Na enkele dagen hebben we hier duur internet gevonden, waarschijnlijk eerste en enige keer dat we bloggen dus.
We zijn zaterdag vlot aangekomen, zonder accidenten. Allee, het ongelukje van Ismene in haar broek en autostoel niet meegerekend dus. We reden een stuk langs de kastelen van de Loire en bezochten Amboise. Ons appartementje is netjes maar eerder klein. We redden het nog met zijn drietjes maar met vier zou het al een drukke living worden. We verblijven in Fouras, op een kleine 20km van La Rochelle. Het is hier mooi maar zeer kalm, om niet te zeggen: doods.
Ismene was donderdagavond plots ziek geworden. Vrijdag was het beter en zaterdag ook geen hinder ondervonden in de auto. , maar ze at niks. Op zondag keerde het tij: weer veel overgeven. We zijn 's ochtends naar het aquarium in La Rochelle geweest. Ze was enthousiast, maar 's middags was ook het gemoed weg. Weer niks eten en dus op maandagochtend schoot er enkel nog een vodje over. Ondertussen ken ik de Lemans. Hun vakantie is niet geslaagd als ze op reis geen dokter hebben gezien. Maandagochtend dus eerst naar de dokteres op stiletto's en supertapkes gekregen. Tegen de middag was madam weer kerngezond. We zijn dan naar Ile de Ré geweest waar we voor het eerst de zon zagen. Maar het blijft behoorlijk koud en er is veel wind. Ile de Ré was leuk en bovendien waren er winkeltjes en terrasjes open, wat niet overal het geval is... We waren wel vergeten dat gezonde kindjes ook furten kunnen hebben, dus we hadden even te maken met een dochter die op de grond ligt, midden het souvenirstraatje. Maar goed, alles vergeten na een ijsje uit een winkeltje dat vermeld is in de top 45 van de glaceries. En geef toe, als je al baklava en pinacolada in ne crème draait, dan kan het niet verkeerd gaan.
Vandaag was de zon van de partij tussen de vlagen door. We gingen daarom naar de zoo in La Palmyre. Het was een grote zoo, zeer netjes allemaal, maar er zaten meer apen dan toeristen. Je zou denken: "Leuk, geen file aan de kassa, parking overal waar je wil, nergens aanschuiven om een leeuw te zien.". Klopt wel, maar besef dan ook dat geen enkel doeningske met hapje of drankje open is, behalve een fastfoodaffaire aan de uitgang, waar je dus pas terechtkomt na een uur dorst. We reden daarna naar Royan, een kuststadje van vergane glorie (zoals er hier nog wel zijn) maar waar we superlekker fruits de mers aten. Ismene zei constant: "Nog mosjel." dus die kleine is erdoor. We werden in Royan ontvangen door een megavlaag maar we konden toch een half uurtje met smoel in de zon zitten. Ok, we hadden onze winterfrak aan en ons haar lag uit de plooi door de hevige wind, maar allee. Daarna reden we door naar Cognac waar Bjorrie wilde gaan proeven. Onze gps stuurde ons naar de fabriek van Remy Martin, ipv naar het bezoekerscentrum. Als gevolg kwamen we na 17h aan, een ideaal moment om alle bezoekerscentra in de buurt toe te doen. Fantastique. Een rit van 60km en we dronken een cola in een bakkerij in de plaats.
Op de terugweg hadden we Amerika even aan de lijn. 't Is daar 28 graden. Zo'n 15 meer dan hier dus. Ach ja, we hebben vorig jaar onze beurt gehad he.
Spijtig dat het weer hier niet schitterend is en dat laag seizoen hier een zeer duidelijk begrip is, maar we stellen het goed, we zijn er even tussenuit.
Allee, foto's gelukt. Van onder naar boven: Aigueze, Montclus (waar mama en Ismene zwommen, papa uiteraard niet wegens zijnde mietje), Ismene tussen de goe-rieke, de Ardéche met Vallon Pont-d'Arc waar we een megagrote kobbe in onze nette vonden, het monastère waar Van Gogh verbleef in St Remy en La-Roque-sur-Ceze (idem dito commentaar Montclus). opnieuw: klikken op de kleine foto's maakt ze groter.
We hebben onze wagen terug en Ismene heeft nog al haar tanden! Woehoe!
Dat van die wagen heeft ons wat grijs haar gekost, man, man, man. Zal dat hier allemaal niet neerschrijven, vertel het nog wel. We dachten in eerste instantie van Peugeot Assistance dat ze snel reageerden omdat ze direct onze wagen kwamen takelen, maar daarna ging het helemaal bergaf: tegenstrijdige berichten, geen berichten... Maar eind goed al goed, als we tenminste ons geld terugkrijgen want jaja, bij aankomst in de garage bleek nog helemaal niks vermaakt te zijn en moesten we betalen uit eigen zak. Gisteren zijn we met onze Clio naar de Mont Ventoux geweest, werkelijk prachtig en een supermooie, heldere dag. Vandaag regent het weer en we zijn veel tijd verloren door de autotoestanden. We zijn na de middag doorgereden naar de zee, auto stond immers al meer dan halverwege en we hebben een zeer leuke middag gehad. We hebben eens iets gehad voor Ismene aangezien de voorbije dagen vooral voor ons waren. We zijn een groot aquarium gaan bezoeken en Ismene zat samen met papa op de splash in Babyland. Daarna speelden we nog wat in het zand.
Ik probeerde foto's op te laden, maar het duurt een eeuwigheid.
Opnieuw en ter bevestiging: we amuseren ons echt ondanks de pech.
Goed ja, gamba's geflambeerd met pastis, dat laat je niet koud komen he. Dus we waren in Aigueze vertrokken, de auto geeft een foutboodschap, ach ja geen probleem zeker. Aangekomen in ons huisje gaf de auto echter nog lichtjes... Pech dus. Rondgebeld, Peugeot assistance zou de auto komen halen en een vervangwagen regelen. Alles goed en wel dus, goeie service. Pech ging echter verder... Onze lieve kleine kabouter maakte kort nadat we in ons huisje waren aangekomen, een hele lelijke tuimelperte. Ze viel met haar mondje op een reling. Bloeden, schreeuwen, en alles wat erbij hoort. Haar ene tandje is een stuk kwijt, haar andere tandje stond los. De pantoffelpapa ging al bijna de Samu bellen, maar wat doe je aan een los melktandje? Niets he. Voor de zekerheid en om papa gerust te stellen, dan maar Kervel gebeld. Die bevestigde: tandje los valt eruit - kan je niks anders mee doen, of tandje los groeit weer vast. We hebben de hoop dat tandje blijft zitten want vandaag precies vaster.
Batterij bijna plat en prise werkt niet. Kort verhaal auto: nog geen nieuws over eigen auto, maar we rijden nu met een clio na een halve dag te hebben moeten wachten en dan met taxi naar nimes te zijn gebracht.
Maybe soon more!
PS: we laten het niet aan ons hart komen hoor, we stellen het goed en lachen elke dag!
De geurige lavendelvelden, de geneugten van de gastronomie, de overdonderende hitte, de monotone maar aangename sound van de krekels; de dorpjes om eeuwig in de kleine steegjes te verdwalen: heerlijk de Provence!
We zijn zaterdag goed aangekomen. We vertrokken om 1h30 en om 10h30 stopten we tussen de lavendelvelden om de benen te strekken. We reden wat verder en bezochten het kasteel van Grignan, zeer leuk. Nadien tipje van Peggy ter harte genomen: les cascades de sautadet: een zalige plek om te verkoelen in de rivier. Ons huisje in Gaujac is gezellig ingericht en heeft alles wat we nodig hebben en wat we niet nodig hebben = mieren. Die beesten kennen we tenminste, in Sri Lanka lieper er andere dingen door onze kamer. Zondag werden we jammergenoeg uitgeregend, maar we lieten het niet aan ons hart komen. We bezochten Les Baux de Provence - een gezellig dorpje met kitschwinkeltjes -, St Remy de Provence met het monastaire waar Van Gogh lang verbleef en Avignon. De Pont hebben we quasi niet gezien, we hebben er al zeker niet op gedanst, door de gietende regen. Maandag zijn we dan naar de Ardeche gegaan, waar het weer goed was maar wat fris. In de namiddag zwommen we in Montclus en dronken we een pastis in Aiguèze, allemaal tips van Peggy, die weet de leuke dingen toch te vinden hoor.
We hebben 4 dagen genoten van Cape Cod en het zonnige weer. Het was gisteren bijna 80 graden, geen idee hoeveel dat eigenlijk is, maar we weten ondertussen dat het vanaf 68 best ok is. Bjorn en ik zijn allebei het fahrenheitregeltje vergeten. We zijn gaan fietsen, er is hier een traject op een oude spoortweg. Helemaal zoals thuis dus! Bjorn had slechte benen en ik een kleinere fiets waardoor ik iedere keer als ik afstapte, eem blauwe plek bij had. Mijn benen zijn helemaal blauw, maar ik was een goeie coureur. Ismene vond het niet altijd leuk, soms wel (zie foto). De eerste volle dag zijn we naar de walvissen gaan kijken. De fotos zijn niet super, we hebben ons geconcentreerd op ons eigen kijken vooraleer portretten te trekken. Het was een adembenemend spektakel, ik was er helemaal week van. We hebben de lekkerste oesters en kreeften gegeten allertijden, misschien wel het lekkerste allertijden punt. Gisteren zijn we gaan zwemmen in de sheraton, we vonden geen andere zwembaden en toevallig was er net een knuffelsessie met babydieren zoals een zwijntje, poesje, hondje... Ismene vond het uiteraard helemaal de max en mama eigenlijk ook een beetje. We zijn ook in het zand gaan spelen.
Vandaag rijden we richting JFK langs panoramische route zodat we morgen niet ver meer moeten rijden. We zouden eigenlijk best nog een beetje willen blijven plakken maar aan alle mooie liedjes...
Mensen, see you soon. Deze mooie herinneringen pakt niemand ons nog af. The Lemans
