Op een koude herfstdag sloeg de verveling weer eens toe, ik dacht ik zal hem eens een smsje sturen. Ik wist eigenlijk nog steeds niet waarom hij het dwaas vond dat een prooi voor een jager zou vallen. Hij zei dat hij het gewoon dwaas vond, dat was al. Ik moest maar tevreden zijn met het antwoord dat hij dat gewoon zo vond. Omdat ik het weer eens niet kon loslaten, kreeg ik een ironisch antwoord over me heen, een koude douche. Een douche van -10 graden, eentje dat alle wondes weer opensnijd, eentje dat je kwetst, eentje dat de wondes 2x zo groot maakt, eentje dat kwetst tot op het bot.

Hij zei en ik citeer: “Ptn ga nr een instelling, ge weet mr nooit of het toch goedkomt me u”
Ik noem dit niet ironisch, ik noemt dit grof, beledigend, ik noem dit sadisme. Tuurlijk weet hij niet dat ik het zo moeilijk heb gehad in mijn verleden, maar toch had ik zoiets niet verwacht, zoiets had ik nooit verwacht! Zelfs niet van hem!
Die avond heb ik met iemand gebabbeld erover, hij zei me dat als iemand iets ironisch zegt dat die het omgekeerde bedoeld. M.a.w. hij zegt niet dat ik gek ben en dat ik hopeloos ben, maar “Dem ge zijt slim, ik had er nog nooit aan gedacht”. Wel ik had dat antwoord toch wel toffer gevonden hoor, maar zo slim zijn jongens/mannen nu ook weer niet.

Kan het zijn dat mijn hart op dat moment voor de 5^e keer brak? JA! Maar dit keer heeft hij het op een plek gebroken waar het niet meer heelt!
Ik weet het ook niet helemaal, maar om een of andere rede werkte zijn excuusjes niet meer, om een of andere rede was ik helemaal kapot vanbinnen. Ik was er kapot van, maar ik heb aan niemands iets laten merken, niemand van mijn vrienden had iets door.
Misschien wilt dat zeggen dat mijn vrienden eigenlijk niet zo begaand zijn met mij en dat ze alleen maar egoîstisch hun eigen problemen zagen. Eigenlijk wilt dat zeggen dat mijn vrienden geen vrienden zijn.
Of dat ik het heel goed kan verberegen.
Ik weet het niet, maar om eerlijk te zijn geen een van de twee is goed! Ik denk niet dat mijn vrienden me zouden kunne helpen, al wat ze kunnen geven is hun medeleiden. Ik denk dat ik dat niet een wil, ik wil niet dat ze doen alsof ze het erg vinden terwijl het hun eigenlijk ongewilligd gelukkig maakt.

Ja! Het maakt mensen gelukkig als ze zien dat andere het moeilijk hebben, als ze zien dat zij eigenlijk gelukkiger zijn. Ookal zijn het je vrienden

04-12-2009 om 14:15 geschreven door margaux