Vandaag word ik om 8 u verwacht in het ziekenhuis op het oncologisch dagziekenhuis voor mijn eerste chemo. Heb enorm veel stress , sommige momenten denk ik dat ik ga flauw vallen , wat ben ik toch een truntje zeg .... Ben niet echt bang voor de chemo maar gewoon de stress van het onbekende , wat gaat er gebeuren,wat gaan ze doen ? Als je zelf nooit kanker hebt gehad weet je wel dat zo'n mensen chemo krijgen en bestralingen en dat vind je dan erg, maar als je verder nadenkt en er zelf voor staat dan moet ikzelf toch toegeven dat ik niet eens echt wist wat chemo was en wat er dan gebeurd, dat er zelfs verschillende soorten zijn ..... En wat doet een mens dan ... Even kijken op internet en natuurlijk vind je alle horror verhalen eerst dus een echte aanrader is het niet. Nu ja , aangekomen in het ziekenhuis nemen ze dus altijd eerst bloed af om te kijken of je bloedwaarden goed genoeg zijn om te starten want je word toch zwakker door de chemo en de minste verkoudheid kan voor ernstige problemen zorgen. Hierna moet ik naar isotopen voor een injectie met radioactieve stof zondat ze kunnen kijken naar mijn hartfunctie via een scanner. Dit is nodig omdat de eerste 3 chemo's die ik krijg je hartfunctie een beetje aantast. Alles was in orde en een half uurtje later konden we starten. Eerst nog even naar kurt gebeld want hij zat in frankrijk voor zijn werk en was toch ook serieus zenuwachtig. Het aanprikken van mijn pac (port a cath) ging heel goed ook al was het de eerste keer en was het toch een grote ,kromme naald. Eerst kreeg ik suikerwater door de baxter om de lijn wat te spoelen en dan een product tegen de misselijkheid en ook een pilletje met cortisone. Na dit medicijn was het weer tijd om even te spoelen en dan kreeg ik een rood product ,mijn neus begon plots enorm te jeuken en opeens kreeg ik zo'n raar gevoel in mijn hoofd en werd ik op slag zo dronken als wat , precies of ik had een fles whiskey uit gedronken. De verpleegster kwamen zelfs kijken wat er scheelde want ik kreeg enorme aanvallen van slappe lach, best wel grappig om hen en mijn zus zo verbaasd naar me te zien kijken. Dan maar even ontsnapt om ene te gaan roken en ja natuurlijk betrapt door de hoofdverpleegster he .. maja mensen die me kennen weten dat ze mogen zeggen wat ze willen ,ik heb mijn leeftijd en ik ga ene roken. Terug op de kamer nog een preek van de vepleegster want zij had natuurlijk onder haar voeten gekregen omdat ik was gaan roken. Rond 15 u mocht ik dan eindelijk naar huis, alle medicijnen meegekregen voor de komende dagen en we konden gaan. Op de parking aangekomen beseft dat we de psychologe waren vergeten want zij was in de voormiddag nog langsgekomen om eens een praatje te maken,blijkbaar mag ik haar elke behandeling verwachten , zo gaat het daar altijd. Maar het is een toffe dus valt wel mee. Ze had dus een knobbel babbel box beloofd voor de kleine omdat zij dan wat meer kon begrijpen wat er met mij gebeurd , ik had het zelf al verteld aan aisha maar was wat ongerust omdat ze er zo normaal en rustig op reageerde, was precies of ze had dit al zoveel meegemaakt. In die box zitten 2 boekjes met een verhaal over een mama die behandelt word en een papa die kanker krijgt. Er zitten ook wat spelletjes in en een kaartendoosje met gevoelens die de kindjes dan kunnen ophangen zodat de volwassenen kunnen zien hoe het kind zich op dat moment voelt. Moet nu wel zeggen dat ze dit met plezier heeft gelezen maar verder is er niet veel verandert , blijkbaar voelt ze zich rustig genoeg en hebben we het goed genoeg uitgelegd dat ze haar geen zorgen maakt,we hebben school wel ingelicht zodat zij ook op de hoogte waren moest aisha toch plots anders doen. Helaas thuis moeten wachten tot 20u30 voor kurt thuis was want er waren problemen in frankrijk en had vast gestaan ... K'was toch wel blij dat hij er was en ik mijn verhaal tegen hem kon doen. <3
Vandaag word ik om 8 u verwacht in het ziekenhuis op het oncologisch dagziekenhuis voor mijn eerste chemo.
