Vandaag ,op de verjaardag van mijn jongste zus, heb ik mijn laatste bestralingen gekregen , hopelijk de laatste , zekerheid heb je nooit ,dat heb ik nu wel goed genoeg geleerd. Was toch wel wat emotioneel toen ik voor de laatste keer de machine in gang hoorde schieten, er ging in die korte periode vanalles door mijn hoofd , maar vooral een grote OEF ik ben er nog . enkele maanden geleden nooit gedacht dat ik het nieuwe jaar ging halen en nu zijn we al halfweg en vooral op het einde van de chemo's en de bestralingen. Het enige wat nu nog rest is die 5 jaar hormonentherapie. Buiten dat die soms enorm op mijn gemoed kan gaan spelen heb ik gelukkig niet veel last ervan en ben blij want 5 jaar is toch niet niks. De pijn in de voeten en de opgezwollen enkels zijn er helaas nog ,maar de dokter is ervan overtuigd dat dit door de chemo komt en zou binnen een maand of 4 moeten voorbij zijn. Ik hoop het want word er soms gek van , elke dag pijn hebben is zeker niet leuk en thuis zeg ik dat wel eens maar ik ga me toch altijd sterk proberen houden terwijl ik dat vaak niet ben. Maar zoiets zit nu eenmaal in mijn karakter en zal nooit plooien he ! we blijven vechten voor het geluk ! Het leven is veel te mooi om op te geven !
