We hebben 4 dagen genoten van Cape Cod en het zonnige weer. Het was gisteren bijna 80 graden, geen idee hoeveel dat eigenlijk is, maar we weten ondertussen dat het vanaf 68 best ok is. Bjorn en ik zijn allebei het fahrenheitregeltje vergeten. We zijn gaan fietsen, er is hier een traject op een oude spoortweg. Helemaal zoals thuis dus! Bjorn had slechte benen en ik een kleinere fiets waardoor ik iedere keer als ik afstapte, eem blauwe plek bij had. Mijn benen zijn helemaal blauw, maar ik was een goeie coureur. Ismene vond het niet altijd leuk, soms wel (zie foto). De eerste volle dag zijn we naar de walvissen gaan kijken. De fotos zijn niet super, we hebben ons geconcentreerd op ons eigen kijken vooraleer portretten te trekken. Het was een adembenemend spektakel, ik was er helemaal week van. We hebben de lekkerste oesters en kreeften gegeten allertijden, misschien wel het lekkerste allertijden punt. Gisteren zijn we gaan zwemmen in de sheraton, we vonden geen andere zwembaden en toevallig was er net een knuffelsessie met babydieren zoals een zwijntje, poesje, hondje... Ismene vond het uiteraard helemaal de max en mama eigenlijk ook een beetje. We zijn ook in het zand gaan spelen.
Vandaag rijden we richting JFK langs panoramische route zodat we morgen niet ver meer moeten rijden. We zouden eigenlijk best nog een beetje willen blijven plakken maar aan alle mooie liedjes...
Mensen, see you soon. Deze mooie herinneringen pakt niemand ons nog af. The Lemans
Wondermooie watervallen maar jammer van de lunaparken, de minogolf, het pretpark, etc. Geen tijd voor het volledige verslag! En ja, we zijn een dagje naar de Canada geweest! Ismene vond het Rainforest Cafe zeer leuk!
We zijn op Cape Cod aangekomen waar we uitbollen tot de voorlaatste dag. Het is hier opnieuw zonnig en mooi. Ik zit weer achter de receptie van ons motel, het Skaket Motel in Orleans (whats in an name). Internet vinden is echter niet gemakkelijk. Wat nieuws? Geen rare dingen meer tegengekomen, behalve: - zonnecreme uitgelopen in rugzak. Met wat vochtige doekjes alles verholpen en de rugzak ruikt lekker. - autosleutels kwijt geweest. Gelukkig teruggevonden in de best bewarende plaats: de vuilbak. - Ismene de grond van dichtbij gezien in Saratoga Springs. De grond bestond uit kleine steentjes die tot in haar neus zaten, we houden dat een beetje in de gaten.
Hier snel eens een teken van leven van aan de receptie van een hotel. Wifi hebben ze hier overal, maar geen computers ter beschikking. We deden de voorbije dagen Shenandoah (met bezoek aan de grotten waar Ismene een vakantieliefde opdeed), de Niagarawatervallen (adembenemend maar spijtig van alle lunaparken er rond) en de Adirondacks (supemooi, we sliepen in een prachtig hotel Waters Edge Inn, google maar eens). Nu zijn we in de green mountains en de receptioniste van Horizon Inn wil haar pc terug...
Tot hoors, we stellen het nog steeds super en keren langzaamaan terug naar NY...
Het is hier momenteel ochtend, niet veel tijd om te bloggen want straks vertrekken we voor een lange rit naar de Niagarawatervallen. Het zou kunnen dat we in twee keer rijden, we zullen zien on the way. Virginia was de moeite. Het landschap is een beetje zoals de Ardennen, maar bigger. Het is hier ook zo: als ze zeggen dat er herten zitten, dan zie je ze ook. We zagen ook een uitzonderlijk white-tailed deer, dat is een hert met een witte plumeau aan zijn kont. De fotograaf was toen echter te laat. Black Bear was niet thuis.
We stellen het nog steeds super, maar mama en papa waren in vorm vandaag. Eigenlijk begon het gisteren al toen 's avonds bleek dat we de beer van Ismene niet meer hadden. Verwonderlijk was dat echter niet want hij was al een aantal keer spoorloos geraakt, maar hij vond in de handen van vriendelijke Amerikanen steeds zijn weg terug. Nu definitief weg dus... Bye bye Dumbo (cadeautje van Gloria trouwens, waar Ismene altijd mee in slaap viel). Deze morgen checkten we rond 8h uit uit ons wondermooie hotel. Na wat gesukkel vonden we om 9h het Arlington Cemetery waar 200.000 soldaten begraven liggen (het Tyne Cot van de States dus) en waar ook de Kennedy's liggen. Daar was het een beetje frisjes. Hmmm... waar is onze jas... Hmmm... Misschien nog in het hotel... Ok, eerst kerkhof bezoeken en dan terug... Lag daar nog iets in die lade die we zijn vergeten te checken? Hmmm... Eigenlijk wel... Onze vliegtickets en paspoorts... Ok dan maar eerst terugrijden Bleek dat daar nog lag: onze jassen, de zwemband van Is, twee paar schoenen, een kleed, een broek, een hemd, de helft van ons valies eigenlijk. Niet slim maar eind goed al goed. Vanavond slaagde Bjorn er nog in om de doos met melkpoeder om te keren in de valies. Het was een leutig zicht, melkpoeder scheppen tussen kousen en onderbroeken om toch nog een beetje te recuperen. We hebben gelukkig veel plezier met onze farcen. Is zag deze morgen ook het kerkhof van heel dichtbij en heeft nu ook een Amerikaanse buil.
Arlington was nogal patriotistisch, maar je moet het eens gezien hebben.
We reden daarna door naar Shenandoah. Onze eerste indruk van Washington was: hier zouden we wel kunnen wonen, nisschien in dat mooie witte huis met pelouse. (trouwens Kev, DC heeft 600.000 inwoners. Is dat zoals Gent? We kunnen het precies niet inschatten) We reden na Arlington naar Falls Church, met voor de autostrade om er iets te gaan eten. We kwamen terecht in een 'lovely' stadje, met mooie woonwijken en vriendelijke mensen. We aten in het Stray Cat Cafe, een restaurant opgedragen aan verloren gelopen katten. Ismene vond het helmaal de max en ik natuurlijk ook. Hier zouden we ook wel kunnen wonen. Dan reden we langs een binnenbaantje naar Upperhill, Aldie, Middleburg, prachtige dorpjes en langs enorme ranches en landgoeden. We hebben beslist: hier willen we wonen! Echt waar mensen, op naam en parate kennis spreekt deze regio niet tot verbeelding, maar het is hier zooooooo mooooooooooi. Dus als we allemaal zouden samenleggen, kunnen we zo'n doeninge kopen en verhuizen we allemaal naar hier. We doen in koeienmelk en wafels en zo en we noemen het Little Heaven (t hemelke he). Ik bel nog voor de praktische afspraken om de poezen en kippen te dhl-en.
Vanavond en waarschijnlijk ook morgen slapen we in een super 8 motel in Front Royal. Het is hier een beetje gedateerd en muf, maar het is voor ons meer dan genoeg en aan de helft van de prijs dan de vorige hotels. (dat is ook eens nodig) We hebben breakfast en gratis internet.
Guys, America is amaaaaaaaazing (so far) en ma, je moet dringend naar Washington komen. Je kan je gerust een week of meer bezighouden met fietsen, bootje varen, wandelen, musea bezoeken (wat ligt hier: Rodin, Michelango, Enola Gay, de vlieger van de Wrights en nog zoveel meer) en dan is er nog een national park op 30km. We hadden er allemaal geen tijd voor.
Nog eventjes snel toevoegen: we hebben Barack gezien en gefotografeerd! Allee, er vlogen helikopters naar het witte huis en we gaan ervan uit dat hij erin zat. Kan toch? Maar er staat hier in de boekjes dat er miserie is in de menage. Allee, nu ben ik rap weg!
Lieve mensen, het leven is hier goed. The American Dream, het Amerikaanse chauvinisme, misschien vindt het wel zijn oorsprong in het feit dat het hier eigenlijk de max is. Ik krijg spijtig genoeg de visuele bewijzen niet online. De zon schijnt hier de volledige dag, de mensen zijn vriendelijk, het is wondermooi, wat wil een mens nog meer? We trekken morgen eerst naar Arlington Cemetry waar duizenden soldaten zijn begraven en waar ook Kennedy ligt. Van daar gaat het richting Shenandoah National Park, de natuur in.
Ik hou het kort want mijn kwartier is bijna om door te sukkelen met foto's...
Greet Dekeyzer heeft dat nog niet zo slecht bekeken
Vandaag zijn we aangekomen in Washington DC na een rit van ongeveer 6h. We hadden wat file onderweg en NY uit raken is ook geen zo'n kattenpies. NY is goed geweest: we waren vooral onder de indruk van het Chrysler Building, Empire State, de toppen van de wolkenkrabbers vanop Rockefeller, de skyline vanop de ferry, de Margarita vanuit Southstreet Seaport.
NY kan soms wat claustrofobisch zijn met die gebouwen waar precies geen einde aan komt, de massa's mensen en het overdrukke verkeer. Washington is daarentegen een verademing. Overal zijn er groene parken, de avenues zijn breed, de bomen hebben bloesems... Bovendien slapen we in een pareltje van een hotel. Het zal moeilijk worden om dit hier allemaal gezien te hebben in een dag. In de vooravond liepen we al langs Capitol Hill. Eergisteren liepen we door Wall Street, waar de wereldeconomie bepaald wordt Vandaag liepen we langs het gebouw dat oorlog of vrede bepaalt, ik ben diep onder de indruk.
Onze kleine is nog altijd superflink. Ze is hier heel graag gezien van de Amerikanen en is meestal bekend onder de naam Mine of Ismina. Ze kan nu trouwens ook Taxi! roepen met eem hand in de lucht, zeer kluchtig . Gisteren wel een vreemd voorval gehad. Een dame zwaaide naar Ismene (zoals er vele komen doen) en plotseling kwam ze terug en stak ze iets in mijn hand. Tegen de tijd dat ik door had wat het was, was ze in de mensenmassa verdwenen. Ze bleek me 50 dollar te hebben gegeven. Kocht ze haar zonden weg of zat er een steek los, ik weet het niet maar voel me alleszins heel schuldig dat ik niks meer gedaan heb om het terug te geven. Heb erover nagedacht en ik stort het bij thuisko;st op de rekening van ons prinsesje, liever dan het zelf uit te geven. Raar he...
Bjorn is trouwens ook in zijn nopjes want we rijden rond in een zwarte jeep met lederen interieur. Hij voelt zich nen dikken Amerikaan in een pussy wagon .
Morgen doen we washington zo compleet mogelijk: capitol hill vanbinnen, white house, washington monument... We houden jullie op de hoogte al is internet vinden niet evident. Internet eigenlijk wel, er is overal wifi maar daar ben je niks mee zonder laptop nietwaar. We zitten nu op ons hotel aan 5ollar per kwartier, mucho dinero dus...
En als we barack tegenkomen, we zullen hem de groeten doen. Misschien speelt Ismina wel met de dochters van daar...
Groetjes vanuit het centrum van de wereld, Mai, Bjorrie en Ismene
Familie en vriendjes, het is hier niet gemakkelijk om te internetten, je moet daarvoor in een modernere stad zijn haha! We zitten in een Aziatische buurt in een raar huis,5 verdiepingen hoog met heel wat gamers rond ons en ene die naar blote madammen kijkt, machtig!
We zijn heel goed aangekomen, de vlucht was een droom. Ons kleine is in de wieg gelegd om te reizen! Ze heeft niet verpinkt! De voorbije twee dagen is ze zeer flink maar het ritme heeft ze nog niet helemaal beet. ze is wakker om 4h en slaapt dan terug om 7h. Ach ja, we lagen gisteren zelf al om 8h in ons bed dus niet zo erg. Het is wel niet te veel Sex and the city want we slapen apart. Onder babybed verstaan ze hier immers een groot bed, dus moeten we de wacht houden bij ons prinsesje...
Vroeg in bed ja want we tjolen hier weer wat af zulle. We hebben op twee dagen al heel wat gezien: de classics, maar ook Central Park Zoo voor de kleine. Zeer mooie exotische dieren te zien maar leukst van al vond Ismene de duiven. Daarvoor betaal je dus entree... Ze heeft gisteren ook gespeeld in CP met een kindje die op stap was met nanny. Wie weet welke beroemdheid dat was...
Vandaag zijn we naar Staten Island geweest. Allee, de ferry ernaartoe. Dat is een goedkope oplossing om het vrijheidsbeeld en de skyline te zien = gratis. Het officiele bootje kost 50 euro en had een wachtrij van 2h. De lonely planet weet toch altijd een oplossing aan te bieden... Wel een kleine tegenslag op Staten Island: de eerder gegeten blueberrys hingen bijna letterlijk aan de oren van Is in de vorm van je weet wel...
De kabouter is momenteel energiek dus ik moet afronden. Samengevat: we are living the american life and we like it. NY is great!!!!!!!!!! En Big eigenlijk ook wel. En o ja, Ismene heeft nieuwe schoenen!
We bloggen vanop de luchthaven in Sri Lanka. Ondanks mijn slapeloze nachten sinds zondag, ziet het er naar uit dat we op schema zullen kunnen vertrekken. We zullen de eerste vlieger zijn die richting Europa vertrekt van hier. Als we nu nog heelhuids en zonder zwarte snoet van het stof arriveren, dan mogen we spreken van dikke chance denk ik.
We hebben onze laatste dagen aan de kust doorgebracht. Deze morgen zijn we nog gaan whale watchen, maar de whale was niet thuis. Het was dus een saai boottochtje van 4h op zee op een kleine schuite zonder zitplaatsen, enkel een stok om tegen te leunen. Zuur betaald uitstapje...
Bleek dat daar nog lag: onze jassen, de zwemband van Is, twee paar schoenen, een kleed, een broek, een hemd, de helft van ons valies eigenlijk. Niet slim maar eind goed al goed.
. Gisteren wel een vreemd voorval gehad. Een dame zwaaide naar Ismene (zoals er vele komen doen) en plotseling kwam ze terug en stak ze iets in mijn hand. Tegen de tijd dat ik door had wat het was, was ze in de mensenmassa verdwenen. Ze bleek me 50 dollar te hebben gegeven. Kocht ze haar zonden weg of zat er een steek los, ik weet het niet maar voel me alleszins heel schuldig dat ik niks meer gedaan heb om het terug te geven. Heb erover nagedacht en ik stort het bij thuisko;st op de rekening van ons prinsesje, liever dan het zelf uit te geven. Raar he... 
