een soort van smoutebollen met kaas in gekocht. Daarna gingen we te voet verder naar de incaruïnes. Het was echt wel chique om te zien die incaruïnes! De lama’s of alpaca’s ( we weten niet goed welke van de twee het waren) liepen er wild in het rond. Toen we heel de tocht door de incaruïnes gedaan hadden gingen we nog even naar het museum over de incaruïnes. Tegen 16 uur namen we terug de bus naar Cañar om daar een bus te nemen richting Cuenca. Rond 19 uur zijn we daar dan aangekomen en hebben gegeten. Na het eten zijn we nog even naar een optreden geweest van heilige muziek ( naar aanleiding van Pasen). Hier in Cuenca zijn de mensen heel gelovig! Op bijna elke hoek van de straat staat een kerk en er zijn 7 hele grote kerken en met grote kerken bedoel ik echt gigantische kerken! Tegen 21 uur lagen we doodmoe in ons bed in het hotel. Zo lang op de bus zitten is wel heel vermoeiend!

20-03-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag zijn we naar een schooltje in de bergen gegaan. We hadden dit besproken met de directeur en het was in orde. We gingen samen met Señorita Gabriella ( leerkracht Engels), want zij geeft op woensdag les in dat schooltje. We stonden wat vroeger op dan anders en namen een taxi naar het schooltje dat señorita Gabriella ons had opgegeven. Daardan even gewacht en toen gingen we met een pickup naar het bergschooltje. Het bergschooltje ligt in Ambatillo, een deeltje van Ambato. Het was maar een half uurtje rijden maar ik kan jullie verzekeren je mag hier écht niet wagenziek zijn, want met zoveel in een pickup en dan heel de tijd hobbels en bobbels! Je moet je echt wel schrap zetten hoor voor zo een ritje! Señorita Gabriella had ons gezegdd dat het er erg koud is, daar boven in de bergen, dus hadden we maar goed veel kleren aangedaan. Gelukkig, want het was hard aan het regenen en je voelde het met de minuut kouder worden! Onderweg waren de directrice en de andere leerkrachten ook al opgestapt in de pickup.Toen we aankwamen kregen we meteen een rondleiding van señorita Gabriella in het schooltje. Wat me meteen opviel was dat er hier heel weinig kinderen waren ( 50 in heel de school). Er waren ook niet zoveel leerkrachten ( 1 leerkracht voor de kleuters, 1 leerkracht voor het eerste en het tweede leerjaar, 1 leerkracht voor het derde leerjaat en 1 leerkracht voor het vierde, vijfde en zesde leerjaar)Vele kinderen hebben ook wondjes op hun wangen van de koude. Daarna hebben we bij het vierde,vijfde en zesde leerjaar de Engelse les gevolgd en wat verteld over belgië. Daarna was het speeltijd, de kinderen kregen colada ( een vies wit drankje dat ik écht niet lust). Na de speeltijd gingen Droïma, señorita Gabriella en ik nog even wandelen, we vroegen of er geen les meer was, maar Señorita Gabriella zei dat normaal gezien een moeder het middageten klaarmaakt, maar dat zij er vandaag niet was, dus dat de leerkrachten nu moesten koken. Na een uurtje begonnen de lessen toch nog even, de leerkracht van de kleuters vroeg aan me of ik geen lesje Engels wilde geven. Ik had mij hier niet op voorbereidt maar wilde het toch proberen en eigenlijk lukte me het vrij goed, ik moest de kleur ‘blue’ aanleren. Daarna speelde ik met de kleuters nog een spelletje. Daarna gingen alle kinderen naar de refter want ze krijgen hier gratis eten op school ( de kinderen zijn hier heel arm en anders hebben ze geen eten, ook vele jongere zusjes en broertjes die nog niet naar school gaan kwamen eten). Toen het eten ( we aten Frenezca , dat is een soort van soep met vele groentjes in, maar eigenlijk is de soep niet zo waterig dus is het meer een groentenbrij) op was vertrokken we met de leerkrachten op weg naar de plaats waar de pickup zou langsrijden, dit was nog wel even stappen. Toen we aankwamen op die plaats bleek dat de pickup al voorbij was. Dan zijn we maar verder beginnen wandelen in de hoop dat er daarna nog een pickup zou langskomen. Even later hadden we geluk en kwam er een andere pickup.Met 16 volwassenen en 3 kinderen zaten we in de pickup! Aangekomen in Ambato gingen we te voet verder naar de Choko Banana. Daar werkte ik nog wat voor school. Sevens gaan we busticketten kopen om vanavond te kunnen vertrekken naar Cuenca. Normaal gezien zouden we in de middag vertrekken, maar blijkbaar zijn er enkel nachtbussen naar Cuenca. We gaan een bus nemen om 23 uur zodat we tegen 7-8 uur ’s morgens aankomen. We kunnen ook vroeger vertrekken maar dan komen we aan om 3-4 uur ’s nachts en dat zien we niet zo goed zitten, want we hebben nog geen plaats om te overnachten en om dat midden in de nacht te zoeken, dat is niet alles é en het is ook gevaarlijk ’s nachts! Meer over de busrit en onze uitstap naar Cuenca vinden jullie binnenkort op mijn blog! Ik wens iedereen in elk geval een zalig Pasen! ( ik ben pas zondagavond terug daarmee)

19-03-2008 om 23:12 geschreven door Marike  

Vandaag opgestaan en naar het schooltje gegaan. ‘s Morgens trokken we eerst nog een foto met alle leerkrachten ( die kunnen we dan de laatste dag als aandenken geven) De kleuters hadden vandaag hun voorlaatste examen. Ze moesten allerlei schrijfoefeningen in een beertje schrijven. Voor sommigen ging dat heel vlot, maar voor anderen was het toch nog wat moeilijk. Maar mete en beetje hulp en vele keren uitleggen lukte het de kleuters wel! Toen was het speeltijd, señorita Céci vroeg aan me of het goed was dat we na de speeltijd een film zouden zien over Jezus, naar aanleiding van Pasen. De klas van juffrouw Nelly zou ook komen kijken. Dat vond ik natuurlijk geen probleem, ik zette de stoeltjes en tafels klaar en daarna ging ik naar de directeur mijn Vlir-beurs in orde brengen. Gelukkig had Señorita Gabriella (leerkracht Engels) ons geholpen om te vertalen, want van Engels naar Spaans is toch nog niet gemakkelijk. Na een lange tijd ( al ver over de speeltijd) was de directeur helemaal klaar. Toen ik terug naar de klas ging zag ik dat de film Matilda opstond! Ik vroeg aan señorita Nelly of we geen film over Jezus gingen zien? Maar ze zei dat señorita Céci eerst deze film nog eens wilde zien, morgen konden ze dan de film over Jezus zien. ( Sinds er in de kleuterklas een televisie met DVD-speler staat wordt daar nogal van geprofiteerd!) Toen de film gedaan was, was er nog even tijd dus hebben we met de kleuters op de speelplaats met krijt tekeningen gemaakt en heb ik de kleuters lere hinkelen. Daarna was de school gedaan. Na school gingen we mee met señorita Nelly, want zij had ons uitgenodigd bij haar thuis. Eerst aten we vlees met frietjes ( heel dikke, meer gewoon aardappelen eigenlijk) met groentjes. Daarna gingen we wandelen, haar neefje en nichtjes gingen ook mee. We gingen naar de “ aangename steen” deze wordt zo genoemd omdat de sjamanen daar mee werken ofzo iets ( we hebben het niet helemaal begrepen). Onderweg vonden we geluksbloempjes, bloempjes die normal gezien 4 blaadjes hebben, maar als ze er 5 hebben brengen ze geluk, eigenlijk hetzelfde als een klavertje vier. Toen we van de wandeling terugwaren, namen we een bus naar de Choko Banana. Daar aangekomen hebben we wat gewerkt voor school, daarna namen we een taxi naar huis. Ik heb dan nog eens spaghetti gemaakt en daarna zijn we begonnen met pakketjes te maken om als afscheidscadeautje te geven aan alle kinderen volgende week vrijdag ( want dan is het al onze laatste dag in het schooltje, het zal een dag vol emoties worden! Daar ben ik wel heel zeker van, afscheid nemen is gewoon niet leuk!) Na 100 pakketjes gemaakt te hebben, gaven we het op voor vandaag en gingen we slapen.

18-03-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag weer vroeg opgestaan en naar school vertrokken. De kinderen kregen ‘s morgens een hele uitleg over Pasen en de week ervoor. Na de driloefeningen en alle liedjes gezongen te hebben was het tijd om naar de klas te gaan. Vandaag hadden de kleuters 2 examens. Het eerste examen ging heel goed maar het examen dat ze na de speeltijd hadden was veel te moeilijk voor hen. Geen enkele kleuter begreep de bedoeling, na veel keer uit te leggen hadden de kleuters toch door wat de bedoeling was, maar het moest echt wel stap voor stap gebeuren. Daarna legde ik het huiswerk uit en deden we nog een schrijfoefening en daarna was het al weer tijd om naar huis te gaan. We namen de bus naar de Choko Banana, aten daar en begonnen meteen te werken voor school. We zijn un met onze laatste weken bezig, dus zijn we stilletjes aan bezig met afscheidscadeautjes te maken voor de kinderen van de school. 500 keer onze naam schrijven o peen kaartje dat we gemaakt hadden, het is toch niet niets! Daarna aten we in de choko Banana en namen een taxi naar huis. Ik heb mij voorgenomen om vandaag en morgen vroeg te gaan slapen, want ik ben echt oververmoeid te geraken. Het zou heel zonde zijn moest ik deze laatste weken ziek worden!

17-03-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag tegen half 9 opgestaan en hebben we ontbeten. Ze stelden eerst al voor om frieten met rijst en vlees te eten, maar we hebben gezegd date en boterham meer dan voldoende is. Daarna vertrokken we mete en taxi naar Quinta de Mera dat is een park. Vroeger woonde de man die het nationaal volkslied geschreven heeft daar. We moesten eerst een ticket kopen om binnen te mogen. Het was wel heel grappig, de man keek en zei dan: “ ok dat is dan 3 Ecuadorianen en een buitenlandse” Dus vanaf nu word ik hier beschouwd als een Ecuadoriaanse! Droïma blijft voorlopig een gringa ( = een buitenlandse). Voor mij was dat goed want ik moest de helft minder betalen dan Droïma omdat ik dus ook Ecuadoriaans ben! Daarna kregen we een rondleiding in het huis van die man. Na de rondleiding liepen we rond in zijn gigantisch grote tuin. Het was er heel mooi en de rivier van Ambato liep er ook door. Daarna namen we de bus naar een legerkazerne we gingen daar zwemmen. Maar blijkbaar was het zwembad kapot dus namen we nog een bus naar een andere kazerne ( de man van Adelaide werkt daar, daarom mochten we er gaan zwemmen). Daar aangekomen gingen we naar het zwembad van het leger en zwommen we. We zijn ook even naar de sauna geweest en naar een Turks stoombad, toen ik mijn ogen dichtdeed moest ik terugdenken aan de zee, juist zooo warm was het daar! Na het zwemmen liepen we nog een beetje rond in de kazerne en gingen dan in de bar eten. Daarna namen we opnieuw een bus naar Ambato en gingen naar de Choko Banana. Vandaag was er een processie voor Pasen door de straten. We hebben vanop het terras van de choko Banana de processie voorbij zien komen. Het was toch maar wat vreemd hoor: mensen die een kruis dragen zoals Jezus, mensen die grote beelden van Jezus en Maria droegen, mensen in paarse gewaden,…. Na de processie gingen we naar huis en gingen we slapen.

16-03-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vanmorgen tegen half 8 werd ik wakker gemaakt door Droïma, we gingen naar de scouts gaan. Ik heb haar dan gesmeekt om een uurtje later te gaan want ik had echt opeens een oververmoeidheidsklopje! Opeens kwam ik tot het besef dat ik echt wel meer moet slapen want dat ik anders die laatste weken niet meer zou doorkomen en dat zou wel zonde zijn é! De laatste week heb ik heel weinig kunnen slapen omdat ik elke keer opnieuw wakker werd van de jeuk van mijn benen en voeten. Ondertussen word ik er bijna zot van! Tegen half 9 dan toch opgestaan en naar de scouts vertrokken. Het gaat er hier in de scouts toch helemaal anders aan toe dan in een scouts of chiro in België hoor! Toen we aankwamen waren de kinderen in groepjes een maaltijd op papier aan het voorbereiden want volgende week met Pasen komen ze 3 dagen na elkaar naar de scouts. Daarna moesten ze formaties doen: met drie vingers tegen voorhoofd en dan een soort van driloefeningen. Het is wel raar om te zien. Daarna deden ze een spelletje dat wij ook kennen: kat en muis! Daarna waren het terug vele en lange formaties en toen was het gedaan. We gaven een scoutsdas uit België als geschenkje en kregen een vlaggetje in de plaats. Daarna namen we een taxi naar de Choko Banana, aten we snel en vertrokken al weer met een taxi richting ons schooltje want het was weer voetbal. Deze keer zijn we gewonnen! Dat was wel leuk, maar de ouders vonden toch dat ik nog niet zo goed kon voetballen. Ik heb de ouders dan nog een foto gegeven als herinnering van de voetbaltornooien. Tijdens het voetbaltornooi als ik niet moest spelen heb ik de kinderen die wilden geschminkt, dat vonden ze wel heel leuk want dat zijn ze niet gewoon. Het was ook wel grappig dat ze niet zeiden bv. Ik wild at dier zijn, maar dat ze eerder zeiden: ‘hier nog een beetje blauw en hier wil ik nog een beetje groen,… Dat gaf wel grappige resultaten! Daarna gingen we terug voor even naar de Choko Banana waar we na een uurtje vertrokken naar señorita Adelaide haar huis. Zij had ons uitgenodigd en tot onze grote verbazing woonde ze in een school! Haar vader is concierge in de school. Haar vader, haar moeder, haar broer, haar man, haar kind en zijzelf wonen allemaal in de school. We schrokken ook wel van het leeftijdsverschil tussen zij en haar zussen en haar broer. Haar zussen zijn 35 en 34 jaar, zijzelf is 30 jaar en haar broer is 14 jaar! We kregen eerst een rondleiding in de school, de school is een privé-school, dus ze is helemaal anders dan de school waar wij lesgeven. Het is een hele grote school met 900 leerlingen ( kleuter, lager en middelbaar). Daarna gingen we eten met hen, we gingen naar een vrij chique restaurant . We aten er groentjes met vlees. Ze hadden een familieschotel gevraagd= een schotel vol verschillende soorten vlees en vooral veel vlees! Ze vinden wel dat wij weinig eten, 3 stukken vlees vind ik toch niet weinig maar kom! Daarna vroegen ze of we nog naar een dicotheek wilden gaan, maar dat heb ik verstandig geweigerd want i kwas echt wel heel moe! Dan zijn we terug naar de school gegaan waar we de rondeleiding verder zetten. Tegen 10 uur ben ik gaan slapen want ik viel bijna staande in slaap! Web leven bij señorita Adelaide slapen, het was er toche en beetje eng in zo een grote school en op de achtergrond was er heel de tijd orgelmuziek. Maar ik ben snel in slaap kunnen vallen dus heb ik er geen last van gehad.

15-03-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag weer vroeg opgestaan en naar school gegaan. Het was weer examen voor de kinderen en de dag verliep ongeveer hetzelfde als gisteren: examen, speeltijd, enkele oefeningen, enkele spelletjes en film verder kijken. Tijdens de speeltijd hebben we een echte trent gezet, we hadden al enkele keren een springtouw meegenomen naar school en ondertussen zijn al vele kinderen besmet met de springbacterie! Ze nemen un zelf ook touwen mee. De leerkrachten en de directeur hebben zelfs ook meegsprongen vandaag! Tegen 12 uur was de school opeens gedaan en alle leerkrachten gingen door. Toen ik vroeg waarom de school vroeger gedaan was zeiden ze me dat dat was omdat het vanavond verrassingsfeestje is voor Droïma! ( Dat kan hier dus allemaal é!) We zijn dan naar de Choko Banana gegaan, hebben snel iets gegeten en we hebben dan de bus genomen naar Quisapincha. Daar zijn we helemaal in het begin ik denk de eerste zaterdag hiero ok naartoe geweest met Jaimé en Susana. We wilden er graag nog een keertje terug gaan en dit was de enige dag dat nog vrij was. ( un de laatste weken aangebroken zijn en we nog vele dingen willen doen staat onze agenda propvol!) Tegen 18 uur waren we terug thuis en namen we een douche. Ik belde nog even naar de jongens om te horen of alles in orde is! Wim is vandaag om 8 uur ‘s morgens gaan halen en Christopher mocht gelukkig mee. Nu i salles terug in orde met Christopher dus ben ik toch wat opgelucht! Na het telefoontje vertrokken Droïma en ik richting de Choko Banana. I kwas wel benieuwd hoe dat zou zijn zo met alle leerkrachten in een hele andere situatie! Droïma bleef boven wachten en ik ging beneden wachten op de leerkrachten. Als eerste kwam señorita Adelaide eraan samen met haar man even later kwam ook señorita Céci eran met haar man en haar jongste kind ( 8 maanden). We gingen al zitten en ik vroeg of ze iets meer wisten van de anderen ( ik weet ondertussen dat iedereen hier te laat komt, maar na een half uur mogen ze toch stilletjes aan komen é?) Opeens zei señorita Céci dat de anderen niet gingen komen! I kwas helemaal verbaast: waarom hadden ze dan vandaag nog gezegd dat ze zeker kwamen? Wat een teleurstelling! Van señorita Gabriella wist ik zeker dat ze nog ging komen want zij had nog een berichtje gestuurd dat ze wat later zou zijn, maar van de rest had ik niets gehoord! Dat vond ik wel heel spijtig, want ik had hier heel hard naar uitgezien en zeker ook gewoon omdat ze niet hadden gezegd dat ze niet kwamen ( en dan moet je weten dat ze eigenlijk dachten dat Susana ging koken voor hen! Gelukkig was dat niet het geval!) Ik ben dan uiteindelijk Droïma gaan halen, heb haar geblinddoekt en werd er gezongen voor haar. Ze kreeg ook zo een mooie, chemisch gekleurde taart! Opeens was señor Venicio er ook met een vriend. Daarna bestelden we iets voor te eten. Tijdens het eten is Señorita Gabriella dan ook aangekomen. Na het eten ging Señorita Céci naar huis want haar kindje moest slapen. Ik bedankte haar heel hard op te komen want ik vond het wel heel leuk dat ze ondanks dat ze nog zo’n kleine kinderen heeft toch no gis gekomen. Daarna gingen we met de rest naar een discotheek: De oveja negra ( = het zwarte schaap). Maar Señorita
Adelaide vond de drank daar een beetje te duur en zij wist nog een betere discotheek. Dan zijn we daar naartoe gegaan en het was er wel Klein maar wel leuk. We hebben ons goed geamusseerd, maar tegen half 2 zijn we toch doorgegaan, ten eerste omdat ik heel moe was, ten tweede omdat iedereen als door was buiten señor Venicio en zijn vriend en ten derde omdat ik de praatjes van señor Venicio wel beu was nu!( Ik zeg het schaamte kennen ze hier écht niet!) Dan hebben we maar een taxi genomen en zijn we naar huis gegaan om te slapen.

14-03-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag vroeg opgestaan, ik was wel heel benieuwd want vandaag begonnen de examens! Ik heb geen uitgebreid onthaal gedaan, want de kinderen hadden hun tijd nodig voor hun examen. Dus heel kort goedemorgen gewenst en de dag van vandaag overlopen. Daarna moesten we eerst bidden tot God dat de kleuters goede examens zouden maken en daarna zijn we begonnen met de examens. De kleuters kregen een werkblaadje en ik legde dan uit wat ze moesten doen. De kleuters hadden hun tijd echt wel nodig, ze hebben er twee uur aan gewerkt. Ik vond dat wel knap van hen dat ze zich twee uur min of meer konden concentreren! ( voor de ene was dat natuurlijk wat haalbaarder dan voor de andere) Maar door hen complimentjes te geven en hen aan te moedigen lukte het tocho ok vrij goed bij de kinderen die het wat moeilijker hadden met zich te concentreren. Na de speeltijd werd de directeur boos op ons omdat we vorige week dinsdag niet bij hem waren komen eten. Hij had dat gevraagd maar we hadden gezegd dat we die dag niet konden. Blijkbaar is dat verkeerd overgekomen en was hij nu wel heel boos. We legden uit dat het die dag echt niet kon, maar hij bleef boos en zijn vrouw was ook boos. Dan hebben we gevraagd of het ging o meen andere keer te komen, maar hij zei dat we onze kans gekregen hadden en dat we un niet meer mochten komen. Ik snapte er helemaal niets van want toen we op voorhand zeiden dat we die dag niet konden, was het allemaal in orde en zouden we nog eens een andere dag afspreken maar un was het helemaal niet meer in orde! Maar ik moet eerlijk zijn dat ik het ook niet echt erg vindt dat wij daar niet gaan eten. Na de speeltijd heb ik met de kinderen enkele spelletjes gespeeld om hen een beetje te laten ontspannen van de examens. Daarna heb ik met hen het cijfer 6 nog een beetje geoefend want er waren nog veel kinderen die het daar nog wat moeilijk mee hadden. Het laatste half uurtje hebben we dan het eerste del van de film Matilda gezien ( het is trouwens heel grappig om die in het Spaans te zien). De kinderen vonden de film wel heel spannend en wilden morgen graag verder kijken. Daarna gingen we naar de Choko Banana om te werken voor school. Tegen 16 uur namen we een taxi naar ergens waar we een bus konden nemen naar Baños. We hadden afgesproken met Señorita Gebriella dat we samen nog eens naar de warmwaterbronnen gingen. Eerst gingen we nog eens naar de typische winkeltjes kijken. In de waterbronnen was het echt zalig, het wáter is meer dan 40 graden! Nadat we verschillende keren van de ijskoude waterval naar de hete waterbronnen waren geweest ( dat moet zo want dat is goed voor de huid! Maar het is ook wel afzien van het hete naar het ijskoude naar terug het hete! En ik was op slag een tint minder bruin van het hete wáter!) zijn we gaan ergens gaan eten. Daarna liepen we nog even rond in Baños en namen een bus terug richting Ambato. Het was heel leuk, we hebben ons goed geamusseerd! Tegen 23 uur waren we dan eindelijk thuis en konden we gaan slapen. ‘ s Avonds kreeg ik nog een verontrustende telefoon van Wim, hij zei me dat hij even nood had om me te bellen want dat Christopher in het ziekenhuis lag!!! Ik had natuurlijk meteen vele vragen: Hoe is het nu met hem? Moet hij daar lang blijven? Is het ziekenhuis een beetje deftig? Hij weet toch dat als hij een spuit moet krijgen goed moet zien of de spuit nog in zijn verpakking zit? Hoelang moet hij in het ziekenhuis blijven?... en vooral WAT IS ER GEBEURD? Christopher is heel allergisch voor rauwe tomaten, blijkbaar had hij toch een stukje gegeten en daardoor is hij helemaal beginnen opzwellen en rood geworden. Wim en Christopher zijn dan maar heel snel naar huis gegaan, Wim heeft hem een soort van adrenalinespuit gegeven ( Christopher had die bij voor moest dit gebeuren). Nu hadden ze een uur de tijd om in een ziekenhuis te geraken. Gelukkig zijn ze er op tijd geraakt en heeft Christopher een cortisonespuit gekregen. Hij moest wel een nachtje in het ziekenhuis blijven. Ik heb echt wel medelijden met hen allebei: Christopher in zo een vreemd ziekenhuis, terwijl je de taal niet 100% begrijpt en Wim helemaal alleen in dat grote huis midden in de jungle! Ik heb dan nog lang gebeld met Wim en heb hem dan maar gezegd dat het beter is dat hij ineens gaat slapen. Hopelijk komt alles in orde met Christopher, want ik ben toch wat ongerust hoor!

13-03-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

13-03-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vanmorgen natuurlijk overslapen! Vlug opgestaan, gewassen, omgekleed en taxi genomen naar de Kathedraal. Toen we aankwamen op school werden we direct warm ontvangen door de kinderen. De leerkrachten vonden dat we een mooi kleurtje hadden en wilden alles weten wat we beleefd hadden aan de zee! Ik had uitnodigingen gemaakt voor alle leerkrachten om hen vrijdag uit te nodigen in de choko Banana, ik heb een verrassingsfeestje georganiseerd voor Droïma haar verjaardag. We gaan eerst eten in de Choko Banana met z’n allen, daarna gaan we iets drinken en daarna zien we wel! De leerkrachten waren allemaal heel enthousiast voor het verrassingsfeestje. Daarna riep señorita Mariana Droïma en mij bij haar. Blijkbaar was de directeur bij haar geweest om te vragen waarom wij wel naar haar thuis wilden komen en niet naar hem thuis… Vorige keer toen hij dat vroeg konden we die dag niet, maar ik vrees dat we er niet meer onderuit zullen kunnen, want we willen hem zeker niet beledigen! Na het onthaal las ik de brief voor van de kinderen uit België, de kleuters waren weer heel enthousiast en we schreven samen meteen een brief terug. Daarna hadden de kleuters turnen en daarna speeltijd. Na de speeltijd maakten de kleuters een werkje rond het cijfer 6. Daarna herhaalde ik met hen alle leerstof want morgen beginnen de examens! Na de herhalingen was het tijd om naar huis te gaan. We gingen naar de Choko Banana aten en ik begon meteen daarna te werken voor school. Daarna gingen we naar huis en werkte ik nog wat verder voor school. Droïma heeft vandaag voor het eerst in haar leven eitjes gemaakt zonder hulp. Ik heb haar nog wel wat instructies moeten geven, maar het was heel lekker. Daarna heb ik mijn haar geknipt, ik heb eigenlijk gewoon alles wat onder de rekkertjes van mijn vlechtjes hing eraf geknipt, mijn haar was daar toch kapot. Daarna deed ik mijn vlechtjes eruit! (Kijk naar de mooie foto’s) Daarna werkte ik nog verder voor school en ging ik slapen want i kwas doodmoe. Om jullie een idee te geven van mijn voeten en benen vol beten: zie foto. Het valt un wel al veel beter mee van uitzicht, mijn voeten zijn niet meer opgezwollen en de beten zijn ook al veel kleiner! Maar… de pijn en de jeuk verdwijnen maar niet, het is toch wel afzien hoor! Hopelijk kan ik vannacht wat beter slapen!

12-03-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag was het een rustdag dus hebben we eerst wat uitgeslapen. Daarna zijn we naar de Choko Banana gegaan om te eten, te werken voor school en onze blog in orde te brengen. In de namiddag zijn we naar de winkel gegaan, want we hadden niets meer in huis! Daarna hebben we thuis onze kleren gewassen en heb ik een feestmaaltijd gemaakt: als voorgerecht lookbroodjes en als hoofdgerecht kippenboutjes ( voor Droïma vis want zij is vegetariër) met champignonsaus!! Mmmmmmm!!! Daarna werkte ik verder voor school, ik moest nog heel veel kleurplaten kleuren ( ik ga daar een voorleesboekje van maken). Tegen 12 uur viel de electriciteit uit dus was het gedaan met kleuren. Dan ben ik maar in mijn bed gaan liggen, maar ik had het echt moeilijk om te slapen! Ik was echt wel aan het afzien van de beten: veel pijn en veel jeuk! Na meer dan 10 keer mijn benen en voeten onder de douche te steken heb ik uiteindelijk kousen genomen, die kletsnat gemaakt en zo aangedaan. Uiteindelijk ben ik rond half 3 in slaap kunnen geraken!

11-03-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag zijn we om 6 uur opgestaan, want we wilden graag de opkomende zon zien. Toen we op het strand kwamen, zagen we dat we pech gehad hebben want de zon stond al hoog in de lucht achter enkele wolken en was langs de andere Kant van de zee opgekomen. Maar niet getreurd, we hebben dan nog wat op het strand gezeten en rustig wat gepraat en genoten van het mooie uitzicht. Daarna hebben we ontbeten, nog een douche genomen en onze zak ingepakt. Tegen 10 uur namen we zo een leuke taxi naar de terminal. Tegen half 11 hadden we een bus richting Quito, het was ondertussen al weer 40 graden dus het beloofde leuk te worden op zo een hete, hobbelige bus! Gelukkig was het na een uurtje beginnen regenen, waardoor de temperatuur toche en beetje afkoelde. Tegen 15 uur was er even een tussenstop van 15 minuten. Daarna reden we verder, tegen half 7 ‘s avonds kwamen we dan eindelijk aan in Quito. Ik had un toche en beetje kunnen slapen op de bus, niet veel en niet goed, maar ik had wat kunnen slapen en dat is het belangrijkste. Tegen 20 voor 7 namen we een bus richting Ambato. Tegen half 10 riep de buschauffeur ons dat we hier moesten uitstappen. Net zoals vorige week waren we wel in Ambato, maar kenden we dit stuk van Ambato niet. We namen een taxi naar de Choko Banana en werden vriendelijk ontvangen door Susanan, ook een del van haar familia was aanwezig. Ze waren allemaal heel nieuwsgierig naar hoe het geweest was. Ik werd al meteen gedoopt tot negrita (= negerinnetje) omdat ik zo bruin was. Daarna aten we nog iets in de Choko Banana en keken we onze mails na. Daarna namen we een taxi naar ons huis, ook Miki was heel nieuwsgierig naar hoe we het vonden. Uiteindelijk lag ik toch tegen 12 uur in mijn bed. Het was een hele zware en vermoeiende, maar wel leuke dag!

10-03-2008 om 00:00 geschreven door Marike